SG-café dinsdag 12-04-2016
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 12-04-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Marcel Hulspas las een apologetisch boek, dat tracht uit te leggen hoe de islam in werkelijkheid een verlichte, maar vaak misbegrepen godsdienst is. Hij raakte nog niet echt overtuigd. De Ahmadiyya beweging, die momenteel rond de half miljoen leden telt, begon ooit als een gevaarlijke ketterse sekte binnen de islam. De stichter, de Indiër Mirza Ghoelam Ahmad (1835-1908), beweerde namelijk dat hij de mahdi was, dat wil zeggen de door de sjiitische islam voorspelde messias. Bovendien beweerde hij de reïncarnatie van Jezus, Mohammed én Krishna te zijn. Het mag duidelijk zijn dat deze boodschap niet met gejuich werd ontvangen. Maar gelukkig voor hem en zijn eerste volgelingen kwam Mirza na een aantal jaren terug op deze claim. Sindsdien vereren zijn volgelingen hem ófwel als een nieuwe profeet, óf (want ook die laatste bewering ging een deel van zijn latere volgelingen te ver) als een zeer belangrijk geestelijk leider. De Ahmadiyya beweging groeide daarna langzaam maar gestaag, en missioneert nog steeds actief onder moslims in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Elders, met name in de islamitische wereld, zijn de Ahmadiyya het slachtoffer van gewelddadige aanvallen.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 12-04-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Toen Nederland nog massaal gelovig was, betekende scheiding van kerk en staat dat de overheid blind was voor welk geloof je aanhing. Je kon bij de overheid dus zichtbaar katholiek, zwaar gereformeerd of wat dan ook zijn, als je je werk maar goed deed. Met de opkomst van het secularisme is de interpretatie ontstaan dat de staat zich dient te identificeren met ongelovigen. Dat wringt.
De discussie laait dezer dagen meestal op als er een ambtenaar met een hoofddoek wordt gesignaleerd, of een juf met een hoofddoek op een openbare school. Gek genoeg zijn degenen die vinden dat dit niet kan, vaak dezelfden die menen dat je wél openlijk homo moet kunnen zijn op een orthodox christelijke school. Terwijl het in wezen om dezelfde vraag gaat: heb je als mens het recht om jezelf te zijn, ook als je mensen met een tegengestelde identiteit bedient?
Het is weer raak op Twitter, dat medium dat ik altijd het liefst mijdt, maar waar alle kranten zo graag over schrijven omdat het er nu eenmaal vol zit met bekvechtende mensen. Zo bericht tenminste het AD. Wat is er gebeurd? Johan Derksen heeft iets gezegd. Namelijk dat bij veel amateurvoetbalclubs volgens hem teveel ‘Marokkanen’ rondlopen.
Nu heb ik het televisiegesprek niet gezien, maar het artikel in het AD lezende valt me één ding op: ik ben er na het lezen nog steeds niet achter wat nu “het probleem” is waar Derksen het over heeft. Het enige wat ik lees is dat volgens Derksen Nederlanders met een Marokkaanse komaf niet in hun blote kont willen douchen. Dus voetbal werkt alleen als je in je blote kont doucht?
Het enige andere dat Derksen aansnijdt is dat “Nederlandse” jongens niet met “Marokkaanse” jongens willen voetballen (die niet in hun blote kont willen douchen). Zou Derksen het probleem willen aansnijden dat veel “Nederlandse” jongens vooringenomen zijn jegens Marokkanen? Of zijn ze gewoon eigenlijk allemaal op voetbal gegaan omdat ze eerder op zoek zijn naar een blote jongenskont dan de bal?
Dat lijkt mij dan inderdaad wel een probleem. Tenminste, als je van voetbal houdt.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
The Builders and the Butchers zijn een folkrock band uit Portland, Oregon die bluegrass mengen met moderne invloeden.
Me like!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In 2006 ondertekende Nederland het VN verdrag inzake rechten van mensen met een handicap. In januari passeerde het nipt de Tweede Kamer. Vanmiddag gaat het door de Eerste Kamer. Hetgeen niet betekent dat er in de tussentijd niks gebeurd is voor gehandicapten.
Putin has spent years courting the European far left and far right. For years too, conventional opinion has regarded his alliance-building as another sideshow. (…)
Putin was smarter. He understood what conventional wisdom never grasps: today’s fringe becomes tomorrow’s mainstream. Putin has welcomed his admirers from the European left and pumped money into Marine Le Pen’s Front National in France. His investment is coming good.
Achter de anti-EU referenda (Oekraïne, Brexit) gaat volgens Guardian-commentator Nick Cohen iets sinisterders schuil: het Kremlin onderhoudt al jaren warme banden met zowel radicaal linkse als populistisch-nationalistisch rechtse bewegingen en partijen, teneinde de EU intern te verzwakken.
Dit is het Sargasso-café van maandag 11-04-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Kurt Vile is een man met een gitaar. Daarmee is het belangrijkste eigenlijk wel gezegd. Beetje blues, beetje folk, lekker deuntje.
„Welke belasting er nu precies vermeden zou worden met het inschakelen van een stichting in Panama is mij niet duidelijk. ”
Een van de organisaties die opdook in de Panama Papers was ontwikkelingsorganisatie Solidaridad. In de Papers, dus aan de schandpaal. Terwijl er voor Solidaridad helemaal geen belasting te ontduiken valt, want dat betalen goede doelen niet, aldus fiscalist Paul Sleurink. Het ministerie van Buitenlandse Zaken vertelde dat aan Trouw en het Financieel Dagblad, die het verhaal brachten, maar de kranten namen die ontlastende verklaring niet op.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.