KRAS | Turks paspoort
Een vriend van mij is ooit jaren bezig geweest om van de Turkse nationaliteit af te komen. Dat was nog voor Erdogan. Het was een tocht door bureaucratieën waar achter ieder bureau een ambtenaar zat die het verzoek als een belediging opvatte. Zelfs toen hij op het vliegveld zijn paspoort definitief wilde inleveren, ondervond hij nog tegenwerking.
Onder Erdogan is er recentelijk een tweede optie bijgekomen. Ik las in de krant dat je maar naar het Turkse consulaat in Rotterdam hoeft te gaan en drie keer ‘Gülen’ te roepen om voor eeuwig van de Turkse nationaliteit gescheiden te zijn. Ideaal is het niet, maar de alternatieve weg is ook weinig aanlokkelijk.
Jan Dijkgraaf lijdt aan een onder columnisten veel voorkomend euvel. Na jarenlang stukjes te hebben geschreven, over elk onderwerp waar ze maar zin in hebben, niet gehinderd door echte kennis, ook zonder behoefte aan verdieping, en ondertussen genietend van de ijdele status van het ‘columnist’ zijn, gaan veel columnisten denken dat zijn stukjes wérkelijk iets voorstellen. Dat het werkelijk intellectuele hoogstandjes zijn. Dat ze ‘gelijk’ hebben.
