Soms blijven zeer ernstige problemen erg lang verborgen. Groot leed dat in stilte wordt geleden. Schrijnende misstanden waar de media van wegkijken en waarbij de slachtoffers de hoop hebben opgegeven. Er bestaan ook verborgen problemen waar op het moment nog niemand last van heeft. Tikkende tijdbommen. Stiekem lekkende kerncentrales met dronken personeel. Dat soort dingen. Misstanden waar de slachtoffers nog van niets weten, maar waarvoor de traumahelicopters beter alvast kunnen warmdraaien.
Er zijn ook verborgen problemen waar niemand last van heeft en waarschijnlijk ook nooit iemand last van gaat krijgen. Slachtofferloze misstanden die zomaar eeuwen kunnen voortrotten zonder dat iemand zich eraan stoort. Je zou denken dat die categorie volslagen oninteressant is. En dat is ‘ie ook. Totdat een horde Don Quichottes er uit parmantige dadendrang een schijnwerper op richt. U had misschien nog nooit gehoord van het Rathenau-instituut. Maar vanaf vandaag staat het op de kaart. Het instituut schreeuwt om aandacht voor Het Probleem Van De Verloren Lichaamsresten.
U heeft er misschien niet eerder over nagedacht, maar wat doet de dokter met de wrat die hij van uw neus af brandde? Gaat die de kliko in, of heeft uw huisarts een geheime horrorkelder vol met steenpuisten en eksterogen op sterk water? Of doet hij er iets medisch mee? Iets nuttigs voor de wetenschap? Het Rathenau-instituut vindt het zorgelijk dat u zich dat als patient nooit afvraagt. Het is tenslotte een stukje van uzelf dat daar misschien een geheim leven leidt. Wie weet welke monsterlijke creaties chirurgen bouwen van het slachtafval uit de operatiekamers. U zou zomaar op een dag aangerand kunnen worden door uw eigen vlees en bloed. Hordes Frankensteinachtige monsters kunnen moordend door de metrotunnels van de stad zwerven en daarbij een spoor van uw DNA achterlaten. Wat zegt u? U kunt zich er nog steeds niet druk om maken? Het zal u een zorg zijn wat de dokter doet met de bloeddruppels op dat watje? U had niet echt een band opgebouwd met uw liposuctievet, behalve dan een zwemband? Onverantwoord lichtzinnig, dat bent u.
En u bent absoluut niet de enige. Het Rathenau-instituut heeft wetenschappelijk vastgesteld dat het de gemiddelde Nederlander allemaal geen lor kan schelen. Maar omdat er in Nederland altijd nog een paar zinloze regeltjes bij kunnen, of omdat het kabinet alle echte problemen van het land zojuist heeft opgelost, vindt het instituut dat er nodig iets moet gebeuren. Het wilde vlees moet worden gevangen in wetten en regels. Zodat u bij het volgende doktersbezoek netjes de vraag krijgt of uw eigen stoffelijke restafval in een plastic zakje mee naar huis wilt nemen.
Reacties (9)
Misschien wil Willibrord het wel hebben.
Nou, dan wijs ik de gemiddelde Nederlander toch even op het verhaal van John Moore.
Want die maakte het ineens verrekte veel uit wat er met zijn verwijderde cellen gebeurde, toen zijn arts er een lucratieve cellijn van bouwde en Moore helemaal niks kreeg.
@Martin Swinkels: Het rapport ook echt gelezen? Op zich interessant te lezen hoe er een ontwikkeling was van afval tot gebruik.
Jammer dat het Rathenau Instituut dat niet toejuicht. Terwijl (bijna) alle andere afval wordt gerecycled, zouden er voor medisch afval regeltjes moeten komen?
Het Rathenau stel verder dat veel mensen er niet veel om lijken te geven, totdat ze bewust gemaakt worden van de issue.
Dan blijken mensen graag nadere voorwaarden te stellen. Is dat goed of slecht?
Maar het biedt een inbteressante opening voor iets anders. Formeel berust het copyright op lichaamsdelen bij de biologische eigenaar ervan. En omdat aardig wat restmateriaal voor commerciële toepassingen worden gebruikt, zit daar misschien een mogelijkheid je eigen risico terug te verdienen?
Terzijde: ook toevallig twee artikeltjes over hetzelfde thema.
O, o, ik leer het ook nooit.
Dit moet de link naar dat hetzelfde zijn.
@3: Er ligt natuurlijk nog een wereld aan verborgen problemen voor wie de moeite neemt om ze te ontdekken en er bewust van te worden. Misschien is het de kunst om je niet van alle slapende problemen bewust te willen zijn.
@5 Zeker, geen spijkers op laag water wakker maken omdat je ander regels krijgt waar slapende honden geen brood van lusten.
Maar het Rathenau noemt twee zaken, die altijd een goede reden zijn om zaken nader te bekijken.
1. Er is heel wat verandert tussen de tijd dat al dat spul gewoon medisch afval was en weg werd gedaan en nu, waar, om allerlei redenen, veel van dat materiaal gebruikt kan worden.
2. Het commercieel gebruik. Op zich niets tegen, hoor. Maar je mag je eigen organen niet verkopen, hooguit een onkostenvergoeding krijgen voor het verwijderen van zo’n ding, maar een ziekenhuis mag wel materiaal doorsluizen naar firma’s die er medicijnen, bestemd voor de verkoop, van maken?
Overigen ben ik het wel met je eens dat deze vrage ook gesteld kunnen worden door dat publieksonderzoek er aan de haren bij te slepen.
Zeep maken van het vet van liposucties, dat lijkt me wel wat. De ultieme recycling zeg maar.
Teveel fight club gekeken? :-)
Er was toch een tijd terug zo’n boot die de wereld ging rondvaren en die liep op liposuctie vet.