Hackwinkels

Leve de hacker! Wie bij hackers nog steeds denkt aan bleekneuzige jongetjes die zich met cola en pizza’s achter hun computer verschuilen, loopt achter. Wat hackers bindt is hun hang naar kennis en hun experimenteerlust. Ze ontleden dingen tot op het bot, zoeken uit wat er anders of beter aan kan, en waarvoor je het nog méér kunt gebruiken. Alles uitproberen en alles zelf doen staat hoog in hun vaandel: nergens tref je zoveel mensen met een duikdiploma, een vliegbrevet of – sociaal iets minder aanvaard – een wapenvergunning als onder hackers. Veel hackers zijn wandelende encyclopedieën.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022

Martijn en de menselijkheid

Dat de rechtbank in Assen de pedofielenvereniging Martijn heeft opgeheven is om twee redenen onwenselijk, stelt ethicus Bart Voorzanger.

De rechtbank in Assen heeft de pedofielenvereniging Martijn ontbonden omdat de publieke uitingen van die vereniging de openbare orde schaden. Volgens de rechtbank draagt de vereniging met die uitingen bij aan “een subcultuur waarin seksuele handelingen tussen volwassenen en kinderen als normaal en acceptabel gelden” en “tast” ze daarmee “de rechten van kinderen aan”.

De wet waarop de rechtbank zijn besluit baseert, gaat over “rechtspersonen” waarvan de “werkzaamheden” de openbare orde schaden. De rechtbank betoogt dat de wetgever met “werkzaamheden” ook doelde op mondelinge en schriftelijke uitingen, dus bijvoorbeeld op een website waar meningen worden verkondigt. Als de rechtbank daar gelijk in heeft is dat slecht nieuws voor de vrijheid van meningsuiting. Of het oordeel juridisch deugt, is voer voor juristen – de advocaat van Martijn gaat in hoger beroep – maar zelfs als het deugt, lijkt het me vergezocht en riskant.

Voor elke club die een bepaalde wet onjuist acht, geldt onvermijdelijk dat de leden een “subcultuur” vormen waarin datgene wat die wet verbiedt als acceptabel geldt, en waarin men vindt dat het verbodene juist normaal zou moeten zijn. En als er mensen zijn wier rechten die wet geacht wordt te beschermen, zal die subcultuur die rechten “aantasten” – in elk geval in de beperkte zin dat men er ontkent dat die rechten in het geding zijn. Maar ook daarover moet je in een democratische rechtsstaat van mening mogen verschillen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Declaration of Independence of Internet

<webwereld column>

(Orgineel uit 1776 hier. Orgineel uit 1581 dat de inspiratie is voor het orgineel uit 1776 hier)

when in the Course of human events it becomes necessary for people to dissolve the commercial, legal and moral bands which have connected them with an industry and to assume among the powers of the earth, the separate and equal station to which their most fundamental principles entitle them, a decent respect to the opinions of mankind requires that they should declare the causes which impel them to the separation.

We hold these truths to be self-evident, that all lives are enriched by the sharing of culture, that citizens are endowed by their democracies with certain unalienable rights, that among these are knowledge, true ownership of their property and the sharing of culture. That to secure these rights, laws are instituted among the people, deriving their just powers from the consent of the governed. That whenever any of these laws become destructive of these ends, it is the right of the people to alter or to abolish them, and to institute new laws, laying their foundations on such principles and organizing their powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their safety and happiness.

Prudence, indeed, will dictate that laws long established should not be changed for light and transient causes; and accordingly all experience hath shewn that mankind are more disposed to suffer, while evils are sufferable, than to right themselves by abolishing the forms to which they are accustomed. But when a long train of abuses and usurpations, pursuing invariably the same object, evinces a design to reduce them under absolute despotism, it is their right, it is their duty, to throw off such laws, and to provide new guards for their future cultural wealth. Such has been the patient sufferance of the people of the Internet; and such is now the necessity which constrains them to alter their former systems of cultural distribution. The history of the present copyright industry is a history of repeated injuries and usurpations, all having in direct object the establishment of an absolute tyranny over the culture of the people of Earth. These are just some of the effects of the lobbying of the copyright-industry:

The destruction of our cultural heritage by forced obliteration and decay, by forbidding or hindering the reduplication and sometimes even the restoration of cultural artifacts. – The destruction of our future, by frustrating education and the sharing of knowledge, thereby condemning many to lower life standards than they could otherwise achieve, especially in developing countries. – The destruction of the creative process, by legally forcing artists and authors to steer clear of any sources of inspiration, and punishing them for accidental similarities and citations. – The destruction of free access to key, contentious pieces of political information by preventing maximum distribution of this information. – The destruction of human and natural resources, by forcing the re-creation of works that would be perfectly usable with some minor rework, but not allowing such re-use. – The destruction of social and economic order, by allowing the control of much of our heritage to end up in just a few hands. Leading to a society where a few have a lot, and a lot have little. – The destruction of innocent lives by transporting citizens of other nations beyond Seas to be tried for offences that are not even offences in their home nations.

In every stage of these oppressions we have petitioned for redress in the most humble terms: Our repeated petitions have been answered only by repeated injury. Corporations, whose character is thus marked by every act which may define tyrants, are unfit to be conduit of culture for a free people. Nor have we been wanting in attentions to our corporate cultural overlords. We have warned them from time to time of attempts by their lobbying to extend an unwarrantable jurisdiction over us. We have reminded them of the limits of our patience and the growing existence of alternatives to their wares. The most recent efforts of the copyright industry to circumvent our most fundamental democratic institutions leaves us no choice but to defend our culture by taking it out of the hands of these corporations.

We, therefore, the Pirates of the World, do, in the name, and by authority of the good people of the Internet, solemnly publish and declare, that we are free and united, and no longer recognize the legal or moral validity of the copyright claims of aforementioned corporations, that we are absolved from all legal and moral allegiance to these corporations, and that all connections between the people of the Internet and the copyright industry is and ought to be totally dissolved; and that as free and Independent people, we have full power to download, distribute, remix, broadcast, perform and to do all other acts and things which Independent people may of right do. And for the support of this declaration, with a firm reliance on strong cryptological protection, we mutually pledge to each other our lives, our fortunes, and our sacred bandwidth.

 

printable version for those ink-based-real-life signing parties here

Parasitisme als business model

Kredietbeoordelaar Moody’s dreigt Barclays af te waarderen. Daar zit pervers gedrag achter, zegt historicus Jeroen Laemers.

Barclays heeft bekend schuldig te zijn aan het manipuleren van de interbancaire rentetarieven Libor en Euribor. Verschillende directeuren, waaronder Barclays’ CEO, zijn inmiddels afgetreden en de bank moet boetes betalen van in totaal 290 miljoen pond. Kredietbeoordelaar Moody’s heeft het nieuws inmiddels ook te horen gekregen en dreigt Barclays’ kredietwaardigheid af te waarderen vanwege de ‘onzekerheid’ die het gevolg zou zijn van opstappende bestuurders.

Allereerst kan men zich afvragen waarom het opstappen van directeuren die wellicht direct medeplichtig waren aan grootschalige fraude (en ondertussen tientallen miljoenen ponden opstreken) niet heeft geleid tot een verhoging van Barclays’ kredietwaardigheid. ‘Opgeruimd staat netjes,’ zou een normaal mens zeggen.

Veel belangrijker nog is de vraag waarom kredietbeoordelaar Moody’s de kredietwaardigheid van Barclays pas nú dreigt af te waarderen. Hoewel de schikking tussen Barclays en financiële toezichthouders inmiddels iets meer dan een week oud is, is al veel langer bekend dat verschillende zakenbanken, waaronder Barclays, werden onderzocht in verband met manipulaties van de Libor en de Euribor. Een financiële insider als Moody’s zou toch van dit soort onderzoeken op de hoogte moeten zijn om zodoende investeerders te beschermen tegen vervelende verrassingen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gevaarlijke gekken: een slechte markt

DATA - Aan TBS’ers is steeds minder geld te verdienen.

Als je geld wil verdienen lijkt de veiligheidssector een gezonde keuze. Iedereen is bang voor zo’n beetje alles en op een miljoentje meer of minder wordt niet gekeken. Ik zou alleen geen TBS-kliniek beginnen.

Het klinkt misschien een beetje cru om gestoorde delinquenten in direct verband te brengen met geld verdienen, maar zo rolt het gevangeniswezen anno 2012. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) is toezichthouder op de marktwerking in de  zorg en sinds kort valt de forensische zorg daar ook onder. De NZa liet daarom een marktscan uitvoeren. En daarin staan interessante cijfers.

Ten eerste neemt het aantal TBS-opleggingen al jaren af. En flink ook. In 2010 (laatste cijfers) kregen 102 personen deze maatregel opgelegd. In 2006 waren dat er bijna 190. Ik heb nog geen steekhoudende verklaring kunnen vinden voor deze afname. Even hardop denkend lijkt het mij aannemelijk dat steeds meer verdachten zich verzetten tegen een TBS-maatregel, zeker nu het regime zich verhardt. Maar dat is speculatie. Misschien dat u het weet.

Ten tweede hebben de klinieken wat traag gereageerd op deze afname. De capaciteit is namelijk flink gestegen de laatste jaren, maar het aantal TBS’ers dat daar gebruik van maakt heeft dus geen gelijke tred gehouden. De eerste correctie is wel ingesteld. In dat licht moeten we dan waarschijnlijk ook het nieuws van vandaag zien dat het Pieter Baan Centrum (geen TBS-kliniek mind you, maar wel onderdeel daarvan) in Utrecht opgesplitst wordt. Eigenlijk goed nieuws, zou je zeggen. FPC staat overigens voor Forensisch Psychiatrisch Centrum, een andere naam voor TBS-kliniek.

Libor-gate: zijn zakenbanken de nieuwe maffia?

Barclays ligt onder vuur wegens Libor-gate. Waar gaat het schandaal over en wat zegt het over zakenbanken? Een gastbijdrage van historicus Jeroen Laemers.

De Britse zakenbank Barclays ligt onder vuur wegens ‘Libor-gate’ en moest al 290 miljoen pond aan boetes betalen. Vanzelfsprekend doet dit nieuwe schandaal de reeds belabberde reputatie van de bankensector geen goed. Toch is de verontwaardiging nog lang niet zo groot als deze zou moeten zijn.

Voor een belangrijk deel is dit te wijten aan de ondoorzichtigheid van de malversaties. Iedereen begrijpt straatroof. Het manipuleren van zaken als ‘Libor’ en ‘Euribor’ daarentegen, doet weinigen meteen de wenkbrauwen fronsen. Niettemin is het laatste aanzienlijk winstgevender en, voor de samenleving als geheel, een stuk kwalijker.

Wat is Libor?

Libor staat voor ‘London Interbank Offered Rate’, met andere woorden: het (geschatte) rentetarief waartegen vooraanstaande Londense banken geld van elkaar kunnen lenen. Hoewel de daadwerkelijk in rekening gebrachte rentetarieven van uur tot uur variëren, is Libor een gezaghebbende richtlijn waarvan in de praktijk weinig wordt afgeweken. Euribor is vergelijkbaar met Libor, maar gaat uit van de interbancaire rentetarieven die gelden binnen de eurozone in plaats van de Londense City.

Waarvan wordt Barclays beschuldigd?

Barclays heeft inmiddels toegegeven stelselmatig lagere rentetarieven te hebben doorgegeven aan de British Bankers’ Association dan deze bank in de praktijk aan andere geldverstrekkers moest betalen. Omdat Barclays een zogenaamde ‘designated contributor bank’ is, is Barclays’ opgave van invloed op de Libor als geheel.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuwe wet is ramp voor transparantie

De nieuwe ‘Wet aanpassing Wob’ wordt een ramp voor journalisten en burgers op zoek naar transparantie. Er zitten een aantal venijnige veranderingen in die effectieve democratische controle nagenoeg onmogelijk maken.

De nieuwe wet wordt gepresenteerd onder het mom van aanpakken van misbruik van de Wob. Inderdaad zijn er (commerciële) partijen die ambtenaren via de Wob aan het werk zetten om er zelf (vooral financieel) beter van worden. Ze mikken op incasseren van de dwangsom, of ze willen grote datasets voor commerciële toepassingen. Daarnaast is er de categorie verzoekers die een overheidsorgaan bewust wil frustreren door het met onredelijk veel werk op te zadelen.

Maar de nieuwe wet is niet het juiste antwoord. Het zal ‘misbruik’ blokkeren, maar en passant alle overige informatievragers op onoverbrugbare afstand zetten. Het wordt namelijk aan de overheid gelaten om te beslissen of een verzoek is gericht op het verkrijgen van informatie (en dus valide is), of dat het andere doelen dient (en dus terzijde gelegd kan worden).

Daarnaast is het voortaan ook aan het bestuursorgaan om te beslissen of de ambtelijke capaciteit die nodig is om informatie te verzamelen en te verstrekken, ‘evenredig is ten opzichte van het belang van openbaarheid’, zoals het in de Memorie van Toelichting staat omschreven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Is directe democratie mogelijk?

De Duitse Piratenpartij werkt met een extreme vorm van directe democratie. Daarvoor gebruikt ze technologie: Liquid Feedback. Wat is dit en hoe werkt het?

Het moet een nachtmerrie van menig politicus zijn: alle leden zijn gelijk en iedereen mag overal over meepraten. Uit dat veelstemmige gesprek komen oplossingen, standpunten en nieuw beleid voor nationale, internationale en lokale problemen. Dat moet toch tot problemen leiden?

Valt mee zegt, Andreas Nitsche, Duitse piraat. Sterker nog, met behulp van technologie kan zo’n ‘Poolse Landdag’ niet alleen goed uitpakken – het kan zelfs betere ideeën opleveren. Daarvoor is Liquid Feedback ontworpen. Gisteren lichtte Nitsche dit platform toe op een bijeenkomst van de Waag Society en Netwerk Democratie in Amsterdam.

Liquid Feedback is een open source online platform waar iedereen continu kan meepraten over (beleids)voorstellen. De makers verzetten zich tegen het idee dat je je als burger slechts een keer in de vier jaar mag uitspreken. Plus aan een verkiezingsprogramma kun je niets meer veranderen. Het is alles of niets.

Iedereen kan een issue agenderen. Als je genoeg steun krijgt, wordt een officiële discussie gestart en worden tijdspaden afgesproken. Wie bijdraagt aan een discussie, mag niet wezenlijke oppositie voeren: als je het echt oneens bent met een voorstel, moet je je eigen discussie starten, ter stemming voorleggen en dus laten concurreren. De discussies moeten opbouwend zijn, leiden tot betere resultaten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Laatste slag om ACTA in het Europees Parlement

Nadat ACTA in vier commissies van het Europarlement al een negatief advies had gekregen, volgt vandaag het slotdebat in de plenaire sessie van het Europees Parlement. Morgen is de stemming. Maar de uitslag is nog niet zeker.

Eind januari werd het offensief tegen ACTA stevig ingezet, hier en onder meer in Polen. Vanaf dat moment werd voor het grote publiek pas echt duidelijk waar het met ACTA heen zou gaan en groeide de weerstand.
In het Europees Parlement zijn inmiddels de vier commissies die over ACTA advies moesten uitbrengen bij elkaar geweest. Alle vier hebben ze het afgewezen. En zelfs onze Tweede Kamer heeft inmiddels aangegeven er geen trek meer in te hebben.
Voorstanders proberen uitstel van de definitieve stemming te krijgen omdat ze vinden dat het hof eerst een uitspraak moet hebben gedaan. En EU commissaris Karel de Gucht zou het liefst de stemming negeren.
Maar vandaag is dan toch het slotdebat in de plenaire sessie. Naar verwachting rond half vier. En morgen ergens na half een de stemming.

Hoewel er een meerderheid tegen lijkt te zijn, is het nog geen gelopen race. Draag uw steentje bij en leg de nog even maximale druk op de Nederlandse Europarlementariërs van CDA, VVD, CU en SGP. Dit is de laatste kans.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Holocaustontkenning

Mensen zijn gehecht aan hun dreigingen.

Vorige week verschenen er berichten in de krant over cyberaanvallen op en van het Nederlandse leger. Ik werd gebeld door een journalist die vroeg: ‘Is het mogelijk om heel Nederland plat te leggen met een cyberaanval?’ Die vraag krijg ik ongeveer een keer per maand.
    Het is een onderwerp waar overdrijving de norm is geworden. Degene met de meest levendige fantasie, domineert het debat. Voor alle duidelijkheid: het lijkt me zinnig dat het leger haar systemen kan verdedigen en, binnen militaire operaties, de systemen van tegenstanders kan aanvallen. Maar veel zaken die nu onder het kopje ‘cyberoorlog’ worden geschaard, zijn marginale vormen van criminaliteit of activisme.
    Laatst was ik te gast bij de VVD. Twee Kamerleden en tiental andere partijgenoten wilden zich laten informeren over het onderwerp cyberoorlog. Mijn poging om de overdrijving te bestrijden, stuitte op scepsis. Sprekers verontschuldigden zich telkens eerst voor het feit dat ze niet deskundig waren, om vervolgens mij ervan te willen overtuigen dat er heel ernstige dreigingen waren. De kennisoverdracht verliep in omgekeerde richting.
    Op een gegeven moment sloeg de scepsis om in irritatie. Een jonge vrouw, waarvan later bleek dat ze als juriste aan de universiteit werkte, zei: ‘Ik vind het, met alle respect, nogal zinloos om te praten over of cyberoorlog wel of niet bestaat. Het lijkt me beter om ervan uit te gaan dat het bestaat.’
    Toen begreep ik: mensen zijn gehecht aan hun dreigingen. Die kun je niet zomaar afpakken.
    Ergens halverwege de bijeenkomst zei ik: ‘Ik voel me net een holocaust-ontkenner.’
    Op weg naar huis, vroeg ik me af aan welke dreigingen ik gehecht ben.

Vorige Volgende