De Nederlandse Leeuw: polarisatie 2.0

https://twitter.com/NedLeeuw/status/944327298022608902 Het gaat lekker daar bij de Nederlandse Leeuw. De organisatie stelt zichzelf tot doel oplossingen te genereren die het debat rondom immigratie en integratie een stapje verder brengen, en wel zo inclusief mogelijk. “Ons doel is dwars door alle ideologieën heen de verbinding te maken”, claimt de stichting, en dat willen ze doen door op 19 januari in Rijswijk een TPO-feestje, of eh, een “nationale brainstorm” te organiseren waar ruim 1900 rechtse en “enkele tientallen” linkse mensen met elkaar in debat gaan over de “immigratieproblematiek”. “Malieveld 2.0” noemen ze het, wat al aangeeft dat het stiekem meer om protest gaat dan debat. Wij noemen het polarisatie 2.0, want innovatief, dat is het wél.

Door: en Foto: Rex Roof (cc)
Foto: Gerard Stolk (cc)

Met politiek amateurisme is niemand gediend

COLUMN - Je kon er op wachten. Een rommelige website waar je ogen spontaan van gaan branden, een kandidatenlijst die de indruk wekt van een bijeengeraapt zooitje weirdo’s en linksdraaiende media-activisten, het gebrek aan professioneel aandoende bio’s of een coherente en consequent uitgewerkte politieke visie: het amateurisme spatte er vanaf.

Dat amateurisme brak politieke nieuwkomer BIJ1 maandagmiddag op, toen Geenstijl en de Telegraaf wisten te onthullen dat de nummer drie op de lijst toch echt nimmer als arts geregistreerd heeft gestaan, terwijl deze Cailin Kuit bij meerdere gelegenheden beweerde werkzaam te zijn geweest als psychiater.

Boegbeeld en voornaamste oprichter van de partij, Sylvana Simons, had de dag ervoor in het televisieprogramma Buitenhof nog te kennen gegeven vierkant achter haar kandidaat te staan. Ze had eerder de CV’s zorgvuldig gecheckt, een Verklaring omtrent Gedrag gevraagd, en ze had geen reden om te twijfelen aan Kuits verhaal.

Gerede twijfel

Simons wees het ‘gerucht’, aangezwengeld door GeenStijl, van de hand als lastercampagne, trok de motieven van het xenofobe shockblog in twijfel en verweet ‘de media’ veel te gemakkelijk mee te gaan in dit soort stemmingmakerij.

Maar gerede redenen om te twijfelen aan Kuits bewering dat ze ‘als psychiater werkzaam’ was geweest, waren er natuurlijk wel degelijk. Zoals GeenStijl eerder terecht opmerkte, duurt de opleiding daartoe meer dan tien jaar. Los van de vraag of een 49-jarige Wajonger daartoe in staat zou zijn geweest: het (inmiddels geanonimiseerde) CV dat Kuit opgeeft op LinkedIn laat geen zesjarige opleiding tot basisarts zien, geen psychologie-opleiding, noch een specialisatie; slechts een cursus tot ‘lifecoach’.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Over de naam “Macedonië”

Indrukwekkend weer om te zien. Twee landen dreigen een langjarig, slepend en zinloos conflict tussen hen op te lossen… en extreem-nationalisten springen in de houding om dit te voorkomen. Er zou eens wederzijds begrip en goede wil van kunnen komen!

The front-runner in the anti-compromise camp in Macedonia is Macedonian Human Rights Movement International, MHRMI, which is based in Canada.

In Greece, the Greek Federation of Cultural Associations of Macedonians, and some other diaspora movements, have announced protests and launched a petition against any UN-sponsored compromise name that would include the term “Macedonia”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lokale verkiezingen zeggen niets over landelijke coalitie

COLUMN - Het mag niet en elke vier jaar leggen politicologen dat opnieuw uit. Maar de verleiding is blijkbaar te groot: journalisten kunnen het niet laten om lokale resultaten om te rekenen naar een landelijk beeld. De hypothetische vraag ‘Wat betekenen deze lokale uitslagen als er nu Tweede Kamerverkiezingen zouden zijn gehouden?’ moeten media niet stellen.  

Er zijn empirische redenen om de som niet en een retorische reden om de rekensom wel te maken. De retorische reden is dat nummers objectiveren en overtuigen (wat de aantrekkingskracht verklaart). Probleem is dat de rekensom an sich buitengewoon problematisch is. Het is een aantrekkelijke gedachte om de coalitie (de Haagse dat is) de maat te nemen met een gigantisch zetelverlies of juist op te geilen met flinke winst, maar de verschillen tussen de verkiezingen op lokaal en landelijk niveau zijn gewoon te groot om net te doen alsof er (numeriek) geen verschillen zijn. Dan worden niet appels en peren vergeleken, maar appels met bromfietsen.

Duh …

De gemeente is het Rijk niet. Tussen beide bestuurslagen zitten meer verschillen dan overeenkomsten. Er is bijvoorbeeld sprake van een hierarchische verhouding tussen beide: het Rijk heeft altijd het laatste woord. En meer dan praktische bezwaren is het Rijk ook de arena voor ideologische tweestrijd. Zo is in Leiden een samenwerking binnen het college tussen SP en VVD volstrekt normaal, in Haagse kringen zal er dan nog heel wat water door de Rijn moeten stromen als die samenwerking al niet was uitgesloten.

Foto: NordForsk (cc)

Gelijk loon voor gelijk werk

ELDERS - IJsland zet een nieuwe stap naar gelijke behandeling van mannen en vrouwen.

Sinds 1 januari moeten bedrijven in IJsland met meer dan 25 werknemers volgens een nieuwe wet hetzelfde loon voor dezelfde functie uitbetalen. Nu is er nog een niet verklaarbaar verschil tussen beloningen van mannen en vrouwen van 5,7 % (dat is al relatief laag; in de VS is het 18%). Volgens de nieuwe wet krijgen alle functies een score gebaseerd op de vereiste opleiding, de fysieke inspanning die nodig is, de stress die het oplevert en de verantwoordelijkheid die erbij hoort. Als een baan met dezelfde score verschillend wordt beloond, moet de werkgever dat corrigeren op straffe van een boete.

IJsland is het eerste land waar de gelijke beloning op deze manier wettelijk wordt geregeld. Meer dan honderd jaar na de eerste feministische golf en ruim vijftig jaar nadat ook in IJsland het principe van gelijk loon voor gelijk werk in de wet werd vastgelegd. Het land haalt al jaren de hoogste score voor gelijkheid tussen man en vrouw volgens de Global Gender Gap Index. De nieuwe wet moet het principe in de praktijk afdwingbaar maken.

De voor werkgevers verplichte correctie van het loon voor functies die gelijk scoren kan overigens ook verkeerd uitpakken, zo ondervond gemeenteambtenaar Jofridur Hanna Sigfusdottir tot haar verdriet in 2013. Haar klacht over verschillen tussen haar eigen loon en dat van een mannelijk collega die hetzelfde werk deed resulteerde in verlaging van het loon van de man tot haar niveau.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Sleepwet zorgt in politiek voor generatieconflict

Drie van de vier jongerenorganisaties van partijen die deel uitmaken van het kabinet-Rutte III zijn tegen de nieuwe Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. De JOVD, die bij de VVD hoort, en de Jonge Democraten van D66 gaan in de aanloop naar het referendum op 21 maart campagne voeren voor een ‘Nee’. Perspectief, de jongeren van de ChristenUnie, is tegen de wet, maar houdt zich bij de campagne afzijdig.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-11-2022

Een weerlegging van ISIS

RECENSIE - Uitgeverij ’t Kennishuys heeft een boekje uitgebracht met de best opvallende titel Weerlegging ISIS. Het is een vertaald werk van de Syrische rechtsgeleerde Muhammad al-Yacoubi (1963-), geen onbelangrijke jongen, en een verklaard tegenstander van het regime van Assad. De ondertitel luidt: Het vernietigen van zijn religieuze fundamenten & bewijzen dat zij van de islam zijn afgedwaald en dat hen bestrijden een verplichting is. Dan weet u het al: deze 157 bladzijden betreffen een fatwa. Maar het is een bijzondere fatwa: geen rechterlijke uitspraak in een bepaalde kwestie, maar één die probeert te overtuigen. Yacoubi heeft een zéér breed publiek voor ogen:

Moslimjongeren die worden beïnvloed door de propaganda van ISIS (…) gewone moslims, die tegen ISIS zijn, maar die antwoorden zoeken (…) nieuwe rekruten van ISIS (…) de strijders van het Vrije Syrische Leger (…) moslimpiloten van de alliantie tegen ISIS (…) het westerse publiek: academici, journalisten, politici en het volk (p. 12)

Voor zo’n onderneming is de Aristotelische trits ethos, logos en pathos nodig. Ik zet ze even in de volgorde waarin ik ze behandel, want de vraag is natuurlijk: lukt het Yacoubi om zijn publiek te overtuigen?

Ethos

Qua ethos lijkt het wel goed te zitten. De man is al sinds zijn elfde bezig met zijn vak: moslimjurist, aanvankelijk in Syrië maar al snel deed hij ook op internationaal vlak ervaring op. Je zou verwachten dat hij weet waarover hij praat en daarin stelt zijn boek ook niet teleur. Hij is bovendien niet op de hand van één van die vele foute regimes die we in het Midden Oosten kunnen vinden.

Foto: IoSonoUnaFotoCamera (cc)

Na Donald Trump, het trumpisme

ACHTERGROND - De verkiezing van Donald Trump was misschien een politiek bedrijfsongeval. Maar conservatieve denktanks maken zich ondertussen op om van deze gelukstreffer een blijvend succes te maken.

Bij zijn aantreden in 1980 gaf president Ronald Reagan aan alle kabinetsleden een stapel boeken cadeau: het twintigdelige Mandate for Leadership, een uitgave van de conservatieve denktank The Heritage Foundation. De ministers zullen de stapel papier hooguit hebben doorgebladerd – net als Reagan zelf – en het was misschien ook niet meer dan een leuke publiciteitsstunt van de Heritage Foundation, maar het feit dat Reagan hieraan meewerkte geeft aan dat hij zichzelf en zijn regering beschouwde als onderdeel van een ideologische beweging.

Een verstandige zet. De republikeinse partijelite had zijn opkomst met argwaan aanschouwd. Wat zou deze ex-acteur, die nauwelijks geïnteresseerd was in de partij en de conservatieve ideologie, gaan doen in het Witte Huis? Welnu, Mandate bevatte een blauwdruk voor een conservatieve revolutie, met als voornaamste onderdelen het opschroeven van de defensie-uitgaven en het schrappen van sociale programma’s en van elke regulering van het bedrijfsleven. Dát programma zou de regering-Reagan uitvoeren.

Conservatiever en nog conservatiever

In één beweging had Reagan zijn regering van een ideologie voorzien – en had hij de partij (alweer) buiten spel gezet. En zo werden de jaren tachtig van de vorige eeuw vormden de hoogtijdagen voor de Heritage Foundation. Eindelijk konden haar extreme laissez-faire-ideeën, bedacht door Ludwig von Mises (1881-1973) en zijn leerling Friedrich von Hayek (1899-1992), in de praktijk worden uitgevoerd. Eindelijk kon de dreigende ondergang van de Verenigde Staten richting ‘socialisme’ worden gekeerd.

Het is de overheid zelf die ons vaak bedondert

Thomas von der Dunk somde het op oudjaarsdag nog eens op: we worden bedonderd door onze eigen overheid.

En laten we vooral niet twee nauw met de staat verweven organisaties vergeten waarvan het beleid van structurele misleiding een bijna crimineel gehalte bezit: Schiphol met haar stelselmatige gesjoemel rond geluidsnormen – nu weer actueel dankzij de Lelystadroute – en de NAM, die half Groningen tot instorten heeft gebracht.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Hand giving bag with euro symbol isolated on white Royalty vrije stockfoto. copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Een proef met de bijstand: “van mijn belastingcenten?!”

ACHTERGROND - Waarschijnlijk hebben de meeste lezers hier er wel iets van meegekregen. Een aantal gemeenten in Nederland gaat een proef doen met de bijstand. In het begin met ambitieuze ideeën over een basisinkomen, later afgezwakt tot iets dat op veel plaatsen ‘vertrouwensexperiment’ heet: welke balans tussen controle en vertrouwen leidt tot meer uitstroom uit de bijstand en hoger welzijn?

Ook in Nijmegen gaat een proef met de bijstand van start. Het idee is dat mensen in de bijstand iets anders behandeld worden, dan gebeurt onder de huidige regels. Ze mogen wat meer geld houden als ze iets bijverdienen naast de uitkering. Ze krijgen meer keuzevrijheid bij het zoeken naar werk. En voor een deel van de deelnemers geldt dat ze minder sollicitiatieverplichtingen hebben. Niets heel schokkends.

Eén van de reacties was voorspelbaar. Na dat het eerste nieuws over deze proef werd gedeeld op sociale media, zag ik het al voorbijkomen: “moet dit nou, van mijn belastingcenten?”.*

En dat is een hele goede vraag! Het is belangrijk kritisch te kijken waar de overheid haar geld aan uitgeeft. Met dit geld had ook iets anders gedaan kunnen worden. Of burgers hadden het in de zak kunnen houden. Heel relevant dus.

Vorige Volgende