KRAS | Buitenlandse Handelszaken

Geen brekebeen en liefst ook integer, had Mark Rutte bovenaan het papiertje geschreven waarop hij kandidaten voor de opvolging van Halbe Zijlstra had geschreven. Edith Schippers schreef hij eronder. Toen keek hij urenlang peinzend uit het raam. Hij belde Edith. Ze wilde niet. Hij belde Edith nogmaals. Ze wilde nog steeds niet. Toen dacht hij: verrek, Stef Blok, die was ik al bijna weer vergeten. Hij belde Stef. Mwah, zei Stef, ik was eigenlijk van plan andere dingen te gaan doen. Ah toe nou, zei Mark. Nou vooruit dan maar, zei Stef. Zo is het uiteraard niet gegaan. Mark Rutte heeft geluisterd naar de roep om Sigrid Kaag Minister van Buitenlandse Zaken te maken. Tegen haar deskundigheid kan toch geen VVD'er op. Stef Blok vindt het prima om onzichtbaar voort te akkeren terwijl anderen de show stelen. En Buitenlandse Zaken is in Nederland eigenlijk hetzelfde als Buitenlandse Handel. Ik gok dat we al snel een werkverdeling zullen zien: Stef doet Brussel, Sigrid de rest van de wereld.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Quote du Jour | What are the Italian people saying?

 

The people have spoken. But what are they saying? There are two main ways to read the results, and both have major consequences for Europe. One—and this is entirely new—is that one of the three pillar countries of the European Union now effectively has a euroskeptical majority in parliament; both Five Star and the League have called for rewriting treaties with Europe to give Italy more sovereignty. (Although it’s a big question whether they would team up to form a government; the election results have produced a hung parliament.)

The second is that voters are punishing Italy’s governing elites—Renzi’s Democratic Party, but also Silvio Berlusconi’s Forza Italia party—for overseeing the country’s decline.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Irish Typepad (cc)

Nepnieuws door de eeuwen heen

RECENSIE - Han van der Horst relativeert alle recente ophef over nepnieuws met een uitgebreide geschiedenis van misleiding van de publieke opinie van de oudheid tot heden.

Desinformatie is zo oud als de wereld. Leugen, bedrog en misleiding horen nu eenmaal bij onderlinge relaties tussen mensen en dat weten we al eeuwen. We zijn er zelf mede schuldig aan: ‘De wereld wil bedrogen worden’, luidt het gezegde.

In Nepnieuws, een wereld van desinformatie gaat historicus Han van der Horst met grote stappen door de geschiedenis om te laten zien dat nepnieuws zo oud is als de mensheid. Aan de hand van voorbeelden uit de tijd van de Assyriërs tot en met de periode van de Koude Oorlog laat hij zien hoe machthebbers hebben geprobeerd hun positie en reputatie in stand te houden door het volk te misleiden. En niet zelden dienden al die verdraaiingen, vervalsingen, geruchten en gruwelverhalen als katalysator voor het op gang brengen van een gewapend conflict. Liegen als voorbode van oorlog. Het geeft te denken.

Nepnieuws is een tamelijk eclectische geschiedenis van politieke communicatie en propaganda in de context van de ontwikkeling van media. In de beschrijving van tal van bekende en minder bekende voorbeelden uit de hele geschiedenis heeft Van der Horst zich bepaald niet ingehouden. Propaganda is wel de centrale noemer, maar je kunt met dit boek ook je kennis ophalen over hoogtepunten uit de westerse politieke geschiedenis en de geschiedenis van de massacommunicatiemiddelen. Lees bijvoorbeeld het verhaal hoe de kranten zich aanvankelijk hebben ontwikkeld:  als brenger van puur zakelijk nieuws en als tegenhanger van de vele gekleurde schotschriften uit die tijd.

Foto: OECD Organisation for Economic Co-operation and Development (cc)

Keert het tij in Hongarije?

ANALYSE - Onverwacht wint een tegenstander van Orbán in een Fidesz-bolwerk. Een bericht uit Hongarije van onze correspondent Henk Hirs.

Een aardverschuiving, zo mag je de verkiezing van een oppositiekandidaat tot burgermeester in het Hongaars stadje en Fidesz-bolwerk Hódmezővásárhely afgelopen zondag best wel noemen. Want de onafhankelijke kandidaat Péter Márki-Zay won niet zomaar, hij versloeg de man van Fidesz, de partij van premier Viktor Orbán, met een zeer ruime marge van 57,5% tegen 41,5% en verpletterde daarmee de mythe dat Fidesz bij de parlementsverkiezing van 8 april a.s. eigenlijk onverslaanbaar is.

Hij bewees ook eens te meer dat opiniepeilingen op dit moment in Hongarije volstrekt onbetrouwbaar zijn. Alle peilers en analisten waren er volstrekt van overtuigd dat Fidesz met gemak zou winnen.

Het stadje met de niet uit te spreken naam (nou vooruit dan: Hoot-mezzeu-waa-sjaar-hei) was al sinds de val van het communisme solide rechts. Het is de thuisbasis van Fidesz kopstuk János Lázár, hoofd van het bureau van premier Orbán, die er zelf jarenlang burgermeester was, er nog altijd woont en zich nadrukkelijk in locale zaken mengt (d.w.z. beslist). Hij en Fidesz controleren er alles, inclusief de locale media, en haalden de afgelopen weken ook alles uit de kast. Lázár voerde persoonlijk campagne, het stadje kreeg bakken extra regeringsgeld toegezegd, en Márki-Zay, een bescheiden ondernemer van conservatieve huize, werd zwart gemaakt en geintimideerd (een familielid werd o.a. uit zijn gemeentebaan ontslagen). Hij kón gewoon niet winnen, en als al, aldus een enkele onverbeterlijke optimist, dan slechts met de hakken over de sloot.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Een proef met de bijstand: wederkerigheid

“People always wanna know
The reason for what they consider senseless violence in the hood
I’ma break it down for you”*

Een voorrecht van onderzoek doen naar effecten van andere regels met de bijstand, is dat ik uitgebreid de tijd heb om de wetenschappelijke literatuur in te duiken.

Afgelopen week las ik een artikel over ‘reciprocity’, of in goed Nederlands: wederkerigheid. Het artikel “The Economics of Reciprocity”, van de economen Ernst Fehr en Simon Gächter, gaat over gedrag van mensen. Zij beschrijven dat er in de economische theorie veelal van uit wordt gegaan dat mensen handelen uit eigenbelang. En dat wanneer eigenbelang en ethische waarden conflicteren, het gedrag bepaald wordt door dat eigenbelang. Fehr en Gächter stellen hier echter een ander concept tegenover, namelijk dat van wederkerigheid.

Foto: Jos @ FPS-Groningen (cc)

Nieuwe lokale democratie: goedbedoeld maar ondoordacht

OPINIE - Drie jaar lang stimuleerden het ministerie van Binnenlandse Zaken en de VNG lokale proeven met participatief bestuur. Onlangs riep het projectteam gemeenten op hun democratie nu echt flink te gaan ‘verfrissen’. Riskant, vinden Solke Munneke en Annemarie Kok: de experimenten getuigen van een naïeve democratie-opvatting.

Op 21 maart 2018 vinden niet alleen in een groot deel van Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats maar komt er ook een einde aan het project Democratic Challenge, bedoeld om de lokale democratie te vernieuwen. In het kader van dit project van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) zijn de afgelopen drie jaar in tientallen plaatsen proeven gedaan met alternatief openbaar bestuur. De achterliggende gedachte is dat bestuur en burger dichter bij elkaar moeten worden gebracht.

Zo worden begrotingskeuzes en andere beslissingen steeds vaker (mede) overgelaten aan een buurtraad of burgerpanel, al dan niet samengesteld door middel van loting. Uitgebreide meepraat-sessies aan het begin van planvorming zijn eveneens in de mode. Denk aan ‘burgertoppen’ en digitale platforms. Ook het laten meedoen van burgers aan de controle van het lokaal bestuur is hier en daar uitgeprobeerd.

‘Voorhoede-gemeenten’

Gedurende de experimenteerperiode heeft het Democratic Challenge-team zich sterk gemaakt voor al deze inkleuringen van wat ‘participatieve democratie’ wordt genoemd. Plaatsen die op dit vlak bovengemiddeld actief zijn ontvingen de eretitel ‘voorhoede-gemeente’, men gaf workshops in gemeentehuizen, organiseerde landelijke bijeenkomsten en maakte op een website en per nieuwsbrief enthousiast melding van ieder ‘vernieuwend’ incident.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Een motie, afgestemd in de formatie

OPINIE - We hebben een blik door een kier van de geschiedenis op de formatie-onderhandelingen van het huidige kabinet gekregen. Als we er doorheen gluren, begrijpen we waarom die zo lang heeft geduurd.

De ChristenUnie krijgt het recht om een motie in te dienen die de regering oproept de moorden in Armenië officieel ‘genocide’ te noemen – en geen kwestie. De VVD wilde er nooit aan, maar Joel Voordewind krijgt toestemming zonder dat de coalitie barst. Nu ben ik te weinig historicus om inhoudelijke uitspraken te doen, ik beperk me hier tot het politieke pardon voor Voordewind om met deze motie geschiedenis te schrijven. Een motie. Radio 1 had er een item over, Voordewind mocht het zelf even komen uitleggen.

Hij meldde natuurlijk niet dat een motie geen amendement is – deze regering kan de motie naast zich neerleggen, overdenken, in een lade schuiven en wachten. Heel lang wachten terwijl Rutte overgaat tot de orde van de dag. Een motie roept op en blijkens de gevoeligheden, heel bijbels, gegeven dit kabinet in de woestijn. Kwalijker is dat deze motie onderwerp van gesprek was tijdens de formatie.

Tot op dat micro-niveau worden afspraken met coalitiefracties afgestemd en de Kamer aan de regering gebonden. Onderwerpen zijn taboe, moties onderwerp van afstemming, de controlerende taak van de Kamer op specifieke punten op sterk water gezet om hommeles te voorkomen. Met zo’n kleine meerderheid is elke motie die niet is afgekaart een potentiële motie van wantrouwen of aanleiding tot breuk. Nu gaat deze over een historische gebeurtenis, ben ik toch benieuwd welke wezenlijkere onderwerpen zijn toegedekt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

VN’s zesde Integriteits Index: de VVD heeft weer de meeste én de grootste schandalen

NIEUWS - Sinds 2013 houdt Vrij Nederland de integriteit van Neerlands politici in de smiezen. We citeren VN:

De VVD staat sinds de start van de Politieke Integriteits Index in 2013 elk jaar bovenaan. Gemeten over de volle lengte van onze database (vanaf 1980) neemt de VVD met 118 van de 505 politici in opspraak eveneens de eerste plaats in. De partij heeft ook verreweg de meeste leden met een strafblad.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Kermisattractie

De regering voerde het referendum in. Dat werd onmiddellijk gekaapt door een stel grappenmakers voor een onderwerp dat niemand werkelijk boeide. Dus werd het een soort populariteitspoll voor de regering. Toen vreesde de regering dat het referendum een kermisattractie zou worden in plaats van een serieus democratisch instrument. Nu wil ze het weer afschaffen.

Er komt nog één referendum, over de sleepwet. Volgens het hologram van Lilian Marijnissen moeten we ook dit referendum zien als een vraag over meer dan bevoegdheden van de inlichtingendiensten. Het gaat ook over het referendum zelf. Het is wachten op iemand die zegt dat het gaat over de vraag of we meer of minder moslims willen in dit land. De regering krijgt haar gelijk op een zilveren schaaltje gepresenteerd. Met zulke voorstanders heeft het referendum geen tegenstanders nodig.

Quote du Jour | Gewoon een ‘business opportunity’


 

Iedereen denkt dat wij Kremlin-trollen zijn, maar ik ben gewoon ondernemer’, zegt een van de investeerders in Voice of Europe als we haar bellen. We vinden haar omdat ze woont op het adres waar de domeinnaam van Voice of Europe geregistreerd staat. In het dagelijks leven is ze directeur van een douanebedrijf nabij Schiphol.

De Groene Amsterdammer zocht eens uit wie er achter de propagandasite ‘Voice of Europe’ steekt. Dat blijken drie Nederlandse ondernemers, waaronder Erik de Vlieger. Zij zouden vele duizenden euro’s hebben gestoken om van de site het Breitbart van Europa te maken.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Vorige Volgende