De campagne voor de Europese verkiezingen is niet geholpen met waarschuwingen voor een catastrofe. Een dertigtal bekende en minder bekende schrijvers onder aanvoering van Bernard-Henri Lévy roept het 'luie Europa' op zich te verdedigen tegen 'kwaadwillende profeten vol rancune die geloven dat hun tijd weer is gekomen.' Het 'weer' onthult dat de ondertekenaars van deze oproep de 'populistische elementen' waarover zij spreken doen herinneren aan de opkomst van de nazi's. Ook toen werd er weggekeken, laten we dat niet opnieuw doen! 'Als het populisme aan de poort rammelt, moeten we pal voor Europa staan, of te gronde gaan.....tegen de volksopruiers die van Parijs tot Rome, van Dresden tot Barcelona, Budapest, Wenen en Warschau met het vuur van onze vrijheid spelen, moeten we nu in opperste nood de noodklok luiden.' Het is een nogal ronkend pamflet met een op zich sympathieke boodschap, maar geschreven in een taal die niet overal in Europa gewaardeerd zal worden. Nu vind ik dat je van taalgebruik geen obstakel moet maken voor het vinden van politieke overeenstemming. Ik heb in het verleden veel bijeenkomsten van Europese Groenen meegemaakt waar met name verschillen in taalconventies tussen noord en zuid aanleiding waren tot tragisch verlopende disputen. Ik vind een waarschuwing tegen illiberale tendensen in de Europese politiek zeker ook noodzakelijk. Maar de wijze waarop BHL, zoals hij in Frankrijk bekend staat, meent de noodklok te moeten luiden voor de Europese verkiezingen werkt, vrees ik, alleen maar averechts. Zijn oproep mist in elk geval het belangrijkste onderdeel van een anti-populistische strategie: een program, of tenminste een indicatie van de richting waarin een program moet gaan om de aanval van de populisten te keren.
Bizar verhaal: hoe een aan de AFD gelieerde Duitse journalist drie Poolse rechts-extremisten inhuurde om brand te stichten in een Hongaars cultureel centrum in de Oekraïne, met als doel de Russen in de kaart te spelen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ELDERS - De huidige Poolse regering zal het Verenigd Koninkrijk na de brexit nog gaan missen als bondgenoot in de strijd tegen de bemoeienissen van de EU.
De Poolse minister van Buitenlandse Zaken Jacek Czaputowicz opperde maandag een termijn van vijf jaar voor de omstreden ‘backstop’. Hij dacht daarmee een oplossing te kunnen bieden voor de voortdurende crisis in het Verenigd Koninkrijk, maar werd onmiddellijk teruggefloten door de Europese Commissie bij monde van commissaris Timmermans, niet de grootste vriend van Polen. De Ierse minister van Buitenlandse Zaken Coveney zei dat hij zijn Poolse ambtgenoot er in december al op had gewezen dat een tijdslimiet voor Ierland onbespreekbaar was. ‘Ik heb duidelijk gemaakt dat een beperking in de tijd van een verzekeringsmechanisme, en dat is deze backstop, uiteindelijk betekent dat het geen verzekeringsmechanisme is’. De stap van de Poolse minister wordt allerwegen gezien als een onaanvaardbare breuk in de Europese solidariteit.
Ook Daniel Kawczynski, een Brits conservatief parlementslid van Poolse afkomst, kreeg deze week veel verwijten naar zijn hoofd geslingerd. Hij heeft toegegeven dat hij bij de Poolse regering gepleit heeft voor het blokkeren van uitstel van de officiële periode die staat voor de brexit en die eindigt op 29 maart. Kawczynski is een aanhanger van de harde lijn en wil voorkomen dat zijn tegenstanders alsnog kansen krijgen op een andere uitkomst dan een snel, volledig en definitief uittreden van het Verenigd Koninkrijk uit de EU.
COLUMN - van Prof. Dr. Joop van den Berg.
De veel te vroeg overleden politicoloog Peter Mair is in 2013 breed bekend geworden als auteur van Ruling the Void, 1) een boek waarin hij betoogt dat de klassieke politieke partijen zozeer aan ideologische betekenis hebben verloren dat zij in een regering onderling verwisselbaar zijn geworden. Regeringsbeleid is een kwestie geworden van kleurloze technocratie onder het motto: ‘There is No Alternative’. Dat maakte zulke partijen, vooral van links, onherkenbaar voor hun kiezers. Die kregen bovendien het vermoeden dat belangrijke kwesties onder het tapijt werden geveegd. Deze combinatie van depolitisering en verwaarlozing werd de voedingsbodem van het Europese populisme als succesvolle politieke beweging.
Merkwaardig eraan was onder meer dat zij niet voor een nieuw pluralisme pleitte – grotere politiek georganiseerde diversiteit – maar zich juist daartegen keerde door het weg te zetten als een samenzwering van een corrupte elite tegen de onschuldige, verweesde bevolking.
Populisme houdt vervolgens het streven in naar een nieuwe meerderheid die de bevolking weer echt zou representeren. Die ook een einde zou kunnen maken aan de macht van allerlei instellingen zoals de rechter, die zonder te zijn verkozen de voorkeuren van ‘de meerderheid’ kunnen blokkeren. Behalve door deze weerzin tegen de democratische rechtsstaat kenmerkt zich het populisme ook door chauvinistische afkeer van ‘globalisering’ en Europese integratie.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Mensen die hier niet horen en toch mogen blijven in afwachting van hun procedure, moet je verplicht steriliseren.
Aldus Ebru Umar in Metro, onder de kop Asieladvocaten zijn NSB’ers.
Het zal wel weer een ironische hyperbool zijn. Iets dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. En dat is ook natuurlijk ook zo. Maar het is te walgelijk en smakeloos voor woorden.
COLUMN - Het is drie jaar geleden dat Salah Abdow Farah overleed, een 34-jarige onderwijzer uit Mandera in het uiterste noorden van Kenia. Over de omstandigheden rond zijn overlijden heb ik al twee keer eerder geblogd. De eerste keer naar aanleiding van de satiricus van het gesundes Volksempfinden, die zijn ergernis over de frase ‘islam is liefde’ uitventte en daarvoor precies de dag koos dat een paar Keniaanse moslims met gevaar voor eigen leven hadden bewezen dat dat kón; de tweede keer toen één van hen – om met Abraham Lincoln te spreken – his last full measure of devotion had gegeven.
Dat was dus Salah Abdow Farah. Op 21 december 2015, op weg naar huis in Mandera vanuit Nairobi – waar hij op de universiteit een cursus ontwikkelingspsychologie van het jonge kind volgde – werd de bus waarin hij zat, overvallen door strijders van al-Shabaab. Dat was vaker voorgekomen. Ruim een jaar daarvoor, in november 2014 had al-Shabaab een bus overvallen en alle passagiers een ‘geloofstest’ afgenomen: wie koranverzen kon reciteren ging vrijuit, de rest werd – om een Godwin te gebruiken – ‘geselecteerd’. Dat waren er achtentwintig.
Van die 28 slachtoffers waren er 17 of 20 onderwijzer. Het district rond Mandera lijdt namelijk aan een tekort aan plaatselijke onderwijzers. Die komen dus uit de rest van het land en onderwijzers vormen zo een disproportioneel deel van de passagiers in de busverbindingen tussen Mandera en de rest van het land. Omdat het noorden van Kenia voornamelijk islamitisch schijnt te zijn en het zuiden overwegend christelijk, vormen ook christenen een disproportioneel deel van de buspassagiers van en naar Mandera. Na deze aanval haakten een boel christelijke en/of uitheemse onderwijzers af en bleef Mandera met zijn probleem zitten. Dat Salah in zijn hometown Mandera bleef, maakte hem dus al een klein beetje een held.
COLUMN - dit land is voor de VVD niets meer dan een melkkoe voor aandeelhouders, al dan niet in het buitenland
Dit land wordt al decennialang geregeerd door CDA en VVD. Soms mag een andere partij een beetje meespelen, maar daar blijft het dan bij. Tot voor kort blokkeerden deze conservatieve partijen jarenlang iedere stap in een route naar een beter klimaat. Hierdoor loopt Nederland in Europa als het gaat om nieuwe energie achteraan. Waar elf EU-landen op meer dan 20% tot zelfs meer dan 50% duurzame energie draaien, is ons land qua energie voor geen 8% duurzaam.
Vervolgens blijkt dan toch uiteindelijk dat ook Nederland als het lastigste tegenspartelende jongetje van de klas écht een keer aan de bak moet. Aan “de klimaattafels” wordt onder leiding van onze VVD-premier vervolgens draconisch beleid in elkaar gefrutseld, waarin een grote omslag wordt bepleit, die betaald wordt door de burger. Richting bedrijven gaat zoveel mogelijk subsidie in het kader van “zie maar of je er wat leuks mee doet”. Vervuiling wordt niet bijzonder belast, maar voor leuk gedrag kan wel belastingvoordeel gehaald worden.
Wie dat verbaast: u dacht toch niet dat een VVD-akkoord ooit ongunstig uit zou vallen voor grote bedrijven en internationale aandeelhouders?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Forum voor Democratie laat het afweten in het belangrijkste democratische orgaan van dit land, de Tweede Kamer. Ze schitteren in afwezigheid bij het wetgevende proces met een rotsmoes. Ze komen niet op voor het belang van hun kiezers op deze wijze. Dus opnieuw is de vraag waar hun “Democratie” in de naam precies naar verwijst.
ANALYSE - De afgelopen maanden is er veel te doen over de betaalbaarheid van de klimaatplannen van het Kabinet. In augustus waarschuwde CDA-leider Buma al voor een Fortuijn-achtige revolte als de klimaatplannen niet betaalbaar zouden zijn voor de gewone man. Sinds de publicatie van het conceptklimaatakkoord in december hebben veel politieke partijen hun zorgen uitgesproken over de betaalbaarheid van de klimaatplannen voor burgers. Voor de milieubeweging en de FNV was de lastenverdeling tussen burgers en bedrijfsleven zelfs reden om een dag voor publicatie van het klimaatakkoord hun handen ervan af te trekken. Tijd dus om eens te kijken hoe de zorgen van politieke partijen zich het afgelopen half jaar hebben vertaald in voorstellen in de Tweede Kamer en in het stemgedrag van de verschillende politieke partijen als het gaat om de verdeling van de kosten van energiebelasting en opslag duurzame energie (ODE) over burgers en bedrijven.
De energierekening kent drie belangrijke posten waar de Tweede Kamer jaarlijks invloed op heeft. Op de eerste plaats zijn dit de energiebelasting en de vermindering hierop, op de tweede plaats de opslag duurzame energie, . Met deze laatste worden de kasuitgaven van de SDE+ gefinancierd (al zal het Ministerie van Financiën ontkennen dat er een rechtstreekse koppeling is). Over de hoogte van de tarieven van beide is eind 2018 gestemd in de Tweede Kamer. Bij het berekenen van het effect op de energierekening ben ik uitgegaan van het gemiddeld verbruik volgens Milieucentraal (1.470 m3 gas en 3.000 kWh elektriciteit per jaar). In 2018 betaalde mensen met een dergelijk verbruik zo’n 400 Euro aan energiebelasting en opslag duurzame energie, waarbij ik de korting op de energiebelasting en de BTW al heb verrekend. In 2019 wordt dit bij ongewijzigd verbruik 162 Euro meer.
Met 432 stemmen tégen het akkoord dat May met de EU was overeengekomen, en slechts 202 stemmen voor is dit mogelijk de grootste parlementaire nederlaag voor een zittende Britse regering in heugenis.
Jeremy Corbyn heeft een stemming aangevraagd om te peilen of het parlement nog vertrouwen in May heeft. Die zal als het goed is morgen plaatsvinden.
De tijd gaat steeds meer dringen: 29 maart stapt het Verenigd Koninkrijk volgens plan uit de EU. Zonder parachute, zo lijkt het.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
