Volentekriebels | Een dag in de natuur

Een dagje terug naar het dorp waar ik opgroeide. Ik ben opgegroeid in Drenthe in een gezellig brinkdorp met een besmeurde naam. Dat kwam door de oorlog. Er was nooit veel te doen, dus hingen we rond. Dan zaten we bij de bushalte en dronken we yogidrink en aten we chips. Soms stapten er toeristen uit de bus die vroegen waar het kamp was. We zeiden: elf kilometer verderop. Dan baalden ze, maar ze vloekten nooit. In het dorp met deze naam is elke tegenslag relatief. Soms ging ik met mijn ouders naar het bos of naar de hei. Dat herinner ik me nauwelijks. Ik had weinig oog voor de natuur. Een goudvink zou ik niet herkennen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: foto: Andrei Tchernikov, recept & foodstyling: Fiona Ivanov copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Omelet met gesmolten geitenkaas en zoete dille-tomatensaus

RECEPT - Vegetarisch hoofdgerecht voor 2 personen

4 el olijfolie
1 sjalot, zeer fijn gesnipperd
500 g tomaatjes
1 el sherry-azijn
1 bosje dille, fijngesneden
4 eieren
1 el room
50 g zachte geitenkaas, verbrokkeld

Verhit 2 el olie in een pan en fruit hierin de sjalot in 1-2 minuten glazig. Halveer de helft van de tomaatjes. Doe de hele en halve tomaatjes bij het sjalotje en bak 4-5 minuten, tot het vocht van de tomaatjes vrij begint te komen. Druk met een lepel een paar tomaatjes tot moes. Breng de tomatensaus met de azijn, dille en zout en peper op smaak. Verhit intussen de rest van de olie in een koekenpan met antiaanbaklaag. Klop de eieren los met de room en zout en peper naar smaak. Schenk de eiermassa in de pan, draai het vuur halfhoog en laat de eiermassa even stollen. Trek dan met een pollepel vanaf de buitenkant van de omelet naar binnen zodat de ongestolde eiermassa naar de onderkant van de koekenpan loopt. Bestrooi de omelet met de geitenkaas, laat de omelet op een bord glijden en klap hem dubbel. Serveer de omelet met de tomatensaus.

foto: Andrei Tchernikov, recept en foodstyling: Fiona Ivanov

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waarom wijnproeven meer gemeen heeft met waarzeggerij dan met wetenschap

Gepensioneerd oceanograaf en wijnboer Robert Hodgson ontdekte dat wijnkenners zelfs één en dezelfde wijn in één en dezelfde sessie zeer verschillend waarderen.

Princeton-econoom Orley Ashenfelter ontwikkelde een eenvoudige wiskundige formule waarmee hij de prijs van antieke wijnen net zo goed kan voorspellen als één van de meest gezaghebbende wijnkenners van de VS.

Conclusie: de expertise van zelfverklaarde wijnconnaisseurs om de prijs en kwaliteit van exclusieve wijnen te bepalen, lijkt vooral te berusten op bluf en een hoop broeha.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Een euro of niet?

COLUMN - Wat te doen met een zwerver die om een eurootje vraagt?

Toen ik studeerde waren er dagen dat ik meerdere keren al mijn broekzakken navoelde, op zoek naar een euro voor een half brood of een litertje melk. Uiteindelijk at ik dan meestal bij vrienden die hun uitgaven iets beter over de maand gesmeerd hadden. Dat was nooit een probleem. Ze wisten dat het een maand later precies andersom kon zijn.

Ik heb in die tijd veel mensen teleurgesteld. Daklozen met name. Als ze me vroegen om een bijdrage voor het slaaphuis of uit schaamte een of andere rotsmoes verzonnen, dan kon ik ze in alle eerlijkheid mededelen dat ik ze graag zou helpen, maar dat het er helaas niet inzat.

Tegenwoordig is dat anders. Niet dat ik bulk van het geld, maar een eurootje kan er meestal wel vanaf. Bovendien, zo’n zwerver heeft er, mag ik hopen, niet zelf voor gekozen. Iedere dakloze heeft zijn geschiedenis en die zal er zelden uit bestaan dat ze op een goede dag besloten hun werk op te zeggen om eens fijn te gaan zwerven.

En dus geef ik ze af en toe wat geld. Stiekem hoop ik dat ze daarmee inderdaad naar het slaaphuis gaan. Dat ze op die manier onder de mensen komen. Dat ze hulpverleners spreken. Langzaam maar zeker in gaan zien dat de situatie niet hopeloos verloren is. Dat het leven meer te bieden heeft dan harde bankjes en opgeraapte sigarettenpeuken. Dat ze afkicken van drank en drugs, een eerste baantje vinden, een dak boven het hoofd, collega’s, vrienden, een relatie, kinderen misschien. Geluk. En dat allemaal dankzij mijn euro.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Het hypothetische einde van de wereld

COLUMN - Wat zou je doen als je hoorde dat de wereld over een uur zou vergaan?

Een poosje geleden zat ik na een avond stappen met een samengeraapt groepje goede en vage bekenden bij iemand thuis. Er waren mannetjes en vrouwtjes in een perfecte fifty-fifty-verhouding. We zaten onschuldig te keuvelen. Biertje erbij, een beetje chips, niets aan de hand.

Plotseling leek het alsof ik in de openingsscène van een Amerikaanse tienerpornofilm terecht was gekomen. Hoe we er precies op kwamen weet ik niet meer, maar er was ineens een centrale vraagstelling. Die luidde: wat zou je doen als je nu hoorde dat de wereld over een uur zou vergaan? Het antwoord was unaniem: neuken. En omdat er geen tijd te verliezen was, zouden we dat met elkaar doen.

Een erg originele gedachte is dat niet. Ik las ooit ergens dat toen de Serven optrokken naar Bosnisch gebied, de Bosniërs zich in een bos verschuilden verscholen en daar enorme orgies hielden. Of misschien waren het Kroaten. Voor het verhaal maakt dat niet uit, al vond ik de link bos-Bosniër ergens wel geestig.

Nog één keer paren, vlak voordat je gaat. Het is een oerdrift, een ingebouwd mechanisme om op de valreep je genen voort te zetten op aarde, zelfs al weet je dat het kind er nooit gaat komen omdat de moeder er ook aan gaat.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: George Redgrave (cc)

Brief aan de Bijbelgordel

BRIEF - Wie rondrijdt met zijn kind op het dak van zijn auto, wordt opgepakt. Wie weigert zijn kind in te enten, mag dat zelf weten. Zoek de verschillen.

Geachte gereformeerden,

Er is sinds kort sprake van een mazelenuitbraak in Nederland. Of eigenlijk is er sprake van een mazelenuitbraak in de Nederlandse Bijbelgordel. De reden dat de uitbraak zich beperkt tot de sliert bevindelijk gereformeerde dorpen laat zich raden. God vindt jullie een stel stommelingen omdat jullie je niet tegen de ziekte hebben ingeënt.

Eens in de zoveel tijd word je getest of je nog geschikt bent voor het leven of niet. Jullie noemen dat de toorn van god, ik noem dat natuurlijke selectie. Jullie bidden dat je niet getest zult worden, ik laat me inenten. Jullie vinden dat ik erger vals speel dan de leerlingen van Ibn Ghaldoun, ik zeg: wie haalt hier nou de test?

Als het nou zo was dat gereformeerden een taal spraken waarin geen wetenschappelijke artikelen werden uitgegeven, of dat jullie geen ervaring hadden met de gevolgen van het weigeren van inentingen, dan had ik wel begrip voor jullie gehad. Maar dat is niet het geval. Op een eigen schuld dikke bult-manier is het, door de voorspelbaarheid ervan, dus bijna grappig dat jullie nu ziek worden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Roep om Romantiek

COLUMN - Dinsdag had iemand bij de universiteit het gore lef om een flyer aan mijn fietsstuur te hangen. Op die flyer stond minister van Onderwijs Jet Bussemaker achter tralies afgebeeld, schuldig aan ‘desastreuze bezuinigingen op studenten’. De oplossing volgens de ASVA: een grootschalige actie tegen bezuinigingen op studenten.

Nadat eerdere bezuinigingsplannen op studenten naar de prullenbak werden verwezen, komt het kabinet nu met een tweeledig plan, waarin zowel gekort wordt op de OV-toelage als een sociaal leenstelsel wordt ingericht. Dit, samen met het gigantische kamertekort in Amsterdam, was voor de Algemene Studenten Vereniging Amsterdam genoeg reden om een grootschalige actie tegen bezuinigingen op studenten te organiseren. Het werd een ludieke flashmob op de Dam.

Het verbaasde me niet zoveel. In de twee jaar dat ik nu studeer heb ik organisaties als de ASVA en het LAKS leren kennen als groeperingen die zich voornamelijk geroepen voelen bij elke poging tot wijziging in het onderwijs te gaan roepen. Ongeacht de aard van de wijzigingen is de reactie vaak al te voorspellen. Voor de 1040-urennorm op middelbare scholen stroomde de dam vol met puberende onruststokers, bij de langstudeerboete ging een arsenaal aan zwarte ballonnen de lucht in. Het geeft mij een gevoel van ‘protesteren om het protesteren’, om nog maar te zwijgen van de Sywerts die zichzelf ten onrechte profileren als ‘de stem van een generatie.’

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Een etmaal miljonair

COLUMN - De Staatsloterij winnen kan nooit kwaad, maar voor de troostprijzen hoef je het niet te doen.

Om een brief aan te laten tekenen ging ik naar het postkantoor, dat wil zeggen een tijdschriftenwinkel waar vooral krasloten en sigaretten verkocht worden. De vorige keer was het best druk en draaiden ze De waarheid van Marco Borsato, wat de wachttijd gevoelsmatig niet verkortte. Dit keer had ik meer geluk. Er was muziek noch rij. Terwijl het appetijtelijke meisje de bestelling klaarmaakte, pakte ik een flyer van de toonbank, want die dingen liggen er niet voor niets. Hij was van de Staatsloterij. Er stond: ‘Beleef jij 24 uur als miljonair? Koop nu een lot en maak kans’.

Een etmaal miljonair? Krijg je dan een miljoen op je bankrekening gestort dat je een dag later weer terug moet geven?

Nadere bestudering leert dat het gaat om het woordje ‘beleef’. Als je wint, mag je 24 uur lang meemaken hoe het is om miljonair te zijn. Met een modern woord heet dat experience.

Nou ken ik toevallig een paar miljonairs. Vergeleken met mijn modale kennissen zijn hun huizen iets groter, hun auto’s iets duurder, hun vakanties iets verder en hun banen veel stressvoller. Een dag uit hun leven bestaat voornamelijk uit werken, poepen, eten en slapen. Een experience van lik-me-vestje.

Vorige Volgende