En daar zijn we weer, met de jaarlijkse traditie die heel Nederland elkaar de hersens in laat slaan: de zwart-Pietdiscussie. Eigenlijk duurt deze discussie inmiddels al het hele jaar, net zoals dat pepernoten tegenwoordig inmiddels ook het hele jaar door te verkrijgen zijn, maar we moeten natuurlijk niet vergeten dat vooral November traditioneel gezien doorgebracht wordt met wild geraas. Fraaie stukjes in de zin van de aftrap vallen te lezen op Joop.nl en TPO.
Mooi interview met de Gentse imam Khalid Benhaddou. Rationeel, maar ook ietwat wanhopig. Longread alert.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Net toen ik gisteren op de bank – glaasje vintage whisky erbij, biologisch kaasje, u kent dat wel – zat te genieten van mijn morele superioriteit, werd ik er door gelijkgezinden in mijn tijdlijn weer eens op gewezen dat die niet langer vanzelfsprekend is. Vanuit de andere kant van het politieke spectrum rukken horden op die vinden dat niet wij maar zij recht hebben op de hoogste ethische medaille.
De waarheid is dat ik mij hier ongemakkelijk bij voel. Mijn morele superioriteit is mijn raison d’être, het fundament waarop mijn bedilzucht gegrondvest is. En dan krijgen we ineens van die gasten met hun fokkin arrogante pretenties die onze superioriteit proberen af te pakken, alleen maar omdat ze te lui zijn om een eigen opbouwende gedachte te verzinnen. Dacht het niet. Ik zeg: kom in verzet! Rot op naar je eigen ideologie!
COLUMN - En nu moet er een staatssecretaris vervangen worden.
Je hebt soms van die nadenkertjes. Een zinnetje waar je even mee bezig kunt zijn. Zo’n zinnetje waarvan je denkt: daar zit iets in. En als je erover nadenkt, weet je niet precies wat er dan in zit, maar het blijft wel hangen.
Ik kwam er een tegen in de roman 1q84, Boek één van Haruki Murakami. De auteur heeft iets met Kafka, het menselijk (on)vermogen en bizarre fantasie. Wat ik tot nu toe van hem heb gelezen, leest als literaire thrillers. Een genre dat moeite doet hoogwaardige literatuur te zijn, maar dat net niet haalt. Naar mijn mening dan. Maar die is natuurlijk even makkelijk te ruilen voor die van een ander. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar.
Als de wereld vol was van mensen die niet vervangen kunnen worden, zitten we met een geweldig probleem.
Dat was dus dat zinnetje. Ik kon even niet verder lezen.
Wat er dan in een paar seconden aan gedachten door het hoofd raast, kan ik nu nog niet beschrijven. Ja, dacht ik, Goed geschreven, dacht ik. De relativiteit van het leven in een notendop, dacht ik. Om depressief van te worden, dacht ik ook. Ik vroeg me ook nog af: Is dit nu prachtige filosofie of wandtegeltjeswijsheid?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sinds er gisteravond een inspraaksessie plaatsvond die nog het meest weg had van een brallerige klucht van Toneelgroep Amsterdam, weet heel Nederland dat Steenbergen een ranzig verkrachtershol is waar je met goed fatsoen geen vrouwelijke vluchtelingen naartoe kunt sturen. Je mag aannemen dat de plaatselijke jeugd vreest er niet meer aan te pas te komen als die Syriërs met hun stadse manieren de meisjes om hun vinger winden – terwijl de beelden toch suggereerden dat enig nieuw bloed in de lokale genenpool geen kwaad zou kunnen.
Sinds we weten dat de grootmoefti van Jeruzalem de aanstichter is van de Holocaust, mogen we stellen dat iedereen die wel eens ‘hallo’ gezegd heeft tegen een Palestijn niet alleen een smerig terroristenvriendje is, maar ook een antisemitische fascistennazi. Ik vrees dat ik voor die kwalificatie in aanmerking kom, want ik heb wel eens een hotel geboekt in Oost-Jeruzalem.
Enfin, zodra er ongeorganiseerd geweld uitbreekt in die regio, kun je er donder op zeggen dat de Sargasso-spambox vol loopt met propaganda. Sinds de eerste intifada heeft de Palestijnse elite en middenklasse het gebied al goeddeels verlaten. De Israëlische exodus begint ook op gang te komen: wie een toekomst wil voor zichzelf en zijn kinderen, pakt zijn biezen naar Berlijn. Wat overblijft zijn de fanatici die hun identiteit ontlenen aan de haat jegens de ander, tot in het zevende geslacht.
Terwijl de keyboardwarriors van Twitter en omstreken elkaar nog altijd met het slijm op de lippen voor rotte vis uitmaken, mogen we constateren dat de asieltsunami door de Nederlandse golfbrekers naar behoren wordt opgevangen. Goed, er zijn auto’s in de fik gestoken en een kogelbrief verstuurd, maar het huis van de staatssecretaris staat er nog. Dat is wel eens anders geweest. Dankzij loslippigheid van Constant Kusters weten we bovendien dat het telkens dezelfde raddraaiers zijn die in den lande het democratische proces verstoren. Goed dat hij een podium kreeg bij Pauw: nu weten we hoe marginaal het verzet werkelijk is.
Velen maken zich terecht zorgen of de dijken het wel houden (juist als we dat niet deden, zouden ze bezwijken), maar uiteindelijk is het business as usual. De staat zorgt voor de basics, de kerken pikken de rest op. Wir schaffen dass, al zuchtend en mopperend zoals het zuinige Hollanders past. Over vijf jaar gaat de buurt de straat op omdat Ajse uit Aleppo teruggestuurd dreigt te worden naar haar oudtante in Beirut.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In de trein vond ik een exemplaar van Tubantia, zo’n fijn regionaal dagblad waarin men het onvertogen woord zorgvuldig mijdt en gloedvol weet te spreken over de eigen voetbalclub of kruidkoek. Er stond een interview in met een echtpaar dat al zeventig jaar bij elkaar was. Zij was als geëvacueerde jonge wees uit Rotterdam in het schone Twente beland en dreigde naar een internaat gestuurd te worden. Dan maar liever trouwen, dacht ze, als zestienjarige.
Een kindbruidje! Door de gruwel van de oorlog in de armen van een vijf jaar oudere man gedreven! Met wie ze nu al zeventig jaar haar leven moest slijten! Tubantia mocht het dan presenteren als een vertederend liefdesverhaal, dit was nou precies waar ons alerte parlement tegen in actie was gekomen. Je mocht toch hopen dat dit huwelijk snel ontbonden zou worden. Maar nee, Zijne Koninklijke Hoogheid had zelfs felicitaties gestuurd.
Dezer dagen moet ik nog wel eens denken aan de damherten in de overbevolkte waterleidingduinen waarvan we vonden dat ze beter konden creperen tegen het hek dan dat ze zich tegoed deden aan de toch al schaarse heesters in Bloemendaalse tuinen. Ik heb indertijd bepleit de beesten af te knallen en op te eten. Ik ben nu eenmaal iemand die vindt dat je ook ergens verantwoordelijk voor kunt zijn als je erbij staat en niks doet. Alleen dan kun je het geweer als een lichter te dragen last ervaren, althans als het om damherten gaat.
De alternatieven zijn afhankelijk van welk voldongen feit je bereid bent te accepteren. Je kunt bijvoorbeeld ook gaten in het hek knippen en de toorn van de Bloemendalers op je laden – maar wie burgerwoede over zich afroept geldt heden sowieso als een verwerpelijk sujet. De gewetensvolle helden van vandaag lopen weg van het hek, in de stellige overtuiging dat de herten het allemaal aan hun eigen voortplantingsdrift te wijten hebben en dat het een verkeerd signaal zou zijn om je hun lot aan te trekken.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dit land heeft een sterke leider nodig, iemand die weet wat het volk beweegt en krachtige besluiten neemt. Het klonk nog niet overtuigend genoeg. Ik ging iets schuiner voor de spiegel staan, de borstkas fier vooruit. Had ik wapperende Mozartmanen gehad, als de Droomprins uit Shrek, dan zou ik die met een nonchalante beweging naar achter geworpen hebben. Dit land roept om een sterke leider. Dat klonk al beter. Dit land eist een sterke leider. Nog beter. Dit land schreeuwt om mij.
U bent een nepparlement, oefende ik alvast. U behartigt de belangen van het volk niet. U loopt aan de leiband van Brussel. Uw bestaan is derhalve zinloos. Daarom heb ik besloten u naar huis te sturen, zodat u daar uw peilloze zonden kunt overdenken. Voor u, mevrouw Arib, heb ik alvast een vliegtuig klaar laten zetten. Nee, die laatste zin was teveel eer. Ik probeerde nog iets serieuzer te kijken. Dit land eist een sterke leider, herhaalde ik, dit land eist een sterke leider. Dit land schreeuwt om mij.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.