Mogen geëmancipeerde mannen van sekswerkers houden?
Sekswerkers en hun klanten: voornamelijk vrouwelijke aanbieders tegenover voornamelijk mannelijke afnemers. Toch komt binnen de mannenemancipatie hun relatie nauwelijks aan bod. Laat staan dat mannen mogen spreken over de plezierige kanten van het betalen voor een seksuele service of over het genot dat een opwindende pornoscene oplevert. Sekswerker en voormalig PROUD-voorzitter Yvette Luhrs legt uit dat de hedendaagse mannenemancipatie niet kan slagen zonder de acceptatie van sekswerk. Dit stuk verscheen eerder op Lover, een website voor feministische journalistiek.
Afgelopen maand nam ik deel aan de conferentie Imagine; inspiring male action on gender equality in Europe. De bijeenkomst werd georganiseerd door Emancipator in samenwerking met andere Europese mannenemancipatie organisaties. ‘Voor mensen die werken met jongens en mannen in het #metoo-tijdperk’, las ik in de uitnodiging. Als webcam-performer kom ik wekelijks in contact met honderden mannen en na acht jaar in de porno-industrie heb ik inmiddels een aardige groep fans, die niet alleen m’n naaktfoto’s liken maar ook m’n politieke posts waarderen. Deze conferentie leek me dus echt iets voor mij. Ik hoopte vooral praktische tools te vinden om mijn activisme beter te kunnen implementeren in mijn dagelijkse werk.
Het programma bestond uit diverse lezingen, panels en 21 break out sessions. Sekswerk lijkt nergens aan bod te komen behalve bij de sessie Sexual violence and porn – the opposite of consent. Mainstream porno is een afbeelding van geweld tegen echte vrouwen, het is ook de huidige sekseducatie van onze kinderen, zo laat de omschrijving zich samenvatten[1]. Een idee dat niet heel anders klinkt dan ‘Porn is the theory, rape is the practice’ van extremistische anti-porno activist Robin Morgan uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Het verrast me dan ook niet dat de sessie wordt gegeven door de Zweedse vrouwenorganisatie Unizon die ook actief de Zweedse prostitutiewet promoten. Een wet die in Zweden maar ook in Ierland en Frankrijk leidt tot meer verkrachtingen en geweld tegen sekswerkers[2].