Hoe uw privacy weg te gooien voor een incident
Hoe uw privacy weg te gooien voor een incident
Les 223.495, dit keer het CDA
Laatst keek ik een oude aflevering van de onvolprezen quiz QI met Stephen Fry. Het ging over het Amerikaanse gevangenissenstelsel. Fry vertelde dat alle Amerikaanse legerhelmen gemaakt worden door gevangenen. Gevangenen zijn een belangrijke bron van goedkope arbeid. Fry nam het een stap verder en stelde dat de Amerikanen zo het slavernijstelsel opnieuw hebben ingevoerd. Dat lijkt me onterecht[1]; sterker nog: arbeid door gevangenen zou volgens mij een centrale rol moeten spelen in het strafstelsel. De Amerikaanse links-libertaire filosoof Otsuka stelt in zijn Libertarianism without Inequality voor om de verzorgingsstaat te financieren vanuit belastingen op misdadigers: voor links-liberalen en voor rechts-libertairen zijn misdadigers een groep van wie je legitiem middelen af kan nemen. Ik denk dat Otsuka een centraal punt mist: de grote verplichtingen die misdadigers jegens hun slachtoffers hebben.
Hoe uw privacy weg te gooien voor een incident
Les 223.495, dit keer het CDA
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De kamer komt vandaag van reces terug om te debatteren over de Griekse noodsteun. Dat levert extra druk op de Nederlandse begroting, dus zal er extra hard bezuinigd moeten worden. Die druk is handig voor ministers die impopulaire maatregelen willen doordrukken, zoals de ontmanteling van het ov in de Randstad.
De ministers moeten wel opschieten, want tegen het eind van het jaar zou wel eens duidelijk kunnen worden dat er geen economische noodzaak is voor draconische bezuinigingen. De Nederlandse economie draait namelijk als een tierelier en het begrotingstekort smelt als sneeuw voor de zon. Kijkt u even mee naar de hoofdlijnen van de begroting voor 2011. In de eerste tabel staan de belangrijkste macro-economische aannames. Leg die voorspellingen naast de jongste cijfers van het cpb.
Er zijn eigenlijk alleen maar meevallers. Economische groei 2 procent in plaats van 1,5. Lange rente op staatsschuld een kwart procent lager, omdat Nederlandse staatsobligaties gewilder zijn door de crisis elders in Europa. Oliekoers meer dan vijftig procent hoger en dollarkoers fors lager, met een knoepert van een meevaller in de aardgasbaten als gevolg. Werkloosheid komt uit op 4 procent in plaats van 5,5, wat leidt tot een meevaller bij de sociale dienst (minder uitkeringen) en de belastingdienst (meer inkomsten). Inflatie is hoger, maar blijft binnen de perken – dat is goed voor de groei zonder dat consumenten gaan morren.
[qvdd]
Laten we onze rechtse stoerigheid, of linkse naïviteit aan de kant zetten. Ook ik besef dat veel ex-ama’s gewoon terug moeten. Maar als uit de evaluatie blijkt dat Perspectief de beste methode is, óók om illegaliteit, onveiligheid en prostitutie te voorkomen: dan ga je dit toch niet wegbezuinigen?
19 gemeenten luiden de noodklok omdat minister Gerd Leers de subsidie voor Perspectief heeft stopgezet. Dit project probeerde uitgeprocedeerde asielzoekers die net 18 waren geworden en dus geen recht meer hadden op hulp bij te staan bij de terugkeer naar huis, en zo te voorkomen dat ze in de illegaliteit of prostitutie verdwenen.
Tweede Kamerlid Hans Spekman trekt zich het lot van deze jongeren (ongeveer 300) aan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Deze bijdrage aan het open podium is van Henk Roosink (website)
Eric Storm slaat in Trouw van vrijdag j.l. (‘Zonder toekomstvisie stagneert het Westen) wat mij betreft de spijker op z’n kop: politici moeten hun energie steken in het ontwikkelen van een inspirerend toekomstperspectief.
Met een politiek die er op gericht is iedereen tevreden te houden, zal dat niet lukken. Politici zullen keuzes moeten maken: wat zijn de werkelijk grote problemen, hoe gaan we die aanpakken en hoe gaan we om met de winnaars en verliezers die er bij elke grote verandering zijn. Politiek gaat om keuzes maken, en die kun je alleen inspirerend uitdragen vanuit een visie op de problemen van deze tijd.
Wat mij betreft zijn de belangrijkste problemen op dit moment de opwarming van de aarde, de overheidsfinanciën, de bureaucratie en de rol waarin kiezers en gekozenen zich de laatste decennia gemanoeuvreerd hebben.
Om met dat laatste te beginnen. Kiezers en gekozenen houden elkaar in een verstikkende houdgreep. De kiezers willen wel leiders, maar staan niet toe dat die krachtige maatregelen nemen. Ik krijg vaak het gevoel dat er niemand regeert. Het barst weliswaar van de plannen en goede voornemens, maar werkelijke keuzes blijven uit. De blokkeermacht van gevestigde belangen is groot. Onderwerpen met een echt politieke lading worden over gelaten aan commissies, aan overleg tussen werkgevers en werknemers of aan Europa of op de lange baan geschoven. Ik bespeur een angst bij met name politici van de centrumpartijen om de hedendaagse mondige burgers te vertellen dat ze tegenstrijdige wensen hebben. Dat niet aan alle wensen en alle burgers tegemoet kan worden gekomen, maar dat er gekozen moet worden. Tegelijk bespeur ik bij veel mensen in mijn omgeving een weerzin om over grote problemen te praten, dat moet de politiek maar oplossen. Mensen hebben geen zin in dat soort gesprekken of hebben een angst om de goede onderlinge verhoudingen daarmee op het spel te zetten.
“Falend sociaal beleid” is een veel te simplistische verklaring voor de rellen die Groot-Brittannië momenteel teisteren. Bezuinigingen op sociale voorzieningen en een hoge jeugdwerkloosheid hebben ongetwijfeld bijgedragen aan de extreme geweldsgolf, maar culturele verschijnselen hebben minstens zo’n belangrijke invloed.
Jarenlange blootstelling aan geweldsverheerlijking in films, videoclips en computerspelletjes; de als zeer dwingend ervaren druk om op de hipste sneakers te lopen en de meest fancy gadgets te hebben; de rebelse baldadigheid die nu eenmaal bij adolescenten hoort; de intensieve communicatie via sociale netwerken; een zucht naar aandacht en erkenning, ook al is die negatief en veroordelend van aard – het zijn allemaal dieper liggende oorzaken die bijdragen aan de voedingsbodem voor dit soort uitwassen. Ze zijn bovendien ‘geglobaliseerd’ en dus, helaas, allerminst uniek voor Engeland of de Parijse voorsteden en buitenwijken.
Natuurlijk kan een beter sociaal beleid ervoor zorgen dat de vlam minder snel in de pan slaat, maar het is naïef om te denken dat de overheid dit had kunnen voorkomen. Groepsdynamiek en vernielzucht laten zich nu eenmaal moeilijk voorspellen. En ook moeilijk corrigeren, tenzij je voorstander bent van een autoritaire politiestaat. We moeten met z’n allen ons hoofd (blijven) breken over manieren om dit te voorkomen, natuurlijk, maar laten we wel realistisch blijven en ons beseffen dat we sommige ontwikkelingen nu eenmaal moeilijk kunnen beïnvloeden of voorkomen, en dat de overheid, als onze collectieve vertegenwoordiging, daarop geen uitzondering vormt en allerminst almachtig is.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
[qvdd]
onverantwoordelijkheid, egoïsme, kinderen zonder vaders, scholen zonder discipline, beloning zonder inspanning en rechten zonder verantwoordelijkheden.
De Britse premier David Cameron weet hoe het komt dat er afgelopen week rellen zijn uitgebroken in diverse steden. Het ligt in ieder geval niet aan de overheid.
In ander nieuws: Onderzoekers koppelen sociale onrust aan bezuinigingen in de periode 1919-2009.
We hebben zojuist een persbericht de wereld ingeslingerd. We gaan namelijk samen met Sargasso verder. Leest en huivert:
Weblogs GeenCommentaar en Sargasso gaan op 1 oktober samen verder. De twee blogs willen hiermee een nog groter en beter progressief blog opbouwen, dat een belangrijke rol speelt in de online nieuwsvoorziening en het maatschappelijk debat.
GeenCommentaar houdt na zeven jaar bloggen op te bestaan. De bloggers gaan onder de vlag van Sargasso verder. Het uitgebreide archief van GeenCommentaar gaat ook over, zodat de vruchten van jarenlang noest kwaliteitsbloggen niet verloren gaan.
Sargasso wordt vanaf 1 september aangestuurd door een kleine professionele redactie en een grote groep vrijwillige bloggers die vanuit hun discipline en kennis schrijven. De nieuwe combinatie richt zich nog meer dan nu op het bieden online verdieping. In de loop van september wordt een nieuwe site gelanceerd, met themapagina’s, een boekenkatern en een tv-dumpert voor kwaliteitsvideo- en audio. En uiterlijk op 1 oktober komt het volledige archief van Geencommentaar bij Sargasso beschikbaar.
Overige ontwikkelingen:
Een dataredacteur zal uit datasets nieuws en ontwikkelingen destilleren in samenwerking met open data stichting Het Nieuwe Stemmen en Hack de Overheid. Tevens zal onze dataredacteur samenwerken met andere media in grote (onderzoeks)projecten. Een Wob-redacteur zal met behulp van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) overheidsdocumenten openbaar maken. Tevens zal de Wob-redacteur een stevige factcheck-rubriek aansturen.
Sargasso is en blijft een stichting zonder winstoogmerk: alle verdiensten komen ten goede aan het blog.
De belangenorganisatie voor internetgebruikers EFF vindt de Britse premier niet consequent omdat hij het gebruik van social media in zijn land wil beperken na de rellen van afgelopen week. Eerder toonde hij zich namelijk een groot voorstander van het gebruik van deze media toen het over de demonstraties in Arabische landen ging.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.