Neem één middelbare schoolklasje van pakweg 65 jaar geleden en zie wat er van geworden is. De een wordt psychiater, de ander wordt Van Kooten en De Bie. Psychiater en traumaspecialist Bessel van der Kolk, VPRO’s Zomergast van vanavond, is van dezelfde generatie als Wim de Bie en Kees van Kooten. Sterker nog: “Zijn middelbare school volgde hij aan het Dalton Den Haag, waar hij samen met Kees van Kooten en Wim de Bie in de klas zat”, schrijft de VPRO. Dat zal wel een ‘slip-van-de-keyboard’ zijn, want dat kan helemaal niet. Alleen al op grond van de verschillen in leeftijd. Van der Kolk is geboren in 1943, Van Kooten in 1941 en De Bie in 1939. Bovendien staat in menig biootje van het komieke duo dat Van Kooten naar het gymnasium ging en De Bie naar de HBS. Er kan in die vijftiger jaren best een zodanig lerarentekort zijn geweest dat klassen werden samengevoegd, maar Wim de Bie herinnert zich hier die periode anders: “Ik zat in de vijfde klas, Kees in de derde”. Voilà! Janine Abbring mag dus wel even aan haar gast vragen: “Welke klas dan? Wanneer dan? En waarom zijn zij leuk geworden en jij traumaspecialist?” Waarna ook meteen de vraag kan worden gesteld of het hier misschien een ‘nepherinnering’ betreft. De ideeën van Bessel van der Kolk zijn volgens sceptici tamelijk controversieel. In juli herinnerde Kloptdtawel.nl (initiatief van de Stichting Skepsis) aan een uitzending van VPRO’s Argos. In een serie over ritueel misbruik (2019) werd Van der Kolk geïnterviewd. Een wetenschapper van de Rijksuniversiteit Groningen stelde in datzelfde programma dat “de wetenschappelijke consensus over hoe het geheugen werkt nogal haaks staat op de ideeën van Van der Kolk”. In De Volkskrant van 26 augustus stellen drie andere wetenschappers dat “Van der Kolk kritisch aan de tand moeten worden gevoeld (…). Anders bestaat het risico dat Van der Kolks interview eraan zal bijdragen dat trauma’s worden aangepraat in de behandelkamer.” Ze schrijven ook dat wetenschappelijk onderzoek "meermaals heeft aangetoond dat therapeuten die overtuigd zijn van het bestaan van verdringing hun patiënten suggestief ertoe kunnen aanzetten te denken dat ze seksueel misbruikt zijn terwijl dat misbruik nooit heeft plaatsgevonden". Oef, dat is een pittige! Misschien komen we er vanavond achter in hoeverre de kritiek gegrond is. Van der Kolk “neemt je mee de behandelkamer in”, schrijft de VPRO in de 5 redenen om te gaan kijken. Hij zal ook fragmenten uit zijn eigen praktijk met de kijkers delen. Met de gedachte dat ook een controverse boeiend kan zijn, gaan we het aanschouwen. Vanavond bij de VPRO, om 20.20 uur op NPO 2. Tijdens de uitzending lezen we hieronder graag uw kijkervaringen. Morgen leest u hier Sargasso’s Zomergasten recensie van Max Molovich.
Hoeveel sentimentaliteit kun je verdragen in muziek? Artieste Rachika Nayar heeft het er zelf ook moeilijk mee: “I both love and feel so wary of melodrama, because its entire premise is to be uncritical.” Haar nieuwe album Heaven Come Crashing (ook al zo’n theatrale titel) is net op het randje, en soms erover.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
VERSLAG - VOORLOPERS, kunst van nu. Een pop-up beeldenexpositie in de tuinen van Paleis Soestdijk. Voor Kunst op Zondag bezocht ik de laatste kans om tuin en paleis te zien vóór de grote renovatie/transformatie begint van dit historische landgoed. In 2017 heeft de MeyerBergman Erfgoed Groep het paleis en het landgoed van de Nederlandse Staat gekocht. De nieuwe eigenaar gooit het nu over een andere boeg. Als smaakmaker voor het toekomstige beleid is de beeldenexpositie VOORLOPERS opgezet. Tijdens de komende Open Monumentendagen (10-11 september 2022) is er nog één kans om het landgoed zelf te verkennen.
Voor VOORLOPERS zijn kunstenaars van nu, zowel gevestigde namen als nieuw talent geselecteerd. Hun inspiratiebronnen: actuele thema’s zoals bio design & robotica, duurzaamheid & recycling, technologie & educatie. Sommige keken ook naar de veranderende betekenis van erfgoed en natuur in Nederland. Het totale landgoed omvat 170 hectare, 20 hectare wordt in beslag genomen door de Paleistuinen, de andere 145 hectare is bos en park. In de paleistuinen ontdek je straatjes als Wilhelminalaan, Julianalaan, Beatrixlaan en de Alexanderlaan. De Bernhardlaan is afgesloten voor bezoekers. Op een bordje lezen we dat het hier gevaarlijk is ‘in verband met vallend hout van ‘veterane’ bomen.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De repeterende melodieën en drones, onder meer geproduceerd door een elektronische orgel (wat zeg ik: een Farfisa-orgel, dat is kennelijk noemenswaardig), zorgen voor een licht hypnotiserend of psychedelisch effect op het album A Spirit Appears to a Pair of Lovers van Gryphon Rue.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Rommelig, haperend, lo-fi, echoënd, vervormd, maar ook sprankelend, vloeiend, speels, dromerig – er is veel boeiende te horen op het album dimension//perspective van artiest Brown Calvin. Omdat samenwerking met andere muzikanten vanwege covid niet mogelijk was, maakte Calvin het album door te reageren op visuele concepten van artiest Eatcho, die de kunst voor de albumcover maakte.
Het trio Szun Waves zijn elektronische artiest Luke Abott, de gitarist/toetsenist/producer van de band PVT en de saxofonist van Portico Quartet. Dat gegeven maakte mij in elk geval zo nieuwsgierig dat ik een tijdje terug in een winkel een plaat van Szun Waves kocht zonder eerst iets te luisteren. Maar eigenlijk weet je met dat gegeven nog niet zo veel: hoe pakt zo’n mix van drie best verschillende artiesten met eigen stijlen uit? Ik denk dat hun nieuwe album Earth Patterns zo’n geval van ‘het geheel is meer dan de som der delen’ is.
Kenmerken voor de muziek van Pantha du Prince zijn de bellen die je meer of minder prominent in zijn nummers hoort. Zoiets kan dan even boeiend en origineel zijn, maar kan ook wat gaan vervelen, als het een heel album duurt. Maar gelukkig zijn de bellen op zijn nieuwe, pas verschenen album Garden Gaia goed gedoseerd.
Wat Akua Naru op het podium brengt is geen rap, geen hiphop, geen spoken word, geen soul, geen jazz, maar een energieke mengeling van dat alles, met een band, (waarin een saxofoon). Kritische politieke teksten, sociale actuele kwesties, en ook liefdesliedjes, alles zit erin, soms smooth verpakt, maar het swingt. En in april 2023 treedt ze op in Nederland.
My, I want to drink the sweat off your intellect
reflect,and watch your light passion off my neck
caress the sight of your presence with no question
undress, to the nakedness of love, pure love
I want to make love to my soul mate
my soul mate. make love to my soul mate
my soul mate make
love to my soul mate
shit.
Het blijk inmiddels al bijna tien jaar terug te zijn, dat ik een video bekeek die toch wel wat apart was, bijzonder. Ranzig, zei een kennis, onsmakelijk, getverdemme, beetje met je blote reet heen en weer schuiven in dat filmpje, viespeuken.
De video was van The Fat White Family: Touch The Leather. Ik zie nu ook dat YouTube daar een leeftijdsdingetje aan verbonden heeft.
Maar met die video liet The Fat White Family zien dat ze in ieder geval geen zoete band waren die commercieel wilde gaan. Wie bedenkt zoiets? En waarom gaat dan de hele band akkoord met de uitvoering: ja, dat is een prima script, doen, mijn moeder vindt dat vast ook erg goed, vast.
Andriy Khlyvnyuk is de zanger van de Oekraïense band BoomBox. Maar moest ook onder de wapenen toen de Russen begonnen met hun speciale militaire operatie (kuch) om Oekraïne te denazificeren (hoest) en te bevrijden van de drugsgebruikers (verslik) in Kiev.
Deze video, is opgenomen op het Sophia plein in Kiev en Andrriy zingt, acapella, met een automatisch geweer om zijn schouder, het eerste vers van deze Oekraïense folksong.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.