Kunst op Zondag | De realiteit is altijd verderop

Vandaag meende ik even een echte Potter te ontwaren, zo in 't weiland voor 't oprapen In levende lijven, in een hoekje van dat weiland wat bomen kris kras, schuilden koeien samen tegen de regen. Tableau Vivant, tijdloos weet de koeienkont feilloos de regen de vinden. Maar, corrigeert het kunstboek me, echt, de Potters waren esthetisch, zomers, pittoresk en bovenal droog. En elke koe lag in de zon binnen een gouden randje, waar het enige natte de verf was. Verward schudden de koeien hun konten als ik ze met de feiten confronteer, we nemen waar; Potter is overal.

Door: Foto: Maria Willems (cc)

Closing Time | Kull

, door

Kull is een relatief nieuwe band. Hun debutalbum Exile stamt uit 2019, en bevat een heerlijk eclectische mix van epische filmmuziek, metal, melodieën en ingesproken teksten. Het geeft een vrij uniek geluid, al heeft het ergens wel in de verte wat weg van de meer epische (lees: niet lolbroekerige) nummers van Alestorm, zoals die in de hyperlink, en de oude Turisas.

Maar: tegelijkertijd is het ook helemaal niet zo’n nieuwe band, want Kull is een doorstart van het machtige Bal-Sagoth, maar dan met een andere zanger. Maar Bal-Sagoth verdient meer liefde en aandacht dan een korte mention in een Closing Time, dus die houden jullie van me tegoed. Voor nu: geniet vooral van Kull, en laten we hopen dat er potverdorie snel een nieuw album uit komt want 3 jaar is toch aardig lang.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Tim Ellis (cc)

Kunst op Zondag | Statue dressing

, door

‘Window dressing’, vrij vertaald ‘de etalage pimpen’, is alom bekend als term voor dingen beter doen lijken dan ze werkelijk zijn. Het bekende dikke woordenboek zegt: “maatregelen om iets mooier voor te stellen dan het is”.

Minder bekend is ‘statue dressing’: een standbeeld opleuken. Dat kan hét antwoord worden op de vraag of standbeelden die een lelijke geschiedenis vertegenwoordigen uit het straatbeeld verwijderd moeten worden of niet.

Waar ‘window dressing’ allerlei lelijkheid wil verdoezelen, kan ‘statue dressing’ juist een nare geschiedenis zichtbaar maken. Hew Locke is daar op zijn manier al jaren mee bezig.

Al ruim twintig jaar speelt hij met ideeën om vooral standbeelden die refereren aan de Victoriaanse periode ‘aan te kleden’. Hij beseft goed dat hij daar lang niet altijd toestemming voor zou krijgen en voelt er weinig voor dan maar in het holst van de nacht en op zijn hoede voor de politie aan het werk te gaan. Dus maakte hij in 2007 foto’s van allerlei standbeelden en werd het ‘photo-of-statue-dressing’.

Op onderstaande foto’s, uit de serie ‘Restoration’ (2006), links slavenhandelaar Edward Colston. Rechts Edmund Burke, een politicus die  propageerde dat zonder religieuze instellingen de morele stabiliteit van de staat in gevaar zou komen. Locke boorde gaten in de foto’s en bevestigde er gouden medaillons en juwelen aan. Symbool voor de rijkdom die de Britten aan hun koloniaal verleden hebben te danken. En symbool voor hoe die rijkdom de schaduwkanten van die periode aan het oog onttrekken.
Flickr CC BY-NC-ND 2.0Glasgow School of Art Hew Locke A Conspiracy of Detail, The Mackintosh Museum, Glasgow School of Art

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | (‘FUCK’)

, door

Poëzie, ik ben er een liefhebber van. Van de bundels thuis, om des avonds open te slaan en me dan te verliezen in de beelden, de zinnen. En ik hou van de gedichten als ze voorgedragen worden, op een podium, voor publiek. En dan het liefst voorgedragen door een vrouw. Ah, Vasalis, M.G. Schmidt, Ester Naomi Perquin, Ida Gerhardt, Elisabeth Eybers, Ingrid Jonkers, Radna Fabias, Lieke Marsman, Anne Vegter, Delphine Lecompte en Judith Herzberg– ah, die zoete tonen, die bedwelmende klanken, die vrouwelijke fijngevoeligheid, die subtiliteit.

Closing Time | Fuck Authority

, door

Eergisteren hadden we GG Allin, en gisteren ook, dus wat ligt er meer voor de hand dan vandaag het drieluik GG Allin te voltooien met een nummer dat een prachtige prikkelende, zeg maar opruiende, tekst heeft, gezet op een heerlijke traditionele americana melodie? Het bitter in het zoet, zogezegd, fuck dit en kill en murder dat, maar dan ondersteund door een harmonica, en het refrein nodigt uit tot massaal meezingen: Fuck authority.

Closing Time | Carmelita

, door

 Gisteren ging de Closing Time over GG Allin: Punk, geweld, destructie, kabaal, rellen, drank, drugs, opschudding en psychiatrie. Maar GG Allin coverde ook songs, onder ander van de Americana/counrtry artiest Warren Zevon.

Nou kun je natuurlijk denken, wat hebben zo’n provocatieve punkartiest als GG en Warren nou gemeen? Wat zag hij in dat countryliedje van die Zevon? Wat een vreemde keuze. Maar de overeenkomst was de verslaving, de zucht naar heroïne, de methadon en de ellende die daar bij komt kijken. De herkenning. Er was iets wat hen bond: ze waren broeders.

Closing Time | This Room (Acoustic)

, door

De muziek is, net als de Horeca, een vangnet, een vluchthaven waar veel mensen uiteindelijk terecht komen. Geen diploma, school niet afgemaakt,  te eigenwijs om voor een baas te werken, rugzakje – enfin, u krijgt het plaatje. Ik ook, want ik weet waar ik over schrijf, want ik beschrijf nu net mezelf. Ja hoor, dat ben ik, daar herken ik mezelf wel in. Even zwaaien (en duim opsteken).

Ik ben ooit een opleiding tot B- Verpleegkundige (dat is psychiatrie) begonnen, en die heb ik niet afgemaakt. Drop Out. En destijds kon je zonder diploma nog her en der wel werken in de zorgsector, maar dat is nu ook wel wat minder. Vandaar dat ik nu in de horeca werk. Maar hoe kom ik op dit onderwerp? O ja, daar kom ik misschien wel vaker mensen (‘gasten’ noemen we ze) tegen die knettergek zijn, dan in het ziekenhuis.

Closing Time | Elephant

, door

 Scram C Baby maakte met Elephant, het beste Nederlandse nummer van 2018. Maar dat is mijn mening, als u een betere song kent uit dat jaar, plaats ‘m hieronder.

Het centrale personage uit de bijbehorende clip, wordt gespeeld door Harry Duerinck, en dat doet hij heel goed en geloofwaardig. In het begin zien we Harry ontwaken met zijn apneumasker (Olifant). Zijn huishouden oogt wat rommelig, (zou zijn vrouw zijn overleden?) de foto’s van zijn kinderen (de regisseur van dit filmpje heeft dezelde achternaam als Harry), hangen aan de muur en de Belasting Almanak ligt op tafel.

Closing Time | Everywhere at the End of Time

, door

Everywhere at the End of Time (vaak afgekort tot EATEOT) is meer een project dan een muziekstuk. Artiest The Caretaker, een alias van Leyland Kirby, maakte het ruim zes uur durende stuk tussen 2016 en 2019. De loops van gesampelde ballroommuziek desintegreren totdat er uiteindelijk niets coherents meer overblijft. De muziek verbeeldt het verloop van Alzheimer, dat verschillende stadia kent. Dat is interessant, maar wat het vooral tot een project maakt zijn de reacties, variaties, analyses en analyses van de analyses. Tik de titel in op YouTube en ga het konijnenhol in (want wat heb je anders te doen op zondagavond).

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende