Vorige week ontsloeg de extreemrechtse minister van Cultuur van Slowakije, Martina Šimkovičová zowel de directeur van het Slowaakse Nationale Theater (foto) als die van de Slowaakse Nationale Galerie, het belangrijkste museum van het land. Maandag demonstreerden zo'n negenduizend mensen in Bratislava tegen deze maatregel bij het Nationale Theater en het ministerie van Cultuur. Dinsdagavond verdubbelde het aantal demonstranten zich in een demonstratie waarin het aftreden van de minister werd geëist. In buurland Tsjechië toonden artiesten hun solidariteit met een petitie waarin ook wordt voorgesteld een gezamenlijk Tsjechisch-Slowaaks fonds op te richten voor de getroffen collega's. De vrees is dat dergelijke zuiveringen naar het voorbeeld van Hongarije ook andere landen in de regio gaan treffen. Radicaal rechts bedreigt de vrijheid en onafhankelijkheid van de kunst en de media. Televisie presentatrice Martina Šimkovičová maakt sinds vorig najaar namens de nationalistische partij SNS als minister van Cultuur deel uitmaakt van het kabinet-Fico. De redenen die ze opgaf voor het ontslag van Matej Drlička, de directeur van het Nationale Theater, waren naast 'politiek activisme', zijn voorkeur voor buitenlandse operazangers en -heel bizar- een ongelukje met een kandelaar. Šimkovičová was in het verleden tv presentatrice maar werd ontslagen vanwege anti-immigratie uitspraken op sociale media. Het Slowaakse mensenrechteninstituut riep haar in 2018 uit tot de 'homofoob van het jaar'. Een van haar eerste daden als minister was weer contact opnemen met Moskou. Sinds de inval van Rusland in Oekraïne waren de banden met dat land verbroken. 'Er zijn tientallen militaire conflicten in de wereld en wij zijn van mening dat kunstenaars en cultuur daar niet onder mogen lijden, ' zo luidde het verweer van Šimkovičová. Ook premier Fico wil die banden weer aanhalen, zo liet hij weten bij zijn eerste publieke optreden na de mislukte aanslag op zijn leven in mei. Fico zei dat hij graag met Orbán was meegereisd naar Moskou, als zijn gezondheid het had toegelaten. Hij keerde zich ook tegen de 'onzinnige progressieve ideologieën die zich verspreiden als kanker' en zei dat hij niet wilde dat Slowakije een 'karikatuur van de westerse beschaving' zou worden. Als vervanger van Alexandra Kusá, de ontslagen directeur van de Nationale Galerie, heeft minister Šimkovičová Anton Bittner benoemd. Met musea heeft hij niets. Hij werkte als projectmanager bij een bedrijf dat betrokken was bij een van de grootste corruptieschandalen uit de Slowaakse geschiedenis. Daarnaast beoefent hij tao-healing, een traditionele Chinese geneeswijze. Regeringsomroep De nieuwe Slowaakse regering heeft ook de publieke omroep al aan banden gelegd. De onafhankelijke Slowaakse Radio en TV is vervangen door een orgaan dat in grote mate afhankelijk is van de regering. Dit voorjaar riepen de plannen daarvoor al veel protest op, ook van journalisten in het buitenland. Pavol Szalai, hoofd van de EU-desk bij Reporters Without Borders, zei: “Fico heeft besloten de oorlog te verklaren aan onafhankelijke media. Net als zijn Hongaarse rolmodel Viktor Orbán portretteert Robert Fico de kritische private media als vijandig, zodat hij een extra voorwendsel heeft voor een politieke overname van de publieke media.” De aantasting van de onafhankelijke media zou ook meegespeeld hebben als motief voor de aanslag op de premier door de dichter Juraj Cintula. De Tsjechische radio kondigde deze week aan de samenwerking met publieke omroep van het buurland stop te zetten nu deze onder het beheer van de regering is geplaatst. Tsjechische journalisten waarschuwen voor aantasting van de vrijheid van de media in hun eigen land. De internetkrant Visegrad Insight wijst op het verdwijnen van de printeditie van Lidové noviny, het oudste Tsjechische dagblad. De media zouden ook in de Tsjechische Republiek steeds meer worden beïnvloed door 'zakenmagnaten en oligarchen met belangen die verder gaan dan de journalistiek'. Boycot Het culturele klimaat van Slowakije komt in extreem conservatief vaarwater onder de nieuwe regering-Fico. Vice-premier Tomas Taraba, partijgenoot van Šimkovičová, bevestigde dat nog eens met zijn boycot van de slotceremonie van de Olympische Spelen vanwege een omstreden scene op een van de boten tijdens de opening van de Spelen op 26 juli. Een 'Laatste Avondmaal' met dragqueens zou een belediging zijn aan alle christenen. "Ik zou Slowakije vertegenwoordigen bij de sluitingsceremonie, maar deze Olympische Spelen zullen voor altijd herinnerd worden als een weerzinwekkend symbool van ontaarde decadentie," zei Taraba.
Met dank aan Rigo Reus voor de suggestie! Het geheel (muziek, clip) doet wellicht een tikje gedateerd aan, maar Women blijft een prima rocknummer. Van het album Hysteria zijn er zo’n 20 miljoen verkocht, niet gek voor een band waarvan de drummer net z’n arm had verloren.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het is alweer een kwart eeuw geleden dat Tom Waits ‘Mule Variations’ uitbracht. Een variatie op Bachs ‘Goldberg Variations’, aldus Waits, die door zijn vrouw regelmatig met een muilezel wordt vergeleken.
Hier zijn zes nummers van die plaat, afgewisseld met gesprekken met Waits over een van zijn meesterwerken, en de muziek die hem inspireert.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Als het klinkt als een medley, dan is dat omdat hier twee nummers achtereen gespeeld worden: Out of My Head van de plaat Soft Focus (2021) en Athens GA van de plaat Enjoy Your Stay (2022).
Het is tevens in Athens, Georgia dat Hotel Fiction haar thuisbasis heeft. De band begon als duo op de campus van de universiteit, waar Jade Long en Jessica Thompson elkaar eind 2018 leerden kennen. Ze wilden beiden muziek maken. Je kunt wel zeggen dat ze dat is gelukt.
_
Noel Gallagher maakte in de jaren negentig naam als leadgitarist van Oasis. De afgelopen dertien jaar toert hij veel met Noel Gallagher’s High Flying Birds, die hoofdzakelijk bestaat uit bandleden van Oasis.
Een ouwetje van Nirvana, maar dan net even anders. Stephen Wilson Jr. laat het nummer klinken als een langzaam aanrollende donderstorm.
Best verrassend voor een countryrocker.
Een grootheid als Black Sabbath is natuurlijk wel vaker langsgekomen op Sargasso, maar deze live uitvoering van When death calls is dermate mooi dat nóg een keertje vast geen bezwaar is. Dit is overigens een versie tijdens een bijzonder live-optreden, in Moskou, kort nadat de USSR toegankelijk werd voor westerse artiesten. En een ander leuk weetje: de originele gitaarsolo werd ingespeeld door niemand minder dan Brian May.
Blackshape is een post-metalband uit de stad der Mormonen: Salt Lake City, Utah. Hun muziek is instrumentele, progressieve metal.
Och ja, verbroken relaties. Dat je dan denkt er overheen te zijn. Maar er desondanks nog mee bezig bent. Hoeveel zangers haalden daar al niet hun inspiratie uit?
Naar verluid werd er midden jaren tachtig nogal geleurd met dit nummer, maar wilde geen artiest de handen er aan branden.
Het zou zelfs – in een Franse versie – zijn aangeboden aan Céline Dion, maar de Canadese zangeres was bang dat haar brave imago een deuk zou oplopen.
Uiteindelijk werd het ingezongen door een de vergetelheid geraakte zangeres ‘Jessica’. Dankzij deze met kunstmatige intelligentie gereconstrueerde versie krijgen we een idee van hoe het geklonken moet hebben.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.