Kunst op Zondag in Skulpturenpark Waldfrieden

Ook voor cultuurliefhebbers was het een warme, hete zomer. Een bezoek aan een museum is gegarandeerde een fijn verkoelend moment. Nog fijner is een wandeling door een beeldentuin. Voor Kunst op Zondag bezocht ik Skulpturenpark Waldfrieden in het Duitse Wuppertal. Deze zomer kon je met een € 9 ticket een maand lang met trein en bus door Duitsland reizen. Voor ons een uitgelezen kans voor een bezoekje over de grens. https://youtu.be/eh6KG2n2src [caption id="attachment_340400" align="aligncenter" width="450"] Runner (2015) © Tony Cragg, Skulpturenpark Waldfrieden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Skulpturenpark Waldfrienden Een groene oase van ruim veertien hectare ligt in het glooiende landschap tussen het centrum van Wuppertal en de wijk Barmen. De Duitse industrieel Kurt Herberts was de oorspronkelijke eigenaar van het park. Hij gaf architect Franz Krause de opdracht om hier tussen 1947 en 1950 een ruime villa te bouwen. Een plek waar Herberts met zijn gezin tot rust kon komen. Het huis kreeg de naam Villa Waldfrieden en is sinds 1992 een rijksmonument. Naast een ruime tuin hadden de Herberts een uitgebreid loofbos voor de deur. Je ziet hier een grote variatie aan loofbomen en dat maakt een wandeling over de slingerende paden extra fijn. In 1974 werd de Engelse beeldend kunstenaar Tony Cragg, die in Wuppertal woont en werkt sinds 2006 de nieuwe eigenaar van de villa en het landgoed. Twee jaar later heeft hij de beeldentuin geopend. [caption id="attachment_340446" align="aligncenter" width="450"] Still video Tony Cragg Retrospectief (2016) Museum Von der Heydt © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Wie is Tony Cragg? Mijn eerste kennismaking met een werk van Tony Cragg (Liverpool, 1949) was in mijn vorige woonplaats, Nijmegen. Voor het station staat een beeld van hem dat heel oneerbiedig de bijnaam, de drollen, kreeg. Het beeld staat hier sinds 1999 en bestaat uit drie delen. Je zou het kunnen omschrijven als drie stapels slordig gestapelde borden. Cragg heeft dit werk, net als veel van zijn andere sculpturen, geen titel gegevens. Dus voel je vrij. Tony Cragg is op 9 april geboren in de Engelse havenplaats Liverpool. Deze stad is ook bekend als de stad van de Beatles. Tony’s vader was elektrotechnisch ingenieur. Tony begint na zijn middelbare school als stagiair in de technisch/chemische hoek als technisch laborant. Hij studeert hierna verder door aan de kunstacademie in Gloucestershire, gevolgd door de Wimbledon School of Art en het Royal Collage of Art in Londen (1973). Hij begint zijn studie in de hoek van de schilderkunst, naar mate de studie vordert, verschuift zijn belangstelling naar de beeldhouwkunst. Twee Britse kunstenaars die van invloed zijn geweest op zijn artistieke ontwikkeling zijn conceptkunstenaar Richard Long (Bristol, 1945) en beeldhouwer en tekenaar Bill Woodrow (Henley on Thames, 1948). [caption id="attachment_340403" align="aligncenter" width="450"] Sfeerbeeld Retrospectief, midden Stack (1980) Tony Cragg (2016) Musum Von der Heydt Wuppertal © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Op strooptocht voor materialen Nadat Cragg het werk van Long en Woodrow leert kennen, zoekt hij zelf regelmatig de natuur op. Tijdens zijn strooptochten verzamelt hij (huishoudelijk) afval en natuurlijke materialen om sculpturen mee te maken. In de jaren zeventig experimenteert Cragg met plastic en kunststof. Samen met beeldhouwers Anish Kapoor (Bombay, 1954)  en Richard Deacon (Wales, 1949) behoort hij in het begin van de jaren 80 tot de vooruitstrevende Engelse beweging van de New Sculpture. Deze beweging kenmerkt zich door het gebruik van nieuwe materialen (o.a. plastic en kunststof) binnen de beeldhouwkunst. [caption id="attachment_340404" align="aligncenter" width="450"] St. Jan Kathedraal Den Bosch (1996) Coll. Noordbrabants Museum © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Kunstenaar en docent Cragg combineert zijn kunstenaarschap sinds 1976 met zijn werk als docent aan verschillende kunstacademies. Hij begon als docent aan de École des Beaux Arts in Metz. In 1977 verhuist hij naar Wuppertal, waar hij nu nog steeds woont en werkt, met zijn Duitse echtgenoot. In de jaren 80 is zijn werk te zien op de Documenta #7 (1982) en #8 (1987) in Kassel. Hij krijgt in 1988 de prestigieuze Engelse kunstprijs, the Turner Prize uitgereikt. In dat jaar is zijn werk ook te zien op de Biënnale in Venetië, gevolgd door de biënnales van São Paulo en Sydney. Sinds 1979 geeft Cragg les aan de kunstacademie in Düsseldorf. Eerst als docent, vanaf 1988 als professor en van 2009 tot 2013 als directeur. In die jaren was hij ook hoogleraar beeldhouwkunst aan de kunstacademie in Berlijn. Cragg is jaren op zoek geweest naar een plek waar hij zijn beelden in de vrije natuur kan plaatsen. Met de aankoop van Waldfrieden, komt deze wens uit. [caption id="attachment_340394" align="aligncenter" width="450"] Skulpturenpark Waldfrieden Covered Motorbike (2013) © Jonathan Monk © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Gebeeldhouwde logees Als je de lange, steil oplopende toegang tot de entree van de beeldentuin oploopt, ontdek je de eerste werken van Cragg: Bulb (2000), To the Knee (2008), Ferryman (2001) en The Runner (2015). Vóór de ingang van de museumwinkel staat een motorfiets, bedekt met een bronzen beschermhoes. We staan voor ‘Covered Motorbike’ (2013) van de Engelse beeldend kunstenaar Jonathan Monk  (Leicester, 1969). Na een vriendelijke ontvangst in een doos van glas en cortenstaal, lopen we de volgende een trap op en slaan bovenaan links af naar de villa. Op het glooiende grasveld vóór en opzij van Villa Waldfrieden staan een aantal beelden die ik voor het gemak de logees noem. In de rest van het park staat vooral eigen werk van Tony Cragg. [caption id="attachment_340399" align="aligncenter" width="450"] Femme (1982) © Joan Miro, Skulpturenpark Waldfrieden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] De logees van Tony Cragg Met Monk er bij, tel ik zeven logees op het grasveld van de villa. Van de Spaanse kunstenaar Joan Miró staan hier twee werken: bij de droge vijver staat de sculptuur Femme (1982)van de Spaanse kunstenaar Joan Miró. Hij begint zijn artistieke loopbaan als schilder. Na zijn veertigste jaar maakt Miró ook beelden. Ik vind het werk van Miró, zowel op papier als zijn beelden vaak iets vrolijks hebben. Het lijkt alsof hij ‘schildert met steen’. De vrouw bij de lege vijver kan zo weg zijn gelopen uit een tekening. Ik loop door naar ‘Personnage’, waar een jongetje bij staat. Hij vraagt aan zijn vader: “Wat heeft het mannetje aan zijn been?” [caption id="attachment_340401" align="aligncenter" width="450"] Skulpturenpark Waldfrieden Steinarbeit (1999) © Uhlrich Rückheim © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Rechts van de villa staat een abstract werk van Uhlrich Rückriem (Düsseldorf, 1938). Hij noemt het zelf Steinarbeit (1999). Dit werk is gemaakt van graniet. Navraag leert dat hij zijn werk tot het minimalisme wordt gerekend. Dat zie ik hier dan ook duidelijk terug. [caption id="attachment_340395" align="aligncenter" width="450"] Draped Seated Woman (1957-58) © Henry Moore © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Thomas Schütte & Henry Moore Blikvangers op het grasveld zijn de man met de vlag (2018) van de Duitse beelden kunstenaar Thomas Schütte (Oldenburg, 1954) en links daarvan die ‘Draped Seated Woman’ (1957-58) van de Engelse beeldhouwer Henry Moore (1898-1986). Schütte studeerde ruim acht jaar (van 1973 tot 1981) aan de kunstacademie van Düsseldorf, de opleiding waaraan Cragg ook lang was verbonden. In 1992 brak Schütte door na deelname aan de Documenta #9 met zijn sculptuur ‘die Ankunft der Fremden’. Het werk van Schütte is veelzijdig, zowel in vormgeving als in het gebruik van technieken. Schütte maakt maquettes, tekeningen, foto’s, grafieken, etsen en (grote) beelden. In ons land kun je in Museum De Pont (Tilburg) enkele grote beelden uit de serie ‘grote geesten’ van Schütte zien. [caption id="attachment_340398" align="aligncenter" width="450"] Expositie Anish Kapoor in Skulpturenpark Waldfrieden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Twee glazen showkamers in het groen Op het landgoed heeft Tony Cragg twee expositie ruimtes van glas laten bouwen. In de eerste ruimte, dicht bij de museumwinkel zijn tot en met 1 januari 2023 vijf werken van Anish Kapoor te zien. Iets verderop in de tuin staat van zijn hand de installatie ‘Sectional body preparing for Monadic Singularity (2015). Het lijkt wel op onderdelen van ons oor. Ik hoor ook bezoekers die in de opening gaan roeptoeteren. [caption id="attachment_340397" align="aligncenter" width="450"] Expositie Andreas Schmitten in Skulpturenpark Waldfrieden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] In de tweede ruimte helemaal boven aan in het park ontdek je werk van Andreas Schmitten (1980). Je ziet hier enkele werken uit de serie ‘Geboorte’ (2021) en uit de serie ‘De andere’ (2021). Ook deze tentoonstelling is tot 1 januari 2023 te verkennen in Skulpturenpark Waldfrieden. [caption id="attachment_340402" align="aligncenter" width="450"] Villa Waldfrieden, links 'de man met de vlag'van Thomas Schütte © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Skulpturenpark Waldfrieden is van 1 maart tot en met 31 oktober geopend van dinsdag tot en met zondag en van 1 november tot en met 31 december van vrijdag tot en met zondag. Klik hier voor alle details. Een dagkaart kost in 2022 € 12, kinderen tot 18 jaar zijn gratis. Op het landgoed is een café-restaurant waar je een o.a. een lunch kunt gebruiken. Wij hebben bijna vier uur doorgebracht op het landgoed. Denk er wel aan dat de bijna zestig sculpturen in een glooiend landschap van veertien hectare liggen. Mijn idee: neem je wandelschoenen mee. [caption id="attachment_340396" align="aligncenter" width="450"] Een deel van het beeldenpark rondom Villa Waldfrieden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] © foto’s, video en tekst Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en toestemming van Museum Skulpturenpark Waldfrieden en de genoemde kunstenaars. [caption id="attachment_340405" align="aligncenter" width="450"] Mijn kennismaking met een sculptuur van Tony Cragg in Nijmegen, Zonder titel (1999) © Tony Cragg © foto Wilma Lankhorst.[/caption]

Door: Foto: Point of View (2007) © Tony Cragg © foto Wilma Lankhorst.

Closing Time | All For Nothing

, door

Dat deuntje laatst over 2 minuten haat gaf me aanleiding om nog eens te kijken wat de Nederlandse hardcore scene te bieden heeft. Want al komt er hier af en toe wat langs, heel goed op mijn netvlies heb ik het niet. Maar via de 2 minuten haat kwam ik dus bij All For Nothing, en wat een feest is dat! Lekker agressief, twee zangers die lekker met elkaar contrasteren (boos en heel boos – maak zelf maar uit wie wie is), en heerlijk melodieus gitaarwerk. Want laten we wel wezen, hardcore is het leukst als het wat metalinvloeden heeft die wat melodie en/of gitaarsolo’s toevoegen aan al het geweld.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Closing Time | Winterlady

, door

Covers. Er zijn mensen die ervan gruwen, die er op neer kijken, immers, niets haalt het bij het origineel, en bedenk zelf ‘ns iets makker, beetje makkelijk sier gaan lopen maken met andermans product. Boe!

Maar. Aan de andere kant. Ik heb ook de ervaring dat ik me verheugde op de voordacht van een dichter bij een poëziefestival, ik had het merendeel van zijn bundels, kende zijn gedichten, vond ze goed – maar hij had ze door iemand anders moeten laten voordragen, want allemachtig, wat kun je een optreden verprutsen door onhandig gedoe met microfoon, te lang gerommel in de papieren, gehakkel, of erger, gemompel – en daar gaan die mooie gedichten. Had ze nou maar door een ander laten voorlezen, dan was er  nog iets van over gebleven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Can’t Fit Her Limbs In The Fridge

, door

Het is zondagavond en tijd voor een gedicht. In deze roerige en soms gewelddadige  tijden is er behoefte aan een rustpunt, aan welgekozen woorden over een voorbije liefdesrelatie bijvoorbeeld. Even niet dat schreeuwerige gedoe met drumkabaal en gierende gitaren, maar alleen de tekst.

Wilt u toch even het origineel van Can’t Fit Her Limbs In The Fridge van Gorerotted horen? Dat kan hieronder.

 

Closing Time | Sageru

, door

 Laatst was er een Closing Time over de danc-act Animistic Beliefs, een Rotterdammers duo, waarvan de een Molukse roots heeft.

Er was een tijd in de Nederlandse popmuziek dat Molukse muzikanten en zangers prominent aanwezig waren: Daniel Sahuleka, Nippy Noya, Julya Lo’ko en Massada natuurlijk, die stonden onder andere op PinkPop en pakten behalve de jeugd, ook mijn moeder en oma, in met hun romantisch wiegende Sajang È.

Closing Time | Eisgekühlter Bommerlunder

, door

M&M waren, also,  een lang weekend in Duitsland om de kunsttentoonstelling Documenta 15 te bezoeken. En als je vier dagen in dat land bent, Duits hoort, Duits spreekt, Duits eet en Duits drinkt, dan ontkom je ook niet aan de Duitse muziek. In dit geval Die Toten Hosen, punk, aber gemütlich, frech en een beetje altmodisch ook wel. Het hoeft in Duitsland ook niet altijd alles ernsthaft te zijn,

Closing Time | Exhaustion Blues

, door

Ja, wat hebben we hier. Spoken Word staat er vermeld onder de video, maar het is meer een lezing ondersteund door wat licht getokkel. Sombermans Henry Rollins vertelt over en blikt terug op zijn leven als muzikant. Waar was hij, wie had hij ontmoet, wat dacht hij? Hij heeft het over de herfst, over vrouwen, het onderweg zijn, teleurstelling,  het eenzaam zijn, haat, het verleden, vriendschap, de toekomst – en dood.

Closing Time | Kazem Kazemi

, door

M&M bezochten de vijfjaarlijkse internationale kunsttentoonstelling Documenta, nummer 15 alweer, in Kassel. Dit keer niet met een tentje, want er was slecht en koud weer voorspeld, en een mens wordt ouder nietwaar, dus was er een appartementje geboekt en werden er restaurants bezocht en kon het camping kooksetje ook thuis blijven.

De Documenta in Kassel is dus, zoals vermeld, een internationale kunsttentoonstelling waar de meest relevante schilderijen, beeldhouwwerken en sculpturen van het moment tentoongesteld staan.

Closing Time | Animistic Beliefs

, door

Het duo Animistic Beliefs laat zich beïnvloeden door tal van stijlen, waaronder IDM, politieke techno, mythologie en muziek uit de cultuur van hun Vietnamese, Chinese en Molukse voorouders. Dat levert een originele stijl op die naadloos laveert tussen bijvoorbeeld techno en de roep van een tahuri, een soort trompet gemaakt van een schaaldier. MERDEKA is een intens album, waarmee Animistic Beliefs naar eigen zeggen afscheid wil nemen van de westerse clubmuziek. Maar je kunt ook hopen dat de westerse clubs hun stijl juist wil omarmen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende