De Britse comedian Michael McIntyre heeft ’t vaak over de man-vrouwrelatie. Hij put daarbij uiteraard uit die van hemzelf en zijn vrouw. Dat blijkt een vrij traditioneel – of zeg maar cliché – verhaal te zijn. En dat is toch wel heel erg grappig. Hij maakt mij in elk geval hardop aan het lachen. Hier een compilatie.
Ssssh! A little more Trump-bashing. Je ontkomt er gewoon niet aan.
De persoonlijk advocaat van president Trump, Rudy Giuliani, gedraagt zich een beetje vreemd de laatste tijd. Stephen Colbert probeert er chocola van te maken. Met behulp van (held!) John Lithgow.
Wat later in het programma nog een iets (maar echt een beetje) serieuzer gesprek tussen Stephen en John.
Het nieuws staat weer bol van de perikelen in de VS. De president heeft inmiddels meer dan 15.000 leugens de wereld in geslingerd, sinds zijn aantreden. Er is een impeachment onderzoek gaande, omdat hij de Oekraïense regering onder druk heeft gezet om zijn politieke rivaal Joe Biden van corruptie te kunnen beschuldigen. Uiteraard is dat ook een staaltje compleet gelul. En met deze actie (die overigens door zijn aanhangers gelijk wordt gesteld aan de actie van Biden, wat alleen maar hun ongelooflijke nitwitterigheid benadrukt, want het ene is diplomatie, en het andere júist corruptie), zou hij zomaar zijn eigen graf gegraven kunnen hebben.
Maar je weet het nooit, in deze vreemde tijden. Al die leugens, al die rechtszaken tegen het beleid van Trump, al die ontslagen van zijn personeel, de eindeloze stroom lekken uit het Witte Huis, het Twittergedrag; het aantal schandalen is duizelingwekkend. En dan zou dit hem de nek om draaien? Ik weet ’t niet hoor.
Veel mensen zijn Trump-moe. Ik ook. En Bill Maher ook. Nu had die laatste altijd al een bloedhekel aan de man. In 2013 grapte hij dat hij Trump 5 miljoen dollar zou betalen als die kon bewijzen dat hij geen afstammeling is van een oerang-oetan, ik meen naar aanleiding van de belachelijke beschuldiging aan Obama’s adres dat die geen Amerikaan is.
Vandaag een oudje. Gewoon omdat het zo’n prachtig nummer is. En het is niet of The Beatles nou zo vaak voorbij komen. De laatste keer was december vorig jaar, toen ik een guilty pleasure deelde, en dat waren niet eens The Beatles zelf. Schande.
Ik was destijds echt dol op de serie Ally McBeal. Eigenlijk zou ik ‘m best nog wel eens helemaal terug willen kijken. Erg grappig, en geweldige acteurs die we nog met enige regelmaat terugzien. Eind jaren ’90 hadden zij al genderneutrale wc’s, kun je nagaan. Het was een compleet maffe serie, met groteske hallucinaties van hoofdrolspeelster Calista Flockhart (waar je nu vast hele lollige memes van zou kunnen maken), altijd aanwezige seksuele spanning en de daarbij behorende gekke dansjes op Barry Whites You’re the first.
Ik geloof niet dat dit bericht het Nederlandse nieuws heeft gehaald, maar Stromae klaagt een Franse conservatieve groep aan voor het gebruik van zijn nummer Papaoutai. Deze groep zet zich af tegen een aanstaande nieuwe Franse wet, die ook homokoppels en alleenstaande vrouwen het recht geeft op kunstmatige inseminatie bij een kinderwens. Blijkbaar lopen ze in Frankrijk nog een beetje achter op dat gebied, ondanks de laïcité.
Ik heb een hekel aan boybands. Zo erg dat ik meestal niet weet hoe snel ik van kanaal moet veranderen als er zo eentje wordt aangekondigd op de radio. Altijd al gehad ook. Ik had zelfs bij voorbaat een grote afkeer van Robbie Williams, toen die solo ging (tot hij later toch best wel bleek te kunnen zingen). Maar pas geleden werd ik zomaar verrast, toen ik naar de Late Late Show van James Corden zat te kijken. Meestal skip ik sowieso de muziek, maar ik zal afgeleid zijn geweest. Want opeens hoorde ik de klanken van 5 Seconds of Summer en hun hit Teeth.
Brittany Howard zou je kunnen kennen van Alabama Shakes, een graag geziene gast in de Late Night Shows in de VS. Maar zoals je op haar Wiki-pagina kunt lezen, timmert ze behoorlijk aan de weg met andere samenwerkingsverbanden. En nu dus ook solo.
I just wanna stay high staat al langer op mijn playlist, omdat het zo’n lekker laid back nummer is. Maar vooral ook vanwege de video. Hoewel ik muziek voornamelijk luister, trekt deze toch vaak mijn oog, als ie op staat.
Vandaag sluiten we af met een gebbetje. Ismo is een Finse stand-up comedian en krijgt hier een podium bij de Late Late Show van James Corden. En het gaat zowaar een keer niet over politiek, maar over taal. Altijd interessant als een buitenlander zich verbaast over jouw taal. Hoewel ik niet van mijn stoel viel van het lachen (het publiek wel geloof ik), vond ik ’t best geinig en vooral verfrissend.
OPINIE - Collega Laatbloeier van HoeMannenDenken.nl schreef een stukje over mansplaining. Toen ik een reactie aan ’t tikken was en besefte dat ik al op zo’n 100 woorden zat, dacht ik; als ik dan toch serieus antwoord wil geven, dan maar een heel artikel.
Want de term wordt helemaal verkeerd uitgelegd. Ik vermoed dat meneer de Laatbloeier een keer de mond is gesnoerd door een overijverige feminist, die zelf het woord ook niet helemaal begrepen had. Dat is natuurlijk best lullig. Ik begrijp best de frustratie van de schrijver, maar voel me toch genoodzaakt hem te corrigeren. Want als je over een onderwerp gaat schrijven, of het anderszins uit wilt leggen aan de medemens, dan moet je wel ff weten waar het precies over gaat. Niewaar?
De oorsprong van de term ligt in een anekdote van schrijver Rebecca Solnit. In haar boek “Men explain things to me”, vertelt ze over een man die haar op een feestje met kracht probeert te overtuigen dat ze echt eens een Heel Belangrijk boek moet lezen over hun gespreksonderwerp. Een boek dat Solnit zelf heeft geschreven…
Het is slechts een voorbeeld van wat zij, en vele vrouwen met haar, vaak meemaken als ze met bepaalde mannen in gesprek zijn. (Dus niet álle mannen, zeg ik er voor de goede orde even bij.)
Greta Thunbergs speech voor de VN is onder het nummer Right here, right now gezet, door de heren van Fatboy Slim. Het klinkt waanzinnig! En het publiek reageert uitzinnig.
Ik luister tegenwoordig niet meer zo vaak naar dance, behalve als ’t op de radio langskomt. Dan hoor ik ’t aan. Vaak een beetje meewarig, met de gedachte dat het toch vooral een uitgekauwd nummertje is geworden.
Maar dit! Holy moly. Ik kan er geen genoeg van krijgen! Waanzinnig! Die clip ook!
Oké dat waren wel weer genoeg uitroeptekens, you get the point.
Elderbrook geniet wel enige bekendheid. Ik vind niet alles wat hij doet even tof, maar hij maakt in elk geval wel bijna altijd geweldige clips. Zo ook met Old Friend, een hypnotisch visueel spektakel, met verlichte wolven en verkeerslichten, of zoiets, het gaat nergens over maar het is echt prachtig. Het past perfect bij de al even hypnotische muziek. Ik zet ‘m gewoon nog een keertje op. Ja zie wel, ik ben gehypnotiseerd. Door een uh, oud beekje, met een oude vriend. O verrek; een wolf op zoek naar een beekje. That makes total sense.