Ok, het is inmiddels alweer een paar weken geleden, maar ik blijf toch een beetje hangen in die complete “white privilege”-discussie, en dan vooral in relatie tot de volgende quote van Arzu Aslan:
Een witte persoon kan kosteloos tegen racisme zijn als die niet ook tegen white privilege strijdt.
Een nogal opmerkelijke zin, en niet alleen omdat “ergens tegen zijn” wordt gekoppeld aan “strijden”, want ik vermoed dat ze het gezien de voorbeelden, heeft over mensen die actief racisme proberen te bestrijden, en niet alleen “tegen zijn”.
Ik vind de uitspraak vooral opmerkelijk omdat het veronderstelt dat de begrippen white privilege en racisme compleet los staan van elkaar. Alsof ze niet de twee kanten zijn van dezelfde medaille. Want als er ergens gediscrimineerd wordt, dan is het onvermijdelijke gevolg dat een andere groep daarvan (indirect) profiteert.
Zo ook hier. White privilige is niets anders dan een gevolg van racisme, het is niet een op zichzelf staande entiteit. En dat het lastiger te herkennen is, is ook logisch. Want het probleem is cumulatief net zo groot, maar doordat er in de racistische groep* veel meer mensen zitten, is het gemiddelde voordeel dat die groep individueel ervaart klein ten opzichte van het nadeel dat de onderdrukte groep ervaart.
Maar op het moment dat je racisme effectief aanpakt, kan het niet anders dan dat je daarmee tegelijkertijd ook white privilege bestrijdt. Want een samenleving zonder racisme is een samenleving zonder privilege en andersom, en het bestrijden van een van de twee verminderd beide vormen. “Kosteloos tegen racisme zijn”, lijkt me dan ook een onmogelijkheid.
*Ik heb het hier over het gemiddelde racisme in een groep, hiermee wil ik uitrukkelijk niet zeggen dat iedereen in die groep racistisch is.
Reacties (28)
Er bestaat ook nog zoiets als “light skin black privilege”.
Volgens mij gaat het erom dat veel mensen ‘in principe’ best wel tegen racisme zijn, zolang het ze maar geen moeite kost en ze niet zelf wat moeten opofferen.
Een iets ander voorbeeldje dat het dilemma wel illustreert: die afwijzing wegens homoseksualiteit bij dat bedrijf in Drachten. Hoeveel mensen staan op en zeggen: ok, als hij geen baan krijgt, dan wil ik hier ook niet werken? Weinig. De meeste mensen die al werken bij hun bedrijf houden hun mond omdat ze bang zijn terecht te komen in een onhoudbare sfeer, of zelfs hun baan kwijt te raken.
Maar ze hebben die functie tenminste ten dele te danken aan een gelukkig toeval: dat zij geen openlijk homoseksuele relatie hadden ten tijde van hun sollicitatiegesprek, of tenminste dat dat niet is uitgekomen.
Op z’n minst een deel van die werknemers zal misschien best tegen discriminatie van homo’s zijn. Maar daarin zover gaan dat ze te maken hebben met exact dezelfde realiteit, namelijk het verlies van een werkplek, dat zullen de meeste mensen toch niet doen. En ik denk zelfs dat de meeste mensen niet bewust hun heteroseksuele relatiestatus zullen verbergen bij een volgende sollicitatie om het speelveld gelijker te maken.
(Overigens – dat is niet per se een veroordeling van dat gedrag. Maar het is goed om te bedenken dat we op individueel niveau niet snel zulke offers zullen maken en dat het daarom beslist soms wel makkelijker is om globaal tegen discriminatie of racisme te zijn dan om de consequenties op invidiueel niveau te accepteren.)
@0: Hoe definieer jij dan racisme en white privilege?
@3: troll privilege
@2:
Op het moment dat je er zelf naar leeft offer je indirect ook wat op. Wat je voorbeeld betreft, je hoeft echt je baan niet op te geven (dat is een asymmetrische opoffering, want je vaste baan staat bij lange na niet gelijk aan een stageplek).
Daarnaast vraag ik me af als je actief strijdt tegen discriminatie van soort X, je er niet ook wat van zegt als je ziet dat iemand om type X wordt geweigerd, en dat je dan voor jezelf ook je conclusies trekt. (De vraag is dan of dat het direct bestrijden van discriminatie is of van privilege. Overigens zou dit in ultimo betekenen dat je bijna geen baan meer zou kunnen aannemen omdat privilege overal aanwezig is)
Maar waarom zou je, als je “passief” tegen discriminatie bent opeens actief moeten zijn als je white privilege tegenkomt? Dat is dan toch ook inconsequent? Ik blijf dat gebruik van “tegen zijn” en “strijden” in een zin vreemd vinden.
@1: Dat lijkt me totaal logisch, er zal ook wat asian privilege zijn, tov donker(der)e mensen.
@5, als je de vraag stelt wie z’n stageplek opgeeft kom je op hetzelfde uit denk ik. Ja, natuurlijk is het doel dat uiteindelijk de privileges komen te vervallen en de kansen gelijk zijn. Maar in de tussentijd is het voor iedereen een stuk makkelijker om dat in abstracte algemeenheden en hele kleine beetjes theoretisch ‘verlies’ voor zich te zien, dan heel direct zelf ineens geen werk of stageplaats te hebben.
Dat is in elk geval wel een belangrijke constatering denk ik. Tel je zegeningen en besef hoe alomaanwezig die zijn.
Ik weet niet of je er wat aan ‘moet’ doen, ieder z’n keuze tenslotte, maar… als je niet actief ongelijkheid vanuit racisme wilt bestrijden (waarbij ik wel mee kan voelen met je bezwaar tegen dat woord, maar ik weet zo gauw geen betere), dan is het misschien ook geen onderwerp waar je al te veel mening over moet hebben, en waarbij je toch wel moet erkennen dat een deel van de kritiek op de houding van veel witte mensen wel terecht is. Je kunt denk ik prima erkennen dat je maar mens bent en dat je in sommige opzichten gewoon inderdaad niet leeft naar je theoretische idealen. Dat kun je erkennen in jezelf zonder het goed te praten, zonder het te verdedigen, zonder het te bagatelliseren – dat zijn namelijk allemaal hele menselijke en begrijpelijke reacties, nuttig om je Zelf in stand te houden, maar dat gaat ten koste van werkelijk begrip voor de ander. (En ten koste van verandering dus.)
Dat argument over inconsequent vind ik overigens altijd zo’n raar excuus. Alsof je nooit iets ten goede zou mogen veranderen, omdat consequent zijn een hogere deugd zou zijn dan verbetering. Het lijkt me dat dat geen belemmering moet zijn voor je handelen.
(Zo vaak de doodsteek van ongeveer alles: ‘als we daaraan gaan beginnen dan…’)
Weet je wat pas White privilege is? Geen fuck geven om White privilege :)
Ik houd inmiddels wat afstand van die ‘white privilege’ rotzooi. Als je niet met de ondergepriviligeerden ‘meewerkt’ (hun eisen inwilligt), dan maak je misbruik van je white privilege, of erger nog, je bent racist. Als je wel wat doet, dan ben je ‘helper whitey’, of nog erger, je hebt een ‘white savior complex’, je ontzegt hen immers de mogelijkheid om het zelf op te lossen. Óók racistisch dus.
Zak toch lekker in de stront . Damned if you do, damned if you don’t. Dan kies ik eieren voor mijn geld, en ben lekker lui: gewoon geen poot uitsteken, op zijn hoogst een middelvinger, als ze weer iets te zeuren hebben. Ik zie hen niet als medestanders in de strijd tegen racisme (zij mij ook niet), zeker niet zolang zij denken dat Achmed en Laticia niet worden aangenomen, omdat Jan en Marieke schoensmeer op hun gezicht doen.
White privilege is uiteindelijk niet meer dan (het hebben van) een bevoorrechte positie. Sommigen zijn zich daarvan bewust, veel mensen (helaas nog) niet.
Het is driewerf gelul dat wanneer op deze privilege wordt gewezen dat men dan automatisch een racist zou zijn. Laat dat soort bagger maar aan onderbuikend Nederland over. Dezelfde zuigers die denken dat alle pro-zwarte pieten ineens racist zouden zijn. Wat dus complete bullshit is.
Verder:
https://en.wikipedia.org/wiki/White_privilege
This is not America.
Als ik tegen honger in de wereld ben is dat dan ook alleen maar echt als ik zelf niet meer eet?
@10 Ja, leuk hoor. Behalve dat ‘white privilege’ in geen andere context wordt gebruikt dan racisme. Diezelfde wiki die jij aanhaalt: “Academic perspectives such as critical race theory and whiteness studies use the concept of “white privilege” to analyze how racism and racialized societies affect the lives of white people.”
Het artikel is op sargasso eerder al besproken. Het verwijzen naar ‘white privilege’ is gewoon een passief-agressieve manier om naar de blanke te wijzen en te zeggen: “Jij hebt voordeel van racisme, als je dat niet doorhebt, dan zeg ik het je nu, als je het wel doorhebt, werk je willens en wetens, of dat nou passief of actief is, mee aan het instandhouden van dat racisme, waar jij de voordelen van geniet! En niks wat jij, de blanke doet, is goed, want óf je werkt ons tegen, óf je ontzegt ons de mogelijkheid zélf iets te bewerkstelligen.” Veel dichter bij een beschuldiging van racisme kun je niet komen.
“Je stinkt, en ik erger me eraan. Ik zeg niet dat je je moet douchen, maar alleen dat je stinkt. Just saying.” Dàt is de analogie met ‘white privilege’, want natuurlijk bedoel je wel dat die ander niet meetelt tenzij die zich wast.
Het probleem met de meeste mensen die white privilege aanhalen, is dat ze geen eervolle manier overlaten om dat te erkennen en daar verbetering in aan te brengen. En zo creëer je tegenstanders. En als je op die manier een ongepriviligeerde tot stand weet te brengen, dan zit je alsnog met heel veel verstoorde verhoudingen opgescheept.
En daarom @12 was ik zo aangenaam getroffen door het heldere punt van Joost: strijden tegen racisme is strijden tegen White Privilege. Als anderen jou die strijd ontzeggen omdat je een witte man bent is dat hun probleem toch?
@12 Je zegt nu twee verschillende dingen:
1) Het probleem met het concept white privilege is dat het in zichzelf een verkapte beschuldiging is aan het adres van alle blanken, ongeacht hoe die tegenover racisme staan: namelijk dat zij bewust of onbewust deel hebben aan het in stand houden van een onrechtvaardige samenleving, die blanken bevoordeelt door niet-blanken achter te stellen; en omdat het zo’n generaliserend verwijt op basis van ras is, is de omschrijving ‘white privilege’ zelf ook – per definitie – racistisch.
2) Het probleem met het concept white privilege is de wijze waarop het door social justice warriors wordt ingezet: namelijk om zichzelf als koene ridders tegen het onrecht te positioneren tegenover al die moreel onzuivere blanken die participeren in het kwade. Dat jaagt eventuele medestanders in de gordijnen.
Die twee dingen zijn niet hetzelfde. Het laatste kan waar zijn, terwijl het eerste mogelijk enkel een simplificatie is van wat een term als ‘white privilige’ poogt te verhelderen; een simplificatie die dan in de hand wordt gewerkt door bepaalde social justice warriors die de verleiding niet kunnen weerstaan om enerzijds lekker uit te delen en met het bestraffende vingertje te zwaaien; maar anderzijds zichzelf te immuniseren voor kritiek dmv de troefkaart van het slachtofferschap.
Ik heb dat laatste inderdaad wel eens meegemaakt. Een of andere tweep van kleur beweerde dat ze de uitsluiting van allochtonen aan den lijve had ondervonden toen ze tijdens haar naturalisatieceremonie een eed van trouw moest zweren aan Nederland. Dat vond ze oneerlijk, want dat hoefden haar Nederlandse leeftijdgenoten toch ook niet; ze was hier nota bene net als hen opgegroeid. Toen ik tegenwierp dat dit niets zoveel met kleur van doen heeft (als een Duitser, Brit of Belg wil naturaliseren moet hij/zij immers óók die – uit Amerika overgewaaide – eed afleggen), sloeg ze op tilt.
Ik begreep het allemaal niet, had geen kennis van zaken en of ik maar even op wilde zouten met mijn ‘white privilege shit’. Ironisch wel: die muts kende zelf het verschil tussen ingezetene en een burger niet, maar verweet mij dat ik mijn huiswerk niet had gedaan.
Goed, dan zijn we inderdaad uitgepraat verder.
Dat laat echter onverlet dat er in Westerse maatschappijen wel degelijk allerlei – voor blanken – onzichtbare mechanismen werkzaam zijn die mensen van kleur achterstellen en blanken omgekeerd bevoordelen. Dat heeft vooral met perceptie te maken, en hoe de dominante bevolkingsgroep (maar ook allochtonen zelf) mensen van kleur beoordelen, en het gedrag dat daaruit volgt.
En let wel: de effecten daarvan zijn cumulatief: onderzoek toont aan dat leraren de capaciteiten van leerlingen van kleur structureel minder positief inschatten dan van blanke leerlingen met vergelijkbare prestaties; en dat vertaalt zich in schooladviezen en rapportcijfers. Allochtonen vinden moeilijker een stageplek; sollicitatiebrieven belanden structureel onderop de stapel en gekleurde werknemers krijgen minder vaak representatieve functies of promotie.
Die functies moeten echter wel vervuld worden; als de werkgever de voorkeur geeft aan het huren, uitzenden, bevorderen van een blanke, hebben blanke werknemers dus een onterecht voordeel boven werknemers van kleur.
Iets soortgelijks gaat op met politiewerk; als de politie vooral achter allochtonen aanzit (op basis van een onbewuste, of soms ook bewuste perceptie) heeft ze minder tijd om achter blanken aan te zitten. Meest pregnant voorbeelden vind je in de VS; blanken gebruiken net zoveel wiet, crack en cocaïne, maar de politie concentreert zich vooral op zwarten. Kortom, als blanke kom je veel vaker met van alles weg waar een zwarte veel eerder voor gepakt wordt; en onderzoek toont aan – ook in Nederland – dat rechters gekleurde verdachten zwaarder bestraffen dan niet-gekleurde verdachten.
White privilege, kortom, beschrijft een situatie waarin de dominante blanke meerderheid blank als de norm ervaart, bewust of onbewust de voorkeur geeft aan blanken en die blanken ook bevoordeelt ten opzichte van niet-blanken.
Dat wil helemaal niet automatisch zeggen dat iedere blanke dus moreel verwijtbaar is, wel dat er iets structureel scheef zit en dat blanken daarover in een zalige onwetendheid verkeren, en dan ook ongelovig, belerend of zelfs agressief reageren wanneer de vinger bij die scheve situatie wordt gelegd.
Zodra Nederlanders van kleur hun ervaringen op tafel leggen, dan wordt dat door blanken – die zich er tegen aan bemoeien – nogal eens gebagatelliseerd, weggerelativeerd of geneutraliseerd; die blanken willen namelijk niet horen dat onze samenleving kleurlingen uitsluit; en denken ook beter te kunnen beoordelen waar racisme wel en niet voorkomt dan de mensen die hun hele leven deze uitsluitingsmechanismen hebben ondervonden.
En dat roept dan weer irritatie op bij de laatsten. Niet in de laatste plaats omdat het wederom bevestigt dat de stemmen en ervaringen van Nederlanders van kleur er niet toe doen. De blanke ervaring, die is de norm. Terwijl die situatie nu juist deel van het probleem is.
Ook houdt het de status quo fijn in stand. Zolang we namelijk met z’n allen blijven doen alsof racisme de uitzondering is, en niet op allerlei verborgen manieren de samenleving doordesemt, hoeven we ook niets te veranderen. Business as usual. Als blanke heb ik namelijk nergens last van, dus wat zeurt men nou?
@11:
Slechte vergelijking. Geen eten elders heeft weinig weerslag op de hoeveelheid eten hier, terwijl white privilege en racisme dingen zijn die op hetzelfde moment op dezelfde plek plaatsvinden.
Dus ja, als er hongersnood in je land is, terwijl jij jezelf dagelijks in hetzelfde land tonnetje rond eet, dan is je “tegen honger zijn” niet echt.
@14: Allicht dat je al een groot deel van de bevolking een spiegel voor zou kunnen houden met het feit dat een grote groep mensen al weet met het solliciteren dat ze uitgesloten worden op geslacht of leeftijd, puur omdat ze uit het ideale gedachteplaatje vallen. En zo gaat het ook voor de persoon met een ‘gekke’ achternaam. Zeker met baantjes waar geen grote opleidingseisen aan vast zitten zal dit sterker aanwezig zijn.
@15
Inderdaad, je hebt gelijk, foute vergelijking.
OK, Ik schijn geen rechten te hebben om mijn reactie aan te passen.
Ik denk dat ik erachter ben wat me zo dwars zit aan dat “white privilege”.
Het is het privilege van de meerderheid, degene die de macht hebben en toevallig zijn die in het westen vaak wit. Als je de ongelijkheid en achterstand dan op de huidskleur te gooit ben je uitgepraat.
Als ik macht had zou ik dat kunnen delen met anderen ongeacht hun kleur, dat kan ik niet met mijn wit zijn.
Ik heb een tijd in de Bijlmer gewoond waar denk ik nu, vaak sprake was van “black privilege”.
Blijf het vooral zwart/wit zien maar dat lost volgens mij niets op.
Het is het privilege van de meerderheid, degene die de macht hebben en toevallig zijn die in het westen vaak wit. Als je de ongelijkheid en achterstand dan op de huidskleur te gooit ben je uitgepraat.
Te simpel geredeneerd. Voorbeeld: de meerderheid in NL heeft maximaal een MBO-opleiding, toch biedt dat geen enkel privilege. In veel gevallen biedt lid zijn van een meerderheidsgroepering geen enkel voordeel.
Blijf het vooral zwart/wit zien maar dat lost volgens mij niets op.
Lees anders de voorbeelden die Prediker aanhaalt. Die spelen ook in de grote steden waar wit nu juist niet in de meerderheid is.
@14
Ik reageer nu (toch) maar even, gedeeltelijk omdat ik net een link van su las (café van vandaag) over het ‘white savior industrial complex’.
Je hebt het naar mijn idee treffend (en netter) verwoord. Als ik trouwens op enig moment de indruk heb gegeven dat white privilege niet zou bestaan, dan wijs ik dat van de hand, het bestaat wél.
Wat mij voornamelijk ergert is het gedweep ermee door sommige mensen en de ultieme subjectiviteit ervan. Het komt neer op:”You don’t know what it’s like to be me! You can’t judge me!” Waarmee je al gauw elke dialoog stillegt, wat valt er daarna immers nog te zeggen? Je hebt het over het belerende van de blanke, die niet aan wil nemen dat die discriminatie plaats vindt (volgens mij heb je nog de mogelijkheid buiten beschouwing gelaten dat de blanke man écht niet kán geloven dat zulk soort dingen écht plaatsvinden), maar dat probleem los je niet op door aan de andere kant net zo belerend terug te reageren, zoals uit de link uit #0: witte mensen moeten maar luisteren.
Toch weet ik niet of we wat betreft oplossingen op dezelfde pagina zitten. Moet ‘de blanke’ voortdurend op elk uitgesproken woord, op elke onuitgesproken stilte letten om zijn gekleurde medemens middels microagressies niet voor het hoofd te stoten?
Ik las vandaag op Huffington Post ook een stuk waarin een Amerikaanse studente huilend uit de collegezaal wegliep, omdat in educatieve zin het woord (voor haar vertrek 1 keer) ‘nigger’ werd gebruikt. Ik vind dat kleinzerig.Jij hebt hier volgens mij ook eerder iets gepost over hyper politieke correctheid in de academia.
Nee, maar je kunt als blanke natuurlijk wel gewoon eens je oor te luisteren leggen bij zwarte Nederlanders en hun ervaringen serieus nemen, zonder meteen met allerlei tegenwerpingen of bijdragen aan de discussie te komen.
Als man ga ik vrouwen ook niet vertellen hoe een zwangerschap en het baren van kinderen voelt en dat ze zich niet zo moeten aanstellen, omdat zwangerschap hartstikke meevalt.
En dat er lieden van kleur zijn die doorschieten in hun safe space-slachtofferschap en social justice activisme, dat zij dan maar zo. Als iemand huilend wegloopt uit een collegezaal omdat daar in educatief verband het woord ‘nigger’ een keer voorbijkomt, terwijl rap lyrics er bol van staan, kan ik dat ook niet bijster serieus nemen. Hysterie, noem ik dat.
Ik zie op twitter ook tal van mensen voorbijkomen die jammeren dat dit-en-dat ’triggering’ is en zus-of-zo de herinnering aan allerlei opgedane trauma’s oproept. Dat lijkt me de oneigenlijke toe-eigening van psychologietaal voor PTSD, met als doel zich te wentelen in slachtofferschap. En het summum daarvan is dat studenten moeten bijkomen in een ‘safe room’ met zachte kussens, kaarsen en speeltjes, telkens wanneer ze meningen beluisteren die hen tegen de borst stuiten.
Pure infantilisering, als je het mij vraagt. Het wordt ook misbruikt. Zo hebben orthodoxe moslims onlangs een spreekbeurt van Maryam Namazie verstoord met intimidatietactieken; hun excuus? Zij treitert ons in onze ‘safe space’. Onzin natuurlijk, want zij komen zelf naar dat collegezaaltje, in hun vrije tijd, om een bijeenkomst bij te wonen die wordt georganiseerd door een atheïstisch-humanistische studentenvereniging.
Maar jezelf wentelen in slachtofferschap betaalt zich uit. Dan word je serieus genomen. Dus er wordt grif misbruik van gemaakt. Niet dat dit reden voor alarm is; de wal keert vanzelf het schip.
white privilege??? Wat dacht je van: knappe vrouwen privilege, intelligentie privilege, rijken privilege, lange mensen privilege, talent privilege ( wat voor talent dan ook), wiskundeknobbelprivilege, Voetbalkwaliteitenprivilege, penisprivilege, borstenprivilege Etc. etc?
Boehoehoe! het is niet eeeeerlijk!
@22 Wat je nu doet heet whataboutery: over honderd-en-een-andere dingen beginnen die toch zeker net zo goed problematisch zijn. Ja, maar hoe zit het dan daarmee, en daarmee, en dit en dat en zus en zo? Waarom hoor ik daar niemand over, nou, nou?
Ja, en dus? Dat is zoiets als een discussie over de effecten van roken op de longen verleggen door te beginnen over allerlei andere vormen van kanker. Want dat is allemaal toch ook kwalijk?
Ja, dat is ook kwalijk, maar dat doet niks af aan het feit dat roken de kans op kanker enorm verhoogt.
En dat knappe mensen voorgetrokken worden boven minder knappe mensen doet niets af aan het feit dat kleurlingen in het Westen systematisch worden achtergesteld en dat de blanke, dominante meerderheid doet alsof dat probleem zich slechts incidenteel voordoet of eigenlijk helemaal niet zo’n probleem is en dat zwarten die er over beginnen maar ‘zeurpieten’ zijn.
Logisch ook, want blanken kunnen zich veroorloven het probleem van racisme te bagatelliseren. Zij hebben er immers geen last van. Ook dat is een white privilege.
” .. kleurlingen in het Westen systematisch worden achtergesteld ..”
Onze wetgeving is kleurloos, daar ligt het niet aan.
Voor de rest vind ik dat het probleem teveel aandacht krijgt. Ik vind andere problemen veel belangrijker.
Ik ben voorstander van het afschaffen van artikel 1 vd Grondwet. Dan zijn we hoop ik van dit gezeur af.
@23: een slechte vergelijking. mensen worden geboren zoals ze geboren worden. 1 eigenschap of kenmerk is niet bepalend voor hoe ze behandeld worden.
Een knappe goedgeklede sympathieke zwarte vrouw heeft bijvoorbeeld een streepje voor op een kleine dikke blanke mannelijke tokkie. Feit. Moet die laatste dan gaan jammeren over well dressed pretty nice black woman privilege?
Talenten en uiterlijke kenmerken zijn nu eenmaal ongelijk verdeeld onder de mensen.
kortom: huidskleur is maar 1 van de vele factoren die een rol spelen bij hoe iemand behandeld wordt.
Dat hele white privilege gedoe is dan ook een 1 dimensionale versimpelde zwart-wit discussie.
@25: 1 eigenschap of kenmerk is niet bepalend voor hoe ze behandeld worden.
In het verleden natuurlijk wel: niet-blank zijn (1 kenmerk) maakte je in het Amerika voor 1968 een wettelijk tweederangs burger. Lijkt me sterk dat eeuwenlange wettelijke achterstelling “opeens” geen enkel spoor achter zou laten.
Een knappe goedgeklede sympathieke zwarte vrouw heeft bijvoorbeeld een streepje voor op een kleine dikke blanke mannelijke tokkie. Feit.
Jouw persoonlijke smaak poneren als feit. Je moet maar durven. KLopt trouwens geen snars van: bij de NVU zou geen enkele zwarte vrouw een streepje voor hebben op een blanke man. Om maar een voorbeeld te noemen.
Voor de rest vind ik dat het probleem teveel aandacht krijgt. Ik vind andere problemen veel belangrijker.
Wat een verrassing… je eerlijkheid is wel verfrissend (serieus). Je mening is duidelijk, neem dus aan dat je deze discussie aan je voorbij laat gaan (bedankt alvast).
Wat een Amerikaanse zeikdiscussie, moeten wie dit echt importeren?