Amsterdam is de stad van dominees en kooplieden. Die laatsten hebben gezorgd voor een van de officieuze symbolen van de stad: de alom aanwezige Hermes, de Griekse god van de handel, kooplieden, dieven, boodschappers en reizigers. De god – door de Romeinen aangeduid als Mercurius – wordt meestal afgebeeld als een naakte jonge man met twee attributen: de herautenstaf en een gevleugelde helm. Dit standbeeld maakt deel uit van de decoratie van het Tropenmuseum.
Dit is het Sargasso-café van zondag 18-09-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Voor de podcast Het Verhaal praat Monique Huijdink met schrijvers over hun boek, in deze aflevering met Thomas Verbogt over zijn roman Als de winter voorbij is.
Thomas Verbogt is geboren in 1952 in Nijmegen, debuteerde in 1981 met de verhalenbundel De Feestavond en schreef sindsdien vele romans, verhalenbundels en toneelstukken. Hij heeft inmiddels meer dan 30 titels op zijn naam.
Verbogt heeft ook een dagelijkse column in De Gelderlander waarin hij glans geeft aan het alledaagse. Als de winter voorbij is werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.
Monique Huijdink is tekstschrijver. Ze heeft tevens een thriller op haar naam staan over de intriges achter de schermen van de Tour de France.
Ach ja, generatie Nix en de Bom. Herman van Veen had er een broertje aan dood, het gemakzuchtig defaitisme dat de zangers van deze generatie uit de speakers lieten schallen.
Want als je in de bed blijft liggen omdat er geen banen zijn en de bom toch wel valt, hoef je ook niets van je leven te maken. En laat het nu wel de existentiële opdracht in het bestaan zijn, meent de post-christelijke Van Veen.
Hij schreef er een ironisch liedje over. Wat moeten we nu als die bom nooit valt?
Affijn, de parallellen met vandaag zijn voor het oprapen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De gitarist (na ongeveer 30 seconden in het filmpje). Mozes kriebel!
Dit was op Woodstock, uiteraard.
Los van het zingen (wat ze vanzelfsprekend erg goed doet), is het natuurlijk ook geen straf om naar zangeres Grace Slick te moeten kijken.
Nog wat meer ouwe hippiemuziek van Jefferson Airplane – deze keer met vloeistofdia’s en bonushumor over bananen (Holy Hell Batman!):
Ondanks alles klinkt het toch erg goed.
Nakende verkiezingen geven vaak verwarrende verschijnselen te zien. De kiezer wordt ineens bediend, maar of je daar gelukkig van moet worden is de vraag. Tom van Doormaal verbindt de Nederlandse verschijnselen aan indrukken uit Frankrijk.
In “Free Speech”, een boek van een Brits historicus, lees ik de term robuust burgerschap en plotseling vallen allerlei belevenissen op hun plek. Wat zei Mark Rutte ook alweer in Zomergasten? Iets over dat discussies mochten schuren. Zonder wrijving geen glans, is het cliché dat dan bij mij opkomt. Ik ben niet voor zoetsappigheid, maar de grens naar verruwing is dun. Maar inhoud zou helpen: desgevraagd moest Nederland in Rutte 3 verbazend hoog komen op allerlei “lijstjes”. Dat is geen stip op de horizon, maar slechts een rondje, met een gapende leegte.
Ik kon dit landje even niet meer verdragen en koos voor een weekje Frankrijk, waar F. Hollande zijn best doet kiezers te trekken, maar hij staat er even miserabel voor als de PvdA hier.
Op 8 september riep hij: “Frankrijk is meer dan een identiteit, het is een idee, een project, een ambitie.” Dat vindt Le Monde mooie retoriek, maar het is ook een heilige uitdaging daar nu eens inhoud aan te geven (Le Monde, editorial, p. 20, 10 september). Het lijkt net zo’n leeg rondje als dat van Rutte.
COLUMN - De Britse regering grijpt direct in om de bouw van een nieuwe kerncentrale doorgang te doen vinden. Een voorbode van het einde van de vrije markt-ideologie?
Gisteren kondigde de Britse regering aan dat de kerncentrale Hinkley Point C toch wordt gebouwd. De bilaterale gesprekken tijdens de G20 tussen de Britse premier Theresa May en de Chinese president Xi Jinping hebben de lucht tussen de twee leiders geklaard.
Er zijn twee clausules aan het omstreden contract toegevoegd: de Britse regering houdt een ‘gouden aandeel’ in het project, en het eigendom van projecten waarbij de nationale veiligheid in het geding is, is vanaf nu onderworpen aan een nationale veiligheidstest.
Volgens het nieuwe contract mag de grootste investeerder in de bouw van de kerncentrale, het Franse EDF Energy, zijn aandeel voor, tijdens en na de bouw niet meer zonder toestemming van de Britse regering verkopen aan de mede-investeerder China General Nuclear. De Britse regering legt de markt hiermee beperkingen op, en grijpt in als zij dit nodig acht.
Is dit het begin van een transitie naar een post-liberaal tijdperk, of is het een voorbeeld van ‘window dressing’ en redt May hiermee haar vege lijf?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 17-09-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Als het aan de Tweede Kamer ligt, mag de zorgverzekeraar voortaan ook bij restitutiepolissen controleren of de arts niet met behandelingnota’s fraudeert.
Dat mag al bij naturapolissen. De zorgverzekeraar kijkt dan in het dossier om te beoordelen of de kosten die de arts opgeeft wel stroken met de protocollen die daarvoor zijn opgesteld.
Daar vallen allerlei vraagtekens bij te stellen, maar dit is al jaren gangbare praktijk. Veel verandert er dus niet.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 16-09-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.