Is aan de niet rokende, niet drinkende, al vanaf haar jeugd Russen lezend en ogen tekenende jongste van een gezin met vijf kinderen, een fantastisch beeldend kunstenaar verloren? Wellicht ook een briljante, diepgravende archeoloog?
Misschien wel, er is in ieder geval een meesterlijke strafpleiter aan gewonnen. In VPRO’s zomergasten vanavond Inez Weski. Niet alleen bekend als advocaat van Desi Bouterse, wapenhandelaar Guus Kouwenhoven, en momenteel druk met het bijstaan van Ridouan T., hoofdverdachte in het liquidatieproces Marengo, ook verdedigde ze kunstenares Tinkebell, die in 2011 werd vrijgesproken van mishandeling van hamsters in 2008.
“Weski is geen voorstander van het prijsgeven van haar privéleven”, kondigt de VPRO aan. Marc Schuilenburg schrijft in Sargasso’s recensie wat hij daarvan vindt.
Aan het begin van deze uitzending van Mensen met M (26 december 2019) zegt Weski: “Ik heb niet de neiging, zoals helaas velen, om al of niet op film, foto dan wel in gesprek de eigen ingewanden zowat op tafel te leggen. Ter inspectie. Die neiging heb ik niet. Het gebeurt sowieso soms zonder dat je wil. Omdat alles, inclusief gezichten, worden bemeten in de openbare ruimte.”
Ze refereert daarbij aan haar opvattingen over vaak door commercie en overheden geschonden privacy: “Ik heb daar ooit over geschreven. Namelijk dat mensen die thuis op de bank zitten, als het ware, ook al worden geïnventariseerd. Waar je naar kijkt, wat je aan hebt. Hoe track and trace zit tot in de hersenen. In de vezels. Alles wat je mond verlaat of je hersenen aanraken, dat wordt ergens gecategoriseerd. En dat is het grote gevaar. “
Toch zijn er in het verleden al eens tipjes van haar persoonlijke sluier opgelicht. In een halfuur durende docu in de serie Profiel (KRO, 12 oktober 2011) kun je Inez Weski iets beter leren kennen.
Over haar opvallende verschijning zegt haar zoon (op 57 seconden): “Mensen denken vaak dat ze ‘gothic ‘is. Dat ze eeuwig donker is, dat ze dan misschien tevreden is. Dat ze heel gesloten is.
Maar als je haar ontmoet en met haar praat, is ze juist heel open, ontspannen en vrij.”
Vraag: Thuis wordt niet de hele dag gothic gedraaid? “Nee. Volgens mij heeft ze nog nooit zo’n cd aangeraakt in haar leven.”
Op 3 min 07: Interviewer: “U heeft iets met ogen.” Weski tekent al vanaf haar jeugd ogen. (Volgens haar zoon kan ze goed tekenen). Waarom die ogen? Weski: “Misschien voer voor psychologen”.
Op 4 min. 04: Wat is het grootste misverstand over u? Weski: “Ik vrees dat alle misverstanden waar zijn.”
Op 10 min 45: Inez is de jongste van het gezin met vijf kinderen. Volgens haar zus overstemde ze vaak de anderen en wist ze haar gelijk te krijgen. Volgens Inez zelf “is dat psychologisch een gegeven dat je meer ziet bij jongsten”.
Op 11 min 38: Als kind was ze een buitenbeentje. Al op haar achtste las ze Dostojevski.
Ze staat bekend als een workaholic die volledig gaat voor de zaak waar ze voor is aangenomen. Half werk bestaat niet, zegt ze ergens in genoemde docu. Door veel collega’s geroemd om haar dossierkennis en haar gedegen aanpak. De uitwerking daarvan is niet altijd even goed gevallen bij aanklagers en rechters. Zeker twee keer werden pleitnota’s van Inez Weski door een rechter ‘gerecenseerd’, ofwel ze kreeg een ‘benchslap’.
Een ‘benchslap’ is een gerechtelijke uitspraak of mening die hard of vernederend is jegens een bepaalde partij of advocaat.
In 2017 noemde het gerechtshof Den Bosch haar pleidooi in de zaak van wapenhandelaar Kouwenhoven ‘een bijna onontwarbare kluwen van kritiekpunten, stellingen en beweringen’.
In 2018 bestond de Amsterdamse rechtbank het in de zaak Tandem II over de pleitnota van Weski een welhaast letterkundig oordeel te vellen: “Uitdrukkelijk onderbouwde standpunten zijn, ook door het zeer wijdlopige en grammaticaal niet kloppende taalgebruik, niet eenvoudig te onderscheiden.” (zie hier, paragraaf 3.2)
Of een rechter zich in een officiële uitspraak ook mag uitspreken over de stijl van de pleidooien, daar zijn in de juridische wereld de meningen over verdeeld. Zou hier Weski’s liefde voor de Russische literatuur haar opgebroken hebben?
In Profiel (KRO, 12 oktober 2011) werpt de vragensteller haar voor de voeten dat ze al op 8-jaige leeftijd Dostojevski las. Weski verdedigde haar interesse voor Russische literatuur met: “Ik hield daarvan. Van grote, brede verhalen. Met diep emoties, brede landschappen.”
Welnu, er zijn blijkbaar rechters met een andere smaak.
Morgen, misschien wat later dan u van ons gewend bent, Sargasso´s recensie. Op uitnodiging van Sargasso laat filosoof en jurist Marc Schuilenburg, docent aan de afdeling Strafrecht en Criminologie van de Vrije Universiteit te Amsterdam, zijn licht over de uitzending schijnen.
Marc Schuilenburg studeerde rechten, filosofie en sociale wetenschappen en begon zijn carrière bij het Openbaar Ministerie. Hij schrijft columns en opinies voor NRC Handelsblad (Recht & Onrecht), AdValvas en Sociale Vraagstukken en heeft een leuk lijstje boeken op zijn naam staan. Meest recent uitgegeven: Hysterie (2019), dat niets meer te maken heeft met dolgedraaide baarmoeders, maar met hedendaagse idioterie, van commerciële hypes tot opgewonden debatten.
Inez Weski hoopt op een uitzending over “het recht, niet van de sterkste, niet van de meest kleinzielige of boekverbrander, maar van de empathische rede, een in de geschiedenis van de mensensoort steeds bevochten prooi.” En “wellicht toon ik zelfs de hoop van het recht op de vrije gedachte.”
We zijn benieuwd naar de nabeschouwing van Marc Schuilenburg: wordt het een lofzang of een ‘benchslap’?
Vanavond dus om 20.15 uur te zien op NPO 2 en via de livestream op NPO Start.
Uw reacties op de uitzending zien we hieronder graag tegemoet.
Update: de recensie vindt u hier.
Reacties (20)
Bij de zomergast van verleden keer, Typhoon, had ik geen enkele, okay, ik was in het buitenland en ik had vakantie, aanvechting om te kijken, (en ik kende geen enkel liedje van hem) maar bij Inez Weski, ook al heb ik niets (afkloppen, houden zo) met justitie, ben ik na deze inleiding toch wel getriggerd: Dostojevski en Gogol lezen uit de boekenkast van je ouders op achtjarige leeftijd?
@1: kijk een hier, dat je jezelf uitsluit (vakantie) mag geen enkele reden zijn anderen ui te sluiten en zeker geen Zomergast….
Je mag van de VPRO ook niet verwachten dar ze hun Zomergasten eerst op Russische literatuur doorlichten.
Janine, laat je gast toch eens uitspreken!
Dat is interessant.
Volgens mij is de taak van een advokaat om feiten (en conclusies) ten gunste van haar cliënt te presenteren.
En dat zal best in de vorm van een sonnet mogen, maar als het sonnet gevuld gaat worden met stoplappen en clichés om aan het rijmschema te voldoen, wordt het betoog minder duidelijk.
Het wordt erger als niet meer duidelijk is welke woorden voor de verdediging dienen, en welke alleen als rijmwoord dienen.
Dan zadelt de dichter de rechter op met een puzzel, in plaats van met een betoog.
Blijkbaar vond een rechter dat mev. Weski met hagel aan het schieten was, en veel dingen noemde die geen verband met de zaak hadden.
Voor zover ik weet, heeft mev. Weski haar cliënten verdedigd, en nooit het recht zelf.
Daarmee doet zij haar werk, maar wat maakt haar relevant voor zomergasten?
Ik denk dat Spong nog interessanter zou zijn, want hij heeft zich (op afstand, in het veilige Nederland) nog wel eens ingezet voor vervolging van Desi Bouterse.
@5: “Weski haar cliënten verdedigd, en nooit het recht zelf.”
Meen je dat serieus?
Maar ik begrijp nu wel waarom ze Dostojevski en Gogol las, ik mis alleen Babel in dat rijtje.
@6: Ja dat meen ik.
Ze komt bijvoorbeeld op voor de rechten van verdachten, en daar vallen haar cliënten onder.
Er staat niet voor niets “voor zover ik weet”, dus als u een voorbeeld heeft waarin zij het recht verdedigt zonder dat hierbij een belang van een cliënt speelt, lees ik dat graag.
Als iemand zich in wil zetten voor de rechtstaat, zou ik bijvoorbeeld uitspraken verwachten over:
– de behandeling van asielzoekers in Nederland
– een gemeente die bewoners vertelt waar een veroordeelde pedofiel woont
– eventueel, of we in de EU moeten blijven als Hongarije, Spanje, Polen en (vermoedelijk) Malta fundamentele rechten aantasten.
Ik vind haar verhaal goed, ze heeft wat te vertellen naar de volgende generatie toe. Over haar advocatenwerk kan ik niet oordelen als belg.
@8: Zoiets, bijvoorbeeld? Of zoiets?
Echt heel pijnlijk hoe Abbring maar toespelingen bleef maken op het feit dat Weski joods is, en dat min of meer weggaf, terwijl Weski al expliciet, en waarschijnlijk ook voor de uitzending al, gezegd had dat ze daar niet over wou praten.
Beetje als het tegen zijn wil outen van iemand die homo is.
@10: Dat ze strijd tegen bevoegdheden van de overheid, is in het belang van haar cliënten.
De tweede link vind ik dus niet overtuigend.
In de eerste link staat dat ze zich ook sterk gemaakt heeft tegen de druk op de vrijheid van meningsuiting, dus u heeft gelijk.
Waar dat dat gebeurd is, of hoe vaak, weet ik niet.
@12: Ja, zo kom je er inderdaad nooit. Zij neemt gewoon heel duidelijk stelling in voor mensenrechten en tegen met name de surveillancestaat (bv. ook de sleepwet). Dat doet ze gewoon consequent, door de jaren heen en niet ter verdediging van een specifieke client. En daarom is ze (nota bene door de jeugdafdeling van de VVD) uitgeroepen tot liberaal van het jaar en door de Erasmus Universiteit gedecoreerd met de Lof der Zotheidspeld.
@13: Het is voor mij een beetje als wanneer bijv. de directeur van het Rode Kruis bij zijn pensioen een lintje van de koning zou krijgen
Het kan best zijn dat hij/zij veel goeds gedaan heeft, maar dat is zijn/haar werk.
Een top-advokaat verdedigt zijn cliënt niet alleen in de rechtzaal, maar ook in de media (ook na het vonnis).
Een voorschot nemen op wetgeving die in de toekomst cliënten benadelen kan, hoort gewoon bij een advokaat die voor haar cliënten alles uit de kast haalt.
En op die manier trekt zij vermogende cliënten.
Maar goed, als zij dat konsekwent en door de jaren heen doet, kan ze inderdaad een interessante gast voor Zomergasten zijn.
@11: Je zag het bij Abbring zo nu en dan echt knetteren in haar hoofd. Bepaalde stellingen en gedachtegangen leek ze tijdens het gesprek voor het eerst te horen, wat voor een journalist van haar statuur toch op zijn minst opmerkelijk is. Ik kreeg de indruk dat Abbring zichzelf betrapte op een starheid cq toegeven aan groepsdwang. Ze wilde een gebaand interviewpad bewandelen, maar dat liet Wesky niet toe. Dat iemand een joodse komaf zijn als niet ter zake doend naast zich neer kan leggen en er niets mee doet leek Abbring volkomen nieuw.
Helemaal mee eens@11:
@14: Ik denk dat jij het oorzakelijk verband omkeert.
@14
Ik vind dat helemaal niet vanzelfsprekend. Volgens mij is het helemaal niet de taak van een advocaat om ook nog eens de pr-agent van een cliënt uit te hangen. Ik heb ook niet de indruk dat Inez Weski dat doet. (Maar misschien heb ik dat mis, want zo intensief volg ik de misdaadverslaggeving niet.) Zoekt zij niet vooral de aandacht als het om principiële kwesties gaat?
@17: Er zijn volgens mij veel zaken waarbij een advokaat de pers te woord staat, in plaats van zijn cliënt.
Dat geldt niet alleen voor advokaten van verdachten, ook slachtoffers kunnen liever uit de publiciteit blijven.
En soms wordt, na een uitspraak, zo’n advokaat om commentaar gevraagd.
Het zou raar zijn als een advokaat dan niet reageert, helemaal als nog een hoger beroep mogelijk is.
@17: Ik denk dat u gelijk heeft dat mev. Weski in de eerste plaats vermogende cliënten kreeg door hard te werken, en dat haar beroemdheid later kwam.