COLUMN - Zelf heb ik geluk gehad. Ik ben niet zo veel gepest op school. Het was geen hardcore pesten, ik werd niet structureel buitengesloten of genegeerd. Maar ik weet wel nog heel goed hoe het voelde als ik eens een keer de klos was. Dat je moest zoeken bij verstoppertje en dat iedereen dan al lang en breed in de klas zat en ik door het zoeken te laat op school kwam. Dat je onderbroek naar beneden werd getrokken als je naar huis liep. Kruisspinnen in het laatje van mijn tafeltje. Briefjes met teksten over mij die door de klas gingen. Iedereen lachen en ik die als enige niet wist waarom. Als een groep zich tegen je keerde kon je het soms alleen nog maar op een lopen zetten of moest je heel hard van je afslaan. Maar goed, het overkwam mij soms en gelukkig niet dag in, dag uit. Het stopte toen ik de grootste pester op een dag in vlaag van verstandsverbijstering een bloedneus en tand door de lip sloeg. Huilend droop hij af. Daarna werd het rustig.
Ik ben geen heilig boontje, ik heb ook wel eens meegedaan op het schoolplein. Mocht iemand niet meedoen tijdens de gym, verstopte je iemands schoolspullen. Maar ik liep daar trouwens niet in voorop. Ik was een volger. Ik probeerde er wel zo veel mogelijk buiten te blijven, maar als je op die leeftijd moest kiezen tussen zelf de klos zijn of een ander pesten, was de keuze snel gemaakt. Meedoen aan het pesten voelde bijna hetzelfde als gepest worden. Ik kan er nog triest van worden als ik eraan terug denk.
Nu zijn er pestprotocollen op school, wordt er volop aandacht besteed aan wat pesten met een kind kan doen. Het werkt wel op school, daarbuiten is het nog steeds ieder voor zich. De weg naar huis kan voor sommige kinderen lang zijn. Het lijkt alsof het kinderbrein een bepaalde nuance mist. Toen ik klein was, zag ik in ieder geval niet welk effect mijn gepest had. Maar de pesterijen aan mijn adres kan ik me nog prima herinneren.
Ik heb nu een meisje in mijn omgeving. Getalenteerd, slim, lief en grappig. Oh, en ook nog eens hartstikke mooi. Ze heeft alles. Maar ze wordt gepest. Buitengesloten. Je ziet haar veranderen, angstiger worden. Onzeker. Ze wil soms niet eens meer naar school. Ik vind het vreselijk om te zien. Soms laat ik haar weten hoe ik over haar denk. Dat haar tijd nog wel komt. Dat ze geduld moet hebben.
Er worden op de achtergrond allerlei gesprekken gevoerd natuurlijk. Geen ouder wil dan zijn of haar kind gepest wordt, maar ouders willen ook geen kind dat pest. Het is lastig om het op een diplomatieke manier duidelijk te maken, want ook het bespreekbaar maken kan zich tegen het gepeste kind keren. Mijn ouders mochten zich van mij nergens mee bemoeien als ik zelf de pineut was. Werd je weer eens opgewacht als je naar school liep. Je hield in de meeste gevallen gewoon liever je mond, dan ging het vanzelf weer over.
Het meisje dat nu gepest wordt moet nog een jaartje en dan wacht de middelbare school. Dan kan alles zomaar anders zijn. Ik hoop het zo voor haar. Hopelijk vindt ze daar een goede plek, vriendinnen om wel alles mee te delen, waar ze zich veilig en gewenst zal voelen en waar ze de afgelopen jaren achter zich kan laten. Enige troost is dat haar pesters later heel erg goed beseffen wat ze hebben gedaan en er waarschijnlijk spijt van hebben. Maar daar heeft ze nu zo verdomd weinig aan.
Reacties (36)
Hmmm. Ik was vroeger zelf een pester*, stopte wel bij de middelbare school. Dan ga je andere dingen interessant en belangrijk vinden en is pesten gewoon iets voor (kleine) kinderen. Naarmate je iets ouder wordt, ga je ook wat meer nadenken natuurlijk.
Maar ik heb nooit medelijden gehad met kinderen die ik pestte vroeger en denk er ook nooit aan terug. Dat valt mij eigenlijk vaak op aan gepeste kinderen vandaag de dag. De auteur geeft het ook een beetje aan. Dat de pesters er later zelf ook mee zitten. Nu spreek ik enkel voor mezelf. Maar in mijn geval is dat niet zo. Dat komt denk ik, omdat het eigenlijk nergens op sloeg. Je pestte iemand vaak met iets waar eigenlijk niets mis mee is, zoals een verkeerde uitspraak of de seksualiteit van iemands ouders.
Wat mij met name opviel als pester is dat je je ‘macht’ uit het slachtoffer haalt. Als iemand gewoon terugslaat of het negeert, gaat het inderdaad snel over. Zelfs als je verliest met vechten, maar de ander heeft bijv wel een bloedneus was je in mijn ogen al wel de morele winnaar. Zo’n iemand liet niet over zich heen lopen.
Als lid van de pesters-groep zijnde geeft de auteur ook goed aan dat je zeer terughoudend moet zijn met het betrekken van ouders/leraar. Kinderen ruiken het als je het blijkbaar niet alleen af kunt. Zodra de ouder/leraar vertrekt, wordt de rekening wel even vereffend.** Zo ging dat bij ons ten minste.
Ik ben zelf nooit gepest, omdat ik het niet zo beleeft heb. Zo verhuisde ik op mijn 14e naar Nieuwe Pekela. Daar versta je de mensen dus niet als gewone Nederlander. Dan vallen ze over woorden als ‘vrienden’ en ‘friet’. Dat is voor homo’s. In het Noorden eten ze patat met hun kameraden. Dat kun je je aantrekken, of niet. Dat deed ik dus niet, want het slaat nergens op. Je moet gewoon zorgen dat je ze ergens mee accepteren. Ik kan goed voetballen, dus was na één gymles geregeld. Een ander regelt veel meiden. Weer een ander maakt muziek. Mijn ervaring is, dat het soms nog het hardst er aan toe gaat binnen een vriendenkring, gezien de competitie tussen jonge jongens. Je zult maar de laatste zijn die ontmaagd wordt. Dan kun je nog 20 vrienden hebben op je 18e, die weten je er elke dag aan te herinneren.
Dus, als je jong bent: trek het je niet aan. Het gaat helemaal nergens over. Kweek een iets dikkere huid, wordt wat ongevoeliger. Kweek wat agressie. Want je zult, mijn inziens, vooral herinneren dat het heerlijk was om jong te zijn. Je ‘problemen’ stelden namelijk geen ene reet voor. Of je nou op je 16e ontmaagd bent, of op je 18e. Of je nou sliste of niet. Het boeit niet. En zodra je dat beseft in combinatie met een goede vuistslag, dan zul je een echt onbezorgde jeugd hebben. Zo niet, dan baal je later denk ik dat je teveel hebt lopen piekeren.
*Nee, niet 24 uur per dag of elke dag. Maar af en toe wel, vooral als iemand iets deed wat me niet aanstond. Dan kon ik verschrikkelijk irritant worden. Dan pestte we zo’n jongen wel. niet door uitsluiting, maar door te treiteren.
** Nu spreek ik enkel op basis van een jongens belevingspunt. Meiden pesten deed ik niet en kan ook niet invullen hoe meisjes elkaar onderling pesten.
Zelf heb ik ervaren dat ik juist op de basisschool nergens last van had, maar helaas was het op de middelbare school wel af en toe raak. Wat mij vooral bijstaat is dat het directere pesten (vervelende opmerkingen direct in je gezicht, fysieke ‘grappen’) mij nooit zo gestoord hebben, maar achterbaks gedoe veel meer. Omdat je dan vaak niet eens weet wie met je zit te fucken, of omdat op het oog onschuldige opmerkingen gebruikt worden om je te kwetsen. En op het moment dat ik pesters confronteerde, gingen ze simpelweg ontkennen en doen alsof ik het verkeerd zag.
@1
Als je zegt ‘Maar af en toe wel, vooral als iemand iets deed wat me niet aanstond’, ben je het dan niet alsnog een beetje voor jezelf goed aan het praten? Overigens gaat die aanpak tegenwoordig wel een stuk verder dan dat een leraar simpelweg zegt: ‘jongens niet meer doen want dan word ik boos’ (wat inderdaad niet goed werkt), het zijn volledige les pakketten voor bewustwording over hoe pesten werkt en wat het met iemand doet.
@1:
Advies, als je het zo kan noemen, dat alleen maar kan komen van een bullebak.
Het simpele feit dat je ouders als leraar werkzaam waren op het gymnasium waar jij je middelbare schooltijd doorbracht, was ruim voldoende voor mobben.
Bij de danslessen zocht men mij als partner niet op, (want jouw vader heeft ons een onverwachte repetitie bezorgd en daar zijn we kwaad over)
Erger nog was dat ik verkeerd werd geïnformeerd over begintijden van sportwedstrijden.
Wanneer ik, op goed geloof af, op een bepaalde tijd kwam aandraven voor de tenniswedstrijden of zwemwedstrijden bleken die al achter de rug te zijn.
Die mensen, ik vergeef het ze nooit, ze hebben een groot deel van mijn jeugd verpest.
En waarom?
Omdat mijn ouders leraren waren op dat gymnasium.
@1:Maar ik heb nooit medelijden gehad met kinderen die ik pestte vroeger en denk er ook nooit aan terug.
Om de een of andere reden verbaast me dat allemaal niets.
Want je zult, mijn inziens, vooral herinneren dat het heerlijk was om jong te zijn.
Dat hoor ik conservatievelingen wel vaker zeggen. Die adoratie van hun jeugd. Het grappige is dat ik me pas veel beter in m’n vel ben gaan voelen toen ik een baan had, eigen woonruimte had en financieel onafhankelijk was. Alles daarvoor was zo ontzettend meh.
@2:
“Als je zegt ‘Maar af en toe wel, vooral als iemand iets deed wat me niet aanstond’, ben je het dan niet alsnog een beetje voor jezelf goed aan het praten?”
Nee. Ik praat niets goed. Het interesseert me ook niet zo, wat mijn beweegredenen toen waren. Heel doorgrondend konden ze ook niet zijn, we waren immers kinderen.
@3:
“Advies, als je het zo kan noemen, dat alleen maar kan komen van een bullebak.”
Precies. En het werkt ook nog. Ik heb t al vaker verteld, maar ik train jeugdteams. Als ik merk dat een jongen buiten de groep valt, of gevoeliger is dan de rest geef ik ze ook dat advies. Ik begin de training dan ook vaak in verschillende groepjes, waarin ik het ‘slachtoffer’ type vaak laat opdrukken en fysieke oefeningen moet doen met veel lichaamscontact met anderen. Dat ik combinatie met mijn opdrachten en zo’n jongen wordt toch wat weerbaarder/krijgt praatjes. Meestal dan hè, helpt niet altijd uiteraard…
@5:
“Dat hoor ik conservatievelingen wel vaker zeggen. Die adoratie van hun jeugd.”
Ik moet zeggen, het was ook een fantastische tijd. Waar wij ons druk over maakten was de opstelling, of wie er allemaal mee ging stappen, welk meisje van wie was et cetera. Geen enkele zorg. Heerlijk. Misschien zit daar ook wel een correlatie, heerlijke jeugd en conservatief worden. Ken persoonlijk ook weinig mensen bij de VVD en club die een slechte jeugd hebben gehad. Of er moet iemand dood zijn gegaan oid. Maar dat kan altijd gebeuren natuurlijk. Dat is pech hebben.
“eigen woonruimte had en financieel onafhankelijk was”
Tja, dat hangt ook af van hoe je opgroeit natuurlijk. Ik ben nu 27,dus ik ben nog jong natuurlijk. Maar een hypotheek, verloofd zijn, een hond, werk, VVD, voetbalclub en vrienden. Das best druk.
Grappig. Die hypotheek is gewoon een automatische overschrijving. Buiten zorgen dat er voldoende saldo op je rekening staat hoef je daar helemaal niets voor te doen. En dat ‘zorgen dat er voldoende saldo op je rekening staat’ verschilt niet zo heel veel voor huurders danwel kopers.
@1: Mister P Dank voor deze openhartige reactie. Wat is jouw mening over de huidige anti pestmethodes?
Mag deze reactie op pestbriefje.com (mijn website)?
Pesten zit tussen de oren. Het overkomt kinderen van 8-10 jaar en het duurt tot hun 16e. Pesten doen ze bewust maar niet vrijwillig. Het idee dat pesters uit zijn op het beschadigen van het slachtoffer is lariekoek. Er wordt zo enorm veel onzin over pesten verkondigd dat het niet gek is dat het zo’n groot probleem is.
Ongeveer 10% van de kinderen kan pester worden en ongeveer 10% kan gepest worden. Dat heeft helemaal niets met het uiterlijk of het gedrag van het slachtoffer te maken.
Dat Mister P hier zo eerlijk voor uitkomt is bijzonder leerzaam. Daar moeten we met respect mee omgaan in plaats van bestraffend afkappen. Want die kritiek is gebaseerd op hetgeen andere leken al hebben gezegd, en ook nu levert dat weer niets op.
Vandaag is er in België een jongen van 14 voor de trein gesprongen. IEDEREEN wist dat hij gepest werd, behalve zijn ouders EN de ouders van de pester! Maar er was NIEMAND die een vinger uitstak. Achteraf klagen kunnen we allemaal.
@5: Gronk blijf jij mensen kwalijk nemen wat ze als kind hebben gedaan en moeten zij zich daar nu nog schuldig over voelen?
Ik ben vroeger ook jaren gepest door het werk van mijn vader. Ik neem niemand ook maar iets kwalijk en het is mede een levenswijsheid geweest wat mij heeft gemaakt tot wat ik nu ben.
@8
Jahoor, ik vind het prima als je mijn reactie plaats op je website.
Mijn mening omtrent de huidige anti-pestmethodes is enigszins irrelevant, aangezien ik er niet veel van af weet (behalve mijn persoonlijke ervaringen natuurlijk). Persoonlijk zou ik me meer op de slachtoffers richten. Weerbaar maken. Lichaamshouding is zo belangrijk. Laat ze op sportief vlak sterker worden. Of in ieder geval op een competitief vlak. Kan van alles zijn. (Zo mocht bij ons iedereen op de basisschool die enkel tienen haalde op topografie naar een feestmiddagje waarin de docent kroketten, frikadellen en friet klaarmaakte. Dat was vet om bij te zijn en zorgde ervoor dat sommigen jaloers waren op ‘nerds’. Om maar een uitzondering te maken op alle sporttoernooien die scholen hebben.)
Dat weerbaar maken is, vind ik, een mannentaak. Leer ze met confrontaties om te gaan. Dwing een slachtoffer buiten z’n comfortzone te komen en zich niet te verbergen. Laat ze maar opdrukken. Laat ze maar kruiwagentjes doen met anderen. Dwing ze te judo-en tegen elkaar. Of gezamenlijk een parcours lopen waarbij je elkaar nodig hebt, bijv door zware dingen te dragen. Een liedje te brullen. Laat ze een vieze grap vertellen… Het belangrijkste is dat het in groepsverband gebeurt, dat weerbaarder maken. Anders ziet de rest niet als een slachtoffer een verandering doormaakt. Het lijkt een heel klein beetje op een ontgroening. Iedereen moet op z’n bek gaan en iedereen moet een eigenschap/kwaliteit verdienen/krijgen bij de rest. Een nieuwe identiteit eigenlijk binnen de desbetreffende groep.
En wat er vooral niet moet gebeuren: medelijden krijgen en een aparte behandeling geven. Dat haatte ik als kind en zie nu dat dat averechts werkt. Als slachtoffers beschermd worden pakken ze/pakte ik de gepeste wel als de docent of ouder er even niet bij is. En vaak extra hard, aangezien pesters het als oneerlijk ervaren als je een volwassene erbij haalt. De pesterijen zijn iets tussen de pester en het slachtoffer. De meester of je mama (moeders hebben de eigenschap zich overal mee te bemoeien) erbij halen is laf en zal gewraakt worden.
Dus zorg dat iemand tegen een stootje kan, leer iemand naast te incasseren ook flink uit te delen en zorg voor een hecht groepsproces en competities waarin je verschillende winnaars hebt. Dat werkt, vind ik, het beste bij jongens.
@11: Dank je wel.
Bij de oplossing die hier noemt zeg je niets over de reactie van jouw ouders als die te horen hadden gekregen wat hun kind aanrichtte. Dat is de wijze waarop ik het aanpak. Ik laat de gepeste een vragenlijst invullen waar de pester met een andere vragenlijst op kan reageren. Deze moeten ze thuis laten zien. De pesterij is hiermee in één dag gestopt. Het werkt bij jongens en meisjes en zelfs als de school niet meewerkt. Kijk maar eens op mijn website.
@12:
Heb je website bekeken. Vind het een interessante aanpak.
“Bij de oplossing die hier noemt zeg je niets over de reactie van jouw ouders als die te horen hadden gekregen wat hun kind aanrichtte.”
Dan was ik flink de l*l geweest denk ik. Maar zoals vaak weten ouders veel niet. Dan kijk ik uiteraard naar mijn eigen jeugd. Je ouders weten wel dat hun kinderen iets flikken of doen, maar niet precies wat. In dat opzicht is jouw aanpak zeker goed in het bekend maken van het pesten/gepest worden.
Het laatste dat ik met deze aanpak had verwacht is dat pester en gepeste een soort vriendschap voor elkaar ontwikkelen. Dus het ingrijpen van de ouders gaat misschien wel gepaard met de opdracht elkaar te respecteren. Want, zoals in “Het Werkt”, het is niet te verwachten dat een kind van 11 uit zichzelf zijn excuses aanbiedt.
Maar even terugkomend op het artikel. Het is triest dat ook de schrijver het gepeste meisje laat zitten. En dat omdat hij er van overtuigd is dat het vanzelf overgaat zonder dat er schade wordt aangericht. Men doet niets als kinderen geschopt worden. Maar oh wee, als het de auto is die geschopt wordt.
Als docent VO zag ik regelmatig leerlingen gedrag vertonen dat pesters bijna uitnodigde tot pesten. Meestal normaal functionerende kinderen met ergens één blinde vlek op sociaal gebied, waardoor ze onstuitbaar afstevenden op de confrontatie met hun tegenpolen. Dat van die 10% potentiële pesters en 10% potentiële pestslachtoffers geloof ik wel, als dat betekent dat 80% van de kinderen geen structureel pesten ervaart.
Dat neemt niet weg dat voor die 20% het pestprobleem -zeker in deze tijd van social media – enorme vormen kan aannemen, maar de aandacht ervoor vind ik soms toch wat overtrokken. Een aandacht die overigens gelijk op lijkt te gaan met de feminisering van het onderwijs.
@15: Ja, dat is mij ook al eens opgevallen.
Je hebt van die idioten die keurig Nederlands spreken, terwijl ze naar een school gaan in een Rotterdamse volksbuurt. Moet je niet doen natuurlijk, dan kun je nog beter een Antilliaanse tongval hebben.
Of van die zogenaamd begaafde kinderen die boeken lezen, maar te dom zijn om te begrijpen dat je het daar vooral niet met je klasgenootjes over moet hebben.
Het omgekeerde komt natuurlijk ook voor: je moet geen boertje uit de achterhoek op een Amsterdamse school zetten, want daar zijn ze allemaal veel te bijdehand.
Overigens is het me ook al eens opgevallen dat de toename van het racisme en de feminisering van onze maatschappij als het ware gelijk op gaan. Ja, die zogenaamde gelijkberechting van de vrouw had ook negatieve gevolgen.
@15: Kinderen doorlopen een aantal fasen in hun ontwikkeling. De bekendste is die waarin het kind zich superieur voelt. Het weet alles beter en denkt onaantastbaar te zijn. Dit is, volgens mij, wanneer een kind kan gaan pesten. 10% komt te vroeg in deze fase en moet daarin begeleid worden. Ook 10% komt pas (veel) later in die fase, zij willen beschermd worden door de volwassene en daarom doen ze niets terug. Deze fase kan wel tot hun 16e duren. Het is daarom geen verrassing dat die twee zullen botsen. Een weerbaarheidstraining is zinloos zolang het slachtoffer nog rekent op de bescherming van de volwassene. En zeggen dat de pester moet weten wat het pesten aanricht is ook zinloos want ze kunnen nog niet met complexe zaken als respect en empathie omgaan. Dit verklaart waarom ALLE anti pestenmethodes zo slecht scoren.
Het pestprobleem zal groter worden omdat de leiding van de basisschool geen afspiegeling van de maatschappij is. 90% part-time juffen is geen uitzondering en dit maakt dat conflicten tussen j/m op een ‘vrouwelijke’ wijze worden aangepakt. En dat kan leiden tot ‘praten tot je een ons weegt’ omdat de juf er vaak niet is. En dat is voor een pester ideaal.
Uiteindelijk zullen de meeste kinderen alle fasen doorlopen, maar ze doen dit in hun eigen tempo want je kunt de hersenen niet dwingen zich sneller of langzamer te ontwikkelen. Dus laten we stoppen met die rare methodes en ons richten op zaken die een kind begrijpt. Zeg gewoon ‘ja en nee!’ zonder je af te vragen of ze daar een trauma van krijgen. Kijk eens naar De School van BNN en je ontdekt hoe het komt dat er op de Nederlandse Social Media zo onbeschoft wordt gereageerd.
@17: je doet alsof pesten iets is waar kinderen overheen groeien, en alsof volwassenen niet pesten. En dat gedrag van volwassenen altijd in de haak is. Dat is natuurlijk onzin. Ook op de werkvloer is ‘pesten op het werk’ geen onbekend fenomeen, en iedere P&O-functionaris krijgt de rillingen op z’n rug van de hoeveelheid gedoe die dat veroorzaakt. Je hebt nu eenmaal volwassenen die er geen probleem mee hebben om collega’s stevig te intimideren om hun zin door te drammen. Of gewoon, om te laten zien ‘wie de baas is’. Of omdat je niet ‘in de bedrijfscultuur past’. En nee, dat hoeft niet altijd ‘met opzet’ te gaan, soms zit dat soort gedrag min of meer in het karakter van dat soort personen, en omdat niemand d’r iets van zegt (of durft te zeggen) kan zo iemand ongestoord z’n gang blijven gaan.
Gewoon als ouder een pok recht op zijn arrogante kindermuil geven. Is die fase gelijk voorbij.
Pesten zit niet tussen de oren. Het is die scherpe beitel die in het handvaardigheidslokaal je op de keel wordt gezet, bijvoorbeeld.
Laat niemand je iets wijsmaken: jongeren zijn soms kleine Hitlers. Sommige zelfs grote.
@19: Nee, dan is die fase helaas niet gelijk voorbij. Wel heb je dan weer een gekrenkte narcist gekweekt.
@5: Conservatieven zijn doorgaans “beter” in het domineren van hun directe sociale omgeving, progressieven beter in het uitkiezen van de voor hen geschikte omgeving.
@21 Dan sla je niet hard genoeg ;). Of misschien is dan een tweede pok nodig.
Pesters en gepesten haal je niet makkelijk uit de rol die ze hebben. Niet voor zichzelf en al helemaal zoals ze door de overige 80% bekeken worden. Je kan meer bereiken door die 80% uit te leggen dat meelopen net zo erg is als pesten en dat je je er stuk beter van wordct door op te komen voor gepesten en pesters aan te spreken op hun gedrag.
@23: het troll topic is elders …. :-)
*Busted*
Uit Louie (kon de video niet vinden):
Pamela: Okay: what’s the worst thought you ever had about your kids?
Louie: … I don’t know – you go first.
Pamela: All right, um… I would never hit Ser. Never. But, um, sometimes… I think about hitting him. Like I picture it. Like a fantasy?
Louie: … Come on, that’s not so bad.
Pamela: Well, I mean, I don’t think about it when he’s being bad, or, I’m having a hard time with him, or, anything like that, I just, uh… (clears throat) I think about it… when I’m bored. Or, when I’m bored of being a mom? Or when he’s just boring. I just think about hitting him, right in his stupid little face.
Louie: (laughing) Oh my god! That’s awful!
@14 De schrijver is een zij.
Pesten is mijn inziens een vorm van othering. UItsluiten van anderen uit een sociale groep op een niet zo plezante manier. De hele mensheid is doordrongen van dit mechanisme: enerzijds bij een groep willen horen en tegelijkertijd de neiging anderen uit sluiten. Kinderen en volwassen pesten in hun direct kring, op de werkvloer gebeurt het, op regionaal niveau op nationaal niveau. Uitsluiten en zelf ergens bij willen horen is volgens mij ingebakken in de menselijke natuur. maakt dat het goed? nee, maar helaas is er niet een 100% oplossing voor. Blijft pappen en nat houden, slachtoffers weerbaar maken en proberen te (psychische) schade te beperken en de daders….tja…geen idee, mijn reflex is die inderdaad een pok of 3 te verkopen maar dat zal wel averechts werken, dus ook daar moet je wat mee, geen idee wat.
@24: Dit wordt al jaren geprobeerd maar het werkt niet en het kan ook niet werken omdat kinderen van die leeftijd zoiets niet kunnen begrijpen. Die kinderen kunnen alleen reproduceren, dus gedrag kopiëren. Een duidelijk en consequent ja/nee begrijpen ze wel.
Rare interpretatie heb jij van moraliteit, Mister P.
Kijk, dat kun je een kind nog wel verwijten, dat die zo infantiel is dat hij niet weet wat hij aanricht, maar Mister P toont ook geen teken van inkeer of inzicht, maar dat is VVD’ers wel eigen. Een persoon als Bolkestein geeft dat ook ruimhartig toe.
Dus, dames, heren, kijk niet over ’s lands grenzen naar een achterlijke cultuur. Zo lang als een opvatting als ‘je bent moreel goed bezig als je niet over je heen laat lopen’ gewoon post kan vatten, neen, zelfs wordt aangemoedigd, hoeven we niks te zeggen over de -in essentie- zelfde cultuur van ‘oog om oog, tand om tand’. Nieuwerwetse zeden zijn hier kennelijk nog niet doorgedrongen.
Oh, en in hetzelfde lijstje uitspraken als “zelfs als je verliest met vechten, maar de ander heeft bijv wel een bloedneus was je in mijn ogen al wel de morele winnaar.” past natuurlijk ook:
“Ze zei geen nee”;
“Hij keek me verkeerd aan”;
“Er staat nergens dat ik het niet mocht doen”;
“Hadden ze die prullenbak maar hier neer moeten zetten, en niet daar”;
Asogedrag dus. Blaming the victim.
Het is je vuisten achternalopen en het filosofie noemen. Walgelijk, verachtelijk.
Toen mijn kind werd gepest heb ik me afgevraagd waarom de pester dat deed. Ik heb ook gekeken wat er tegen gedaan werd en daar ben ik echt van geschrokken. Mijn zoon werd geschopt, geslagen, buitengesloten enz. De directeur noemde me een zeikerd en het schoolbestuur roemde het beleid van de directie. Mijn zoon wilde niet meer leven en de juf las het boekje ‘Spijt’ voor. Ik heb tientallen goedbedoelde onzinpraatjes aangehoord en hem op advies op een weerbaarheidstraining gedaan. Handenvol geld zonder verbetering. Ik heb de pester een tik gegeven en werd meteen aangeklaagd voor kindermishandeling. Mijn zoon werd van achter geslagen en sloeg terug. Maar hij was geslagen door de oma van de pester dus stonden we enkele maanden later voor de kinderrechter. In de volgende twee zaken stonden de pester en zijn vriendje terecht. Zij hebben de taakstraf gekregen die hun ouders hadden moeten krijgen.
Iedereen lijkt te weten wat een ander moet doen, maar wat doe je als het om jouw kind gaat? Het anti pestbeleid stinkt, wereldwijd! Kinderen plegen geen zelfmoord vanwege het pesten, maar omdat ze in de steek worden gelaten. We kennen allemaal het gevoel dat bij onrecht hoort en we weten allemaal hoe we dat willen afrekenen. Voor kinderen is dat nog veel sterker.
Gisteren schreef ik: ‘Vandaag is er in België een jongen van 14 voor de trein gesprongen.’ Kijk eens op de Belgische websites welke infantiele opmerkingen dit losmaakt.
Als je werkelijk wil dat het pesten wordt gestopt dan moet je zeggen wat je zou doen als jouw kind de pesters is! En anders moet je gewoon je mond dichthouden want er zijn al genoeg ‘deskundigen’ die het ook niet weten.
@29:
Beste Folkward, ik heb hartelijk moeten lachen om je reactie. Van mij heb je een plusje gekregen daarom.
“Zo lang als een opvatting als ‘je bent moreel goed bezig als je niet over je heen laat lopen’ gewoon post kan vatten, neen, zelfs wordt aangemoedigd, hoeven we niks te zeggen over de -in essentie- zelfde cultuur van ‘oog om oog, tand om tand’.”
Laten we dit even realistisch bekijken. Zelfbehoud is een belangrijke drijfveer. Zelfbehoud van lijf, behoud van je plaats binnen een groep, behoud van je autonomiteit/persoonlijke comfortgrenzen et cetera. Nu zijn er jongens die het leuk vinden om de baas te spelen. Voelen zich goed als ze autoriteit/macht genieten. De bullebakken zoals iemand dat hier zo kinds noemde. Om dat behoud veilig te stellen als zwakkere/slachtoffer, moeten ze leren om de kosten/gevolgen voor de bullebak dusdanig hoog te maken dat die persoon ervan af ziet. Oog om oog dus. Je bent moreel dus goed bezig als je van jezelf geen slachtoffer maakt. Een bullebak hoeft namelijk maar een paar keer een tand door de lip te hebben en/of een kapotte neus bijv. (maar kan van alles zijn, je kunt ook in z’n drinkbeker plassen of bij elk plagerijtje z’n kleine broer/zus aanpakken als vergelding) en het probleem lost zichzelf op. Pak de aggressor waar het hem pijn doet.
Moet ik er natuurlijk wel bij vermelden dat enkel zelfbehoud wel een armoedig bestaan is. Naast jezelf beschermen wil je natuurlijk ook vrienden hebben. Maar niet gepest worden is een eerste stap.
“Het is je vuisten achternalopen en het filosofie noemen.”
Je draait het om. Er zijn best wat filosofieën waarvan je vuisten gebruiken een belangrijk onderdeel zijn. Je kunt het bijna zien als een kleine anarchistische maatschappij, die kinderwereld. Ouders en leraren zijn vaak afwezig de aanpak/rechtspraak faalt nogal eens, met alle rampzalige gevolgen van dien. Dus bij gebrek aan toezicht, straf en maatregelen ben je moreel verantwoord om voor jezelf op te komen.
@31 Jij bent een winnaar! En je weet het! Want jij slaat anderen uit zelfbehoud. Zelfbehoud? Ja, zelfbehoud! Want er zijn genoeg kapers op de kust om jouw positie over te nemen.
Bah, al die gepesten, al die zwakkeren in de samenleving, bah! Allemaal slachtoffers, losers: ze tasten de groep aan! Ze moeten eruit! Het is puur zelfbehoud om de zwakkeren te slaan!
Jouw denkwijze is kinds, primitief. Daar zit je dan, achter het toetsenbord van plastic, in een ruimte met muren, deuren en ramen, enige vorm van klimaatbeheersing, en nog steeds redeneer je vanuit roofdier/prooi: ‘niet gepest worden is een eerste stap’. Jij noemt het enkel realistisch omdat jij denkt dat de realiteit zo in elkaar zit en iedereen het zo ziet.
Ik heb gelijk als ik zeg dat het je vuisten achternalopen is, en het filosofie noemen, is. Hoe jij niet inziet dat die ‘best wat’ filosofieën dus hetzelfde hebben gedaan, is simpelweg verbazingwekkend. Jij wil mij zeggen dat eerst de filosofieën ontstonden en toen pas de vuisten, omdat dat uit die filosofieën zou volgen?
Wat overigens niet verbazingwekkend, is hoe je er meteen het kosten/baten perspectief ertegenaan gooit. Het zal ook wel niet een VVD’er zijn. Rationaliseren -achteraf natuurlijk-: ‘nee, het was niet verkeerd wat ik deed, het hoorde er gewoon bij, eigenlijk was het gewoon goed wat ik deed’. En aardig doen om aardig doen is aan jou ook niet besteed.
Het komt er bij jou ook niet in dat je ook geen slachtoffers maakt als je niet slacht. Je hoeft ook echt niet de zelf lijdende persoon te worden als je het opgeeft de aggressor te zijn. Het voor jezelf opkomen als gepeste is iets anders dan pesten, maar dat schijn je niet te zien. ‘Ja, maar…. ik ben al preventief aan het opkomen voor mezelf… Anders zou hij me slaan!’ Kom op man, hoe infantiel ben je.
Zelfbehoud is geen ethiek op zich (voor jou wel, want je bent het morele niveau van de eerste opgejaagde homo sapiens nauwelijks ontgroeid). Zelfbehoud is een kader voor de meeste ethieken: ethiek kan alleen uitgeoefend worden als er iemand is om het uit te oefenen. Behoud van de beoefenaar is dus impliciet inherent aan een ethiek. Derhalve kun je ook geen morele oordelen aan zelfbehoud geven.
Ik kan best begrijpen dat je het zo uitlegt. Dat kinderen kleine Hitlers zijn, onvoldoende gerijpt in geweten. Maar dat jij dat schijnt te ontberen, als volwassene, is ernstig. En daarom moeten de pesters aangepakt worden (en niet de gepesten), want die mensen kweken (kennelijk) geen geweten, inlevingsvermogen en zijn blind voor grenzen: ze zullen die pas merken als ze er ernstig overheen zijn gegaan.
@32:
QFT, en plusveel.
@31: Maar bullebakken bekwamen zich in het bullebakken. Dus als je die bullebak een ram geeft om hem te stoppen, geef hem de volgende dag nog 2 rammen zodat hij zich niet alsnog verder gaat bekwamen. Verder, filosofen knokken doorgaans met hun hersens, niet met hun vuisten. Want met een tand door hun lip kunnen ze niet spreken, en met dikke knokkels kunnen ze niet schrijven. En filosofen die schreeuwen worden niet gehoord. En mocht je filosofie ‘oog om oog’ zijn, dan word je al sinds het jaar 0 niet meer serieus genomen.
@32:
“Zelfbehoud is geen ethiek op zich (voor jou wel, want je bent het morele niveau van de eerste opgejaagde homo sapiens nauwelijks ontgroeid). Zelfbehoud is een kader voor de meeste ethieken: ethiek kan alleen uitgeoefend worden als er iemand is om het uit te oefenen. Behoud van de beoefenaar is dus impliciet inherent aan een ethiek. Derhalve kun je ook geen morele oordelen aan zelfbehoud geven.”
Dit is eigenlijk het enige interessante wat je vertelt, de rest wijt ik maar aan zand in je vagina.
Maar in ieder geval, Spinoza en Hobbes zijn het daar niet mee eens. Zo kaarten beiden aan dat zelfbehoud niet alleen een doel opzich is, maar ook de drijfveer voor diepere kennis en begrip.
Alsdus Spinoza:
“De door zelfbehoud gedreven mens, die zich laat leiden door de rede, maakt zich door kennis
vrij van zijn affecten. Zo ontwikkelt hij zich tot een deugdzamer wezen om aan het eind van
deze weg in de innerlijke staat van hoogste geluk, volledige vrijheid en voortreffelijkheid aan
te komen.”
Een heel mooi artikel. Ik ben blij dat mijn pestende schoolgenoten me alleen negeerden en af en toe opjoegen eigenlijk, en dat ik het pesten helemaal heb overleefd. Alleen jammer dat ik er op de middelbare school dagelijks 8km voor heb moeten fietsen (alleen heen), maar het gaf me wel een sporterslijf en dat was leuk bij de dames :)