Israël: het verplichte geloofsartikel

In bijna elk debat over Israël en de genocide die het pleegt komt vroeg of laat - meestal vroeg - die ene vraag: “Vind je dat Israël mag bestaan?” Het is een soort toegangsticket. Als je niet braaf ja zegt, hoef je verder niets meer te zeggen. In westerse media, parlementen of praatprogramma’s ben je meteen af. Je wordt weggezet als extremist of antisemiet. De discussie is dood voordat hij begonnen is. Maar het is een bizarre vraag. Israël bestaat namelijk al. Het land heeft kernwapens, een van de machtigste legers ter wereld en een hecht netwerk van internationale steun. Er is geen enkele denkbare situatie waarin Israël van de kaart geveegd zou kunnen worden, waar veel interviewers zich zorgen om lijken te maken. Zelfs als elke Palestijn, elke Iraniër en elke activist ter wereld het zou willen, is het praktisch onmogelijk. Het land is dé regionale supermacht. De vraag of Israël mag bestaan is daarom niet meer dan een retorische valstrik: wie hem ontkent, diskwalificeert zichzelf. Tegelijk: wie hem bevestigt, accepteert impliciet de status quo. Want de werkelijke vraag is niet of Israël mag bestaan, maar hoe het mag bestaan. Israël is opgericht zonder rekening te houden met de mensen die er al woonden. Het verdrijven van Palestijnen was geen bijeffect, het was een voorwaarde voor de oprichting van 'de joodse staat', zoals het zich sinds een aantal jaar officieel noemt. Vanaf die oprichting is dat patroon niet veranderd: annexatie, nederzettingen, militaire overheersing en een systeem dat niet anders dan apartheid genoemd kan worden. Dat maakt de vraag naar bestaansrecht ingewikkelder. Niet omdat een staat op zich geen recht heeft te bestaan, maar omdat een staat die zichzelf definieert als etnisch exclusief, en die daarvoor structureel anderen onderdrukt, zijn morele legitimiteit verspeelt. Het bestaan van Israël in de huidige vorm is dus een gegeven, maar ook een open wond. En dan volgt de conclusie die het Westen liever niet onder ogen wil zien: Israël zoals het nu functioneert, als joodse apartheidsstaat, heeft geen bestaansrecht. Precies zoals het Zuid-Afrika van tijdens de apartheid geen bestaansrecht had. Beide systemen waren en zijn gebaseerd op structurele discriminatie en onderdrukking, en beide verliezen daarmee hun morele grond om erkend te worden als legitieme staten. Toch schuiven de media in het Westen die fundamentele discussie liever aan de kant. In plaats van te praten over de realiteit van bezetting en apartheid, wordt het gesprek steeds teruggebracht tot dat ene geloofsartikel: “Bevestig dat Israël mag bestaan.” Alsof erkenning van de feiten een noodzaak is, en kritiek pas toegestaan nadat die rituele buiging is gemaakt. Misschien is het tijd om dat ritueel te weigeren. Niet omdat Israël ophoudt te bestaan als iemand dat doet, maar omdat de echte discussie alleen kan beginnen als we die vanzelfsprekendheden durven te doorbreken.

Door: Foto: Taylor Brandon on Unsplash
Foto: Enough Project (cc)

Rwanda voedt terreur in Oost-Congo met westerse steun

, door

De verovering van de Oost-Congolese stad Goma (foto) door de rebellen van M23 heeft in het westen weer tot enige aandacht geleid voor het al decennialang durende conflict in deze Afrikaanse regio. De oorlog is met meer dan zes miljoen dodelijke slachtoffers het dodelijkste conflict na de Tweede Wereldoorlog, schreef de Nederlands-Congolese politicoloog Kiza Magendane zaterdag in de NRC. Maar westerse hulp voor de Congolezen blijft uit. Daarentegen steunen Europese landen, de Verenigde Staten en Israël wel buurland Rwanda dat M23 met financiële hulp en wapenleveranties in staat stelt Oost-Congo te blijven terroriseren.

De verantwoordelijkheid van Rwanda voor de slachtpartijen in Congo wordt inmiddels wel door iedereen erkend, behalve door de Rwandese president Paul Kagame. Bij de overname van Goma liepen Rwandese soldaten trouw naast de M23. Rwanda profiteert van de zwakte en de corruptie van het Congolese regime. Congo is totaal niet opgewassen tegen de Rwandese agressie. Datzelfde geldt voor de internationale troepen van de VN en andere Afrikaanse landen. Rwanda heeft zich in de loop van de tijd, na de extreem gewelddadige moordpartijen van Hutu’s op de Tutsi’s in 1994, ontwikkeld tot de lieveling van het westen. Dat heeft alles te maken met de aanwezigheid van belangrijke grondstoffen in de regio die onmisbaar zijn voor hedendaagse technologische ontwikkelingen in het westen. Rwanda is daarvoor de meest betrouwbare leverancier. Magendane: ‘Rwanda exporteert jaarlijks voor honderden miljoenen dollars aan (Congolese) grondstoffen, terwijl het zelf geen coltan- of kobaltreserves heeft. Vorig jaar sloot de Europese Unie een akkoord met Rwanda over de import van deze strategische grondstoffen, ondanks VN-rapporten die Rwandese betrokkenheid bij illegale mijnbouw aantonen. Westerse regeringen rechtvaardigen hun steun aan Rwanda met verwijzingen naar diens „effectiviteit” en „stabiliteit”, terwijl ze Congolese corruptie bekritiseren.’

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Amsterdam Klezmer Band

, door

Bizar – onze eigen Amsterdam Klezmer Band is nog nooit langsgeweest in Closing Time – en dat terwijl ze internationaal veel bekendheid genieten. Dat moet natuurlijk rechtgezet worden. Zeker gezien het feit dat het prima past in het streven tot meer diversiteit hier. Hier samen met de van oorsprong Zuid-Afrikaanse Cata Pirata.

Foto: Neville Nel (cc)

Elsevier spant zichzelf voor het extreem-rechtse karretje

, door

Vorige week kopte Elsevier “De blanke boer is vogelvrij” (Blendle, €0,89). De dramatische intro verhaalt

“Als op het platteland de duisternis valt, trekken bendes van arme zwarten rond en sluiten blanken zich op in hun plaas, uit vrees voor hun leven. Verslag vanuit een gebarricadeerde boerderij op de Wolkberg”

Wat volgt is het verschrikkelijke verhaal van een boer, over wat hij meegemaakt heeft. Hond vergiftigd, vastgebonden, zwaar mishandeld en beroofd. Je wenst zo’n traumatische ervaring niemand toe, en zeker niet een weduwnaar die op een afgelegen plek woont met een onderbezet politiekorps. En hij had nog geluk, want er zijn dit jaar tot 31 oktober 2017 al 70 blanken om het leven gekomen bij soortgelijke overvallen.

Opvallend aan het artikel is dat het hele verhaal de tegenstelling zwart versus wit benadrukt. Het zijn “blanke boeren” en “arme zwarten”, terwijl, zo blijkt ook uit het artikel, het verhaal veel genuanceerder ligt. Sterker nog, in het artikel staat zelfs dat “het geweld tegen boeren zich niet tot blank beperkt”. Maar met teksten als “Sommige onderzoekers [..] bagatelliseren de analyse” en “‘Genocide onder blank’, klinkt het op internetfora” wordt de toon gezet. Tja, maar wat klinkt er niet op internetfora?

Foto: © Sargasso logo Kort copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Toiletten en verkrachtingen

, door

In de jongste Wordt Vervolgd, het tijdschrift van Amnesty International, stond een kort stukje over wiskundig onderzoek van Yale University over het terugdringen van verkrachting door de bereikbaarheid van gemeenschappelijke toiletten in Zuid-Afrikaanse townships te verhogen. Zelf heb ik ook eens met mild enthousiasme geschreven over vergelijkbare initiatieven in India: een toilet aan huis heeft als bijkomend voordeel dat het de frequentie van verkrachtingen verlaagt.

Nu ik er nog eens over nadacht, kom ik op mijn enthousiasme terug. Het is een slecht argument. Als de openbare ruimte onveilig is voor vrouwen, dan is er geen enkele reden om enthousiast te zijn over toename van veiligheid door vrouwen aan de openbare ruimte te onttrekken. Vrouwen moeten veilig over straat kunnen, niet alleen in een boerka, maar ook in een minirokje.

Natuurlijk moet de aanleg van toiletten aan huis doorgaan. Het is praktisch en hygiënisch. Dat het de veiligheid van vrouwen verhoogt, is mooi meegenomen, zolang je maar niet denkt dat er een probleem mee is opgelost. Het probleem is namelijk alleen maar omzeild.

Closing Time | BCUC Nobody knows

, door

Iemand vroeg: kent u deze lijst? Welnu, van die lijst BCUC (Bantu Continua Uhuru Consciousness).

Van hun album Emakhosini, drum and bass, gospel en traditionele muziek uit de Zuid-Afrikaanse Soweto townships. Eén van de gebieden in de wereld waar het ‘Nobody knows the trouble I’ve seen’ zo afschuwelijk van toepassing is.

Pardon, niet ‘is’, maar  ‘was’, als het aan BCUC ligt. Het idee voor de videoclip ontstond toen de groep, naar aan leiding van de ‘Rhodes must fall-campagne’, zich afvroeg wie of wat een memorial monument verdient. Dat zijn dus ‘gewone’ mensen die in Soweto elke dag nog zien te overleven.

Waan van de dag

Racistische tirade levert Zuid-Afrikaanse drie jaar cel op

, door

Vicki Momberg uit Johannesburg moet twee jaar brommen vanwege een racistische tirade.

Momberg maakte zwarte agenten herhaaldelijk uit voor incompetente ‘kaffers’ nadat deze assistentie trachtten te verlenen vanwege een autodiefstal.

De vrouw kreeg drie jaar gevangenisstraf opgelegd, waarvan één jaar voorwaardelijk.

Quote du Jour

Quote du Jour | Zuid-Afrikanen zijn boos

, door

“South Africans are angry. We really do see the swing in our numbers, in the growth of members, in the registration process and when we engage voters. I am also inundated with requests from people who want to get involved in our campaigns.”

Oppositieleider Mmusi Maimane ziet voor zijn Democratische Alliantie grote mogelijkheden bij de lokale verkiezingen in Zuid-Afrika op 3 augustus. Het hele westen van het land en de grote steden zijn het jachtgebied, want daar is de onvrede over het ANC het grootst.

Waan van de dag

Bosma winkelt selectief in historische bronnen

, door

Bram Vermeulen (voormalig Zuid-Afrikacorrespondent) laat in NRC (betaalmuur) zien dat Martin Bosma in zijn Cassandralied over Zuid-Afrika de mythes voor zoete koek slikt van surpremacistische blanke Afrikaners uit het extreem-rechtse milieu waar ook de beruchte leider van de Afrikaner Weerstandsbeweging, Eugene Terre’Blanche, toe behoorde.

Volgens Bosma koloniseerden de blanken een onontgonnen gebied in Zuid-Afrika, waar af en toe een paar nomadenstammen voorbij kwamen. Pas toen de blanken het land opbouwden en voor werkgelegenheid zorgden, immigreerden er drommen zwarten naar Zuid-Afrika, die de oorspronkelijke bevolking (de blanke ‘Afrikaners’) verdrongen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende