Ook Britse onderhandelingen met de WTO zitten vast

Als de onderhandelingen tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU over nieuwe handelsrelaties vastlopen, kunnen de Britten altijd nog terugvallen op de WTO-regels, zo is de veronderstelling. Maar dan moeten het VK wel zelfstandig lid zijn van de WTO. Ook de gesprekken daarover vlotten echter niet. Ergens vorig jaar werd de Moldavische diplomate Corina Cojocaru de toegang geweigerd tot Groot-Brittannië. Dat boeide toen niemand, want Moldavië is een onbetekenend land aan de rand van Europa en daarbinnen stelde Cojocaru ook niet zoveel voor. Behalve dat ze de officiële onderhandelaar namens haar land is bij de Wereldhandelsorganisatie WTO. En toen ze zich moest buigen over het Britse verzoek om deel te nemen aan een verdrag aangaande overheidsaanbestedingen, dacht ze: als ik al niet toegelaten word, hoe kunnen onze bedrijven dan eerlijk toegang krijgen tot de Britse markt? En dus zei Cocojaru: nee. Zo dreigt het VK de toegang ontzegd te worden tot een markt die wereldwijd 1,7 biljoen dollar omvat. Voor de Britten is het een reminder dat Brexit niet alleen betekent dat Londen zelfstandig met Washington kan praten, maar dat het ook met Cisinau om tafel moet.

Foto: World Trade Organization (cc)

WTO-top levert magere winsten op voor minst ontwikkelde landen

ANALYSE - De WTO heeft weliswaar een historisch akkoord bereikt, maar het levert ontwikkelingslanden weinig op. Met name voor de minst ontwikkelde landen zijn de winsten bitter mager.

De WTO heeft een historisch akkoord bereikt. Historisch, omdat het de eerste keer in het bestaan van de organisatie is dat er een akkoord is gesloten. De WTO had het nodig, want maar weinigen geloofden dat de WTO nog in staat was besluiten te maken. ‘Het zat in mijn systeem ingebakken dat er binnen de WTO toch nooit iets besloten kon worden,’ zei voorzitter en gastheer minister van handel Gita Wirjawan tijdens de afsluitende persconferentie. Maar op Bali bleek dat er wel degelijk iets kan worden bereikt. ‘We are back in business,’ zei een opgeluchte Roberto Azevedo (directeur-generaal van de Wereldhandelsorganisatie) dan ook.

Het akkoord dat op Bali is gesloten, behelst maar een fractie van Doha-agenda. Daarmee is Bali slechts een kleine stap voor de WTO, toch is het akkoord niet zonder belangrijke gevolgen. Het akkoord zal er bijvoorbeeld voor zorgen dat op termijn alle douaneprocedures geharmoniseerd zijn en transparanter worden gemaakt en dat zal belangrijke gevolgen hebben voor de wereldhandel. Nu de meeste handelsbarrières namelijk zijn afgeschaaft, zijn het met name de omslachtige douaneprocedures met veel administratieve rompslomp die het vrije verkeer van goederen en diensten moeilijker maken.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Olof Werngren (cc)

Voor allerarmste landen is WTO zo slecht nog niet

ANALYSE - De Wereldhandelsorganisatie (WTO) is in crisis. Z0 beginnen in elk geval de meeste artikelen en commentaren die de afgelopen weken over de organisatie zijn verschenen. En dat is ook wel terecht, want er zijn grote verschillen in de onderhandelingsposities van de belangrijke machtsblokken.

De VS staan bijvoorbeeld lijnrecht tegenover de “Cotton Four”; de vier West-Afrikaanse katoen producerende landen (Benin, Burkina Faso, Tsjaad en Mali), die af willen van de markt verstorende subsidies aan Amerikaanse katoenboeren.

In het centrum van de aandacht staat echter het voorstel van India. In misschien wel de grootste campagne tegen honger en voor voedselzekerheid in het land sinds jaren, wil India meer ruimte om haar eigen landbouw te subsidiëren. Volgens veel landen leidt de steun echter tot serieuze marktverstoringen, waar rijstimporterende landen de dupe van kunnen worden. Uitgerekend aartsvijand Pakistan zou het Indiase voorstel in de WTO kunnen blokkeren en er gaan steeds meer stemmen op in India om desnoods de WTO maar te verlaten als de Indiase handelsminister niet een beter handelsresultaat mee naar huis kan nemen.

Het Indiase voorstel lijkt overigens allerminst onredelijk, want zelfs als India haar landbouw gaat subsidiëren, zal de totale steun die het land aan haar boeren zal geven nog maar een fractie zijn van hetgeen een land als de Verenigde Staten aan haar eigen boeren geeft. En ook Europa heeft boter op haar hoofd als ze India bekritiseert: de Europese steun mag dan onder allerlei ingewikkelde constructies vallen, die wel worden toegestaan door de WTO (subsidies die volgens de definities van de WTO niet-marktverstorend zijn), maar leg maar eens uit aan een boer uit Bangladesh waarom zijn Europese en Amerikaanse collega’s elke maand wel ondersteuning ontvangen, terwijl hij dat niet krijgt. Waarom niet? Omdat de WTO dat niet zou toestaat en in dat kader is het wrang dat het uitgerekend de Verenigde Staten is die de Indiase staatsteun bij een WTO-panel aanhankelijk maakte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het failliet van de Doha-ronde

Een gastbijdrage van Steven Brakman en Arjen van Witteloostuijn, overgenomen van Me Judice.

De onderhandelingsronde tussen 153 landen (de zogenaamde Doha-ronde) georganiseerd door de WHO (wereldhandelsorganisatie) heeft als doel de handelsbarrières in de wereld op te heffen en vrijhandel mogelijk te maken. Deze ronde mist echter scherpte en wordt belemmerd door een tweedeling tussen arme en rijke landen. Het aantal onderwerpen, waarover onderhandeld wordt, moet sterk beperkt worden.

Aftakeling waakhond handel
Voor de mondiale welvaart is niets beter dan internationale vrijhandel. De praktijk is echter weerbarstig omdat het hemd nader is dan de rok. Bij interne economische tegenwind zoeken landen vaak hun toevlucht tot protectionistische en kortzichtige maatregelen. Onlangs beperkte China de uitvoer van zeldzame metalen onder het mom van milieumaatregelen, hierbij is de Chinese overheid vooral bezorgd over het milieu in het buitenland, terwijl Chinese producenten geen strobreed in de weg wordt gelegd. De Wereldhandelsorganisatie (WHO) is in het leven geroepen om dergelijk gedrag tegen te gaan. In zogenaamde handelsrondes doet de internationale WHO-gemeenschap pogingen om protectionistische maatregelen te identificeren en vervolgens aan te pakken, liefst in de vorm van afschaffing. De huidige Doha-ronde is echter uitgelopen op een drama. Door het steeds toenemende aantal leden – op dit moment 153 – duurt elke handelsronde weer langer dan de vorige omdat het steeds lastiger wordt om overeenstemming te bereiken. Dit jaar kan het tienjarig jubileum van de huidige ronde worden gevierd. En het einde is nog lang niet in zicht.

Steeds meer bilaterale overeenkomsten

Als reactie op deze stroperige eindeloosheid zijn veel landen overgegaan op het afsluiten van bilaterale overeenkomsten, met als gevolg dat veel landen met de rug naar de WHO zijn gaan staan. Deze landen sluiten zich zich in toenemende mate af van de uniforme en niet-discriminerende maatregelen die juist het fundament vormen van de WHO. Een bijkomend gevolg is dat steeds minder landen bereid zijn om zich neer te leggen bij algemeen geldende WHO-regels, en in plaats daarvan hun toevlucht nemen tot ad hoc regelgeving binnen de context van reeksen van bilaterale verdragen. Op deze manier wordt het bestaande WHO-bouwwerk, waaraan decennialang met man en macht is gewerkt, door de leden zelf van buitenaf ondermijnd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerika geeft Braziliaanse boeren subsidie

De Amerikaanse overheid geeft Braziliaanse katoenboeren subsidie zodat ze haar eigen boeren ook subsidie kan blijven geven (TIME). Welkom in het Absurdistan van de landbouwsubsidies. De komende twee jaar zal er jaarlijks 143 miljoen dollar van de Verenigde Staten naar Brazilië vloeien om de jaarlijkse drie miljard dollar subsidie aan 20.000 Amerikaanse katoentelers veilig te stellen. Dat is heel veel geld voor een beperkte groep ondernemers en een zeer milieubelastende sector. Zo kreeg Tyler Farms in elf jaar tijd meer dan 37 miljoen dollar subsidie. Een Oxfam studie berekende ooit dat afschaffing van de katoensubsidies de katoenprijs 10% zou laten stijgen, iets waar vooral arme katoentelers in Afrika van zouden profiteren (zie ook FAO katoenproductie grafiek / doe-het-zelf site). Maar voorlopig wordt er dus alleen nog maar méér subsidie uitgegeven om bestaande subsidie te behouden.

Washington besloot tot deze opmerkelijke maatregel om een handelsconflict met Brazilië te vermijden. Brazilië wilde 829 miljoen dollar aan ‘straftarieven’ instellen voor Amerikaanse goederen nadat de VS een WTO-besluit over haar handelsverstorende katoensubsidies aan de laars lapten (Reuters). De huidige Amerikaanse landbouwwet staat namelijk vast tot 2012 en de katoensubsidies kunnen dus niet nu al worden afgeschaft. Maar of bovenstaande Amerikaans-Braziliaanse overeenkomst na 2012 zal worden opengebroken valt nog maar te betwijfelen, daarvoor zijn de wederzijdse belangen te groot.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bananenoorlog eindelijk voorbij

B&EHet langst lopende handelsgeschil uit de WTO-historie is gisteren bijgelegd en hiermee komt een eind aan de bananenoorlog tussen Latijns-Amerika en de Europese Unie (France24, DeStandaard).

Het was de bananen producerende landen in Latijns-Amerika jarenlang een doorn in het oog dat de EU een importtarief voerde voor latino bananen, terwijl dit voor bananen uit voormalige koloniën in Afrika en de Cariben (ACP-landen) niet gold. Nu is overeengekomen dat het importtarief geleidelijk wordt verlaagd zodat de armere ACP-landen de tijd hebben om zich aan te passen. Het akkoord is mede (of misschien wel voornamelijk) een overwinning voor de Verenigde Staten aangezien de bananenproductie in Latijns-Amerika in handen is van grote Amerikaanse multinationals als Chiquita, Del Monte en Dole. Hun aanwezigheid aldaar is te danken aan de échte Banana Wars van al wat langer geleden…

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Belemmering in de ontwikkeling: importtarieven voor bloemen uit Kenia

bloemen200Als je de discussie over ontwikkelingslanden en armoede leest lijkt het alleen nog maar te gaan over niet effectieve hulpverlening en ontwikkelingslanden die zich niet aan kunnen passen aan klimaatverandering. De discussie over handel lijkt, ondanks de succesvolle Groene Sint actie van Oxfam Novib, ver naar de achtergrond gedrukt.

Zo kreeg de bijeenkomst van de Wereldhandelsorganisatie nauwelijks aandacht in de media en daar was dan ook alle reden toe, want van het streven naar vrije handel, wat de WTO hoog in haar vaandel heeft, komt nog maar weinig terecht. Dit tot grote ontzetting van onder andere onze staatssecretaris van Economische Zaken Frank Heemskerk, die Nederland in Genève vertegenwoordigde en grote waarde hecht aan een open en eerlijk wereldhandelssysteem. Nou ja, zou Heemskerk echt zo teleurgesteld zijn? Als hij dat al zou zijn, dan zal hij het bericht dat de Europese Unie (EU) Kenia dreigt met een importtarief op de import van bloemen, als het Oost-Afrikaanse land een vrijhandelsverdrag (!?) met de EU niet snel tekent, met afgrijzen hebben gelezen.

Sinds een aantal jaar onderhandelt de EU met verschillende Afrikaanse landen over vrijhandelsverdragen. Deze verdragen worden echter door experts als erg nadelig voor ontwikkelingslanden beschouwd. Deze landen zouden namelijk hun importtarieven afschaffen voor alle importen uit de EU. Daar zitten veel ontwikkelingslanden, waaronder Kenia, niet erg op te wachten, dus verlopen deze onderhandelingen op z’n zachtst gezegd traag. Tijd dus voor de Europese Commissie (die namens de EU lidstaten deze onderhandelingen voert) om hardere maatregelen aan te kondigen: als de Oost-Afrikaanse Gemeenschap (waar Kenia onderdeel van uitmaakt), die gezamenlijk met de EU onderhandelt over het vrijhandelsverdrag, niet snel een nieuwe handelsovereenkomst met de EU ondertekent, dan zullen alle exporten uit de landen van de Oost-Afrikaanse Gemeenschap, Kenia incluis, weer kunnen rekenen op forse importtarieven aan de Europese grenzen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Codex Alimentarius

codexToen vorige week het zoveelste kettingmailtje van een verontruste kennis over de Codex Alimentarius mijn inbox ingleed, brak mijn klomp. Het gerucht dat de Codex Alimentarius per 31 december van dit jaar de totale controle over ons voedsel zou overnemen waarbij natuurlijke vitamines verboden zouden worden en vleesrunderen verplicht met hormonen behandeld zouden moeten worden, blijkt zeer hardnekkig. Ook online blijven deze berichten maar voorbij komen.
Dus maar weer eens een paar uur besteedt aan het napluizen van alle beschikbare informatie.
Conclusie: de geruchten zijn niet waar, de geruchten worden misbruikt voor andere doelen en veel mensen op internet zijn lui (maar dat wist u vast al). Er zijn echter ook een paar kanttekeningen te plaatsen bij de Codex Alimentarius. Daar kom ik aan het eind van het stuk nog op terug.

Ik zal aan de hand van een aantal punten uit het verhaal duidelijk maken waarom het geen stand houdt.
Ten eerste dragen de bronnen die het gerucht de wereld in brengen geen enkel bewijs aan. De verhalen zijn mooi, interessant, spannend en misschien overtuigend, maar niet verifieerbaar. Als ze aangesproken worden op het onderwerp volgen alleen maar ontwijkende verhalen. Daarnaast komen alle bronnen uit de hoek van alternatieve geneeswijzen, de ufo-watchers en de chemtrailaanhangers. Een van de belangrijkste exponenten is Dr. Laibow. Haar verhaal wordt in de meeste artikelen aangehaald.
In haar verhaal komt ze op de proppen met een groep advocaten die de tekst aan het uitpluizen zouden zijn. Daar hebben we sinds 2006 niets meer over gehoord.
Dr. Laibow zelf heeft een dubieuze reputatie getuige dit filmpje, haar medewerking aan een boek over UFO’s en haar praktijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stopt de hoge olieprijs de globalisering?

Zal peakoil voor elkaar krijgen wat de anti-globalisten al jaren tevergeefs nastreven: het terugdraaien van de globalisering? Misschien wel als de auteurs van het artikel: Will Soaring Transport Costs Reverse Globalization? [.pdf] het bij het rechte eind hebben. Zij vergeleken transportkosten en exportgegevens rondom de twee voorgaande oliecrises in de jaren ’70. Nu de olieprijs deze week bijna 140 dollar bereikt kan gerust gesproken worden van een derde oliecrisis. Hun conclusie is dat de hoge olieprijs de transportkosten van goederen zo opdrijft dat binnenkort alle kostenverlagende vrijhandel-maatregelen teniet zijn gedaan. In de afgelopen decennia hebben GATT-rondes en WTO bijeenkomsten vrijhandel bevordert door invoerheffingen (m.a.w. tariefmuren) te verlagen of zelfs af te schaffen. Hierdoor nam de wereldhandel enorm toe, maar inmiddels is de hoge olieprijs een nieuwe barrière voor vrijhandel en werpt het de wereldeconomie terug in de tijd. In het artikel wordt dit als volgt geduid:

“Back in 2000, when oil prices were $20 per barrel, transport costs were the equivalent of a 3% US tariff rate. Currently transport costs are equivalent to an average tariff rate of more than 9%. At $150 per barrel, the tariff-equivalent rate is 11%, going back to the average tariff rates of the 1970s. And at $200 per barrel , we are back at “tariff” rates not seen prior to the Kennedy Round GATT negotiations of the mid-1960s”.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Volgende