Reality check

‘Weinig zal moeilijker zijn te verteren voor een voormalige reality-tv-gastheer,’ schreef iemand afgelopen vrijdag op Twitter, ‘dan zijn dagenlange, overal live op tv uitgezonden weg naar de nederlaag.’ Het moeten harde dagen voor Trump zijn geweest. Toen de overwinning van Biden zich aftekende, en Trump – zonder  daarvoor enig bewijs aan te leveren – volhield dat er sprake was van grootschalige stemfraude, kapten drie nationale zenders zijn speech af en weigerden ze de rest uit te zenden, omdat die weinig meer behelsde dan een overmaat aan leugens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Broddelwerk op hoog niveau

COLUMN - © Simon & Schuster cover Fear by Bob WoodwardWoodwards nieuwe boek Fear, over de gang van zaken in het Witte Huis onder Donald Trump, leest vlotjes weg. Maar na afloop had ik bitter weinig geleerd, realiseerde ik me. Ja, Woodward puzzelt keurig bij elkaar hoe allerlei beslissingen tot stand zijn gekomen; hij geeft een naargeestig beeld van Trumps onkunde en ongeduld, zijn gelieg en gedraai; van het gemak waarmee Trump mensen schoffeert en bedriegt, of waarmee hij processen en procedures ondermijnt; van zijn ijdelheid, zijn narcisme en zijn amoraliteit. Je wordt er niet vrolijk van.

Al die dingen zijn eerder beschreven, zij het niet zo omvattend, en niet altijd door auteurs van zulk niveau. Maar juist daarom schuurt het. Woodward had de publicaties van anderen tot zijn beschikking; waarom – met zijn enorme kennis en zijn geweldige netwerk – daarop niet voortgeborduurd, het eerdere werk van anderen niet geïncorporeerd, om een stapje verder te komen?

In plaats van minutieus te achterhalen wie wat wanneer zei, en welke intonatie ze daarbij kozen, had Woodward kunnen trachten te begrijpen waarom de stafleden en ministers die voorstellen van Trumps bureau verwijderen, uit angst dat hij een in een van zijn vele opwelling afgedwongen voorstel metterdaad signeert, niet artikel 25 van de grondwet inroepen: de bewezen ongeschiktheid van de zittende president.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour | Mollen in het Witte Huis

 

What happens the next time a staffer seeks to dissuade the president from, say, purging the Justice Department to shut down Robert Mueller’s investigation? The author of the Times op-ed has explicitly told the president that those who offer such advice do not have the president’s best interests at heart and are, in fact, actively subverting his best interests as he understands them on behalf of ideas of their own.

Foto: Adrian Gray (cc)

Zoek een wijze president

We zijn nog steeds in shock. Hoe kunnen de V.S. een president kiezen, die zo slecht gekwalificeerd is voor de functie? Het probleem is alleen wel dat Donald Trump hard onderweg is naar dat presidentschap. Het boos, gechoqueerd of verdrietig zijn heeft geen zin.

Laten we eerst nog eens even kijken naar de spelregels. Het is wel geconstateerd, maar niemand ligt erg wakker van het feit dat Clinton Trump heeft verslagen in het aantal uitgebrachte stemmen. Hoe kan dat in een democratisch systeem van meeste stemmen gelden?

Kennelijk zijn we daar aan gewend: in 2000, in de strijd tussen George Bush en Al Gore gebeurde dat ook. Toch is het merkwaardig en een rare hik in de procedure dat dit kan.

Het college van kiesmannen

Bron voor dit fenomeen is de Federale Conventie van 1787, m.n. The Records. Ik heb de notulen van de Framers van de Constitutie er niet zelf op nageslagen, maar beroep mij op een handzaam boekje van Robert A. Dahl, met de sprekende titel: “How democratic is the American Constitution?”

Dahl schildert de inspanningen bij het vormgeven van de constitutie. Hoe een executieve macht in de vorm van een president te kiezen, was een moeilijke puzzel. Uiteindelijk kwam daar het college van kiesmannen uit voort: het ‘electoral college’. Maar waarom? Dahl:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steve Bannon steeds meer op weg naar uitgang Witte Huis

De positie van Stephen Bannon (Trumps campagnestrateeg) zou steeds meer wankelen ten gunste van medewerkers die meer gericht zijn op samenwerking met de Republikeinse partij en landen wereldwijd.

De website Axios meldt op grond van bronnen binnen het Witte Huis dat Bannon regelmatig overhoop ligt met Trumps schoonzoon Jared Kushner en Ivanka Trump.

De positie van Reince Priebus, een Republikeinse apparatsjik, zou veilig zijn.

Als Bannon zich niet aanpast en toont bereid te zijn zich op te stellen als ’teamspeler’, zal ‘ie er binnenkort worden uitgewerkt, aldus insiders tegenover Axios.

Generaal Michael Flynn treedt af als veiligheidsadviseur

Generaal Michael Flynn, die van het weekend in de problemen kwam omdat bekend werd dat hij had gelogen over de aard en intensiteit van zijn contacten met de Russische ambassadeur, heeft vandaag zijn ontslag aangeboden aan de president.

Naar verluid zou het Amerikaanse departement van Justitie de regering Trump vorige maand al hebben gewaarschuwd dat Flynn regeringsfunctionarissen had misleid over zijn contacten met de Russische ambassadeur en mogelijk kwetsbaar was voor afpersing.

Op Obama’s publieke leeslijst: ‘H Is for Hawk’

NIEUWS - Afgelopen vrijdag heeft het Witte Huis president Obama’s “officiële zomerleeslijst” gepubliceerd, met daarop de volgende vijf titels:

  • Barbarian Days: A Surfing Life van William Finnegan;
  • The Underground Railroad van Colson Whitehead;
  • The Girl on the Train van Paula Hawkins;
  • Seveneves van Neal Stephenson …

… en:

  • H Is for Hawk van Helen Macdonald.

Het is moeilijk voor te stellen dat van het legertje advocaten en PR-mensen in dienst van Obama’s Witte Huis – dat iedere van dergelijke publicaties checkt op alle mogelijke interpretaties, reacties, en gevolgen – er helemaal niemand is geweest die eraan gedacht heeft dat er momenteel een andere havik door het leven gaat als ‘H‘.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende