In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Niet alleen is de grondoorlog in Gaza begonnen, ook de mondiale informatieoorlog rondom het conflict tussen Israël en Hamas is inmiddels in volle gang. Terwijl u hier op Sargasso nog in redelijk veilige handen bent kunt u er bij andere sites niet altijd van op aan dat u objectief wordt geïnformeerd, laat staan dat ze uw mening laten staan. Ja dat ene nachtelijke comment over een “gegangbangde Gretta” hebben we maar weggehaald, smakeloze beeldspraak daar houden wij salonbloggers niet van. En van het fenomeen nekschot zijn we ook niet gediend. Maar verder mag u hier alles zeggen over het conflict, of u nu pro-Israël of pro-Palestina bent. Ja zelfs als u géén mening hebt dan laten we hem nog staan!
Maar zo niet op Facebook. Deze gezellige sociaal netwerk site wil liever niet dat er wordt gediscussieerd over zionistisch geweld, moslimfundamentalisme en/of terrorisme in het algemeen. Global Voices ontdekte dat discussies over de situatie in Gaza willekeurig worden gecensureerd. De Jewish Internet Defense Force (JIDF) voelt zich in haar kuif gepikt nu haar teksten over hoe één van de terroristen in Mumbai Facebook gebruikte plotseling is verdwenen, terwijl volgens hen antisemitische teksten wel blijven staan. Ondertussen is een blogger uit Jordanië verbolgen is over het feit dat zijn Facebook tekst over “Zionists Attack on Gaza” van hogerhand is gecensureerd. Dat mondiale babbelen in de global village leek tot nu best aardig, maar mogen we ook even weten wie de burgemeester is?
Thomas van Aalten is vanaf vandaag associated blogger bij Sargasso.
Nu is de kredietcrisis de boosdoener, maar de situatie in krantenland was al langer onhoudbaar. Hopelijk brengt deze periode voor een hoop oude reuzen de effectieve beeldenstorm waar de volgende generatie journalisten iets aan heeft.
‘Luyendijk is de Fortuyn van de mediakritiek’
Volkskrant-journalist Hans Wansink begeeft zich op glad ijs in zijn opiniestuk ‘Populistische mediakritiek’ van 20 december op de site van de krant. Hij schrijft over Joris Luyendijk, twee jaar na het uitkomen van diens boekje Het zijn net mensen, waarin Luyendijk kritiek uitte op de eenzijdige berichtgeving vanuit de brandhaarden in o.a. het Midden-Oosten. Wansink: ‘Met die beschuldiging […] voedde Luyendijk het wantrouwen tegen het métier van de journalistiek als zodanig. Inderdaad: het zijn net gewone mensen, die arrogante journalisten met hun professionele pretenties. Niet alleen in het Midden-Oosten, maar ook in Nederland – concludeerden zijn lezers. Zo werd Luyendijk, tegen wil en dank, de Pim Fortuyn van de mediakritiek.’
Het is nogal wat om zo’n uitspraak te doen. Hiermee dicht hij Luyendijk een zelfde positie toe als Neeerlands grootste populist, die zich bovendien op een heel ander terrein begaf: politiek. Fortuyn was juist allergisch voor nuance; wat de gemene deler voorschreef, moesten we maar opvolgen. Luyendijk heeft een totaal andere instelling: ‘Ik probeer te laten zien dat nieuwsmedia maar een minuscuul deel van de werkelijkheid kunnen laten zien,’ aldus Luyendijk op zijn site. Journalist Luyendijk bracht met zijn boek een discussie op gang voor de ontwrichting van een bijna totalitair journalistiek systeem. Op zulke journalisten moet je trots zijn. Als we Wansinks lijn doortrekken, kunnen we Luyendijk zeker ook verantwoordelijk stellen voor de obese, kansloze diknek die vanaf de bank brult dat de krant veel te vol staat met letters.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Het was feest afgelopen ‘goede’ vrijdag. Zeven jaar Sargasso inclusief party-bashing van de buren, roodgloeiende servers en invasies van overstekende reaguurders. Ik zag het allemaal gebeuren met een grieperig lijf en weinig gevoel voor feestvreugde. Ik las de feestrede die Carlos wijdde aan zijn jarig geesteskind en spelde de zeven toekomstscenario’s, die er werden opgedist. Magere jaren of juist vette jaren, die aan zouden breken? Bloggen nog wel van deze tijd? Met z’n allen gaan twitteren? IJlde ik of stond er wat ik las?
Stond ik aan het graf van een community waarvan ik nog maar enkele maanden deel uitmaak, of staat hier iets moois te gebeuren? Een weekendje uitziekend de tijd genomen om daar achter te komen. Mijn conclusie: kiezen voor een van de zeven scenario’s zou een volstrekt oneigenlijke keuze betekenen. Want welke optie dan ook, het komt neer op een enorme trend- of stijlbreuk (behoudens uiteraard business as usual, wat neerkomt op stilstand).
Kruiwagen met kikkers
Je kunt Sargasso ook beschouwen als een levend organisme, als een kruiwagen met kikkers die alleen hun eieren op dezelfde plek leggen. Een zoodje ongeregeld met een goed stel hersens, die al dan niet worden ingezet op het juiste moment. Links, rechts, groen, rood of whatever. Vernieuwing begint bij de content, bij de variëteit aan posters.
Het 8e scenario is dan ook simpel: verbreding in personele zin, versterking in technische zin en reorganisatie in redactioneel opzicht. Vrijzinnig nuancerend, polariserend, politiserend en polemiserend en zich van niets en niemand iets aantrekkend. Zonder de lijdensweg te volgen gewoon rond Pasen (of zoveel eerder) de glorieuze wederopstanding vieren van een onweerstaanbaar fenomeen, dat niet onder een enkele blog-definitie te vangen is. Ik heb gezegd.
Sargasso bestaat deze maand zeven jaar. Uiteraard zouden we zelfgenoegzaam kunnen terugkijken op die tropenjaren in de blogosfeer en herinneringen ophalen over wat een lol we wel niet gehad hebben. Maaarrr… we zouden ook vooruit kunnen kijken! Zeven jaar was immers al voor de Oude Egyptenaren een cruciale periode: “Er zouden eerst zeven goede jaren komen, waarbij de Nijl het deltagebied naar behoeven zou overstromen. Dan zouden er zeven magere, arme jaren volgen”. Bevonden wij ons de afgelopen zeven jaar in de goede jaren of moeten die juist nog komen? Onze statistieken vertonen groei, maar achterover leunen past ons niet. Ook in de burgerpsychologie kent men een zevenjarige cyclus, zie de Vrijdag Vraag van vandaag. Een mens zou iedere zeven jaar in zijn leven op een kruispunt staan en de keuze hebben om van koers te veranderen. Hoog tijd dus voor wat introspectie!
Terwijl hier in Nederland de professionele media het fenomeen weblog ook dit jaar nog voor de zoveelste keer ontdekte is men in het buitenland al een stap verder. In de Verenigde Staten vraagt men zich hardop af of bloggen nog wel zin heeft? “Writing a weblog today isn’t the bright idea it was four years ago” (Wired). Is bloggen nog wel van deze tijd? Zijn Twitter, Facebook en Flickr niet veel toegangelijkere communicatiemiddelen? In de VS zijn blogs in toenemende mate geprofessionaliseerd en vercommercialiseerd: Who Killed the Blogosphere?. Aan de Huffington Post is niks romantisch en spontaans meer, en iedereen weet: wat in Amerika gebeurt komt op den duur ook in Nederland. Sargasso is, ondanks wat boze tongen beweren, (nog) steeds niet commercieel. Maar als commercialisering nodig is om te vernieuwen dan moet die optie overwogen worden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.