"Het hof heeft geoordeeld dat de verdachte zich met zijn poster met daarop de tekst 'Stop het gezwel dat Islam heet' onnodig grievend heeft uitgelaten over de Islam. Het hof heeft daaraan de gevolgtrekking verbonden dat 'gezien de verbondenheid tussen de Islam en haar gelovigen' deze uitlating reeds daardoor ook beledigend is voor '?die groep mensen die de Islam belijden'. Het hof heeft daarmee een te ruime uitleg gegeven aan de in art. 137c, eerste lid, Sr voorkomende uitdrukking 'een groep mensen wegens hun godsdienst'." "Daarom heeft de Hoge Raad de uitspraak van het hof vernietigd en de verdachte van het hem tenlastegelegde vrijgesproken." De Hoge Raad vernietigt een uitspraak van het gerechtshof in Den Bosch, omdat het inmiddels beruchte artikel 137c waarop deze beoordeling berustte niet van toepassing is op deze uitlating. De Hoge Raad geeft ook expliciet aan wat de gevolgen van deze uitspraak zijn voor de zaak Wilders:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Deze week is een stemming over een pakket aanpassingen van het wetboek op het strafrecht uitgesteld. Deze stemming had nogal wat belangstelling omdat er ook gesleuteld wordt aan het strafbaar stellen van beledigingen van groepen gelovigen. Zeker nu Wilders met dit punt in de belangstelling staat, maakt dat de tongen los. Bijzonder is ook te lezen in het wetsvoorstel dat iemand in de toekomst om die reden ook zijn of haar baan kan verliezen. Zou een eventuele straf voor Wilders in de toekomst dan ook betekenen dat hij geen parlementariër meer mag zijn?
Maar een ander stuk wetstekst vond ik veel relevanter. Het gaat om een nieuw artikel met nummer 134a. Ik geef u even de volledige tekst:
“Hij die zich of een ander opzettelijk gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft of tracht te verschaffen tot het plegen van een terroristisch misdrijf dan wel een misdrijf ter voorbereiding of vergemakkelijking van een terroristisch misdrijf, dan wel zich kennis of vaardigheden daartoe verwerft of een ander bijbrengt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren of geldboete van de vijfde categorie.”
Deze tekst is zo ruim opgezet dat mijn nekharen direct overeind gaan staan. Is het straks strafbaar om een chemieboek uit te lenen aan iemand waarvan je zou kunnen verwachten dat hij ooit wel eens zijn boosheid op de maatschappij zou kunnen omzetten in een aanslag? Is het strafbaar om iemand honkballes te geven omdat hij later dan beter bommen kan gooien?
Begin ik nou paranoïde te worden of is dit gewoon een artikel dat verschrikkelijk misbruikt kan worden door een overheid?
Let op, alles wat valt onder “staatsgevaarlijk” is terrorisme. Zo zou nu extreme literatuur over het vrije-markt-denken makkelijk in die categorie kunnen vallen. U bent gewaarschuwd.
Als je echt iets over jezelf wilt weten, moet je in de ogen van een vreemde kijken. Lees daarom Silencing Islam’s Critics, een opiniestuk in The Wall Street Journal over de vervolging van Wilders. Onderkop: “Een Nederlandse rechtbank importeert Saudische blasfemienormen naar Europa”.
“Er zijn natuurlijk grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, maar men hoeft het niet eens te zijn met de heer Wilders om in te zien dat hij die grenzen niet is overschreden.” De krant herinnert ons aan de uitspraken van het OM in juni, toen die nog geen reden zag om Wilders te vervolgen. Dat het OM nu toch tot vervolging moet overgaan is “geen kleine overwinning voor de Islamitische regimes die hun censuurwetten willen exporteren naar alle plekken waar moslims zijn.”
Wat je verder ook van het commentaar vindt, het is een leuke redactionele onderneming om te laten zien dat de vervolging van Wilders precies datgene is waartegen hij al die tijd al strijdt. Maar er zit ook een les in verborgen. Wilders creëert zijn eigen werkelijkheid. Hij lokt met zijn gedrag de nare kanten uit van onze rechtsstaat, waardoor vrijheidsgrenzen verschuiven. Hij is als die ene huisgenoot die nooit zijn eigen shampoo koopt, waardoor iedereen na het douchen zijn fles mee naar zijn kamer moet nemen.
Als je ooit in een studentenhuis hebt gewoond, weet je dat je daar maar één ding tegen kunt doen: diep ademhalen en verder leven. En gewoon iets vaker een nieuwe fles shampoo kopen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Geert Wilders ziet de uitspraak van het Hof als een aanslag op de vrijheid van meningsuiting, terwijl het eigenlijk een kans is.
Een kans, omdat het OM nu al tijden zelf bepaalt wat wel en niet mag op dat gebied, zonder dat de gerechtelijke macht er naar heeft gekeken. Dat houdt een onwenselijke situatie in stand, namelijk die van willekeur. Zolang er niet voldoende gerechtelijke uitspraken zijn om af te bakenen wat wel en niet mag staat het het OM vrij zelf te beslissen wie wel en wie niet vervolgd zullen worden. Dat lijdt tot situaties waarbij een Gregorius Nekschot bijvoorbeeld wél vervolgd wordt, en een Wilders niet. Dat werkt op zichzelf ook al beperkend op de vrijheid van meningsuiting.
Dat Wilders nu toch vervolgd wordt zal leiden tot iets meer – broodnodige – duidelijkheid over wat er op dit moment wel en niet mag op dat gebied in Nederland. Een kans dus om de vrijheid van meningsuiting in Nederland te definiëren en af te bakenen. En dan pas kunnen we er echt wat aan doen, als we ontevreden zijn met de uitspraak.
Noot: het staat het OM altijd vrij om iemand wel of niet te vervolgen (zie ons gedoogbeleid). Maar als er een duidelijk kader van vergelijkbare gerechtelijke uitspraken in het voordeel van de vervolgde staat dan wordt het lastiger voor het OM om willekeur toe te passen.
Terug bij af. Het vuur tussen Geert Wilders en Gerard Spong laait weer op omdat het Hof het Openbaar Ministerie alsnog opdracht heeft gegeven voor het vervolgen van Wilders vanwege artikel 137d Sr: het ‘demoniseren’. Of het zin heeft, vraag ik me ernstig af. Toch snap ik de verontwaardiging en de zet van Spong en consorten, die aangifte deden tegen Wilders. Vooral omdat Wilders’ uitspraken nooit enige nuance hebben gekend.
Nog afgezien van de makkelijke beledigingen, is Wilders’ felle kritiek op de islam altijd hol geweest. Hij heeft het bijvoorbeeld over ‘Islamisering’ (zie het fragment van 21 januari van het NOS-journaal). Wat betekent dat? Ik veronderstel dat Wilders doelt op een overname, of een versmelting van de islam met de seculiere maatschappij.
Ku Klux Klan
Ik ben zelf niet gelovig opgevoed en heb altijd defensief tegenover betweters en betogers uit de kerk gestaan. Dat zal ik altijd blijven doen, bij elke godsdienst. Ik denk aan de film Jesus Camp, over de dictatoriale verschrikkingen van een kinderzomerkamp vol christelijke dwalingen van Becky Fischer en haar Kids in Ministry. Maar heeft Fischer iets met het zalvende ‘God bless America’ van Obama te maken? Ook de maximalistische zionisten die met grof geschut te werk gaan, zoals momenteel in de Gaza-strook, verwerp ik – het geloof gaat ook daar hand in hand met radicale daden. Voor Nijntje-illustrator Dick Bruna zal het joods zijn een andere betekenis hebben. De Ku Klux Klan strijdt in naam van God, maar is mijlenver verwijderd van modern EO-discipel Arie Boomsma.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.