Vrijmibo’tje | Pinkpop 4(0)ever!
Eigenlijk was ik met mijn hoofd al richting Limburg gebogen, even met vriendin overgevlogen vanuit het Poolse om hier met mijn twee zoons eindelijk iets te doen wat ik al zolang wenste. Naar Pinkpop met z’n allen. En dit zou voor jullie verborgen zijn gebleven als niet een van mijn concubloggers de draak meende te moeten steken met voornoemd festival.
Hoe oud moet je zijn om niet langer de schoonheid van een vrouw te zien die al 40 jaar lang telkens bereid is om te worden ontmaagd? Hoe blasé ben je als een collectieve ervaring van uiteenlopende muzikale exercities je niet meer kunnen raken? Hoe ver ben je heen als je Bruce Springsteen in de marge van de vergetelheid drukt?
Wij trekken er morgenochtend heen met onze tentjes, slaapzakken en veel bier in de achterbak, weed in de achterzak en we gaan drie fokking dagen volop genieten van een teringgoeie line-up met de beste weersvoorspellingen denkbaar. En voor de veertigste maal slagen een paar simpele limbo’s erin een menu te bieden, dat er mag wezen. Geen Lowlandskermis voor alternativo’s & geitenwollensofties die zonodig mee willen tellen, maar een recht toe recht aan rockfeest zonder pretenties. Waar drie generaties de tenten opzetten met maar één intentie: drie dagen genieten in een sfeer van vrede, vriendelijkheid en vrijheid. Ik hoor nu al de commentaren van misnoegens. Pure jaloezie, ha!…