Dertien jaar jong: rondom de wereld in twee jaar

Laura Dekker gaat een rondreis rond de wereld maken. In haar eentje, per boot, en de tocht duurt twee jaar. Laura is dertien jaar. Ze is op een boot geboren en het zeilen zit haar in het bloed. In de papieren versie van het AD staat dat haar vader hoopt een volwassen vrouw terug te zien. Nederlandse meiden zijn te soft, en de wereld is hard. Dat zal haar klaarstomen voor het echte leven. Laura is een meisje van dertien dat doet wat alle kinderen doen, haar grenzen verleggen. En niet alleen nu. Op haar tiende ging ze al eens 6 weken alleen op pad en een paar maanden geleden zeilde ze alleen naar Engeland. Haar vader is een eikel. Een twee jaar durende wereldreis om een 'vrouw' van zijn dochter te maken. Twee jaar in haar eentje op een boot, op een leeftijd waarop belangrijke emotionele ontwikkelingen plaatsvinden die niet zomaar kunnen worden opgevangen door een internetverbinding en (onverwachte) tussenstops in vreemde havens. Begrijp me goed, kinderen moeten hun grenzen kunnen verleggen en er af en toe overheen gaan. Maar deze vader, die dit toelaat om zijn dochter - vroegtijdig - volwassen te laten worden, overdrijft. 'De wereld' is inderdaad hard, maar Nederland is niet 'de wereld', en al zeker niet voor kinderen. In Nederland groeien kinderen in relatieve beschutting op, en zo hoort het. Zo leren ze spelenderwijs het leven van volwassenes kennen, waarbij fouten gemaakt mogen worden. Deze vader stelt zijn kind moedwillig bloot aan gigantisch gevaren. Denk aan stormen en gevaarlijke havens waar je noodgedwongen moet aanleggen wegens averij, waarbij een fout direct kan leiden tot de dood. Dat is geen volwassenwordingsproces van je kind, maar onverantwoordelijk gedrag.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.