»Bij Imane thuis in Volendam praten de ouders op hun dochter in: “Is dit wel nodig, al dit gedoe erom heen? Trek die hoofddoek nou af. En dan reageert ze van: Pappa, waarom mag ik niet vechten voor mijn vrijheid? Ik ben veertien en ieder kind zit in de puberteit op die leeftijd! Geef mij die kans, ik doe toch niemand kwaad? Ja, dan ga je haar weer gelijk geven.”«
Mooi inkijkje in de keuken van een moslimhuishouden in Nederland anno 2011. In weerwil van wat er steeds gedacht wordt, zeggen deze Marokkaanse ouders openlijk dat ze er bij hun dochter op aandringen die hoofddoek maar achterwege te laten als de school daar zo’n punt van maakt. Is het al dat gedoe wel waard? Dochter op haar beurt blijkt haar standpunt te verdedigen met zeer Nederlandse motieven: ik ben puber. Ik mag toch experimenteren?
Ja, daar zit dan ook wel weer wat in, zegt pa. Het blijkt dat ook aan Marokkaanse eettafels in een opvallend Nederlandse stijl wordt onderhandeld en gediscussieerd. Of dat ook het geval zou zijn wanneer dochter Imane juist lippenstift had willen dragen en naar de disco, zullen we nooit weten. Maar wat wel duidelijk wordt is dat het niet de vader is die zijn dochter een hoofddoek oplegt, maar dat het juist de dochter is die haar vader overtuigt dat hij haar zou moeten steunen bij het uitdrukken van haar vrije keuze.