Zonder Twitter, geen fluwelen revolutie?
Een halfjaar geleden schreef ik een artikel over internet. Ik stelde dat internet geen onderscheid maakt tussen expert (journalist) en amateur (hobbyblogger). Iedereen kan journalistje spelen, maar niet iedereen houdt zich aan de journalistieke mores. Bronvermelding, wederhoor en het checken van feiten zijn aan de meeste internetters niet besteed. Mijn conclusie luidde: ‘Op internet is het kritisch bekijken van de bron en de bronvermelding nóg belangrijker, dan bij de oude media.’ Een halfjaar later onderschrijf ik die conclusie nog steeds. Echter, in mijn analyse van een halfjaar geleden miste ik een levensgroot voordeel van het medium internet. In een land zonder onafhankelijke ‘oude media’, is de nieuwe media de enige informatiebron.
Zonder communicatiemiddelen als Twitter, Facebook en Youtube zou het er in Iran wel eens totaal anders hebben kunnen zien. Net als nu, zouden journalisten na de ‘zege’ van Ahmadinejad het land zijn uitgekieperd. Zonder ooggetuigen, zou het nieuws wegebben van de voorpagina. Het journaal zou er steeds minder aandacht aan besteden. Geen journalisten? Dan ook geen nieuws. De protesterende Iraniërs zouden zich alleen voelen staan in hun hopeloze strijd. En de machthebbers? Zij zouden zich onbespied weten. Er zouden wat berichten doorsijpelen over stembusfraude, hier en daar wat buitensporig geweld en een enkele opgepakte oppositieleider. Meer niet. De werkelijke impact en betekenis van de gebeurtenissen zou langs ons heengaan.
