Waar over gedebatteerd zou moeten worden

De campagne is begonnen en er komen een flink aantal politieke debatten aan. Daarin zal het vast gaan over de stokpaardjes van de partijen, maar er zijn belangrijkere thema's om te bespreken. Een paar suggesties. “Wie greep wil krijgen op concrete problemen, moet luisteren naar de burgers die er mee leven.” Dit lijkt een SP-sentiment, maar komt uit een regeerakkoord van Kok. De zin klopt niet: luisteren is een noodzakelijke maar geen voldoende voorwaarde voor effectieve politiek. Je moet de problemen in je botten en tussen de oren kunnen voelen, maar ‘er greep op krijgen’ vereist meer: intelligentie, vakmanschap, organiserend en innoverend vermogen. De politiek moet voordenken over haar recruteringsfunctie: geen bekende Nederlanders, gladde praters, of schoonheden horen op de kandidatenlijsten, maar autonome en inspirerende denkers over de samenleving en zijn problemen. De politiek moet richting geven en stem geven, maar de recrutering lijkt gericht op volgen van sentimenten en stemmen trekken. Dat is iets heel anders. Kan iemand een Kamerlid noemen, dat is opgevallen door een idee? Ik niet. Waar is de ‘wilde frisheid’ in onze politiek, waar de vernieuwende gedachten, de eigenwijsheid, de opschudding? Ik ben tegen behoedzaamheid, tegen angst voor de electorale effecten. Elke kamerfractie hoort twee halvegaren te bevatten, met inspiratie en een goed idee per jaar. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

De Dag van Politiek en Journalistiek Cynisme

Op verkiezingsavond van 12 september zal het erom spannen of Rutte of Roemer gaat winnen. Maar een dag later zal voor beide heren een kater zijn, betoogt Sebastiaan van der Lubben. 13 September wordt De Dag van Politiek en Journalistiek Cynisme.

Eerlijk is eerlijk: het is tot 12 september  Roemer of Rutte. Andere partijen in dit land van minderheden zijn insignificant. Tenzij er wonderen gebeuren, uiteraard. Maar deze sterke vereenvoudiging van het politieke nieuws – de tweedeling tussen liberaal en socialistisch, tussen de corpsbal en de noeste arbeider, tussen winnaar en verliezer, tussen Mr. Vrijgezel en de familieman avant la lettre, kortom: tussen links en rechts – is bijzonder schadelijk.

In de eerste plaats krijgen mediagebruikers het idee dat de winnaar van 12 september, Roemer of Rutte, op 13 september almachtig puin mogen ruimen. Alsof ze alleen, zonder last en ruggespraak, orde op zaken kunnen en mogen stellen. Onzin natuurlijk, want Nederland mag zich 13 september opmaken voor lange en barre coalitie-onderhandelingen. SP en VVD gaan voor in de peilingen, maar met 30+ zetels elk (inclusief de foutmarge) is er minimaal een derde partij nodig om een regering te kunnen vormen.

Met drie partijen een coalitie smeden is geen sinecure. Daar gaat tijd overheen. En met elke week dat die vorming lager duurt, gaat er meer water bij de wijn. Er gaat helemaal niemand 13 september puinruimen. De kans is groot dat heel veel lijsttrekkers de puinhopen alleen maar groter maken. De spoeling wordt immers veel en veel te dun. Dát zou het verhaal moeten zijn – mogelijke coalitiegesprekken, verschillen van mening en punten waarover het ze (binnen bandbreedten) eens zijn. Inclusief de consequenties voor ons – burgers.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

IJdele hoop nekt de woningmarkt

We denken allemaal dat we de uitzondering op de regel zijn. Ook als het om de prijs van onze huizen gaat. 

In Nederland is het geheel vaak minder dan de som der delen. Nederlanders vinden al jaren dat het met henzelf beter gaat dan met ‘ons’ (denk aan Paul Schnabel’s ‘Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht’). Het schijnt ook dat de meerderheid denkt beter dan gemiddeld te kunnen autorijden. En nu blijkt uit een enquête in de ESB van deze week (pdf) dat Nederlanders de waarde en de prijsontwikkeling van hun eigen huis hoger inschatten dan van alle andere huizen. Dat is dus niet rationeel, aldus de medewerkers van De Nederlandsche Bank die enquête bespreken. En het vertraagt de aanpassing naar een nieuw prijsevenwicht op de woningmarkt.

Sinds augustus 2008 zijn de woningenprijzen met 13% gedaald, het aantal transacties daalde met meer dan een derde, en de gemiddelde verkooptijd is meer dan verdubbeld. En veel prognoses wijzen er op dat de komende jaren de huizenprijzen (regionale verschillen daargelaten) verder zullen dalen – tot wel 20% tegen 2015.

Uit de enquête blijkt dat huiseigenaren gemiddeld genomen de huizenprijzen ook 20% te hoog vinden. De helft verwacht een daling en slechts 5% een stijging. Maar over de waarde en verwachte prijsontwikkeling van het eigen huis zijn respondenten gek genoeg veel optimistischer. De gemiddelde woningeigenaar denkt dat de eigen woning sinds 2008 ongeveer evenveel waard is gebleven, en schat de toekomstige prijsontwikkeling ook rooskleuriger in. Woningverkopers weigeren dus om zelf mee te bewegen met de markt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 30-10-2022

Onderwijs en politiek: De stilte na de langstudeerboete

Afgezien van het gekrakeel over de langstudeerboete, is het oorverdovend stil over het thema onderwijs in de verkiezingscampagnes. Een gemiste kans volgens Jeroen Janssen, want er liggen nog genoeg brandende vraagstukken te wachten op een oplossing.

Je zou kunnen denken dat onderwijs weer hoog op de politieke agenda staat en een belangrijk onderwerp vormt in de verkiezingscampagne. Nadat CDA lijsttrekker Van Haersma Buma het vuurtje opstookte door te stellen dat wat hem betreft de langstudeerboete afgeschaft moest worden, lijkt het onderwijs weer helemaal terug als twistpunt in de verkiezingsstrijd. Zendtijd in alle journaals en actualiteitsrubrieken, opiniestukjes in de kranten en spoeddebatten plus een dreigende motie van wantrouwen tegen de staatssecretaris. Waar het naartoe moet met het Nederlandse onderwijs is weer inzet van de verkiezingen!

Volgens mij is niets minder waar. Behalve de aandacht voor de langstudeerboete, heerst er een oorverdovende stilte over het onderwijs in de politieke campagnes. En dat is vreemd. Waar het afgelopen jaar het onderwijs regelmatig (negatief) in het nieuws was (bijvoorbeeld vanwege onze dalende positie op internationale onderwijsranglijstjes, de bezuiniging op het Passend Onderwijs, etc.) blijft het nu stil. Wat zijn de plannen van onze politieke partijen? Wat zijn hun speerpunten wat betreft het onderwijs? Wat is de visie van onze lijsttrekkers over problemen en vraagstukken in het Nederlandse onderwijs? Weet u het? Ik niet.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Resultaten tellen niet voor de PVV’er: het gaat om het gebaar

Politicoloog Chris Aalberts deed onderzoek naar waarom mensen op de PVV stemmen. En vond dat de aanhangers van Wilders het niet per se inhoudelijk met hem eens zijn.

“Nee, de PVV gaat de problemen niet oplossen. Maar dat maakt helemaal niet uit! Wilders noemt problemen tenminste bij de naam. En hij schopt tegen de gevestigde orde aan. Daar gaat het de PVV-stemmers om.”

De toon is gezet. Voordat de eerste exemplaren van zijn nieuwe boek ‘Achter de PVV’ aan Joost Eerdmans en Hero Brinkman worden aangeboden, geeft Chris Aalberts tijdens zijn inleidende praatje onomwonden aan waarom mensen nu eigenlijk op de PVV stemmen. En hij geeft daarmee ook duidelijk aan dat de meerderheid van de achterban de extreme ideeën van Wilders niet per se onderschrijft.

Zijn PVV’ers dan niet allemaal islamofoob en anti-Europa? Nee, natuurlijk niet. En eigenlijk weten we allemaal wel dat het wat genuanceerder ligt. Grofweg zijn er volgens Aalberts drie thema’s waarover PVV-stemmers zich zorgen maken: (1) de politiek is niet transparant (achterkamertjespolitiek), (2) de individualisering is doorgeschoten, waardoor traditionele (Nederlandse) normen en waarden afbrokkelen, en (3) de integratie van buitenlanders faalt.

Om deze thema’s aan de orde te stellen en zijn achterban te bedienen, maakt Wilders gebruik van expressieve (of emotionele) politiek, wat Aalberts tegenover instrumentele politiek stelt. Deze laatste vorm van politiek bedrijven is pragmatischer en meer gericht op het ook daadwerkelijk ten uitvoer brengen van beleidsvoorstellen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Politieke retoriek van verkiezingscampagnes: perversiteit, futiliteit en gevaar

De langstudeerboete van Van Haersma Buma, de Badr Hari-tweet van Wilders, geen Europese boete van Roemer – de campagne is begonnen. Vanuit mijn laptop golft een tsunami aan reacties op uitlatingen op statements op plannen. In die aanhoudende stroom informatie is het bijzonder lastig kaf van koren scheiden en dus het hoofd boven water te houden. Totdat ik bij De Slegte op The Rhetoric of Reaction van Albert Hirschman stuitte. Niet dat het boekje (een essay) al mijn politiek-journalistieke problemen heeft opgelost. Het draagt wel bij aan de noodzakelijke ordening van het continue debat waarmee alle lijsttrekkers stemmen willen winnen. Ook de mijne.


Retoriek van de reactie

De basis van Hirschmans these is een voordracht gegeven door de Britse socioloog Marshall uit 1949 over de historische ontwikkeling van het westerse burgerschap. Daarin onderscheidt Marschall drie domeinen met elk hun moment van ontstaan. Ten eerste de ontwikkeling van het burgerschap zelf, dat ontstond als gevolg van de Franse Revolutie. Ten tweede het ontstaan van de politieke dimensie als gevolg van de graduele invoering van het algemeen kiesrecht en ten slotte de sociaal-economische dimensie als gevolg van het ontstaan van de welvaartsstaat. Op alle drie de ontwikkelingen, schrijft Hirschman, is kritiek gekomen en om de retoriek van die kritiek gaat het hem nu. Retoriek die progressieven volgens Hirschman altijd krijgen te verwerken.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief aan Emile Roemer

Geachte heer Roemer,

Het leek erop dat het wel eens uw feestje kon worden op 12 september. De peilingen waren goed en er werd serieus rekening mee gehouden dat u wel eens premier zou kunnen worden. U beging afgelopen week echter een misstap die weer duidelijk maakte wat een clown u werkelijk bent. ‘Over my dead body’ zei u, over het betalen van een boete aan Europa. Wie denkt Europa wel niet dat ‘ie is? Hunnie moeten gewoon zelf betalen en stoppen met graaien. Het moet eerlijker voor de mensen!

Het is een wetmatigheid dat een crisis polariserend werkt. Als mensen het slecht (denken te) hebben of ontevreden zijn, gaan ze op zoek naar een partij die zich afzet tegen de gevestigde orde. Ze komen dan uit bij de partijen op de flanken, normaal gesproken de SP en de PVV. Door de gedoogconstructie heeft de PVV als protestpartijechter aan geloofwaardigheid  ingeboet. Zij hebben te lang tegen het establishment aan geschuurd. Ergo, u gaat aan kop in de peilingen.

Een greep uit uw partijprogramma:

“De huidige crisis is geen natuurramp, maar het gevolg van politieke keuzes. Van bange politici, die geen verantwoordelijkheid durfden te nemen en hoopten dat de markt voor hen alle problemen zou oplossen. Ons rijke land is door onverantwoord gedrag van bankiers, beleggers en bestuurders in grote problemen gekomen. Mensen met de minste schuld aan de crisis dreigen nu de rekening te moeten betalen. Werknemers en kleine zelfstandigen, jongeren en studenten, ouderen en zieken. Zij leveren in, terwijl degenen die de economie lieten ontsporen grotendeels buiten schot blijven. Zij gunnen elkaar belachelijke salarissen, bizarre bonussen en woekerwinsten, terwijl burgers niet eens meer weten of hun geld nog wel veilig is, hun baan blijft bestaan en er straks nog pensioen voor hen is. Maar het kan ook anders. Als u dat wilt.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doe mee met de Hackathon Verkiezingen 2012

DATA - Final Call…. Zaterdag houden we onze hackathon met politieke data. We hebben een prima lijst met deelnemers – journalisten, designers, programmeurs, statistici en ook nog even een blik politicologen. Maar hoe meer hoe beter. Zin om langs te komen? Meld je dan aan via data at sargasso.nl. Hieronder nog even waar het over gaat. Bij lekker weer gaat de bbq aan.

Waar gaat het over?

Het belooft een hete politieke zomer te worden. Op 12 september vinden er weer Tweede Kamerverkiezingen plaats. Dat betekent veel nieuws, maar waarschijnlijk ook weinig feiten. Sargasso gaat daarom met harde data aan de slag. En daar kunnen we jouw hulp goed bij gebruiken.

Op 25 augustus houden we een hackathon in Amsterdam waarop we data gaan crunchen. Op die dag brengen we programmeurs, (web)designers, journalisten, deskundologen en politieke junkies bij elkaar om een paar grote datasets om te keren, te analyseren en te visualiseren. Dat leidt tot verhalen die we onder andere via ANP publiceren. En natuurlijk is er bier en – bij goed weer – een bbq.

En we hebben toch mooie data…. Zoals:

  • Alle Nationale Kiezersonderzoeken sinds 1971 (heel veel prachtige data).
  • Het stemgedrag in de Tweede Kamer: wie stemt met wie mee? Alle wetsvoorstellen, moties en amendementen van Rutte I.
  • Een enorme bak met Twitterdata van 600 sleutelfiguren (politici, journalisten, pr-mensen en lobbyisten) op het Binnenhof, alsmede de social media-data van alle kandidaten. Hiermee kunnen we sociale netwerk-analyses uitvoeren.
  • Alle voorkeursstemmen sinds begin jaren negentig op alle kandidaten van de Tweede Kamerverkiezingen.
  • Zeer uitgebreide datasets over verkiezingen en stemgedrag in andere Europese landen.
  • Een gigantische bak met media-berichten.
  • En nog veel, veel meer.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende