Euro overleeft partijprogramma’s niet
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 11-03-2022
Ik kies voor groen en open
, door
Waarin de auteur na een korte periode als zwevende kiezer toch terugkomt bij de partij die echt bij hem past.
Het ging vreselijk fout met Kunduz. Hoe kan je in hemelsnaam instemmen met een hopeloze missie waarin mensen opgeleid worden om de oorlog nog erger te maken. Een oorlog die al vanaf het begin zijn doel helemaal voorbij schoot, waardoor er wederom nodeloos veel doden vielen en er geld in een bodemloze put werd geworpen. En de Amerikanen gelegaliseerd werden in hun volledig foute aanpak van de strijd tegen het terrorisme. Ik word er weer boos om.
Hopelijk doen ze dit niet nog een keer.
Kijk, een lente-akkoord begrijp ik prima. Dat is verantwoordelijkheid nemen. Geven en nemen. En dan vooral ook iets krijgen wat je alleen krijgt als je meespeelt. En ook belangrijk, wat van de scherpe randjes van het extreem rechtse beleid tot dan toe afhalen.
Maar goed, laat me uitleggen waarom ik straks vooral wel op GroenLinks ga stemmen.
Put your money where your mouth is, zeggen ze aan de overkant van de plas. Oftewel stem voor waar je regelmatig publiekelijk over uitlaat. In mijn geval duidelijk: klimaat, vrijheid/privacy, een andere economie en een open, diverse en humane samenleving.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Brief aan Alexander Pechtold
, door
Geachte heer Pechtold,
Volgens peilingen bent u virtueel de vijfde partij van Nederland. Met veertien zetels staat u op +4 ten opzichte van uw huidige aantal. Bovendien zien ook de kiezers van GroenLinks u het liefst als premier. Het gaat dus niet slecht met u. Terecht, want u vertelt een goed verhaal, dat bovendien al jarenlang vrijwel ongewijzigd is. Dat u uw pro-Europese verhaal ook blijft vertellen nu het sentiment nogal tegen zit, getuigt van een rechte rug en geloof in eigen visie.
Ik ben er net als u nog steeds van overtuigd dat Europa heel goed kan werken. De problemen waar we nu tegenaan lopen, tonen niet aan dat een verenigd Europa niet kan werken, maar dat het verkeerd om is opgebouwd. Het was niet zo bijdehand om eerst een monetaire unie aan te gaan, waardoor afhankelijkheid tussen landen ontstond, zonder dat er een mogelijkheid was tot controle of handhaving van de gemaakt afspraken. Domdomdom. Dat wil echter niet zeggen dat Europa geen kans van slagen heeft.
Europa is een huis in aanbouw. Een mooi, groot, vrijstaand huis. Zodra de muren er stonden, maar het dak nog ontbrak, zijn we er alvast gaan wonen. En toen ging het regenen. Dat was kut, want alles werd nat. De neiging was om het snel af te breken en terug te gaan naar ons oude krotje, want daar zaten we tenminste droog. Het gevolg is dan echter wel dat we weer terug bij af zijn. Een zinniger alternatief is om de regen te trotseren en het dak af te bouwen, zodat dat mooie, grote, nieuwe huis wél voldoet aan onze eisen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 25-09-2022
Wantrouwende kiezer naar PVV en SP
, door
DATA - Mensen die op de SP en de PVV stemmen, staan over het algemeen meer argwanend tegenover politici dan mensen met een andere politieke voorkeur.
Dat blijkt uit een analyse door het ANP en Sargasso van cijfers van het Nationaal Kiezersonderzoek onder gemiddeld 3750 respondenten bij in totaal 13 verkiezingen in de afgelopen 40 jaar.
De onderzoekers vroegen mensen bijvoorbeeld of zij menen dat partijen alleen hun stem, maar niet hun mening willen. En of zij denken invloed uit te kunnen oefenen op de regeringspolitiek. Op basis van een aantal van dat soort vragen werd de scepsis gemeten.
Die gegevens werden gecombineerd met het stemgedrag. Zo blijkt dat de SP en de PVV de afgelopen verkiezingen een groter percentage zeer sceptische mensen trokken, dan het percentage van het totaal aantal stemmen. De SP wist bijvoorbeeld tijdens de verkiezingen van 2006 maar liefst 24,9 procent van het totaal aan zeer sceptische kiezers binnen te slepen, terwijl de partij slechts 16,58 procent van de stemmen haalde. In 2003 is bij de socialisten eenzelfde beeld te zien, namelijk 16,8 procent van de argwanende stemmers op een totaal van slechts 6,32 procent van de stemmen.
Tom van der Meer, politicoloog aan de Universiteit van Amsterdam, deed onderzoek naar het wantrouwen onder kiezers. “In 2010 zag je dat de PVV veel wantrouwende kiezers wegtrok bij andere partijen. De SP kwam pas ver daarachter. Maar het is niet erg dat er wantrouwen is vanuit kiezers en dus ook vanuit partijen. Het is juist goed voor de democratie dat de PVV en de SP dat wantrouwen kanaliseren.”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Asscher en Pechtold kunnen nu het verschil maken
, door
Eerder werd op Sargasso al geconstateerd dat het debat over de toekomst van ons onderwijs ontbreekt is in de strijd om de kiezersgunst. Dat uitgerekend van buiten Den Haag een oproep tot debat komt is volgens Jan Fasen, directievoorzitter van het Connect College, een mooie gelegenheid om in discussie te gaan over wat we nu echt willen met ons onderwijs.
Blij verrast las ik afgelopen zaterdag in het NRC de oproep van Lodewijk Asscher aan Alexander Pechtold om met hem in debat te gaan over onderwijs. Blij, omdat een van de belangrijkste thema’s van deze tijd eindelijk punt van debat wordt. Verrast, omdat over zo’n belangrijk thema als onderwijs uitgerekend een politicus van buiten de Haagse arena zo’n oproep doet.
De punten die Asscher noemt zijn wel old-fashioned: heldere normen, bijscholing van leraren, nieuwe methoden en een Inspectie die echt optreedt. Bestuurlijk is dit allemaal te regelen, dat heeft hij bewezen in Amsterdam, maar of we daarmee het onderwijs hebben dat antwoord geeft op de leervraag van de hedendaagse leerling is nog maar zeer de vraag. Die leerling is niet veranderd, maar zijn leervragen wel. Omdat de omgeving waarin hij leert en de manier waarop hij wil leren is veranderd. Dat heeft die leerling niet zelf bedacht, laat staan veroorzaakt. Maar kinderen hebben een fenomenaal aanpassingsvermogen in veranderende situaties.
De samenleving is veranderd en verandert nog steeds. Met een diepgang en snelheid waardoor onzekerheid voor de toekomst de enige zekerheid is die we nog hebben. De huidige crisis toont aan dat een aantal, onschendbaar gewaande, paradigma’s op kiepen staan. Politieke -, financiële -, morele -, omgevings – en economische paradigma’s zijn aan herdefiniëring toe. Dat móet consequenties hebben voor de manier waarop we naar onderwijs kijken. We bevinden ons daarom ook in een leercrisis en om die crisis aan te pakken is, zoals Asscher terecht stelt, meer nodig dan geld. Allereerst snakken we naar visie, visie en nog eens visie. Op de samenleving van de 21e eeuw. Uitgedrukt in een meeslepend verhaal. Geen polariserend of minachtend verhaal dat een heel onderwijsveld beledigt, zoals de VVD vooral doet. Maar een hedendaags verhaal dat hoop en vertrouwen biedt en ons verlost van het dominante denken in systemen, regels en structuren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Update CoalitieChecker 3 september 2012
, door
Update CoalitieChecker week 35
, door