Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Wantrouwende kiezer naar PVV en SP
DATA - Mensen die op de SP en de PVV stemmen, staan over het algemeen meer argwanend tegenover politici dan mensen met een andere politieke voorkeur.
Dat blijkt uit een analyse door het ANP en Sargasso van cijfers van het Nationaal Kiezersonderzoek onder gemiddeld 3750 respondenten bij in totaal 13 verkiezingen in de afgelopen 40 jaar.
De onderzoekers vroegen mensen bijvoorbeeld of zij menen dat partijen alleen hun stem, maar niet hun mening willen. En of zij denken invloed uit te kunnen oefenen op de regeringspolitiek. Op basis van een aantal van dat soort vragen werd de scepsis gemeten.
Die gegevens werden gecombineerd met het stemgedrag. Zo blijkt dat de SP en de PVV de afgelopen verkiezingen een groter percentage zeer sceptische mensen trokken, dan het percentage van het totaal aantal stemmen. De SP wist bijvoorbeeld tijdens de verkiezingen van 2006 maar liefst 24,9 procent van het totaal aan zeer sceptische kiezers binnen te slepen, terwijl de partij slechts 16,58 procent van de stemmen haalde. In 2003 is bij de socialisten eenzelfde beeld te zien, namelijk 16,8 procent van de argwanende stemmers op een totaal van slechts 6,32 procent van de stemmen.
Tom van der Meer, politicoloog aan de Universiteit van Amsterdam, deed onderzoek naar het wantrouwen onder kiezers. “In 2010 zag je dat de PVV veel wantrouwende kiezers wegtrok bij andere partijen. De SP kwam pas ver daarachter. Maar het is niet erg dat er wantrouwen is vanuit kiezers en dus ook vanuit partijen. Het is juist goed voor de democratie dat de PVV en de SP dat wantrouwen kanaliseren.”
Asscher en Pechtold kunnen nu het verschil maken
Eerder werd op Sargasso al geconstateerd dat het debat over de toekomst van ons onderwijs ontbreekt is in de strijd om de kiezersgunst. Dat uitgerekend van buiten Den Haag een oproep tot debat komt is volgens Jan Fasen, directievoorzitter van het Connect College, een mooie gelegenheid om in discussie te gaan over wat we nu echt willen met ons onderwijs.
Blij verrast las ik afgelopen zaterdag in het NRC de oproep van Lodewijk Asscher aan Alexander Pechtold om met hem in debat te gaan over onderwijs. Blij, omdat een van de belangrijkste thema’s van deze tijd eindelijk punt van debat wordt. Verrast, omdat over zo’n belangrijk thema als onderwijs uitgerekend een politicus van buiten de Haagse arena zo’n oproep doet.
De punten die Asscher noemt zijn wel old-fashioned: heldere normen, bijscholing van leraren, nieuwe methoden en een Inspectie die echt optreedt. Bestuurlijk is dit allemaal te regelen, dat heeft hij bewezen in Amsterdam, maar of we daarmee het onderwijs hebben dat antwoord geeft op de leervraag van de hedendaagse leerling is nog maar zeer de vraag. Die leerling is niet veranderd, maar zijn leervragen wel. Omdat de omgeving waarin hij leert en de manier waarop hij wil leren is veranderd. Dat heeft die leerling niet zelf bedacht, laat staan veroorzaakt. Maar kinderen hebben een fenomenaal aanpassingsvermogen in veranderende situaties.
De samenleving is veranderd en verandert nog steeds. Met een diepgang en snelheid waardoor onzekerheid voor de toekomst de enige zekerheid is die we nog hebben. De huidige crisis toont aan dat een aantal, onschendbaar gewaande, paradigma’s op kiepen staan. Politieke -, financiële -, morele -, omgevings – en economische paradigma’s zijn aan herdefiniëring toe. Dat móet consequenties hebben voor de manier waarop we naar onderwijs kijken. We bevinden ons daarom ook in een leercrisis en om die crisis aan te pakken is, zoals Asscher terecht stelt, meer nodig dan geld. Allereerst snakken we naar visie, visie en nog eens visie. Op de samenleving van de 21e eeuw. Uitgedrukt in een meeslepend verhaal. Geen polariserend of minachtend verhaal dat een heel onderwijsveld beledigt, zoals de VVD vooral doet. Maar een hedendaags verhaal dat hoop en vertrouwen biedt en ons verlost van het dominante denken in systemen, regels en structuren.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Update CoalitieChecker week 35
Geef je je stem aan een nieuwe partij?
De afgelopen weken presenteerden we op Sargasso alle nieuwe partijen. Vandaag de slotvraag beantwoord: zijn deze partijen je stem waard?
Dit jaar waren er veel nieuwe partijen – enkele tientallen, maar er was geen historisch record. Daarnaast valt op dat veel partijen al zijn afgehaakt. De Kiesraad heeft daags geleden 26 partijen van de lijst geschrapt. De partijen die overblijven, hebben in ieder geval de eerste drempel overwonnen. Er staat een organisatie, met geld en kandidaten.
Maar zijn deze partijen je stem waard?
Van een nieuwe partij mag je drie dingen verwachten. Ten eerste moet de partij met een nieuw vergezicht komen, een geluid laten horen dat in Den Haag tot nu toe niet klinkt. Hij moet nieuwe (en juiste) problemen benoemen en oplossingen voordragen die de gevestigde partijen nog niet zelf verzonnen hebben. Ten tweede moet de politieke vorm vernieuwend zijn. Anders kun je net zo goed op een gevestigde partij stemmen en daar zetten de nieuwkomers zich juist tegenaf. Tenslotte moeten de nieuwe politici aansprekend zijn: je moet er als kiezer op kunnen vertrouwen dat je stem in goede handen is.
Na vijf weken speuren in online databanken en registers is de conclusie dat onder het nieuwe grut, maar weinig de moeite van het stemmen waard is.
Lijsttrekkersdebat Knevel en Van den Brink
Vanavond het Grote EO-Lijsttrekkersdebat onder leiding van Andries Knevel en Thijs van den Brink. Met medewerking van Mark Rutte, Emiel Roemer, Diederik Samsom, Geert Wilders en Alexander Pechtold. Hoofdthema: Indianen.
Zit u er klaar voor? Het Grote Lijsttrekkersdebat gaat beginnen. Na RTL 4 is het nu de beurt aan het bekende duo Knevel en Van den Brink, onder de Indianen beter bekend als Priemende Vinger en Vierkant Hoofd. En aangezien de Indianen een niet meer te negeren onderdeel van het Nederlandse electoraat vormen, zullen wij die namen hanteren. Vooral ook nu bekend werd dat steeds meer Indianen zich niet gehoord voelen door de Nederlandse politiek en er een steeds grotere afkeer van krijgen.
Wie zullen Priemende Vinger en Vierkant Hoofd vanavond mogen verwelkomen? Allereerst natuurlijk ons huidige opperhoofd Gierende Hyena. Verder zullen aanschuiven de rondbuikindiaan Gezellige Beer van de SP, Nooit Meer Kammen van de PvdA, Behaagzieke Toekan van het CDA, Kereltje Eikelhoofd van D66 en Zilverlokje van de PVV. Knuffelt Met Bomen van GroenLinks schijnt te ontbreken, die doet er kennelijk niet meer toe.
Waar zij het over gaan hebben, ik wil het eigenlijk niet weten. Waarschijnlijk over de veiligheid (en hoe om te gaan met criminele Indianen), Indianen in de zorg (moet de zweethut uit het ziekenfonds?), de economische crisis (moeten we terug naar spiegeltjes en kraaltjes?), Indianen en de hypotheekrenteaftrek (geldt die ook voor Tipi’s?) en wie wil straks met wie de vredespijp roken? Maar het hoofdthema is vermoedelijk Europa: hebben de Indianen geen leuk dansje zodat het allemaal goed komt?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Minitweespalt | Paul Ryan’s speech, waar of niet
Minitweespalt: loog Paul Ryan in zijn speech? Foxnews 1 – Nee | Foxnews 2 – Ja!
Portretten van partijen: oude D66’ers, werkloze SP’ers en alfa-VVD’ertjes
DATA - Wie stemt op welke partij en hoe is dat veranderd door de jaren heen? We doorzoeken de enorme databank van het Nationaal Kiezersonderzoek (NKO) dat sinds 1971 electorale gegevens verzamelt.
We hebben op basis van 40 jaar representatief kiezersonderzoek (met gemiddeld 3750 kiesgerechtigde deelnemers) van het NKO een grove schets gemaakt van de persoonlijke kenmerken van de meest voorkomende stemmer op een partij. Ook is er gekeken waar de verschuivingen zitten over de jaren heen. Voor de PVV geldt dat er te weinig historische gegevens zijn om conclusies aan te kunnen verbinden. Voor de ChristenUnie geldt hetzelfde. De partij trekt bovendien te weinig kiezers om een statistisch verantwoord beeld te schetsen. Dat laatste is ook het manco voor de SGP.
Daar gaan we.
VVD: hoogopgeleide alfaman
De VVD-stemmer is een hoogopgeleide, niet-gelovige man met een goed betaalde baan bij een baas of een eigen bedrijf. Tegelijk overweegt de VVD-kiezer ook regelmatig om een andere partij te stemmen, valt op te maken uit de cijfers van Nationale Kiezersonderzoeken van de afgelopen 40 jaar.
In die tijd is de VVD vrijwel altijd voornamelijk een mannenpartij geweest. Slechts een enkele keer stemden er iets meer vrouwen op de liberalen, maar gemiddeld genomen maken mannen 55 procent van het kiezersbestand uit en vrouwen 45. Bovendien vergrijst dat kiezersbestand nauwelijks. In de jaren 80 daalde de leeftijd zelfs iets naar een jonge veertiger, maar tegenwoordig moet de VVD het hebben van een stemmer die midden 40 is. De honkvastheid loopt door de jaren heen nauwelijks op of af: de VVD-kiezer stemt sinds jaar en dag wel eens op een andere partij.
De groene revolutie start op 12 september
Een vredige bevolkingsgroep is uit zijn benevelde toestand ontwaakt en gaat het politieke landschap aan diggelen slaan.
De revolutie komt uit onverwachte hoek. Het zijn niet de 99 procent, ook niet de bangepoeperds van de PVV, of de socialistische horden waar Mark Rutte ’s nachts van wakker ligt. De moderne Ché Guevara’s komen uit hun schuilplekken om het establishment op 12 september een flinke tik uit te delen.
Jarenlang lieten ze de politiek links liggen. Ze spraken liever over dat ene mooie riffje van Metallica – discussies die zich tot drie uur konden uitstrekken. Over de relatie ruimte en tijd en dat ze allang wisten dat het Goddeeltje bestaat. Of ze zaten elkaar apathisch aan te gapen. Of ze sloegen aan het einde van de avond hun loon stuk in de shoarmatent om het groeiende monster in hun buik te temmen.
De revolutie, dames en heren, komt van onze lieve, vreedzame blowers. En Den Haag kan maar beter bang zijn. Ze zijn met velen. En ze zijn boos.
Ze worden dan genegeerd door de lame stream media, maar achter de schermen wordt er druk campagne gevoerd (filmpje 1). De beweging heeft ook een gezicht, de oudste rot in het vak is op de barricaden geklommen (filmpje 2). Den Haag is te ver gegaan dit keer. Samenwerken met Wilders. Oke, niet sjiek, maar het kan. Persoonsgebonden budget. Ach. Groeiende inkomensongelijkheid. Soit.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.