De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Regeren is terugkijken
9 Februari jl. heeft het Kabinet in een brief aan de TK gereageerd op het rapport van de commissie-Davids, betreffende de besluitvorming rond de politieke steun die Nederland heeft verleend aan de Amerikaans/Britse inval in dat land in 2003. Hachje gered, zo laat het zich aanzien, maar het Kabinet heeft zich ook enigszins klemgezet en zich beleidsruimte ontnomen.
De commissie heeft geconstateerd dat er sprake was van een ontoereikende volkenrechtelijk mandaat voor deze inval, hetgeen het Kabinet in genoemde brief (het duurde wel even) bevestigt: “(…) aanvaardt het kabinet dat voor een dergelijk optreden een adequater volkenrechtelijk mandaat nodig zou zijn geweest“.
In deze brief wordt ook een opmerking gemaakt voor situaties “waarin geen overeenstemming kan worden bereikt over een resolutie in de Veiligheidsraad, maar waarbij in de internationale gemeenschap een breed gedragen gevoelen bestaat dat militair optreden legitiem is.” Daarover wordt het volgende geschreven: “De manier waarop dit kabinet in de toekomst met dit soort situaties wil omgaan, is vastgelegd in de brief van 22 juni 2007. Zoals daarin staat, kunnen zich situaties voordoen waarin geen overeenstemming kan worden bereikt over een resolutie in de Veiligheidsraad, maar waarbij in de internationale gemeenschap een breed gedragen gevoelen bestaat dat militair optreden legitiem is. In de brief wordt beschreven dat deze situaties zich kunnen voordoen in geval van een (dreigende) humanitaire ramp, met inbegrip van genocide, ingeval van evacuatie van eigen onderdanen, en op verzoek van het desbetreffende land. Zoals bekend is zelfverdediging ook een volkenrechtelijk gelegitimeerde grondslag.”
De vraag is: ‘gaat dit werken’; voldoet een dergelijke aanpak? Ik betwijfel dat.
Aan deze benadering van het Kabinet ligt klaarblijkelijk de veronderstelling ten grondslag dat over het algemeen een zekere internationale overeenstemming bestaat over het Volkenrecht en de toepassing daarvan. Echter onze internationale (rechts-)orde is in toenemend mate onderhevig aan erosie en verliest steeds meer draagvlak. Iran daagt – met de voortzetting van haar verrijkingsactiviteiten (naar eigen zeggen voor vreedzame doeleinden) – voortdurend de internationale gemeenschap uit en voelt zich daarbij gesterkt door verschillende landen. Uit de discussies over nieuwe sancties tegen Iran blijkt dat bijvoorbeeld China en Brazilië die sancties niet zo nodig achten. Niet de eerste-de-besten. China kan in de Veiligheidsraad eenvoudig een veto uitspreken. Dat is lastig en kan tot een ‘bekende’ patstelling leiden.
Weekendquote | Korte termijn politiek
“Our inability to address long-term challenges makes a strong case that the United States now faces an era of historical decline. Our reluctance to recognize economic choices also portends negative effects for the rest of the world. To change this story line, we need to stop blaming the rascals we elect to office and start looking to ourselves.”
Een stevig betoog over het huidige politieke klimaat in de VS waarin vooral de burger zelf een stevige trap onder zijn kont krijgt. De burger wil eigenlijk gewoon niet weten wat er voor nodig is om het land weer uit het slop te trekken. En de politiek speelt het spelletje mee. Met alle gevolgen van dien, ook voor de rest van de wereld.
Dit sluit naadloos aan bij de analyse Fareed Zakaria in zijn boek De wereld na Amerika. Hij voorziet een langzaam wegglijden van de VS zoals dat ook gebeurde met het Groot Brittannië. Echter, de manier waarop het gaat zal anders zijn. Daar waar GB het economisch liet afweten maar de politiek lang sterk en slim bleef, zal de VS het politiek laten afweten terwijl de economie nog wel een tijdje sterk en dominant zal blijven.
Maar een aantal dingen die geschreven worden bij Slate, komen dicht bij huis ook voor.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Mogen Amerikanen zomaar in ons bankgegevens snuffelen? Dacht het niet.
Op Sargasso bieden we ruimte aan gastbijdragen. Dit maal een bijdrage van Judith Sargentini. Judith Sargentini is lid van het Europees Parlement voor GroenLinks.
Afgelopen maandag is het SWIFT-akkoord tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten in werking getreden. Daarin staat dat de VS de banktransacties van alle Europeanen mag inzien. Het doel: terrorismebestrijding. Nu is natuurlijk niemand tegen terrorismebestrijding. Sterker nog door de internationale geldstromen in de gaten te houden zijn we inderdaad beter in staat om internationale terroristen in de gaten te houden. (En hoeven we niet allemaal in onze onderbroek in het vliegtuig te stappen.)
Pas volgende week stemt het Europees Parlement erover. Goede kans dat het akkoord over de doorgifte van bankgegevens dan weer moet worden opgezegd. De bizarre gang van zaken bewijst dat de Europese justitieministers de democratische regels van het Verdrag van Lissabon nog niet tussen de oren hebben zitten.
Waar ik echter heel teleurgesteld in ben, is de manier waarop de Europese ministers van Justitie – inclusief onze eigen Ernst Hirsch Ballin – de sluizen wagenwijd openzetten voor de Amerikanen. Zonder enig besef voor (1) de privacy van Europese burgers en (2) de democratische omgangsvormen in de Europese Unie.
het Saillant | Goed dat Obama zich eindelijk verdedigt
Obama moet de Republikeinen aanspreken op hun bangmakerij. De burger geeft weinig om een president die zijn eigen beleid maar nauwelijks verdedigt.
Afgelopen vrijdag confronteerde President Barack Obama enkele vooraanstaande leden van de Republikeinse Partij in Baltimore, Maryland (video). Hij beantwoordde hun vragen, degelijk doch assertief, en weerlegde de belachelijke beschuldiging dat zijn partij het land aan een communistisch schrikbewind zou overleveren. De linkse media waren dan ook extatisch terwijl het populistische Fox News twintig minuten voor het einde van het spektakel overging tot de orde van de dag.
Op de vraag waarom zijn regering geen belastingverlichting voorstond antwoordde Obama dat de Recovery Act wel degelijk belastingen verlaagd heeft: voor de overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking zelfs. Waarom steunden de Republikeinen hem hierin niet, vroeg de president zich hardop af.
Ook de gezondheidszorg kwam aan bod. Obama betichtte de oppositie ervan zijn hervormingsagenda voor te stellen als “een soort bolsjewistisch plot.” Op die manier geven zij zich weinig ruimte om samen te werken, aldus Obama. “Wat jullie jullie achterban vertellen is: deze kerel doet allerlij gekke dingen die Amerika zullen vernietigen.”
De Republikeinen reageerden door te stellen dat de Democraten hen buitensloten. Onzin, volgens Obama. “Ik ben geen ideoloog,” zei hij. Als de Republikeinen goede ideeën hebben, staat de regering daarvoor open. Sterker nog: een niet onbelangrijk Republikeins plan is door de Democraten overgenomen, namelijk het toestaan van verzekeringsmaatschappijen om in het gehele land zaken te doen, in plaats van in slechts één of enkele staten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto des Tages | Yosemite Firefall
De Yosemite Firefall is een ritueel met water en vuur in het gelijknamige Amerikaanse nationale park. Het voltrok zich (officieel) jaarlijks in de periode van 1872 tot 1968. Daarna werd het verboden vanwege brandgevaar, maar blijkbaar soms nog illegaal uitgevoerd. Het is immers wel heel erg mooi… U wilt nog meer vuur zien, maar dan dichterbij huis? Klik dan door naar Fiery European Festivals op de Big Picture.