Nieuwe opsteker voor Brown

Het zijn gelukkige weken voor Gordon Brown. Waar zijn reputatie al verbeterde door zijn ingrijpen in de economie, daar raken nu zijn uitdagers, de jonge dandy's van de Conservative Party, in de problemen. Al eerder hadden diverse vertegenwoordigers van de partij toegegeven cocaine gebruikt te hebben, waaronder de leider van de partij David Cameron, en zijn rechterhand, George Osborne. Het Verenigd Koninkrijk is nochtans betrekkelijk modern, en al te ernstige gevolgen heeft dit zodoende niet gehad. Maar nu komen er ernstiger onthullingen. Dezelfde George Osborne, naast parlementslid ook de 'Shadow Chancellor', d.w.z. woordvoerder van de oppositie op het gebied van de begroting, nog geen 40 en een groot politiek talent, zou gesprekken hebben gevoerd met de Russische zakenman Oleg Deripaska, over een grote donatie aan het campagne-fonds van de Conservatieven. Een zo omvangrijke donatie van een buitenlander is illegaal, maar dat is bij lange na niet het ergste. De heer Deripaska is een miljardair met zeer goede banden met het Kremlin. Van alle Europese landen heeft het Verenigd Koninkrijk misschien wel de moeilijkste banden met Rusland, want naast de Georgische kwestie spelen er ook nog andere zaken, en dan vooral de moord, in Londen, op de dissident Alexander Litvinenko. Een Britse regering die de verkiezingen wint met indirecte steun van de Russische regering is ernstig gecompromitteerd. Brown mag langzaam aan weer hoop gaan koesteren.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweespalt | Big Brother Databases

, door
BBC news, 17-10-2008 Wired, 7-10-2008 Transport Secretary Geoff Hoon has said the government is prepared to go “quite a long way” with civil liberties to “stop terrorists killing people”.
He was responding to criticism of plans for a database of mobile and web records, saying it was needed because terrorists used such communications. “Automated identification of terrorists through data mining (or any other known methodology) is neither feasible as an objective nor desirable as a goal of technology development efforts,” the report found. “Even in well-managed programs, such tools are likely to return significant rates of false positives, especially if the tools are highly automated.”

 
In Amerika constateren ze dat de uitspraak “als je zoekt naar een naald in een hooiberg, is het niet slim om de hooiberg te vergroten” steek houdt. In het Verenigd Koninkrijk accepteert de regering dat nog niet.
Maar een vertrekkende hoge ambtenaar gooit op het eiland toch ook de knuppel in het hoenderhok:
“We need to take very great care not to fall into a way of life in which freedom’s back is broken by the relentless pressure of a security State.
Technology gives the State enormous powers of access to knowledge and information about each of us, and the ability to collect and store it at will.“

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gordon Brown, redder in de nood, misschien gered

, door
Premier Gordon Brown in betere tijden (Foto: Flickr/Davepatten)

In landen met een twee partijenstelsel en een districtenstelsel met een winner take all-systeem is het gebruikelijk dat de toestand van de economie bepalend is voor wie de verkiezingen wint. De meeste kiezers weten aan welke kant ze staan, en zullen niet snel overlopen. De verkiezingen worden beslist door een kleine, betrekkelijk a-politieke middengroep, die hun keuze direct laten afhangen van hun economische situatie. Om die reden moeten de kansen van John McCain in de aanstaande presidentsverkiezingen bijzonder klein worden geacht.

In Engeland wordt Gordon Brown echter misschien de uitzondering die de regel bevestigd. Tot voor kort leek het vast te staan dat hij de volgende verkiezingen zou verliezen. Hij was niet mediageniek genoeg, de Engelsen waren Labour-moe na tien jaar Tony Blair, en de economische toestand verslechterde enigszins. Nu de economische toestand plotseling radicaal verslechtert, heeft Brown echter weer een kans. Leiders in zowel de VS als Europa waren bang om grootschalig in de economie in te grijpen. Gordon Brown hakte de knoop door, en kocht voor miljarden aan slechte leningen van banken. De rest van de wereld heeft zijn voorbeeld gevolgd, en Brown wordt alom geprezen.

Het was te verwachten dat Brown op dit moeilijke moment beter zou reageren dan andere regeringsleiders. Immers, in een vorig leven was Angela Merkel minister van milieu, George W. Bush gouverneur van Texas, en Nicolas Sarkozy minister van binnenlandse zaken. Gordon Brown daarentegen was 10 jaar lang ‘Chancellor of the Exchequer’, en heeft daarom op dit punt meer ervaring dan verder wie ook. De Britten kunnen nu overwegen of ze, in een tijd van economische crisis, toch niet beter af zijn met deze stugge, duistere domineeszoon uit Schotland.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dromen van een rijker Europa

, door
Deze zou dan gaan verdwijnen (Foto: Flickr/JimmyMac210)

De hoofdredacteur van de Britse zondagskrant de Observer heeft het volgende scenario geschetst, voor hem (en ook voor deze columnist) een droomscenario. Het Verenigd Koninkrijk, zo betoogt hij, is een betrekkelijk klein land met een banksector die relatief buitenissig groot is, met namen als HSBC, Barclays, Royal Bank of Scotland, en National Westminster. Deze banken zullen, als gevolg van de kredietcrisis, binnenkort ook in buitengewoon zwaar weer terecht komen, maar een ‘bail-out’ Amerikaanse stijl zal de Britse schatkist zich nooit kunnen veroorloven. Dus wat dan te doen? De Amerikaanse huisvriend is ondertussen ook failliet, bij de Rus, de Arabier of de ‘Chinaman’ aankloppen zou te ver gaan, dus blijft er maar één optie over: de Europese Unie. De Europese Unie zou bereid zijn om het geld voor te schieten, onder voorwaarde dat Groot-Brittannië de euro in zou voeren. En zo zou Groot-Brittannië door de achterdeur bij de euro komen.

Dit is een droomscenario voor Will Hutton. De man is de meeste bekende eurofiel van Engeland, en hij wil niets liever dan meer volledige aansluiting. Het zal er zeer waarschijnlijk niet van komen. De reacties op de column dropen in ieder geval van de eurofobie. De Britten prefereren waarschijnlijk een totale economische recessie boven de invoering van de euro. Maar de hoop van Hutton is misschien wel een reflectie van de manier waarop sommige Europeanen (deze columnist niet uitgezonderd) tegen het debacle in de Verenigde Staten aankijken. Sommige Europeanen willen geloven dat de problemen in de Verenigde Staten het bewijs zijn dat het Europese systeem zo slecht nog niet is, en dat er na verloop van tijd een nieuwe economische wereldorde zal ontstaan, waarin Europa machtiger en rijker zal zijn dan het nu is. Het is waarschijnlijk een ijdele hoop ? maar wel een hoop die houvast biedt in deze crisis.

Quote du Jour

Quote du Jour – Gestoorde parlementariërs

, door

“We look forward to the day when MPs from all political parties with experience of mental illness are able participate fully in our democracy.” (Paul Jenkins, BBC News, 15 juli 2008)

In het Britse parlement blijkt een kwart van de leden problemen te hebben met hun geestelijke gezondheid. Een aantal al van voor hun politieke carrière, een aantal juist door hun politieke carrière. Maar de wet zegt daar dat als je zes maanden “under the mental health act” uit de roulatie bent geweest, je uit het parlement moet. Dus houdt iedereen het angstvallig verborgen.
De parlementariërs vragen om meer openheid en aanpassing van de wet. Ze zijn immers ook maar mensen.
Maar bovenstaande quote zet wel aan tot nadenken. Is het niet juist voor volksvertegenwoordigers, die soms beslissingen nemen met verstrekkende gevolgen, van het grootste belang dat ze met hun volle verstand kunnen functioneren? En mag je daarom dan niet hogere eisen stellen aan een volksvertegenwoordiger dan aan iemand met een willekeurige kantoorbaan?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende