Een Bijzonder Meerderheidskabinet

Alles lijkt er op dat er een "bijzonder meerderheidskabinet" komt. En daar is nog wel wat debat over: een minderheidskabinet, dat past toch niet in het huidige bestel. Maar eigenlijk zijn er wel meer "bijzondere meerderheidskabinetten" geweest. Een recent voorbeeld is het tweede kabinet Balkenende (2003-2006). In een traditioneel meerderheidskabinet is er een sterke mate van overeenstemming in het stemgedrag van de coalitiepartijen: ze stemmen samen voor de wetsvoorstellen van de regering, en stemmen samen tegen moties en amendementen van oppositiepartijen. In een minderheidskabinet bestaat de mogelijkheid dat er in verschillende stemmingen verschillende meerderheden gevonden worden: er is dus niet een blok van coalitiepartijen dat altijd tegenover een blok van oppositiepartijen staat. Nadat de formatie tussen PvdA en CDA mislukt was, zijn er drie mogelijkheden onderzocht, de VVD, het CDA en of wel D66, dan wel de LPF, dan wel de  CU en de SGP. Uiteindelijk werd gekozen voor de eerste mogelijkheid. Maar die andere twee mogelijkheden waren parlementaire meerderheden waar ook op punten grote overeenstemming was. Gedurende de parlementaire periode kwamen de relaties tussen D66 en de coalitiepartners CDA en VVD steeds sterker onder druk te staan.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beste politicus aller-Balkenende-tijden

GC heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag onze maandelijkse gast, P.J. Cokema, die de beste politicus van het Balkenende-tijdperk wist te vinden.

Nou, in grote eenstemmigheid mag Alexander Pechtold zich politicus van het jaar noemen. Zowel het publiekspanel van EenVandaag, als de parlementaire pers waren het roerend eens. Enige dwarsligger was de Tweede Kamer, die om een of andere onduidelijke reden Mark Rutte alle lof toezwaaide.

Balkenende heeft nog krap anderhalf jaar te gaan en daarom leek het me wel aardig eens te kijken wie de beste en slechtste politicus van het Balkenende-tijdperk is. Om dat te bepalen heb ik een uiterst simpele methode gebruikt. Alle uitslagen van EenVandaag, Tweede Kamer en de parlementaire pers verzameld, voor zover dat te vinden was. Alleen het jaar 2002, de aftrap van het Balkenende epoche, ontbrak. Maar van 2003 tot nu was het wel te vinden (Bronnen: EenVandaag, NOS, Wikipedia).

De drie beste en de drie slechtste op een rij gezet. Vervolgens elke nummer één 3 punten toegekend, de nummers twee uiteraard 2 punten en de nummers drie kregen 1 punt. De parlementaire pers is in 2005 gestopt met het benoemen van een slechtste politicus. Geeft niet, want dat zou de uitslag vooral in positieve zin beïnvloeden. Tja, en toen maar alles opgeteld. Tot slot de punten die politici verdienden met de waardering ‘slechtste’ afgetrokken van hun ‘beste’ score.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geen ruimte meer voor oude idealen

Tijger (foto:flickr/belgianchocolate)

De roofdieren hebben bloed geroken, en Duyvendak smaakte naar meer. Hun blik is nu gericht op Minister Cramer, die in 1986 de inbraak in het ministerie van economische zaken “ondersteunde”, door als voorzitter van Milieudefensie een advertentie mede te ondertekenen waarin de inbraak werd ‘opgeëist’.

Cramer zelf heeft de les van Duyvendak goed begrepen. Je sympathie uiten voor een daad die weliswaar onwettig was, maar wel aan het licht bracht dat de toenmalige minister van economische zaken de Kamer had voorgelogen is in het huidige politieke klimaat levensbedreigend.

Ze ontkent dus in alle toonaarden er iets mee te maken te hebben gehad. Ze wist zelfs van niets: “Als ik de advertentie toen had gezien, had ik ervoor gezorgd dat mijn naam goed gespeld was”. Ja natuurlijk, mevrouw Cramer. Met een beetje goede wil kan ik nog geloven dat uw naam er onterecht bijstond, maar dat u er niet van op de hoogte was? Tegenwoordig kan je daar misschien nog mee wegkomen, wie leest er immers nog een krant, maar ruim 20 jaar geleden werd dat stuk dode boom nog verslonden.

Een leugentje dus, voor eigen bestwil. Want de nieuwe politiek correcten, aangevoerd door GeenStijl en De Telegraaf, staan al klaar om de eerste steen te werpen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Uit de euro stappen

[qvdd]

“We kunnen de Grieken niet dwingen uit de euro te stappen maar zelf kunnen we er als Nederland wel uitstappen. Het kabinet moet die optie nu onder de loep nemen en er serieus naar kijken voor het geval het met Griekenland, Spanje en Portugal verder fout gaat.”

Aldus Wilders. Hij en Verdonk willen uit de Euro stappen. Dus, binnenkort weer lekker ouderwets met guldens betalen? En belangrijker, direct terug naar de prijzen van toen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CoalitieChecker: Driepartijencoalities terug

GC CoalitieChecker logo

Driepartijencoalities, ze waren er bij de vorige peiling niet meer. Maar de vrije val van Trots Op Nederland, waardoor er vijf zetels aan andere partijen te vergeven waren maakte ‘normale(re)’ coalities weer mogelijk. Helaas gaan al die zetels naar het CDA, dus een coalitie zonder die partij blijft vooralsnog een utopie.

TON lijkt dus zwaar aangeslagen te zijn door de ‘affaire Sinke‘. De magie is er een beetje af nu Verdonk ook maar een mens blijkt. Zal Verdonk de verloren aanhang weer voor zich kunnen winnen met een paar rake maar nietszeggende oneliners?

Met haar val klinken de nu beschikbaar zijnde coalities, CDA-PvdA-VVD en CDA-PvdA-SP, buiten zo goed als onmogelijk, in ieder geval toch wat traditioneler in de oren.

Maar kijk zelf gerust verder op onze CoalitieChecker en zit zelf aan de knoppen. Vergeet ook niet te stemmen op uw meest favoriete coalities!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verdonk baalt van Judas Sinke

Logo Trots op NL

Beste vrienden, kunnen jullie even weer meelezen met een concept-mailtje om naar mijn supporters te sturen.

In de Elsevier van deze week staat een waargebeurd vervelend verhaal over een grote ruzie meningsverschil dat is ontstaan tussen mij en die klootzak van een Ed Sinke, oude lul adviseur en bestuurslid van de Stichting Vijanden Vrienden van Rita Verdonk. Om verdere vervelende media-aandacht die ik niet goed kan gebruiken voor nieuwe geldschieters misverstanden meteen in de kiem te smoren wil ik jullie langs deze weg een rookgordijn optrekken mijn kant van het verhaal vertellen.

Allereerst wil ik benadrukken dat ik het zeer betreur dat Kay van der Linden weer heeft zitten slapen deze affaire überhaupt in de publiciteit is gekomen, tenzij dit stemmen gaat opleveren. Je kunt altijd met iemand van mening verschillen, maar die moet je natuurlijk de kop indrukken voordat je over straat rolt verschillen moet je intern uitvechten. Zeker als je bezig bent met het opbouwen van een partij waar alleen ikzelf lid van mag zijn nieuwe beweging, waar je tegenstanders van iedere mug een olifant zullen maken om je zoveel mogelijk dwars te kunnen zitten. Aangezien er niks aan de hand is, hoef ik tenslotte deze mail niet te versturen. Wie geschoren wordt moet stilzitten, nietwaar?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende