Maandag 20 maart was het de ‘Internationale Dag van het Geluk.’ Ter gelegenheid daarvan werd onder auspiciën van de Verenigde Naties het World Happiness Report 2017 uitgebracht. Naar aanleiding hiervan brengt Sargasso een aantal artikelen over geluk, meten van geluk en de conclusies die we daaruit kunnen trekken. In deel 1 van deze serie stond het World Happiness Report 2017 (WHR) centraal. In deel 2 kwam ‘geluksprofessor’ Ruut Veenhoven met zijn World Database of Happiness (WDH) aan bod. Deel 3 ging over de problematische verhouding tussen geluk van de individuele burger en de planeet als geheel, zoals weergegeven in de Happy Planet Index (HPI). Kwaliteit van leven Ik begon het eerste artikel met De overheid is geen geluksmachine volgens Mark Rutte. In zijn optiek is ons land al een 'fantastisch, en gaaf land.' Hij zegt nog net niet dat Nederland af is, maar vindt het bevorderen van geluk geen overheidstaak. Tegelijk kun je constateren dat beleid wel degelijk van invloed is op geluk; het gaat immers om 'kwaliteit van leven?' Wat houdt die kwaliteit van leven in en wat draagt daaraan bij? Levensverwachting, een vast inkomen boven de armoedegrens, autonomie en vrijwaring van willekeur spelen een belangrijke rol. Dat kan door goede en toegankelijke gezondheidszorg, sociale wetgeving, democratie, gelijkheid voor de wet en bestrijding van corruptie. Tel daar onderwijs bij op en we hebben al de nodige basisingrediënten. Hebben we daarmee een geluksmachine of gewoon een fatsoenlijke samenleving? Een ‘fantastisch en gaaf land’? Zonder het meteen een ‘fantastisch en gaaf land’ te hoeven vinden, lijkt op het eerste gezicht dat Nederland de zaken aardig voor elkaar heeft. Maar de sloophamer ligt altijd op de loer. Denk maar even aan het kabinet Rutte-1. Het neoliberale marktdenken lijkt enigszins op zijn retour als het leidende economische beginsel, maar het mantra van een kleine overheid (waarbij niemand weet hoe klein ‘klein’ moet zijn) als remedie voor alle kwalen klinkt nog volop.
La Vida Bohème is een alternatieve rockband uit Caracas, Venezuela, die zichzelf schatplichtig acht aan The Ramones. Tien jaar bestaan ze inmiddels en eerder deze maand brachten ze hun vierde album uit, waarvan bovenstaand nummer afkomstig is (muziek vanaf 1:30, maar de hele clip is de moeite waard, vooral als u Spaans beheerst).
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
ELDERS - Het WK blijft een zorgenkindje voor de Braziliaanse regering. Eerder hadden mensenrechtenorganisaties kritiek op de gedwongen verhuizingen van inwoners van speelsteden; sommige sloppenwijken werden gesloopt om plaats te maken voor stadions en andere voorzieningen. De regering kreeg daarna een veeg uit de pan van de FIFA, die vond dat de voorbereidingen te langzaam verliepen.
Afgelopen week kwamen opnieuw verontrustende berichten uit Brazilië: meer dan honderd bouwvakkers die het vliegveld van Sao Paolo verbouwen, zouden als slaven worden gehuisvest. Sommige werknemers zouden van de honger en dorst omkomen. Althans, dat is wat de woordvoerder van hun vakbond beweert. Het is het zoveelste WK-schandaal dat voor verontwaardiging zorgt onder de Brazilianen.
Plunderingen Venezuela
Hoewel Maduro de strijd aangaat met de voedseltekorten, is het geduld bij sommige Venezolanen op. Als ze in de supermarkt hun producten niet kunnen kopen, dan pakken ze het wel zodra ze daar de kans voor krijgen. Toen afgelopen vrijdag een Colombiaanse truckchauffeur zich klemreed in de buurt van Caracas, duurde het niet lang voordat zijn lading werd geplunderd door 300 motorrijders.
Het ging om rundvlees, een kostbaar product in Venezuela. De trucker overleed tijdens de plunderingen. De stilstaande truck zorgde voor een lange file, waardoor even later ook andere trucks van hun lading werden beroofd. In verschillende media wordt nu openlijk gespeculeerd over een crisis. De plunderingen doen denken aan de Caracazo eind jaren ’89. Toen gingen duizenden Venezolanen de straat op om te plunderen uit onvrede met de regering. Het leger werd ingezet, wat leidde tot honderden doden. De rellen betekenden het begin van het einde van het pre-Chávez regime.
ELDERS - Bij drugshandel in Latijns-Amerika denken de meeste mensen aan de kartels in Mexico en Colombia. Over andere landen in de regio is minder bekend. Twee Nederlandse journalisten* hebben nu een relatief onbekende drugsroute op camera vastgelegd. Cocaïne die in Bolivia is geproduceerd, wordt via Argentinië naar Europa gesmokkeld. In de korte documentaire ‘De Tangolijn’ laten journalisten Peter Scheffer en Niels Wenstedt zien hoe eenvoudig het is om grote hoeveelheden drugs de grens over te smokkelen.
In tegenstelling tot landen als Chili en Brazilië, lijkt Argentinië onvoldoende in staat haar grenzen te bewaken. Volgens de lokale autoriteiten is er een tekort aan materiaal zoals radars, hekwerk en infraroodcamera’s. Ook corruptie speelt een rol.
Daarnaast is er te weinig personeel: zeker nu de regering duizenden gendarmes bij de grens heeft weggehaald om de onveilige buitenwijken van Buenos Aires te patrouilleren. Binnenkort zijn er parlementsverkiezingen, en een groot deel van de achterban van presidente Cristina Fernández woont in deze wijken. Hoewel de gendarmes in november terugkeren naar de grens, maken lokale journalisten zich ernstig zorgen. Volgens Andrea Silvera van lokale krant El Tribuno is Argentinië dicht bij een drugsoorlog zoals die in Mexico woedt.
Venezuela: schaars toiletpapier
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De Venezolaanse artsenopleiding is zo slecht dat Palestijnse medicijnenstudenten massaal afhaken.
De studenten kregen een volledige beurs voor zeven jaar aangeboden in het kader van een internationaal solidariteitsprogramma, maar klagen dat ze het eerste jaar vooral Spaanse les kregen en werden geïndoctrineerd met verhalen hoe geweldig de socialistische revolutie in Venezuela wel is, in een curriculum dat zich voornamelijk richtte op gemeenschapsgezondheid.
Ongeveer een derde van een groep van 199 Palestijnse studenten is na acht maanden afgehaakt.
ELDERS - Terwijl een groot deel van de wereld op 11 september de aanslagen op de Twin Towers herdacht, stond men in Chili stil bij de staatsgreep van dictator Augusto Pinochet. De coup maakte een einde aan de regering van gekozen president Salvador Allende, die tijdens de coup zelfmoord pleegde.
Hoewel Pinochet is overleden, zijn de herinneringen aan die dag nog springlevend. Tienduizenden gingen in hoofdstad Santiago de straat op om de coup te herdenken. Zij willen dat de mensenrechtenschendingen van het regime alsnog vervolgd worden. Voor een kleine minderheid van de Chilenen is de voormalig dictator nog altijd een held. Zij vinden dat Pinochet het land heeft gered van het communisme en economisch heeft gemoderniseerd.
De presidentsverkiezingen maken de herdenking dit jaar nog urgenter: de vaders van beide kandidaten waren generaals in het Chileense leger ten tijde van de coup. De vader van linkse kandidaat Michelle Bachelet stierf in gevangenschap, terwijl de vader van rechtse kandidaat Evelyn Matthei juist deelnam aan de regering van Pinochet.
Maduro’s economische oorlog
Het valt Nicolás Maduro – president van Venezuela – niet mee om in de schoenen van Chávez te staan (of op zijn fiets te blijven zitten). Hij vecht tegen de onveiligheid en inflatie waar de Venezolanen dagelijks mee te maken hebben. Maar de ontevredenheid zit vooral in de maag: het land kent namelijk grote voedseltekorten.
Simon van Woerden heeft Buenos Aires ingeruild voor New York, en eindigt daarmee zijn bijdrage aan de serie Elders in de Wereld: Zuid-Amerika. Vanaf vandaag neemt Remi Lehmann het stokje over.
Venezuela is naar Nederlandse maatstaven nooit een veilig land geweest . Meestal zijn de slachtoffers van het geweld echter inwoners van de talloze sloppenwijken die het land kent. Dit was het de Nederlandse toerist Robert Sterrenburg, die met zijn boot al enige tijd op voormalig toeristenparadijs Isla Margarita verbleef. Toen hij zich verzette tegen de overvallers, werd hij meerdere malen beschoten. Hij overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
De afgelopen veertien jaar heeft Venezuela te maken gehad met een ware geweldsexplosie: In een land van krap 26 miljoen inwoners worden ruim 19.000 moorden per jaar gepleegd. Al-Jazeera nodigde verschillende experts uit om de geweldsgolf te verklaren.
Internationaal Olympisch Comité in Argentinië
Het IOC vergadert deze week in Buenos Aires. En terwijl men in Nederland veel aandacht heeft voor de benoeming van Camiel Eurlings als IOC-lid, ging het in Buenos Aires zelf vooral over de keuze van de speelstad. Inmiddels weten we dat Tokyo de Olympische Spelen van 2020 mag organiseren.
De inwoners van Buenos Aires, die bekend staan om hun navelstaarderij, benadrukken vooral dat in hun stad de speelstad is gekozen. Want het doet de Argentijnen wel een beetje pijn dat eeuwige rivaal Brazilië zowel het WK van 2014 als de Spelen van 2016 mag organiseren. Voor de Argentijnen is er een troostprijs. Zij mogen de Olympische Jeugdspelen van 2018 organiseren.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Uit een persconferentie van 13 februari:
Verslaggever: President Maduro last night went on the air and said that they had arrested multiple people who were allegedly behind a coup that was backed by the United States. What is your response?
BuZa-woordvoerder Jen Psaki: These latest accusations, like all previous such accusations, are ludicrous. As a matter of long-standing policy, the United States does not support political transitions by nonconstitutional means. […]
AP-verslaggever Matt Lee: Sorry. The U.S. has—whoa, whoa, whoa—the U.S. has a long-standing practice of not promoting—what did you say? How long-standing is that? I would—in particular in South and Latin America, that is not a long-standing practice.
Psaki: Well, my point here, Matt, without getting into history—
Lee: Not in this case.
Psaki: —is that we do not support, we have no involvement with, and these are ludicrous accusations.
Lee: In this specific case.
Psaki: Correct.
(via)
ELDERS - Deze week vanuit Latijns-Amerika: ondanks ophef over PRISM spioneren Braziliaanse dames met een app op hun vriendjes; een fotoreportage vanuit Ecuador’s nationale Yasuní park waar mogelijk (meer) naar olie geboord zal gaan worden; en een interessante korte videorepo uit een bekende ‘verslopte’ wolkenkrabber in Caracas, Venezuela.
Terwijl delen van Brazilië nog boos zijn over het gespioneer van de NSA in hun land, komt de New York Times met een kleiner gluurschandaal: Brasileiras maken namelijk gretig gebruik van een mobiele applicatie om op hun vriendjes te letten. Die app installeren de dames op vriendlief zijn telefoon, waarna zij onder meer zijn smsjes en GPS-locaties kunnen meelezen. De ontwikkelaar wast zijn handen in onschuld want “in de voorwaarden staat dat er toestemming moet zijn van de telefooneigenaar voor installatie.” Mmmm-hm.
Het tweede nieuws komt uit Ecuador. Zoals al eerder gerapporteerd mislukte daar het plan om met geld van de internationale gemeenschap olieboringen af te kopen in het natuurgebied van Yasuní. The Guardian toont in een mooie fotoreportage de natuurlijke weelde die nu potentieel in gevaar is.
Tot slot een interessante inside blik in een bekende sloppenwijk van Caracas, gehuisvest in een half afgebouwde wolkenkrabber. Hoewel er vooral veel sfeerbeeld in het filmpje zit zijn de korte interviews met bewoners de moeite waard. De videoreportage doet ook denken aan Louis Theroux’ documentaire vanuit Johannesburg: wat voor sommigen de hel is, noemen anderen thuis.
Ze maken het nog niet zo bont als in de Oekraïne, maar het gaat aardig in die richting.
Al maanden is het onrustig in het Zuid-Amerikaanse land. Deze week kwam de onvrede over de slechte economie, inflatie, bestuurlijke incompetentie, de overheidscorruptie en onveiligheid op straat tot een uitbarsting in massale protesten tegen de regering Maduro.
De regering ziet er uiteraard een Amerikaans complot in, vreesde een staatsgreep en stuurde het leger naar de grote steden. Gisteren werd de leider van de oppositie opgepakt.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.