Politiek en Lifestyle

Politiek gaat om grote idealen: solidariteit, vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid, duurzaamheid. Maar de kern van politiek is dat deze ook op het niveau van de burger vertaald kunnen worden. Zij moeten immers gemotiveerd om voor een partij te kiezen. Met name het VVD-programma is hier uitermate voor geschikt: in abstracto praat de VVD over een vrije markt, een veilig land en een kleine overheid. Dat is zo'n beetje de kern van de ideologie van de conservatieve liberalen. Maar tijdens de campagne zou dat doorvertaald moeten worden in drie woorden die de potentiele VVD-kiezer aanspreken: betaalbaar, veilig en bereikbaar. Bij de lokale verkiezingen in Delft deed de VVD onder die leus mee.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Sailliant |Blowende kindjes moeten dood!

SaillantLOGO “Blowende kindjes moeten dood!”

Opstelten vindt het een goed idee om blowende scholieren aan de schandpaal te nagelen. Medescholieren, ouders en leerkrachten moeten weten wie de zondaar in hun midden is. Opstelten is voor een ‘keiharde’ aanpak. “Blowen is slecht en hoort niet op school.” Dat is nog eens duidelijke taal. Ik ben het eens met Opstelten dat kinderen beter niet dan wel kunnen blowen. Maar welk effect heeft deze maatregel? Gaat de jeugd er minder door blowen? Ik geloof er niets van. De uitspraak van Opstelten past perfect tussen de rest van zijn goedkope repertoire. In Ivo’s overzichtelijke wereld heb je goeie en slechte mensen. De slechte mensen moet je hard straffen. Dat is de VVD-visie over veiligheid. Punt. Van de kortzichtigheid van deze minister word ik moe. Waarom schiet je alle overtreders en overlastgevers niet gewoon direct dood? Gewoon in iedere stad en dorp tot de tanden bewapende commando’s neerzetten. Overtreding? Geen gelul: direct neerknallen. Geen werkloosheid meer en geen last meer van kansloze recidivisten. Kan de rest van Nederland op verantwoordelijke wijze van zijn vrijheid genieten.

Vrijheid en verantwoordelijkheid was toch ook het motto van dit kabinet? Toch?!

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bewaarplicht als boegbeeld van onze bevrijding

Deze gastbijdrage is van Axel Arnbak van Bits of Freedom. Het stuk is ook op de site van BOF te lezen.

Stilaan openbaart zich de impact van deze massale controlemaatregel op de privacy en vrijheid op het internet. Deens onderzoek laat zien dat iedere burger door de bewaarplicht circa 225 keer per dag wordt gemonitord. Iedere zes minuten wordt vastgelegd met wie iemand belde, hoe lang, waar hij was. Inkomende en uitgaande e-mailtjes, sms’jes en mms-berichten vallen eveneens onder de bewaarplicht. ‘Wie zijn de anonieme bronnen van die kritische journalist?’, ‘was u op kerstavond van 17:01:12 tot 17:34:51 bij uw psycholoog?’ Door dataretentie ligt het antwoord op dit soort vragen voor het oprapen in de databanken van telefonie- en internetproviders.

Voor het oprapen, omdat deze privé-informatie eenvoudig opgevraagd kan worden door instanties belast met de bestrijding van terrorisme en criminaliteit (‘opsporingsdiensten’). De bepalingen in het Wetboek van Strafvordering zijn zo ruim geformuleerd dat in theorie van vrijwel iedereen gegevens kunnen worden opgevraagd. Je hoeft niet ‘verdacht’ te zijn, de aanduiding ‘betrokkenheid’ is al voldoende voor een vordering, die niet getoetst wordt door een rechter-commissaris. Dus als uw collega verdacht wordt van de ‘heling van een goed’ (koopt een fiets op straat, bijvoorbeeld), kan de officier van justitie al uw bel-, sms- en internetverkeer van de afgelopen twaalf maanden inzien. Het wordt zelfs grappig, als we de wet goed bestuderen. Als uw zoon verdacht wordt van het ‘gebruiken van een hond als trekkracht’ kan de politie al uw telecomverkeer opvragen. Laat die hond voortaan zelf maar uit, u weet nooit wat kleine Max van plan is!

Foto: Jay Phagan (cc)

Cameratoezicht in tijden van bezuinigingen

Vandaag een bijdrage van Sander Flight. Het stuk verschijnt vandaag ook in NRC Handelsblad en is eveneens op zijn site te lezen.

Cameratoezicht in Groningen heeft niet geleid tot een afname van geweldscriminaliteit in het centrum, zo bleek uit een onderzoek dat eind oktober werd gepresenteerd. Het aantal geweldsdelicten steeg in drie jaar tijd met twaalf procent. Groningen gaat desondanks door met het cameraproject en wil, tegen het advies van de onderzoekers in, ook camera’s ophangen in delen van het centrum waar nog geen camera’s hangen.

Groningen is niet de enige gemeente die cameratoezicht wil uitbreiden: een analyse van nieuwsberichten in 2009 en 2010 laat zien dat 44 Nederlandse gemeenten nieuwe camera’s hebben opgehangen of bestaande cameraprojecten hebben verlengd of uitgebreid. Als het aan het nieuwe kabinet ligt, zal dit aantal de komende jaren verder stijgen. In het regeerakkoord staat in het hoofdstuk over veiligheid: ‘Er komt meer cameratoezicht’. De nieuwe minister van Veiligheid en Justitie gaat hier niet over – de gemeenteraad moet de burgemeester toestemming geven – maar de boodschap is duidelijk: hoe meer camera’s, hoe beter.

Uit dezelfde analyse over 2009 en 2010 blijkt dat acht gemeenten na discussie hebben besloten géén cameratoezicht in te voeren. De argumenten zijn divers: te duur, te zwaar middel, kost teveel tijd, eerst andere maatregelen een kans geven. De gemeente Heerhugowaard is een bijzonder voorbeeld: hier oordeelde het OM dat de problemen niet groot genoeg waren om cameratoezicht te rechtvaardigen. De gemeente was not amused en besloot een aantal beveiligers in te huren, om overlastgevers direct aan te spreken op hun gedrag. Dit werkte zo goed dat de gemeente eind oktober 2010 besloot hun contract te verlengen en verder af te zien van camera’s.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ontsnappen aan de korzeligheid

Een eerste bijdrage van Michel van Eeten, weblogger en wetenschapper aan de TUDelft. Het stuk is ook op zijn weblog Bijzinnen te lezen.

Wie uitgebreid Sinterklaas viert, doet er goed aan een liefde op te vatten voor het eindrijm. Zo moet iemand die zich bezighoudt met veiligheid, leren houden van de hyperbool.

Maandag was ik op een symposium over veiligheid op internet. De hyperbolen betroffen vooral het onheil dat ons zou bedreigen. Uiteindelijk verkondigen die overdrijvingen dezelfde boodschap: onze strijd is nobel en verdient meer erkenning. De hyperbool is het wapen van de miskenden, van hen die bang zijn te tekort gedaan te worden. De overdrijving helpt de realiteit een handje bij het behartigen van de goede zaak. Blijkbaar kan de realiteit dat niet op eigen kracht.

Tijdens het veiligheidssymposium betoogde een politieagent dat de criminaliteit op internet exponentieel toeneemt. Hij had enkele rekwisieten meegenomen: een schaakbord en een paar zakken rijst. Voor het geval de toehoorder de ernst van die mededeling zou ontgaan. Een rijstkorrel op het eerste vakje, twee op het tweede vakje, vier op het derde vakje. Ruim voor het laatste vakje van het schaakbord zou die reeks de totale wereldproductie overstijgen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

DNA in je paspoort?

Binnen nu en vijf jaar zullen biometrische eigenschappen zoals vingerafdrukken, irisscans en andere biometrische kenmerken steeds vaker gebruikt worden in het dagelijks leven van mensen. Nu worden die gegevens vooral ingezet om terroristen op te sporen of boeven te vangen, straks kunnen consumenten ermee betalen, hun eigen huis binnenkomen of zonder paspoort reizen.

Dit toekomstbeeld schetst het Nederlandse bedrijf WCC Smart Search & Match tijdens het internationale congres ID World in Milaan, dat op 16 november van start gaat, en op de conferentie Identity Next in Den Haag op 8 december.

WCC werkt zelf mee aan die ontwikkeling door het gebruik van biometrische eigenschappen zo eenvoudig, goed en goedkoop mogelijk te maken. Het bedrijf levert software zoals de database en zoekmachine ELISE, die onder meer gebruikt wordt door politie, grensbewaking en het Ministerie van Justitie, en die in staat is de best passende match te vinden.

Volgens CEO Peter Went van WCC worden burgers sinds 11 september steeds vaker geconfronteerd met biometrie. Wie naar Amerika reist moet bijvoorbeeld zijn vingerafdrukken laten scannen. India lanceerde onlangs het nationale UIDAI programma om zijn 1,2 miljard inwoners met behulp van vingerafdrukken, irisscans en gezichtsherkenning een biometrisch ID-nummer te geven. Daarmee kunnen ze een uitkering, voedselbonnen of gezondheidszorg verkrijgen, iets wat ze nu ontberen omdat ze geen identiteit hebben.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe onveilig wordt mijn wijk onder Rutte?

Ik woon in Zuilen. Een echte achterbuurt. Het is hier altijd koud en nat, zelfs als er goed weer is voorspeld. Groepjes hangjongeren kijken passerende buurtbewoners dreigend aan. In mijn wijk gaat alles net even anders. De stoep is het fietspad, vuil hoort naast de afvalbak en jonge scooterrijders rijden met oude damestasjes. De buurt is in verval. Leegstaande galerijflats vol graffiti zijn het speelterrein van de verwaarloosde buurtkindertjes. Er is geen flat waar de ruiten niet zijn ingegooid. In een hoek staat de volgende tekst gespoten: “Hier pissen op kaaskoppen”. Aan de lucht te ruiken houden ze in mijn wijk niet van kaaskoppen. Dit is een vreselijke plek. Wat zeg ik: dit is de hel op aarde!

Ik woon in Zuilen. Een vrolijke volksbuurt waar het herfstzonnetje aangenaam schijnt. De hele buurt zindert van vernieuwing. Overal wordt gebouwd en gerenoveerd. Een school uit de jaren ’20 is in oude luister hersteld. Nu huist er een cultureel centrum met een prachtig theater. Mijn ommetje voert me langs de Vecht door een straat waar kinderfietsjes slotloos buiten staan. Een blozende bakfietsmoeder rijdt me zorgeloos voorbij. Ik volg de Vecht en kom uit op een romantisch sprookjeskasteel, een ooievaar cirkelt er majestueus rond de kantelen. Dit is een fantastische plek. Wat zeg ik? Dit is een waar peuterparadijs!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Teeven rotzooit maar wat aan met de veiligheid

Fred Teeven (Foto: Flickr/roel1943)

Staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid & Justitie – ik blijf het een Orwelliaanse naam vinden – wil dat TBS’ers die tijdens verlof proberen te ontsnappen, een strafbaar feit plegen tijdens verlof of zich aan begeleiding onttrekken minimaal een jaar geen verlof meer krijgen.

Er zijn tot nu toe dit jaar 31 TBS’ers die in deze categorie vallen, tegen 24 vorig jaar. Geen nieuwsrubriek meldt op hoeveel verloven dat in totaal is en of het vooral om een dagje te laat terug zijn ging of tijdens verlof verkrachten en moorden. Strafpunten voor de Nederlandse journalistiek.

Maar dat is niet waar het me om gaat. Het gaat me om wat Teeven als motivatie voor zijn voorgestelde maatregel geeft. Hij zegt dat hij ‘het imago van TBS wil verbeteren’ en dat hij ‘denkt dat de maatregel voor TBS’ers een afschrikwekkend effect heeft.’ Tamelijk schokkende uitspraken.

TBS is een maatregel die wordt opgelegd aan mensen die (mede) als gevolg van een psychiatrische stoornis een misdaad plegen. Het is de bedoeling ze te behandelen om zo te zorgen dat ze het niet weer doen. Daarvoor moet de beste mogelijke behandeling worden toegepast, zowel in het belang van de TBS’er als in het belang van de samenleving. Het is niet de bedoeling dat een staatssecretaris zonder enige achtergrond in de psychiatrie dat gaat doorkruisen met maatregelen waarvan hij denkt dat ze een afschrikwekkend effect hebben en waarvan hij hoopt dat ze het imago verbeteren. Het hele idee dat imago überhaupt een rol zou moeten spelen bij een medische behandeling is volkomen absurd. Chemotherapie heeft ook een kutimago. Terecht. Maar het werkt wel.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laten we ons leiden door angst…of door beleidsevaluaties?

Deze bijdrage is van Bart de Koning, publicist en schrijver van het zojuist verschenen Operatie blauw: weg met de bureaucratie bij de Nederlandse politie en Alles onder controle.

politie autoToegegeven: je moet er een beetje een nerd voor zijn, maar het lezen van beleidsevaluaties kan héél leerzaam zijn. Achter een beresaaie titel kan een wereld van ellende schuilgaan. Neem bijvoorbeeld het Onderzoek samenwerkingsafspraken politie 2008, van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid.

Toen ik afgelopen zomer bezig was met onderzoek voor mijn boek over de politie Operatie blauw: weg met de bureaucratie bij de Nederlandse politie, zoemde het al rond in het politiewereldje: de Inspectie heeft een ver-nie-ti-g-end rapport geschreven over de automatisering bij de politie en op het ministerie zitten ze er enorm mee in hun maag. Hoewel het rapport al heel lang klaar was, verscheen het pas heel stilletjes op de site van de Inspectie rond het weekend van de verloren WK-finale. Die timing had het gewenste effect, want het rapport is tot nu toe buiten het politiewereldje bijna niet opgemerkt.

Wie het leest begrijpt waarom ze er op het ministerie zo mee in hun maag zaten.

Er staat met zoveel woorden in dat de grote computercrash -waardoor de politie in Noordoost-Nederland begin dit jaar dagenlang zonder computers zat- te wijten is aan mismanagement. De Inspectie stelt ook vast dat korpschefs bewust de invoering van landelijk werkende informatiesystemen bij de politie hebben gesaboteerd. Er is sprake van ‘omzeil- en vermijdingsgedrag’: ‘Dit tast de kwaliteit van de opsporing en de handhaving aan en heeft daardoor gevolgen voor de effectiviteit van het politiewerk.’ Dat zijn snoeiharde conclusies. Bij misdaad is het Haagse recept al jaren hetzelfde: meer geld, meer agenten en vooral méér bevoegdheden voor de politie. Het nieuwe kabinet zet die traditie dapper door en wil bijvoorbeeld preventief fouilleren en cameratoezicht uitbreiden- waar Dimitri Tokmetzis al terecht de vloer mee aanveegde.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende