Een korte gastbijdrage van Bart de Koning, journalist en schrijver. De Tweede Kamer zal ongetwijfeld nog een onafhankelijk onderzoek eisen naar de mislukte evacuatie in Libië. Hierbij al vast -gratis en voor niets- een aantal conclusies en aanbevelingen die cut and paste in het eindrapport kunnen. Ze zijn afkomstig uit onderzoek dat het Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement (COT) deed naar de strandrellen bij Hoek van Holland. Professor Uri Rosenthal kon in 2009 precies uitleggen wat de politie fout had gedaan en hoe dat beter kon. Je hoeft alleen 'evenementen' te vervangen door 'militaire acties' en het evaluatierapport over Libië is al klaar. Een paar tips van Uri Rosenthal uit 2009: "Alertheid Alle betrokken diensten dienen structureel alert te zijn op mogelijke gebeurtenissen voorafgaand, tijdens en na evenementen. Deze structurele alertheid komt tot gelding in het ontwikkelen van adequate scenario’s, en voldoende, serieus te nemen oefening." "(..)Daarbij is volledige duidelijkheid over de commandoposities en de specifieke taken en verantwoordelijkheden van commandanten en ondercommandanten cruciaal. Op basis van een vastgesteld functieprofiel moet worden vastgesteld wie in het district de functie van Algemeen Commandant of Operationeel Commandant moet vervullen. In deze structuur moet een expliciete koppeling worden gelegd tussen informatie en operatie."
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het wordt steeds gevaarlijker in Kunduz. Op 10 februari maakt een zelfmoordenaar een eind aan het leven van de districtsgouverneur van Char Darah. Nog geen 2 weken later: bij een zelfmoordaanslag op een overheidsgebouw in Imam Saheb vallen ruim 30 doden. Op 10 maart ontmoet de politiechef van de provincie in Kunduz-Stad de man met de zeis. Afgelopen maandag. Na een kamikazeaanval op een rekruteringscentrum van het leger in Kunduz-Stad sterven zeker 36 mensen een gewelddadige dood. Samenvattend: in 2,5 maand vallen bij 11 aanslagen ruim 100 doden. Verslaggevers spreken van een bommencampagne van de Taliban en verwachten dat het geweld in de lente verder escaleert. Kunduz is de gewelddadigste provincie in het Noorden van Afghanistan. Niet alleen de Taliban zijn in Kunduz actief, ook tal van andere rebellengroepen hebben de wapens voor een lenteoffensief opgepakt. In het bijzonder: Al-Qaida en de Islamic Movement of Uzbekistan.
Toch gaat de ‘civiele trainingsmissie’ gewoon door. Ik zie veldwachter Ali en Mo al op hun ronde. Net geslaagd voor hun 10-weekse cursus. “Hé Ali, ligt daar niet een bergje zwerfvuil voor dat opleidingscentrum? Bonnetje schrijven? Nee Mo, dat is het werk van die bomvestterrorist van afgelopen maandag. Andere afdeling.” Niet grappig? Dat is de situatie in Kunduz ook niet. Een civiele missie in Kunduz is geen optie. Een civiele missie in Kunduz is een contradictio in terminis. De situatie in Kunduz leidde deze week tot Kamervragen van de SP aan minister Rosenthal. De wereldvreemde minister van buitenaardse zaken antwoordde dat “een dagelijkse dreigingsanalyse” dé oplossing is. Hoe moet ik dat zien? “Vandaag ligt het aantal te verwachte zelfmoordterroristen in de regio tussen de 0 en de 3. Dit resulteert in een dreigingniveau van 16,45%. U kunt rustig gaan trainen.” Tot zover de wondere wereld van Ufo Rosenthal.
Een tijdje geleden hoorde ik minister Rosenthal de constructie van de gedoogcoalitie aan de Turkse pers uitleggen. “We believe that Islam is a religion, the PVV believes that Islam is a political ideology.” Duidelijke taal. Maar klopt het ook? Religie is mensenwerk. Politiek is mensenwerk. Simpel geformuleerd: de Islam is wat mensen er van maken. Mensen gebruiken de Islam als religie, als politieke ideologie of als religie en politieke ideologie door elkaar heen. De Islam wordt uiteraard ook gebruikt als politieke ideologie. In onder andere Marokko, Iran en Saoedi-Arabië zien we dat dagelijks.
Veel machthebbers gebruiken religie om hun macht te legitimeren. Daar is niets nieuws of uitzonderlijks aan. Iedere religie kan ingezet worden als politieke ideologie. Ook als gewelddadige politieke ideologie. De kruistochten, de Nederlandse Opstand, de oorlog in Joegoslavië en de (Palestijnse) Jihad staan allemaal bekend om religieus geweld. Maar waren geloofskwesties ook de -enige- aanleiding voor die conflicten? Vrijwel nooit. Dieperliggende oorzaken van religieus geweld zijn altijd weer consolidatie van macht, uitbreiding van macht of het herwinnen van macht. Kortweg: macht. Voor Wilders is de Islam vooral een gewelddadige politieke ideologie. Dat is waar, maar niet de hele waarheid.
Toch hoeft tegenover die halve waarheid van Geert, geen andere halve leugen geplaatst te worden. Liever niet zelfs. Dat mensen een religie voor andere doeleinden gebruiken dan het aanbidden van een onzichtbare alwetende, dat weet de minister vast wel. Waarom dan toch die kortzichtige mening van minister Rosenthal? Waarom moet de Nederlandse regering überhaupt een mening hebben over de Islam? Als je gedoogpartner een slim spelletje speelt, betekent het nog niet dat je verplicht het spelletje moet meespelen. Beoordeel mensen en machthebbers op hun daden. In de spierballentaal van de VVD geformuleerd; voor iedereen die straf verdient: straf!
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Het verslag komt geheel voor rekening van de Amerikanen. In het gesprek met de Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO heeft de topambtenaar de Amerikanen niet opgeroepen om minister Bos onder druk te zetten. De ambtenaar heeft daartoe dus ook geen instructies ontvangen van de minister van Buitenlandse Zaken.
Eigenlijk zegt minister Rosenthal gewoon dat de Amerikanen liegen. Dat is best een gewaagde aanpak. Maar misschien moet hij gewoon zijn mond houden. Er rollen zoveel onthullingen uit de cables dat niemand de tijd heeft om ervoor te zorgen dat een zaak tot op de bodem wordt uitgezocht en dat mensen ter verantwoording worden geroepen.
Zaterdag 29 januari werd bekend dat de Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami in Iran was geëxecuteerd vanwege drugssmokkel. Omdat Iran de Nederlandse identiteit van Bahrami niet erkent, werd Nederland hiervan niet vooraf op de hoogte gesteld. Dit leidde tot een stevige diplomatieke rel waarbij alle ambtelijke contacten van Nederlandse zijde werden bevroren. Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal noemde de executie een ‘barbaarse daad van een barbaars regime’ en het proces dat ertoe leidde een ‘farce.’
Iran verweet Nederland op haar beurt ‘op te komen voor criminelen en drugskoeriers’ en zelfs steun te geven aan ‘terroristen die verantwoordelijk zijn voor de dood van meer dan twaalfduizend mensen.’ Iran doelt op steun die Nederland zou geven aan de Mudjahedin-e Khalq (MEK), een religieus-linkse organisatie die tot doel heeft de Islamitische Republiek van Iran ten val te brengen.
Wat opvalt aan de berichtgeving rondom deze kwestie is dat zonder uitzondering de media niet serieus ingaan op deze laatste beschuldiging. Aangezien die bijzonder zwaar is, is dat vreemd. Thomas Erdbrink, de Irancorrespondent van de NOS, is een illustratief voorbeeld. Hij doet de kwestie erg gemakkelijk af: ‘de Iraniërs voelen zich in de hoek gezet door Nederland en dan doen ze wat ze altijd doen, namelijk aanvallen.’
Minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken gaat met de ontwikkelingsorganisatie ICCO praten over de website Electronic Intifada. Dit is een portal met nieuws en commentaar over het Israëlisch-Palestijnse conflict vanuit het Palestijnse perspectief. GroenLinks kamerlid Arjen El Fassed is er ooit mee gestart en werkte tot dit voorjaar als vrijwilliger voor de Electronic Intifada. ICCO heeft de website financieel gesteund en Rosenthal vindt dat dit niet kan, want ICCO ontvangt geld van de Buitenlandse Zaken. En met dat geld mag geen website gefinancierd worden die geluiden laat horen die afwijken van het regeringsstandpunt, zei hij vandaag voor de radio.
ICCO weerlegt de ‘misleidende informatie’ van de pro-Israel lobby die voor Rosenthal aanleiding was om in te grijpen. En meldt ook nog dat de bijdrage aan de Electronic Intifada afkomstig is uit particuliere donaties.
Maar ook als het ICCO de Electronic Intifada wel met ontwikkelingsgeld zou steunen komt de minister met zijn interventie gevaarlijk dicht bij een onaanvaardbare aantasting van het vrije verkeer van informatie. Het is toch een vreemde gedachte dat organisaties die gemeenschapsgeld ontvangen alleen maar standpunten mogen helpen verspreiden die de goedkeuring van de regering kunnen wegdragen? In welke tijd leven we? Ik ben bang dat onze ministers als dat zo zou zijn dagelijks vele bezoekjes moeten gaan afleggen bij allerlei media voor ‘pittige gesprekken’ (zoals Rosenthal het uitdrukte). Als je zijn standpunt doortrekt is een publieke omroep die gesteund wordt door de overheid eigenlijk ook onmogelijk. Een standpunt waar de PVV zich wellicht in kan vinden, maar de huidige regering toch echt niet.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Net als minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal sprak ook premier Rutte vanochtend bij zijn eerste bezoek aan Berlijn Nederlands tijdens de persconferentie. Gelukkig was men in het Kanzleramt, anders dan bij Rosenthals bezoek, er op voorbereid. Angela Merkel kon Rutte dankzij een tolk wel volgen. De twee bezoeken doet de vraag rijzen: spreken onze nieuwe ministers wel hun talen?
De twee belangrijkste internationale kopstukken van de nieuwe Nederlandse regering treden in Berlijn voor de pers, en beiden lezen eerst een in het Duits opgestelde verklaring op om vervolgens in het Nederlands verder te gaan. Opmerkelijk voor een land dat leeft van de internationale handel (met Duitsland) en de internationale contacten.
Het is ook een hele verandering ten opzicht van oud-premier Jan-Peter Balkenende. Die verraste hier in Berlijn anderhalf jaar geleden met een humoristische speech vol zelfspot over het calvinisme. Balkenende sprak vlot en in vloeiend Duits.
Merkel schrikt op
Het moment dat Rutte overschakelt van het Duits naar het Nederlands was het leukste moment in de persconferentie: Merkel kijkt verschrikt op naar haar Nederlandse gast. Vervolgens werpt ze een ongeruste blik naar links, naar de cabines waar de tolken zitten. Opgelucht ziet ze achter het glas de vertaalster Nederlands-Duits zitten. De twee dames hebben oogcontact en Merkel klemt gerustgesteld snel de koptelefoon over haar rechteroor.
Het was een belangrijk bezoek voor de kersverse Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Zijn eerste reis ging naar Duitsland, de belangrijkste partner van Nederland en ook het enige Europese land waar vanuit de regering harde woorden vielen over het nieuwe Nederlandse kabinet. Rosenthal verraste tijdens de persconferentie met zijn Duitse ambtgenoot Guide Westerwelle door Nederlands te spreken. Noch zijn gastheer, noch de Duitse pers verstond zo zijn uitleg over waarom VVD en CDA met de PVV in zee zijn gegaan.
De openingswoorden van Rosenthal waren nog uitgeschreven in het Duits. Rosenthal deed zijn best en met enig doorzettingsvermogen droeg hij ze voor.
‘Briljant Duits’
“Gefeliciteerd met uw briljante Duits. De journalisten zijn wat verlegen, anders zouden ze applaudisseren,” was het merkwaardige commentaar van de Duitser Westerwelle.
Rosenthal probeerde het daarna niet meer in het Duits, maar schakelde na een enkele opmerking in het Engels over op het Nederlands. Toegegeven: een Nederlandse verslaggever stelde een vraag in het Nederlands, maar dat Rosenthal vervolgens in het Nederlands antwoordde is opmerkelijk, want noch zijn Duitse gastheer Westerwelle, noch de Duitse pers verstond zo een woord van wat hij zei. Een tolk was niet aanwezig en dat terwijl het inhoudelijk niet eens zo onbelangrijk was wat hij te melden had.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
