Kamermeerderheid nu tegen centrale opslag vingerafdrukken
, door
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Kunduz en onze politieke zeden
, door
Voor iedereen met een beetje pacifistisch sentiment in zijn lijf, moet het wel voelen als verraad aan de goede zaak, het steunen van de missie naar Kunduz. De scheiding der geesten loopt onbehaaglijk: D66 en GL hadden per motie om een trainingsmissie gevraagd, oude partners CU en PvdA werden uit elkaar gespeeld, het huidige oppositieblok toont grote barsten, PvdA en PVV staan aan dezelfde kant van een scheidingslijn.
Die druiven zijn zuur: zo zuur dat de PvdA sprak van een ‘one-night-stand’ van Sap en Rutte: het kan moeilijk zuurder en kwaadaardiger. Maar voor de oude PSP-ers in Groen Links is het ook niet leuk; zij bereiden zich voor op een stevige interne discussie, als zij al niet in drommen de partij verlaten.
Wat mij bezig houdt is de vraag waar de hartstochten vandaan komen? Om te beginnen bij de PvdA: ik heb eerder gesproken van de Afghanistan-crisis als een bedrijfsongeval. Maar dat beeld verdient bijstelling door Wikileaks: Bos en Verhagen zijn misschien onhandig geweest, maar Bos was slim genoeg om te merken dat hij gepiepeld werd en hield, al of niet op de hoogte van onjuiste manipulaties, zijn rug recht. Soms zijn trucs contra-productief.
En inderdaad; bij de G-20 mocht Nederland niet meer aanschuiven. Maar hoe erg is dat precies? De status van trouwe bondgenoot ben je toch niet zo maar kwijt? Het beeld van Hillary Clinton en de kwispelende Verhagen zit diep. En in de Navo hebben we toch niet alleen een rol als er een Nederlandse Secretaris Generaal zit? Welk Nederlands belang wordt nu precies gediend met het leveren van een inspanning in Afghanistan, waar b.v. de Duitsers en de Amerikanen ongeveer een zelfde wegloopneiging hebben als Nederland?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Houdt verkiezingen voor Eerste en Tweede Kamer tegelijk
, door
Door Bert van den Braak van het Montesquieu Instituut.
“Zelden of nooit moest aan de verkiezingen voor de Staten zulk een beteekenis worden gehecht, als thans het geval is”. Dat was in 1904 in een dagblad te lezen. Die woorden kunnen dit jaar vrijwel letterlijk opnieuw worden geschreven.
In 1904 stond de toekomst van het kabinet-Kuyper op het spel. In de Eerste Kamer had dat kabinet geen meerderheid; de liberalen domineerden daar nog. Sinds 1897 hadden de confessionelen in de diverse Provinciale Staten wel flink terrein gewonnen. Maar omdat de Eerste Kamerleden voor negen jaar werden gekozen en om de drie jaar slechts een derde deel werd vernieuwd, duurde het lang voor die winst zichtbaar werd in de Eerste Kamer.
De Statenverkiezingen van 17 juni 1904 zorgden ervoor dat Zuid-Holland ‘om’ ging: rechts kreeg daar in de Staten een meerderheid. Bij het toenmalige meerderheidsstelsel bij verkiezingen betekende dat automatisch dat voortaan de Zuid-Hollandse Staten rechtse Eerste Kamerleden zouden kiezen.
Om ervoor te zorgen dat de winst van juni direct in Eerste Kamerzetels kon worden omgezet, greep Kuyper de verwerping van de Hoger-onderwijswet door de Eerste Kamer aan om die Kamer op 19 juli te ontbinden. Dat betekende dat alle vijftig Kamerleden vervolgens in één keer moesten worden gekozen en dat direct de nieuwe machtsverhoudingen in de Staten konden worden ‘vertaald’ in Eerste Kamerzetels. Rechts (het kabinet-Kuyper) kreeg zijn rechtse Senaatsmeerderheid.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Quote du Jour | Eurostilte
, door
„Niemand met enige positie heeft er belang bij dat er in het openbaar over de euro wordt gediscussieerd.”
Aldus econoom Arjo Klamer in NRC Handelsblad 1.0. De Tweede Kamer houdt hoorzittingen over de toekomst van de euro achter gesloten deuren. De minister, maar ook de parlementariërs zijn doodsbang iets verkeerds te zeggen waardoor ze de al nerveuze financiële markten verder ontregelen. Die geslotenheid is jammer, zegt een aantal economen, zoals Klaver en Rick van der Ploeg. In het buitenland, en in het bijzonder in Duitsland, wordt de eurocrisis aangegrepen om diepgaande vragen te stellen over de wenselijkheid van de euro, maar ook over onhoudbare levensstijlen van burgers (in het bijzonder het probleem van de te zware hypotheeklasten die velen torsen) en moeilijke, maar onvermijdelijke keuzes die in het verschiet liggen. Rick van der Ploeg: „Politici hebben te maken met een electoraat. Dat zegt: wij zijn niet bereid te betalen voor landen die er een potje van maken. Maar je zal toch ééns moeten zeggen dat het afstempelen van staatsobligaties of een ordentelijk faillissement van een bank soms nodig zal zijn. Maar daar is geen discussie over.”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De lange weg naar open politieke data
, door
Dit stuk verschijnt ook op het discussieplatform over Open Politiek op Dodlab.org
Lang, lang geleden dook ik vanaf mijn huis in het parlementaire documentatiesysteem van de Tweede Kamer. Waarom? Omdat het kon.
Het direct volgen van wat er in de Tweede Kamer gebeurde was tot de komst van internet alleen voorbehouden aan journalisten, politici, lobbyisten en mensen met heel veel tijd over. Maar nu kon ineens iedereen vanuit zijn luie huiskamerstoel alles inzien. Tenminste, dat was het idee.
Het bleek al snel dat de realiteit hardnekkiger was. Hoewel de meeste documenten uit de Tweede Kamer uiteindelijk wel op de een of andere manier online verschenen, was het erbarmelijk gesteld met de toegankelijkheid, samenhang en begrijpelijkheid. De meest eenvoudige vragen als “heeft D66 voor of tegen de eerste missie naar Afghanistan” gestemd, kostten uren werk.
Indertijd leek het me vooral een zaak van onbegrip aan de kant van de Tweede Kamer dat er niet meer gedaan werd aan het goed open stellen van alle gegevens voor alle betrokken burgers. Dus een korte actie samen met andere mensen die geïnteresseerd waren in de beschikbaarheid van de gegevens zou mogelijk snel leiden tot verbetering van de situatie.
Dat was ruim 5 jaar geleden. In die tijd is er veel gebeurd (vooral door anderen), maar weinig veranderd aan de bron. Het Parlando systeem is over gegaan in Officiële Bekendmakingen. Nog steeds dezelfde documenten, nog steeds gebrek aan samenhang, nog steeds niet goed doorzoekbaar en nu zelfs incompleet. En dat terwijl binnenskamers inmiddels een beter systeem draait, Parlis.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoe democratisch is Nederland?
, door
Nederland staat onveranderlijk hoog genoteerd in de lijst van democratische landen van het het Amerikaanse Freedom House. Op grond van het jaarlijkse overzicht van politieke rechten en burgerlijke vrijheden mogen we ons gelukkig prijzen hier te wonen en en niet in Wit-Rusland of Noord-Korea. Maar democratie is behalve een bestuursvorm ook een ideaal om aan te werken. En dus valt er in Nederland ook nog wel wat te doen. Aan de informatievoorziening bijvoorbeeld, de basis van een democratische besluitvorming.
Nederland loopt niet voorop als het om openbaarheid van overheidsinformatie gaat. In de documentaire Woberator zegt GroenLinks Tweede Kamerlid Mariko Peters dat Nederland afglijdt naar een besloten bestuurscultuur. De recente Wikileaks onthullingen laten zien dat ook Tweede Kamerleden niet altijd goed geïnformeerd worden. Zo blijken de Verenigde Staten door Defensie beter geïnformeerd te zijn over de regeringsplannen met de JSF dan ons eigen parlement.
Volgende week promoveert Guido Enthoven in Tilburg op een proefschrift over de informatievoorziening van de Tweede Kamer. Hij constateert op grond van zijn onderzoek dat de regering het parlement slecht informeert. Er is sprake van een grote asymmetrie in de informatie tussen enerzijds de regering die een enorm ambtenarenapparaat achter zich heeft en anderzijds de Tweede Kamer. De zogenaamde Oekaze-Kok verbiedt directe communicatie tussen ambtenaren en Tweede Kamerleden. Het grootste probleem is echter de ongelijkheid in de informatievoorziening. Leden van de oppositie zijn altijd minder geïnformeerd dan leden van fracties die tot de regeringscoalitie behoren. Via de eigen ministers kunnen parlementariërs van de coalitie namelijk wel toegang krijgen tot informatie die dankzij de Oekaze-Kok niet beschikbaar is voor de oppositie. Zo wordt het principe van de gelijkheid van informatie, voorwaarde voor een eerlijk debat, met voeten getreden. En dat is geen gering smetje op het de democratisch blazoen van de Nederlandse overheid.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Quote du Jour | Afghanistan: ja of nee?
, door
“Hij had nooit een grotere angst gekend. Maar die schitterende en intense angst, dit verschrikkelijke hier en nu, tegelijk met het cruciale belang van elke beweging van zijn lichaam, duwde hem over een grens die hij tot dit moment niet gekend had. Hij gaf zichzelf volledig over aan de god van de oorlog in hem.”
(Karl Marlantes in zijn roman Matterhorn; geïnterviewd in de Volkskrant, alleen online toegankelijk voor abonnees of na eenmalige betaling)
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Effectiviteit van de Kamer
, door
[qvdd]
Voor je het weet worden die wapens bot. Ik denk dat we er als Kamer goed over moeten nadenken of we op deze weg moeten doorgaan.
[…] We moeten uitkijken dat we onze onmacht gaan etaleren door het indienen van moties, die allemaal verworpen worden en het aanvragen van spoeddebatten waar niets uitkomt.
Nu Rouvoet weer in de Kamer zit constateert hij wat wij ook al zien, het aantal moties en spoeddebatten neemt hand over hand toe en de effectiviteit van de kamer neemt daardoor af.