Verkiezingsuitslag 2012 Live Blog

Het laatste nieuws, reactie en discussie. Voor details uitslagen, klik hier. 3.02 Met meer dan 90% van de stemmen geteld, is het duidelijk dat de VVD de grootste partij van Nederland is geworden, op de voet gevolgd door de PvdA. Hier is de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen 2012 te vinden, zoals bekend om 3u 's nachts in de nacht van 12 op 13 september 2012. Dit liveblog stopt nu. MORGEN: Analyse, reflectie, en weer eens iets anders dan verkiezingsnieuws. 3.01 Stemlokalen op Antillen inmiddels ook gesloten. 2.54 Maurice de Hond: PvdD op rand derde zetel. Als ze die verliezen, gaat-ie naar de PvdA. 2.51 PVV werd toch nog ergens grootste: in het Brabantse Rucphen. 2.49 Meer dan 90% stemmen geteld, VVD staat 2 zetels voor. Rutte spreekt VVD-feesttent toe.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 07-03-2022

Hoezo links blog?

Waarin de bloggers van Sargasso elk vooroordeel over zichzelf bevestigen.

Alles wijst erop dat de Tweede Kamer na de verkiezingen van vandaag een weerspiegeling wordt van de sterk verdeelde Nederlandse samenleving. Hoe anders zou het zijn als de bloggers van Sargasso het voor het zeggen hadden in dit land.

De afgelopen weken heeft u verschillende stemverklaringen van onze bloggers kunnen lezen. De oplettende lezer zal opgemerkt hebben dat daar nogal wat ‘linkse’ partijen tussen zaten. (Vervelend woord eigenlijk, dat ‘links’. Wij spreken liever van progressief.) Uit een poll onder Sargasso’s eigen schrijfvolk blijkt dat dat geen toeval is. We zijn een nogal progressief clubje.

GroenLinks mag zich in de handjes wrijven met de aanhang onder Sargasso’s bloggers. De partij zou onder de 28 Sargasten die de poll invulden de grootste worden, op de voet gevolgd door de PvdA. Ook Partij voor de Dieren zou geen splinterpartij, maar een machtsfactor van betekenis zijn. D66 is de meest ‘rechtse’ partij die zetels zou krijgen in onze wereld, en aangezien dat in werkelijkheid gewoon een middenpartij is, mag duidelijk zijn dat Sargasso niet zo veel op heeft met rechtse politiek. Onduidelijk is overigens waar op de links-rechtsschaal we de Piratenpartij moeten plaatsen, maar met twee Piraten-stemmende Sargasten zouden ze elf zetels van ons krijgen. Genoeg om ook internetvrijheid en directe democratie eens goed op de kaart te zetten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Linkse lijsttrekkers grootste optimisten

DATA - De Twentsche Courant/Tubantia vroeg lijsttrekkers naar hun voorspelling van de uitslag van de verkiezingen. Nadere data-analyse van de uitkomsten laat zien dat linkse lijsttrekkers gemiddeld twee keer zo optimistisch zijn als rechtse.

Bas Paternotte van HP/de Tijd had al opgemerkt dat als de lijsttrekkers de voorspelling van hun eigen partij goed zouden hebben, er 44 extra kamerzetels nodig waren.

Dat riep onmiddelijk de vraag op wie nou de grootste optimist was.
Daartoe hebben we eerst het gemiddelde (afgerond weergegeven) genomen van hun uitslagen:
VVD – 32
PvdA – 27
PVV – 18
CDA – 15
SP – 26
GroenLinks – 5
D66 – 14
ChristenUnie – 6
PvdD – 3
SGP – 2
50PLUS – 2
DPK – 0
Overig – 0

Om het optimisme te peilen nemen we het verschil tussen de schatting van de lijsttrekker van zijn of haar eigen partij en de gemiddelde schatting en delen dat ook daardoor. Dan krijg je een procentuele afwijking. Zo is Jolande Sap 85% optimistischer dan het gemiddeld en is Arie Slob spot on.
Nemen we weer het gemiddelde van de linkse partijen die in de kamer zitten, komen we op een optimisme indicator van 49%. Doen we dit bij de rechtse partijen komen we op slechts 23% uit.

Conclusie: linkse lijsttrekkers zijn twee keer zo optimistisch als rechtse lijsttrekkers. En er zitten geen pessimisten onder de lijsttrekkers.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022

En nu iets heel anders.

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. De stembiecht van P. J. Cokema.

Het is al laat en straks moet er gestemd worden. ‘Moet’, want ik vind dat het deze keer harder nodig is dan anders. Na de stemverklaringen van de collega’s wordt het tijd voor P.J. Cokema’s ‘late avond’-stembiecht.

Nooit eerder heb ik zoveel twijfels als nu. Voorheen stemde ik wisselend GroenLinks en SP. Eén enkele keer heb ik de strategische stemmer uitgehangen en PvdA gestemd. En twee keer overwoog ik D66 te stemmen. Maar na de, mijns inziens, vrij belabberde oppositievoering en het nog beroerdere Lente-akkoord, wist ik het niet zo goed meer.

Daarbij komt: ik ben ook snel heel erg egoïstisch geworden. Het antwoord van ‘De Politiek’ op de bankencrisis en de eurocrisis is in uitermate negatieve zin merkbaar in werk en privéleven. Maar ik mag niet klagen. Stemmen wel.

In mijn werk (sector zorg en welzijn, daklozenopvang) vielen de eerste echte  klappen in oktober 2010 en dat hield niet meer op. De laatste klappen moeten nog worden uitgedeeld. Collega’s kwijtgeraakt (ontslagen) en een gestaag groeiende stroom nieuwkomers. Mijn functie (werkvloercoördinator) is wegbezuinigd en een paar aardigheidjes (minder seniorenverlof) zijn uit de cao geschrapt, waardoor de lol een stuk minder is. Solliciteren naar andere banen verloopt moeizaam, want de banen liggen niet voor het opscheppen.
Maar ik mag niet klagen. Ik doe het wel, maar het mág niet. Ik heb immers mijn werk nog.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ik kies voor PvdA, maar waarom eigenlijk?

Waarin de auteur tot drie keer toe probeert zijn stem te rechtvaardigen. Nota bene op de partij waar hij al jaren lid van is. Het zijn drie onaffe verhalen. Hij weet het niet. Dus hij stemt op een outsider die hij toevallig goed kent.

Ik ga woensdag stemmen op Astrid Oosenbrug van de PvdA. De kandidaat op nummer 36, die bij de huidige peilingen net buiten de boot valt. Een tof wijf dat op haar CV achter ‘hoogst genoten opleiding’ met trots heeft ingevuld: ‘Mavo, niet afgerond’. Een dame die vindt dat er meer bewijs is voor het bestaan van homo’s, vrouwen en overtuigingskracht, dan voor het bestaan van God. Een vrouwtjesnerd bovendien, die de komende regeerperiode met haar XS4ALL-achtergrond aan kernfysicus Samsom kan uitleggen waarom de Piratenpartij soms best wel een punt heeft.

Het probleem is: ik ken haar heel lang en goed. En nu moet ik mijn stem overtuigend gaan duiden. Ik betaal al jaren contributie aan de PvdA-kas, daar niet van. Maar ik heb de laatste jaren toch vooral GroenLinks gestemd. Vanwege Femke. Nu ga ik stemmen op de PvdA. En vraag me af of ik dat – los van mijn favoriete nummer 36 – rond kan redeneren.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies toch geen GroenLinks

Waarin de zwevende auteur dit jaar weer een andere keuze maakt, zij het nog niet overtuigd.

Wie jong is en niet links, heeft geen hart. Wie oud is en niet rechts, heeft geen verstand, zo wil het bekende adagium in de politiek. Je hoeft niet lang te zoeken naar bewijs dat deze stelling in zijn algemeenheid niet klopt: lees de reactiepanelen op de sites van de Telegraaf, Elsevier en de diverse rechts-conservatieve blogs maar na. En sowieso, als dat het geval is, dan was ik vroeger soms harteloos en thans volledig hersenloos.

Sinds ik op mijn achttiende het stemrecht verkreeg, hebben vele verschillende partijen op mijn steun mogen rekenen. Alle reguliere partijen binnen politieke spectrum te bieden hebben wel eens mijn stem gekregen, met uitzondering van de confessionelen en extreem- en populistisch rechts. D66 en de toen nog enigszins liberale VVD heb ik in de paarse zetels geholpen. Ook de PvdA en de SP heb ik beloond met een stem, de laatste jaren echter meer dan vroeger. Zwevend, welzeker. Maar links of rechts, altijd met mijn verstand. Nu dreigt mijn ouder wordende hart te gaan beslissen.

In 2010 zocht ik mijn heil bij GroenLinks, een partij waar ik altijd wel sympathie voor voelde. Je hebt echter slechts één keuze in het stemhokje, dus had het rode potlood nooit die lijst bereikt op het stembiljet. Maar sinds de geboorte van mijn dochter maakte ik me toch steeds meer zorgen over de toekomst van de wereld en haar bewoners. Noem me een sentimentele zak, maar het is gek wat het zien opgroeien van je eigen kind met een volwassen kerel kan doen. Ik wil voor haar een betere wereld dan waar wij nu in leven en ik wil haar niet opzadelen met de vooruitgeschoven lasten van uitbuiting, vervuiling en klimaatverandering. GroenLinks leek me de enige partij die serieus hieraan wilde werken. Maar bovenal had GroenLinks gewoon een behoorlijk sterk programma geleverd voor de verkiezingen van 2010.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende