Waarom Tulleken, Koelewijn en Vandermeersch in de fout gingen

De NRC hield zich niet aan het principe van hoor en wederhoor en aan de gouden journalistieke regel 'één bron is geen bron' in haar berichtgeving over het skiongeluk van prins Friso. Dat zijn de voornaamste conclusies van Thom Meens die in opdracht van de krant onderzocht wat er misging in de verslaggeving. Hoe opmerkelijk is het dat een krant als NRC die staat voor betrouwbare, zorgvuldige journalistiek zich niet hield aan haar eigen regels en met een verhaal kwam dat in de tabloids niet zou misstaan? Het is opmerkelijk maar wel verklaarbaar als je vanuit psychologische invalshoek analyseert waarom neurochirurg Kees Tulleken, zijn vrouw NRC-verslaggever Jannetje Koelewijn en hoofdredacteur Peter Vandermeersch in de fout gingen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief aan Kees Tulleken

Geachte heer Tulleken,

Het valt wel mee. Zelden zal iemand zich met zo’n simpele boodschap zoveel ellende op de hals gehaald hebben als u. In een poging de geruchtenstroom rondom de medische situatie van Prins Friso wat tot bedaren te brengen, verbrak u uw beroepsgeheim en bewees u uw beroepsgroep geen goede dienst. Had u een weddenschapje met de mensen van het VUmc?

U was met uw vrouw, NCR journaliste Jannetje Koelewijn, in Lech voor een conferentie toen u hoorde van het ongeluk van Prins Friso. U ging samen naar het ziekenhuis en sprak daar behandelend arts Claudius Thomé. Thomé en u stonden uw vrouw toe delen van het gesprek te op te vangen, op basis waarvan zij een voorpagina-artikel schreef in het NRC.

Als emeritus hoogleraar neurochirurgie, nota bene geridderd vanwege zijn bijdragen aan de medische wereld, bent u geen domme man. Als iemand die twaalf jaar in het medisch tuchtcollege heeft gezeten, zult u bovendien ook wel ongeveer weten hoe het zit met die geheimhouding. Vol bombarie verkondigde u bij Pauw en Witteman echter dat u uw eed bewust heeft gebroken.

Nu ben ik natuurlijk een medische onbenul, dus of het strikt genomen Thomé is die fout zit, of u, kan ik niet goed beoordelen. Wat ik wel kan beoordelen, is uw mediaoptreden. En dat was raar. Wat zat u daar nou trots te zijn op het verbreken van die eed? Bent u te groot voor zo’n lullige belofte? Waarom heeft u zichzelf überhaupt in deze situatie gebracht? Wat was u van plan te gaan doen in dat ziekenhuis? Waarom nam u uw vrouw mee? En waarom voelde u zich geroepen om te reageren op speculaties?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.