Nu en toen | Melkbussenfeest

Als deze Kerstdagen voorbij zijn rest ons nog één feest: de jaarwisseling. En ook dat feest krijgt door de lockdown een heel ander karakter. De honden zullen er blij mee zijn. Nu: Er zit wel iets merkwaardigs aan: Vuurwerk is verboden. Fop- en schertsvuurwerk mag wel. En het traditionele carbidschieten mag ook, as de lokale autoriteiten het toestaan. Carbidschieten is niet altijd toegestaan. Dit verschilt per gemeente. Neem daarom contact op met uw gemeente of carbidschieten is toegestaan en zo ja, onder welke voorwaarden. Mogelijk is een vergunning verplicht. Carbid is geen vuurwerk en valt daarom niet onder het tijdelijke vuurwerkverbod. Toen: 2 december 2003 op Sargasso: Melkbusgrapje.

Foto: Franklin Heijnen (cc)

Toen en nu | Gestolde identiteit

Toen:

13 december 2018 op Sargasso: De kerststol in memoriam.

Een groep wakkere sneeuwvlokjes Nederlanders maakt zich namelijk jaarlijks druk over onder welke naam ze gedwongen worden dat veelal zompige, kleffe – maar hey traditie – ding te consumeren. De rancune richt zich grotendeels op de feeststol, die er verder ook niets aan kan doen, maar blijkbaar wel de belichaming is van de ondergang van het avondland, homeopathische verdunning, chemtrails en anti-vaccinatie.

Nu:

17 december 2020 op Nu.nl:

Kerst- of paasstollen, dat zijn soms feeststollen. Albert Heijn en Lidl doopten de kerststol om tot feeststol. Een knieval voor de islam, werd er volop gedeeld op sociale media. Taalkundige dr. Sterre Leufkens verwondert zich over de ophef.

Nu.nl citeert Sterre Leufkens:
“Ik dacht meteen al: is dit echt omdat er moslims zijn die het woord Kerst vervelend vinden? Ik kon het me niet voorstellen, dus ben ik gaan zoeken naar reacties van boze moslims. Ik heb ze niet gevonden. Het is een commerciële overweging: een kerststol moet na Kerst uit de schappen, een feeststol kan nog even blijven liggen.”

18 december 2020 op Youtube: Kerststol of feeststol? Godsdienstsocioloog dr. William Arfman over kerstmis als identity marker.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Tradities

Misschien iets ter overweging bij een kampvuurtje op Oudejaarsavond?

De Groene Amsterdammer heeft een ‘extra dik winternummer’ gewijd aan ‘Familie & wat we willen doorgeven’. Daarin een artikel van Koen Kleijn over de omgang met geschiedenis en tradities. ‘Het woord traditie biedt geen houvast en geschiedenis blijkt te glibberig om zomaar door te geven.’

Twee voorbeelden uit Kleijn’s artikel ter relativering van ‘onze’ tradities, waar aan het einde van het jaar doorgaans hoog over wordt opgegeven:

Foto: Roel Wijnants (cc)

De wet van Pieter Dirk Uys

COLUMN - Heeft u het ook gelezen? Dat paginagrote interview in het NRC met de voorman van Civitas Christiana, Hugo Bos? Een katholieke activistenclub die zich teweerstelt tegen abortus, homohuwelijk en meer in het algemeen streeft naar:

terugkeer naar de waarden die sinds de Verlichting omver zijn gehaald en onze samenleving in betekenisloze, seculiere chaos hebben gestort

Geen gebrek aan ambitie, zou ik zeggen. Vooroorlogs is misschien nog wel haalbaar, maar vóór de Verlichting? Dan moet je toch echt in een ander land gaan wonen en ik zou werkelijk zo gauw niet weten welk. De Verlichting is overal, zelfs waar hij niet is.

Civitas Christiana heeft drie hoofdcampagnes:

  • Stichting Recht zonder Onderscheid, die zich verzet tegen abortus;
  • Gezin in Gevaar, tegen de LGBT-plus propaganda en gender-ideologie en
  • Cultuur onder Vuur, dat behoud van de Nederlandse cultuur en christelijke tradities waaronder Zwarte Piet nastreeft.

Bij dat laatste denkt u wellicht aan een fout van de journalist, maar dit is geen vergissing.

Even verderop staat het er echt:

Ook niet-gelovigen willen behoud van onze christelijke tradities, zoals Zwarte Piet.

Ik heb mij een volle dag afgepijnigd hoezo en waarom Zwarte Piet een christelijke traditie zou kunnen zijn. Maar in de bijbel kom ik niet verder dan een zéér hoge Ethiopische ambtenaar, de koningen van Kush, de Koningin van Sheba, en het mooiste meisje van de hele wereld, maar geen Zwarte Piet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederlanders meest eigenwijze immigranten?

Nederlanders meest eigenwijze immigranten?

[qvdd]

Toch proberen de Nederlandse families zoveel mogelijk vast te houden aan hun tradities. Dat vasthouden lukt aardig, en nieuwkomers kijken vreemd op als ze zien hoe Hollands de Nederlanders nog zijn. ‘Ik had nog nooit zo veel mensen op klompen gezien’, zegt Erwin Erkel, die drie jaar geleden vanuit Geldermalsen met vrouw en drie kinderen emigreerde naar Carambeí.

Ook al is de 5e generatie op komst, Nederlanders in Brazilië houden hardnekkig hun Hollandse tradities in stand. Ze houden vast aan hun Nederlandse paspoort, aan hun taal en halen huwelijkspartners uit Nederland of uit de eigen immigrantengemeenschap.

Uit heimwee? Nee, het vasthouden aan oude tradities betekent niet dat de emigranten Nederland vreselijk missen. Ook al is hij nog maar kort in Brazilië, Erkel weet inmiddels zeker: ‘Ik vind het hier heerlijk, ik wil niet terug’.
Zou hij het Braziliaanse volkslied wel uit zijn hoofd kennen?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het jaar van Het Traditionele Jaar

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Traditioneel is elke 7e van de maand is voor P.J. Cokema. Is het met die traditie gedaan?

Das pas traditioneel (Foto: Flickr/jacco de boer)

Wie met elk nieuw jaar spectaculaire nieuwigheden verwacht, komt bedrogen uit. Sterker nog: 2009 wordt het jaar van de tradities. Nu is het een traditie op zich elk jaar op te leuken met allerlei thema’s. Volgens de VN moet dit het jaar van de sterrenkunde worden. Da’s heelal wat, maar zo zal het ook het jaar van de verzoening worden. Ik vrees dat de VN met dat thema aardig in de aap gelogeerd zal zijn. Wereldwijd wil de VN dan ook nog onze aandacht voor natuurlijke vezels, want al dat synthetische gedoe is niet alleen slecht voor het milieu, het helpt alle arme katoenplukkers en zijderupskwekers ook niet aan een dik belegde boterham.

Europa komt met het jaar van creativiteit en innovatie. Net op tijd, want dan kunnen we de meest creatieve kandidaten het Europees parlement in stemmen. En wat doet Nederland? Dankzij het Nederlands Centrum voor Volkscultuur gaan we het Jaar van de Tradities beleven. Denk nou niet dat het om de promotie van het noodlijdende koekhappen en klompendansen gaat. Laten we, nu het toch ook het Darwin-jaar wordt, eens kijken of de Nederlandse tradities ook aan evolutie onderhevig zijn.

Om te beginnen is daar de democratisering van de traditie. Heel vroeger werden tradities vooral bepaald door wisseling der seizoenen of religieus/heidens getinte verhalen. Royale erfelijkheid leidde tot uitbreiding van ’s lands tradities. Later drukte de commercie een flinke stempel op een aantal rituelen en voegde daar de nodige feestjes aan toe. Van Valentijnsdag tot koopzondagen. Tegenwoordig bepaalt de stem des volks steeds meer welke tradities belangrijk geacht worden. Met dit Jaar van de Tradities in het vooruitzicht, organiseerde het Nederlands Centrum voor Volkscultuur een enquête, waar iedereen tradities kon nomineren. Dat resulteerde in een top-100, waarin goed te zien is dat ons traditionele denken zich wel degelijk evolueert.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Melkbusgrapje

In Vlagtwedde schiet men sinds jaar en dag volgens oud Grunn’s gebruik oude melkbussen weg met behulp van carbid gas. Het gebeuren is officieel verboden, maar er zijn geen wetten die de traditie expliciet verbieden. De gemeente Vlagtwedde heeft onlangs, geheel tegen de traditie én de zin van de fanatieke beoefenaars van deze prachtige proviciaalse sport, de regels aangescherpt.

“De extra regels die de gemeente Vlagtwedde wil invoeren, omvatten onder meer een verbod op het met meer dan tien melkbussen tegelijk schieten. Ook verbiedt de verordening het schieten met bussen met een inhoud van meer dan veertig liter. “Er worden nu al zelfgelaste giertanks van meer dan vijfhonderd liter ingegraven”, weet de zegsman. “Wij willen als gemeente grote schade-excessen voor zijn.”. (bron*)

Maar als moderne burgers die ze zijn laten de liefhebbers het er niet bij zitten en bedienen zich van het nieuwste snufje in onze democratie: het recht op referendum. Slechts 125 handtekeningen hebben zij nodig om in ieder geval dit jaar nog eens lekker ouderwets te kunnen carbidschieten. Met ouderwets harde knallers en zo.

Videootjes van de heren Kersten en v.d. Veen en zijn ‘Kanon’. (DivX)
Actiefoto’s

*Valt best mee toch voor een links kraaktuig?
Maar dan wel weer lekker als Coöp geschreven met Lilith :)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.