Smerig spel troef rond Thomas Dekker
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk is van Huub Bellemakers en verscheen eerder op zijn eigen blog.
Hét nieuws van de week is natuurlijk dat Thomas Dekker dan toch is gepakt. De voormalige nieuwe Zoetemelk heeft in 2007 een plasje ingeleverd en pas nu zijn er sporen van EPO in gevonden. Zoals Mart Smeets wist te melden – zowaar zonder een naam verkeerd uit te spreken – bij Studio Sport, “hetzelfde spul als bij Rasmussen”. Dat Dekker heeft gebruikt is niet zo’n hele grote verrassing. Niet vanwege Thomas Dekker zelf, sommige van de wielrenners gebruiken nu eenmaal, maar vanwege de dopingautoriteiten. Waarom anderhalf jaar na dato, waarom net voor de Tour? Vieze spelletjes.
Thomas Dekker was al een omstreden man, door gedoe met de Rabobank en een Italiaanse arts. Ondanks tientallen out-of-competition controles was er nooit iets gevonden. De grootste reden dat Thomas Dekker omstreden was, was echter dat ie ‘frivool’ was en dure auto’s reed. Daardoor had ie een hele slechte naam bij Nederlandse wielerfans, zeker sinds de broodnuchtere maar ook oersaaie Robert Gesink het heel goed doet. Zie bijvoorbeeld de vele reacties op Geenstijl. Nu is ie alsnog de opvolger van Marc Lotz, maar dan met DYNEPO.
Dekker zat fout. Daarnaast hebben echter de dopingautoriteiten grote fouten gemaakt. Hoe kan het toch zijn dat ze nu pas die resultaten hebben? En nu pas naar buiten brengen. Hier blijkt de hypocrisie van de wielerwereld. Het is immers net zoiets als je VWO-diploma verliezen omdat je gespiekt hebt in de tweede klas. Maar goed, nog steeds vals spelen. De reden dat ze nu pas met dopingschandalen naar buiten komen is pas echt smerig: publiciteit.