De Deense kunstenaar Jens Galschiot heeft een protestactie opgezet. Zijn doel is om zoveel mogelijk oranje te laten zien tijdens de Olympische Spelen in Peking. En waarom oranje? Omdat dat de kleur is van de Birmese en Tibetaanse monikken die de spil vormen van het verzet in zowel Tibet als Birma. Mocht deze actie een succes worden, dan is de kleur oranje tijdens de spelen flink gepolitiseerd. En dat wil het NOC*NSF niet: "Het kan niet zo zijn dat wij ongewild in een standpunt van anderen worden betrokken. Als sportorganisatie reageren we zeker niet op alles wat er in de wereld gebeurt, maar hier zullen we toch even kritisch naar moeten kijken." De initiatiefnemers vinden het gebruik van de kleur oranje geen politiek signaal, maar zeggen wel: "Het Nederlands olympisch team is door hun nationale kleur, oranje, de geboren ambassadeur voor dit initiatief." Hoe denken jullie hierover?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De media staan er weer vol mee: de protesten tegen de Olympische Spelen. Heel London was dit weekend uitgelopen om de Olympische fakkel door de straten te begeleiden met leuzen, waarin protestanten opriepen de Spelen in Peking te boycotten. In Parijs ging het net zo en in de Verenigde Staten dient zich eenzelfde scenario aan. Ondertussen genieten Westerse regeringsleiders er enorm van; bondskanselier Merkel gaat niet naar de openingsceremonie en Sarkozy stelt eisen aan zijn komst, maar heeft met zijn optreden er waarschijnlijk voor gezorgd dat de Franse atleten een batch dragen tijdens de openingsceremonie dat ze toch echt voor vrijheid van meningsuiting zijn! Gordon Brown gaat omdat de Dalai Lama ook gaat (en omdat het Verenigd Koninkrijk de volgende spelen organiseert) en gisteren in Netwerk wist ook oud-minister president Dries van Agt te melden dat het erg verwonderlijk zou zijn als kroonprins Willem-Alexander en minister-president Balkenende op de openingsceremonie zouden verschijnen.
Begrijp me niet verkeerd; ook ik veroordeel het Chinese regime en de wijze waarop zij in Tibet optreedt. Maar ik verwonderde mijzelf dat de aanblik van de demonstranten die de vlam proberen af te pakken bij mij een gevoel van afkeer opriep. Iedereen is op de Olympische Spelen gedoken om de aandacht te vragen voor Tibet en dat is goed, maar tegelijkertijd groeit bij mij de overtuiging dat de keuze om de acties te richten op de Olympische Spelen volstrekt verkeerd is. Een keuze die overigens wel de hypocrisie van onze maatschappij bloot legt.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag voor Frans-Paul van der Putten, gepromoveerd op de geschiedenis van buitenlandse invloed in China. Hij is momenteel als onderzoeker verbonden aan Clingendael. Deze opinie verscheen eerder in het NRC.
De druk op Westerse regeringen om actie te ondernemen tegen China’s Tibetbeleid neemt toe. In Westerse media wordt gepleit voor het boycotten van de openingsceremonie van de Olympische Spelen door vertegenwoordigers van buitenlandse regeringen. Hiermee zou een signaal worden afgegeven dat men het niet eens is met de manier waarop Beijing de crisis in Tibet aanpakt. Gehoopt wordt dat de Chinese overheid, die graag wil dat de Spelen een succes worden, hierdoor de druk van de internationale gemeenschap voelt.
Aan de ene kant is de bevordering van mensenrechten een centraal punt in het beleid van Minister Verhagen. Aan de andere kant heeft de Nederlandse economie baat bij goede betrekkingen met China. Moet Nederland oproepen tot een internationale boycot van de openingsceremonie? Of is een oproep wat te hoog gegrepen en moet de regering zich beperken tot het niet sturen van vertegenwoordigers naar de ceremonie? En hoe moet het dan met Prins Willem-Alexander, die lid is van het IOC?
De kern van het probleem
Laten we kijken naar wat de kern van het probleem in China is, en hoe zich dat verhoudt tot de Westerse wereld. De kern van het mensenrechtenprobleem in China is dat de Chinese staat te sterk is. Anders gezegd, de Chinese burger heeft onvoldoende politieke vrijheden. De overmatig sterke staat in China is het product van een verleden waarin de Chinese staat zelf juist weer te zwak was. Dat was het geval tussen circa 1850 en 1950. In die periode van honderd jaar was de centrale staat in China onvoldoende in staat de bevolking te beschermen tegen hongersnoden, criminaliteit, burgeroorlogen en buitenlandse invasies. Vele miljoenen doden zouden niet gevallen zijn als de Chinese staat in deze periode normaal had gefunctioneerd. Sinds de Communistische machtsovername in 1949 streven China’s leiders naar een sterke staat, om een herhaling van de misère uit het verleden te voorkomen. Het China van vandaag is daarom een krachtige staat, waarin de politieke rechten van individuele burgers ondergeschikt zijn aan de veiligheid en stabiliteit van het land als geheel.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ook Chinezen zijn ontevreden over het optreden van hun regering bij de ongeregeldheden in Tibet van afgelopen week. Veel te slap. ‘We konden niet geloven dat onze regering zo zwak en laf was’, tekende de New York Times op uit de mond van brave burger mevrouw Meng.
Het is niet de eerste keer dat eenzijdige propaganda de Chinese regering tussen twee vuren doet belanden. Twee jaar geleden leidde anti-Japanse retoriek van de regering tot demonstraties en rellen bij Japanse consulaten in het land. Aanleiding was toen een schoolboek dat op de Japanse markt was toegelaten, waarin Japanse oorlogsmisdrijven werden verzwegen of goedgepraat.
Indertijd waren de motieven van de Chinese regering al raadselachtig. Er waren aanwijzingen dat de regering demonstraties bewust uit de hand liet lopen, maar de nationale pers zweeg ze dood. De demonstraties kwamen handig van pas bij het blokkeren van de Japanse wens een permanente zetel in de Veiligheidsraad te verwerven.
Deze keer zijn de ongeregeldheden wel uitgebreid op televisie geweest, maar het is onduidelijk wat de regering wil bereiken met het aanwakkeren van anti-Tibetaanse gevoelens onder de bevolking. Converteerbaar in internationale druk lijkt deze woede niet. Tenzij Beijing daadwerkelijk gelooft dat Tibetaanse autonomie net zo’n gotspe is als een revisionistisch schoolboek.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
![[foto]](http://d.yimg.com/us.yimg.com/p/ap/20080407/capt.2e4c5e948a4645faa9eb5c72501a4a4d.france_olympic_torch_xtc104.jpg?x=400&y=266&sig=r_uDpQYfDHZap5645zpMpg--){kind=link}