Regen? Staatsteun!

Wie meent dat dit kabinet lak heeft aan welk solidariteitsprincipe dan ook, heeft het mis. Festivals die dreigen om te vallen door storm en tegenwind, worden gered door minister Bussemaker. Ze heeft het aanzienlijke bedrag van 500.000 euro in het 'Slecht Weer Fonds' gestort. Festivalorganisaties die door slecht weer ten onder dreigen te gaan, kunnen subsidie uit dat fonds krijgen. Zoals dat bij staatssteun hoort, dienen de getroffen organisaties de hulp terug te betalen zodra ze zichzelf weer kunnen bedruipen. Misschien een goed voorbeeld voor andere ministeries. Minister Kamp kan een fonds volstorten ten behoeve van het midden- en kleinbedrijf, voor ondernemers die dreigen te verzuipen als braderieën worden afgelast.  Minister Schippers kan sportverenigingen helpen die bij elke wolkbreuk toernooien moeten stopzetten. Gezamenlijk kunnen de ministeries een Deltaplan tegen regeldruk regendruk opstellen. Want wie wordt er nou niet op kosten gejaagd door slecht weer?

Door: Foto: Annelogue (cc)
Waan van de dag

Kernenergiecoöperatie Nederland

, door

ELDERS - Jan Coen van Elburg, directeur van Rebel Group, komt op Energieplus nog even terug op een onderbelicht punt in de discussie over kernenergie:

U heeft wellicht wel weer genoeg over kernenergie gehoord. Het zogenaamde taboe is namelijk door Lubach doorbroken en van een politiek correct sausje voorzien door de slimste mens van Nederland, Klaas Dijkhoff.

(…)

Maar er is nog iets anders, minder bekend misschien, maar wel goed om te weten. U, dus ook jij Arjan, ook jij Klaas, bent allen onvrijwillig lid van de kernenergiecoöperatie Nederland met wettelijke aansprakelijkheid. Hoe zit dat? Nederland heeft in Parijs niet alleen een klimaatverdrag ondertekend maar lang daarvoor (1960) een verdrag over schade die voortvloeit uit kernongevallen. Niet onbelangrijk, dit verdrag en daarbij behorende nationale regelgeving beperkt de aansprakelijkheid van de exploitant in geval van ongevallen tot –afhankelijk van de situatie – enkele honderden miljoenen euro’s. Dat zijn, voor het geval zich een ongeluk voordoet, de welbekende ‘peanuts’. Alleen al het opruimen van Fukushima heeft tot nu ongeveer 200 miljard gekost. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dergelijke kosten in het dichtbevolkte Nederland kleiner zullen zijn. Begin eens met het scenario Rotterdam.

(…)

Aan politieke partijen die het taboe op kernenergie willen doorbreken het vriendelijk verzoek om eerst eens uit dit verdrag van Parijs te stappen en de nationale beperking op aansprakelijkheid op te heffen. We zijn immers tegen dergelijke vormen van onrechtmatige en concurrentievervalsende staatssteun toch? Die zonnepanelen op je dak zijn toch ook ‘gewoon meeverzekerd’ om een aardige reclame te parafraseren.  Daarbij, als het allemaal zo veilig is dan kan verzekerbaarheid toch geen probleem zijn? Welke verzekeraar wil nu niet die fall out ‘gewoon’ meeverzekeren?

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Uwe Hiksch (cc)

Hield RWE verliesgevende bruinkoolcentrales open in hoop op staatssteun?

, door

Vorige maand maakte de Duitse overheid  plannen bekend om 2,7 GW aan bruinkoolcentrales van de elektriciteitsmarkt te halen en in reserve capaciteit te plaatsen. Inmiddels is bekend dat de Duitse overheid op jaarbasis € 230 miljoen zal betalen aan energiebedrijven om de bruinkoolcentrales standby te houden.

Volgens Julian Schwartzkopff, Chris Littlecott and Sabrina Schulz van E3G heeft RWE z’n verliesgevende bruinkoolcentrales bewust opengehouden met als doel publieke steun voor sluiting te ontvangen. Het lijkt er volgens hen op dat het Duitse energiebedrijf er op gegokt heeft dat het ’to big to fail’ is. Deze gok lijkt zich te gaan uitbetalen, want RWE is de grootste ontvanger van steun voor de nieuwe 2,7 GW capaciteitsreserve in Duitsland. Als het bedrag op basis van capaciteit wordt verdeeld wordt RWE met 130 miljoen Euro de grootste ontvanger. Minder dan waar RWE volgens E3G op had gehoopt, maar nog steeds goed voor 13% van het operationeel resultaat van RWE’s conventionele energiecentales over 2014.

Volgens de analyse van E3G zijn de kleinere bruinkoolcentrales van 300 MW zeer waarschijnlijk verliesgevend. In 2013 stelde de CEO van RWE Generation dat de 300 MW bruinkoolcentrales grote problemen hadden om hun kosten terug te verdienen. Op dat moment was de elektriciteitsprijs €38/MWh. Met het huidige prijsniveau dat 16% lager ligt op  €32/MWh is het bijna zeker dat deze elektriciteitscentrales verliesgevend zijn. RWE heeft 11 van deze centrales (goed voor 3,3 GW aan capaciteit), die elk meer dan 40 jaar oud zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Staatssteun DSB niet wenselijk

, door
DSB is gesloten (Foto: Flickr/marketingfacts)

Het debacle-DSB zal nog wel een tijdje rondzingen in de vaderlandse media. De inmiddels failliete bank was voor een deel van de gewone man, de immer nuchtere Nederlander. Iedereen wil weten wat er mis is gegaan en of er nog een mogelijkheid was voor een redding. Daar hintte Scheringa immers een week lang redelijk succesvol op.

Een frequent terugkomende vraag in menig voxpop is: ‘Waarom redt Wouter Bos wel ING en ABN Amro, maar niet DSB Bank?’ Het is zelfs Scheringa’s laatste strohalm. ‘Geef ons 100 miljoen, Wouter, dan redden wij met een paar partijen de bank’. De onderbuik zegt inderdaad dat het vreemd is dat een kleine speler als DSB Bank niet gered kan worden, terwijl onze reuzen wel met staatssteun overeind bleven.

Maar het kan niet. Staatssteun is geen logische stap in deze soap. Het zou namelijk een onjuiste precedent zijn om een bank te redden die door toedoen van haar eigen falen in de problemen is geraakt. Hierbij speelt absoluut geen algehele malaise binnen de financiële sector in mee. De spaarder raakte haar vertrouwen in de individuele bank kwijt. Stel dat een injectie de bank redt, wie geeft dan de garantie dat de spaarders niet alsnog massaal hun rekeningen leeghalen? Ik zou het wel doen, als ik daar een rekening had.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | ‘Record rente (moet lager)’

, door

‘De rente in buurlanden met de euro ligt 1 tot 1,5 procentpunt lager. Als de rente in Nederland 1 procentpunt lager was, hadden we 100 miljoen meer verdiend.’

Floris Deckers, de bestuursvoorzitter van Van Lanschot Bankiers, maakt zich kwaad over de spaaroorlog. Hij heeft een klacht bij de Europese Commissie neergelegd over de hoge rente van banken die staatssteun hebben gekregen (vrijwel alle Nederlandse banken behalve de Rabobank en Van Lanschot, volgens Decker): “Bij een laag risico, hoort een lage rente”.

Decker zal zich niet te populair maken bij de spaarzame burgers van Nederland, die de laatste maanden juist met een ongekend hard dalende spaarrente worden geconfronteerd. (Hij probeert weer wat populariteit te herwinnen door ondernemingen voor te houden dat zij niet profiteren van de lage ECB-rentes). Alleen al door de recente rentedalingen lijkt het mij zeer onwaarschijnlijk dat de EC veel werk gaat wijden aan deze klacht. Dus wat wil Van Lanschot nou eigenlijk? Sowieso lekker lage rentes, zodat hun vermogensbeheer weer aantrekkelijker wordt, en zij hoge rendementen kunnen voorspiegelen met navenante provisies? Of is het gewoon een afleidingsinterviewtje in de Volkskrant, om de aandacht weg te houden van de zakelijker berichtgeving (zoals ook in het FD, waar deze renterazernij niet aan bod komt) over het recent bekend gemaakte megaverlies van Van Lanschot Bankiers van 46,3 miljoen euro over het eerste halfjaar van 2009?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour

Quote du Jour | Schaamte voor overheidssteun

, door


“Ich würde mich schämen, wenn wir in der Krise Staatsgeld annehmen würden.”

Aldus Josef Ackermann, CEO van Deutsche Bank AG. Deze uitspraak heeft tot veel verontwaardiging geleid in Duitsland. Daar waar iedereen ineens gelooft in staatssteun aan banken zegt één directeur plots dat het eigenlijk nog steeds “not done” is.
Heeft hij daarmee een punt? Lopen banken te makkelijk naar de staat nu het wat slechter gaat?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.