“Italiaanse delicatessen gediscrimineerd”

Hoe lang blijft centrum-links in Italië nog aan de macht? Het is ongetwijfeld een topper geweest in de conversatie tijdens het Italiaanse kerstdiner: het in Europa aan populariteit winnende Nutriscore-systeem voor voedingsproducten. Met de kleuren van het stoplicht moet de consument bij elk product geattendeerd worden op de al dan niet aanwezige, voor de gezondheid riskante hoeveelheden zout, vet en suiker. Dat zou uiteindelijk tot een gezonder voedingspatroon moeten leiden, is de gedachte. Maar Matteo Salvini, leider van de rechtse Lega, waarschuwde vlak voor kerst op de Italiaanse televisie voor een nieuw complot van de EU tegen zijn land. Volgens hem is het een 'geheim plan' om Italiaanse delicatessen zoals olijfolie, Parma ham en Parmezaanse kaas te discrimineren. Batterij-systeem Salvini zit sinds een paar maanden in de oppositie, maar op dit punt krijgt hij toch steun van de centrum-linkse regering van de Democratische Partij en zijn voormalige coalitiegenoot de Vijfsterrenbeweging M5Stelle. Minister van Landbouw Teresa Bellanova liet weten tegen de Nutriscore te zijn. Haar regering is voorstander van een ander etiketteringssysteem met batterij-tekens om aan te geven wat er in het product zit. Dat systeem zal, als het al wordt opgemerkt door de consument, het boodschappen doen niet bepaald versnellen. Toch wil Bellanova aan de hand van wetenschappelijk onderzoek een poging doen haar collega's in de andere lidstaten ervan te overtuigen dat je met dit systeem de consumenten beter kunt opvoeden 'in plaats van hen te straffen'.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Trage communicatie

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Agamanolis en zijn waaier op PICNIC 2008 (Foto: Flickr/michellzappa)

Een tegenbeweging tegen de opmars van de fastfood kon natuurlijk niet uitblijven. En eind jaren ’80 was het zover. Vanuit Italië kwam dan eindelijk het langverwachte culinair reactionisme: de slow food beweging was geboren. Waar fast food staat voor goedkoop, mono-cultuur, globalisme, onpersoonlijkheid en ‘one size fits all’ probeert slow food de mensen te verleiden tot localiteit, kwaliteit, multi-culti, persoonlijkheid en exclusiviteit. De beweging is bijzonder succesvol, wat onder andere valt af te meten aan de gigantische hoeveelheid kookprogramma’s op TV. Op dit moment lijkt er een mooie balans te zijn tussen fast en slow food: hordes juppen halen de ene dag een patatje en gaan de volgende dag de keuken in met locale eco-producten.

Het succes van de slow food movement deed ook bij Stefan Agamanolis een belletje rinkelen. De onderzoeker, die zich vooral bezighoudt met digitale media en communicatietechnieken vroeg zich hardop af of er analoog aan de voedsel-revolutie niet ook een vergelijkbare revolutie op het gebied van elektronische communicatie nodig was. Want wanneer we aan onze huidige manier van communiceren over langere afstanden denken komen dezelfde steekwoorden als bij fast food boven. Ook het mobieltje is onpersoonlijk, resultaat van een mono-cultuur en erg algemeen (je gebruikt hetzelfde apparaat om een pizza te bestellen als om je geliefde te bellen).

Agamanolis besloot dat het tijd was voor een ‘slow technology’ movement. Met traag bedoelt hij hier natuurlijk niet de terugkeer naar de postduif, maar het verpersoonlijken van (communicatie)technologie. Locatie en doel van communicatie moeten dicteren wat voor apparaat je gebruikt of hoe dat apparaat moet werken. Of zoals Agamanolis het verwoordde: je hebt toch ook niet één enkele stoel bij je voor ieder zit-moment. Nee, je hebt een bureaustoel, een ligstoel, een zitbank. Voor ieder moment, voor ieder doel een andere stoel, of een ander soort voedsel, of een andere manier van communiceren.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.