Het zal u vermoedelijk niet zijn ontgaan dat morgen de sterfdag is van Sint-Nicolaas, een heel heilige maar overigens wat obscure bisschop uit Myra in het zuidwesten van Turkije. Hij geldt als de beschermheilige van
kinderen, zeelieden (in een duobaan met de Moeder Gods), vissers, kuipers, slagers, pasgetrouwde stellen, studenten (in een duobaan met Thomas van Aquino), kooplieden, bankiers en dieven (maar dat is hetzelfde), prostituées, officieren, hoteliers, gevangenen, ongehuwde vrouwen met een partnerwens, Amsterdam en de Amsterdammers, Rusland en de Russen, Griekenland, de Grieken en de Griekse marine, alle steden en dorpen in de wereld die ‘St. Niklaas’ heten, of iets wat daarop lijkt, iedereen met een naam die is afgeleid van ‘Nikolaas’ en meer in het bijzonder van de gehele mensheid.
De theologische discussies waarin hij een rol zou hebben gespeeld, zijn vergeten en inmiddels irrelevant. Niettemin heeft het feest nog enige waarde. De Nieuwe Catechismus van Sint-Nicolaas die ooit op Sargasso stond, legt het uit:
Sinterklaas is in de eerste plaats een feest voor volwassenen, bedoeld om hen te leren dat het goed is te geven aan hen die daarvoor niets terug kunnen doen. Daarom geeft het Sinterklaasfeest speciale aandacht aan kinderen.
Hierboven vindt u een hymne uit de oosterse kerken, waar Sint-Nicolaas iets van zijn middeleeuwse statuur heeft behouden.
