Na Donald Trump, het trumpisme

De verkiezing van Donald Trump was misschien een politiek bedrijfsongeval. Maar conservatieve denktanks maken zich ondertussen op om van deze gelukstreffer een blijvend succes te maken. Bij zijn aantreden in 1980 gaf president Ronald Reagan aan alle kabinetsleden een stapel boeken cadeau: het twintigdelige Mandate for Leadership, een uitgave van de conservatieve denktank The Heritage Foundation. De ministers zullen de stapel papier hooguit hebben doorgebladerd – net als Reagan zelf – en het was misschien ook niet meer dan een leuke publiciteitsstunt van de Heritage Foundation, maar het feit dat Reagan hieraan meewerkte geeft aan dat hij zichzelf en zijn regering beschouwde als onderdeel van een ideologische beweging. Een verstandige zet. De republikeinse partijelite had zijn opkomst met argwaan aanschouwd. Wat zou deze ex-acteur, die nauwelijks geïnteresseerd was in de partij en de conservatieve ideologie, gaan doen in het Witte Huis? Welnu, Mandate bevatte een blauwdruk voor een conservatieve revolutie, met als voornaamste onderdelen het opschroeven van de defensie-uitgaven en het schrappen van sociale programma’s en van elke regulering van het bedrijfsleven. Dát programma zou de regering-Reagan uitvoeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Ramones

Op 5 mei 1985 – tweeëndertig jaar geleden – brachten Ronald Reagan en Helmut Kohl een bezoek aan het militaire ereveld te Bitburg. Het leek zo’n goed idee: twee politici, één namens de democratische republiek in de voormalige nationaalsocialistische staat en één namens de bevrijders, zouden zich hier symbolisch verzoenen.

Wat helaas over het hoofd was gezien, was dat op Bitburg negenenveertig SS-ers lagen begraven. Er volgde een enorme rel en het werd er niet beter op toen Reagan opmerkte dat de gesneuvelde SS-ers eigenlijk net zo goed oorlogsslachtoffers waren geweest. Alle ophef leidde er – als ik het me goed herinner – uiteindelijk toe dat er geen kransen werden gelegd en dat de verzoening beperkt bleef tot een handdruk.

Ook de Ramones, die doorgaans niets wilden weten van politiek, lieten van zich horen: “Bonzo Goes to Bitburg“. En dat wilde wat zeggen, want gitarist Johnny Ramone was een groot bewonderaar van Reagan. Hij kon er echter niet onderuit te erkennen dat zijn president hem dit keer had teleurgesteld.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour | De vroege doodsstuipen van de neoliberale orde

In other words, the neoliberal era has delivered the west back into the kind of crisis-ridden world that we last experienced in the 1930s. With this background, it is hardly surprising that a majority in the west now believe their children will be worse off than they were. Second, those who have lost out in the neoliberal era are no longer prepared to acquiesce in their fate – they are increasingly in open revolt. We are witnessing the end of the neoliberal era. It is not dead, but it is in its early death throes, just as the social-democratic era was during the 1970s.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Reagan & Trump

Toen Ronald Reagan president van Amerika werd, dachten we dat de wereld zou vergaan. Het viel mee. De Amerikanen gaven hem een tweede kans. Het viel weer mee. Aan het eind van die acht jaar was een Rus, Michail Gorbatsjov, ’s wereld meest vooraanstaande politicus. Daarna verprutsten de Russen het weer. Nelson Mandela en Barack Obama namen het over.

Als Donald Trump (dan wel Hillary Clinton) de nieuwe president van Amerika wordt, is de post van meest gezaghebbende politicus ter wereld vacant. Die leemte in moreel leiderschap is spannend, maar niet rampzalig. Ook deze keer zal de wereld niet vergaan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022

Corporate Welfare Queens

ELDERS - De echte ‘welfare queens’ van Amerika zijn te vinden in het bedrijfsleven.

Een ‘Cadillac-driving welfare queen’ is in het Amerikaanse politieke vertoog een mythische grootontvangster van overheidsuitkeringen die er zodanig goed van weet te leven dat ze met een dikke auto onder haar – uiteraard zwarte – kont haar talloze welfare checks kan komen innen. De ‘welfare queen’ is zodoende – net als haar mannelijke equivalent, de ‘strapping young buck using food stamps to buy T-bone steaks’ – het grote angstbeeld van de hardwerkende belastingbetaler die zijn zuurverdiende centen niet graag naar luie, profiterende uitvreters ziet gaan.

Zowel de ‘welfare queen’ als de ‘strapping young buck’ werden gepopulariseerd door Ronald Reagan tijdens de Republikeinse presidential primaries van 1976 (die Reagan uiteindelijk zou verliezen van Gerald Ford). Dat Reagan het hierbij met de waarheid niet zo nauw nam, spreekt eigenlijk al voor zich.

Dat wil echter niet zeggen dat de VS helemaal geen ‘welfare queens’ kennen. Grote Amerikaanse fastfoodketens betalen hun werknemers namelijk een zodanig laag loon dat andere belastingbetalers maar liefst zeven miljard dollar per jaar mogen ophoesten om de aanvullende uitkeringen, gesubsidieerde ziektekostenverzekeringen en belastingsubsidies te betalen die deze werknemers nodig hebben om niet volledig in armoede weg te zinken. Alleen al de werknemers van McDonalds ontvangen zo’n 1,2 miljard dollar per jaar aan allerlei uitkeringen en subsidies van de Amerikaanse overheid. Werknemers van deze fastfoodmoloch die vervolgens bellen naar de ‘McResources Line’ (zo heet-ie echt) met financiële vragen worden dan ook direct en schaamteloos doorverwezen naar allerlei federale hulpprogramma’s. Uiteraard staat het laatste jaarverslag (pdf) van McDonald’s vol met juichende groeicijfers.

Piketty: populariteit Bernie Sanders vormt correctie op tijdperk sinds Reagan

In Le Monde geeft Thomas Piketty een helder overzicht van de twee tijdperken sinds de Grote Depressie van de jaren dertig.

Tussen de jaren dertig en zeventig kende de VS Roosevelts ‘New Deal’ en Johnson’s ‘Great Society’ met een scherp progressief belastingstelsel, en allerlei wetgeving en beleidsmaatregelen om de ongelijkheid en armoede tegen te gaan, waaronder minimumloon.

Sterker nog: de VS had in die jaren de hoogste belastingen in de wereld voor de superrijken en op bezit.

Rechter Amerikaans Hooggerechtshof Antonin Scalia overleden

NIEUWS - Antonin Scalia, de langst dienende van de negen rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof, is vandaag op 79-jarige leeftijd overleden.

Naast een persoonlijke, is dit ook een politieke zaak. Antonin Scalia is benoemd door Ronald Reagan en werd gezien als een van de meest conservatieve van de negen rechters in het Hooggerechtshof. Zonder hem is de verdeling nu vier (benoemingen door een Democratische president) tegen vier (benoemingen door een Republikeinse president), wat de volgende benoeming tot een gewichtige kwestie maakt.

Tussen droom en daad…

Een voormalig assistent van president Ronald Reagan wil dat enkele zuidelijke staten (maar niet Texas, want daar wonen inmiddels te veel Mexicanen) zich afscheiden van de VS en gezamenlijk verder gaan als land onder de naam ‘Reagan’.

Wow…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: I’ve reached my limit

[qvdd]

I have reached the point where I say enough. Would Ronald Reagan be sitting here? I’ve reached my limit. This may bring my presidency down, but I will not yield on this.

Barack Obama heeft het helemaal gehad met de Republikeinen in de onderhandelingen over het Amerikaanse schuldenplafond. Kredietbeoordelaars overwegen inmiddels de Amerikaanse kredietwaardigheid omlaag te schroeven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Volgende