Klokwerk wil weg uit het Midden-Oosten. Toch een leuk weetje: slechts twee procent van alle aanslagen die in Europa gepleegd worden, wordt gepleegd door moslims *. Ondanks dat menen velen dat het oorlog is. De politiemannen willen met volautomatische wapens de straat op. Wilders wil het leger terugroepen. De Fransen sturen juist een vliegdekschip naar Irak, en pakken wat mensen op op basis van hun uitspraken. So far for de vrijheid van meningsuiting. De algemene deler: investeer in de inlichtingendiensten, Big Brother is or will be watching you. De veiligheidsdiensten roepen om meer middelen en bevoegdheden. In Groot Brittannië heeft Cameron zelfs de oorlog al verklaard aan privacy-vriendelijke apps. De vrijheid van meningsuiting of wat daarvoor doorgaat wordt gekocht met privacy. En links? Uit die hoek horen we eigenlijk niet veel anders. Van der Laan doet een mooie poging om paniek te bezweren, Samsom doet een enigszins mislukte fittie naar Wilders, van Ojik wil er ondertussen nog wat kannen thee tegenaan gooien, maar naar onszelf kijken doet in de kakofonie bijna niemand.
Wie niet binnen een week naar het UWV gaat verliest het recht op een WW uitkering. Dus als het nu toch even niet lukt met dat werk vinden binnen een maand kost dat advies een hoop geld.
Maar dat was Rutte vast even vergeten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - Wie in Amsterdam op D66 stemt omdat hij het helemaal gehad heeft met de landelijke koers van de PvdA, helpt de stad van de regen in de drup.
Meeliftend op het succes van Pechtold staat D66 op het punt van een doorbraak in de Amsterdamse politiek. Voor het eerst sinds decennia lijkt de PvdA niet de grootste partij te worden in de hoofdstad.
Dat mensen het volledig geschoten hebben met de PvdA, daar kan ik me iets bij voorstellen. Veel traditionele PvdA-kiezers zien, na het slikken van pijnlijke principiële zaken als de JSF en het strafbaar stellen van illegalen, staatssecretaris Jetta Klijnsma als triest symbool voor het mes in de rug van mensen in de bijstand en de Wajong. Als tegelijkertijd van rijkswege flinke bezuinigingen bij de gemeenten in de zorg worden opgelegd weten we het al: even geen PvdA.
Maar met D66 raken we in de hoofdstad naar ik vrees van de regen in de drup.
Op zich sta ik meestal wel sympathiek tegenover die partij. Humanisme, mensenrechten, een groene economie en aandacht voor ondernemend Nederland, dat zijn voor mij de positieve zaken van D66.
Maar helaas gaat dit nog altijd gepaard met een angstwekkend vertrouwen in marktwerking. D66 is landelijk gezien duidelijk rechtsaf geslagen, en ook in Amsterdam koerst de in naam zo pragmatische partij op een ideologie van naïef marktliberalisme.
– Met Emile.
– Hey Emile, je spreekt met Mark.
– Mark?
– Ja, Mark, je premier-to-be, whahahahaha.
– Had je gedroomd Mark.
– Dat de beste moge winnen, Emile.
– Ik hoop niet dat Diederik wint, Mark.
– Ik ook niet Emile.
– Dat zou ook niet eerlijk zijn, vind je niet? Wij hebben immers toch de mooiste slogans?
– Vind je?
– Ja, vooral die van jullie over die belastingverlaging vind ik mooi gevonden.
– Dank je.
– Waar je midden in de crisis het geld vandaan haalt is mij eerlijk gezegd een raadsel, maar het is gedurfd.
– Ach, zolang de mensen het graag geloven, geloven ze het. Vijfenzestig blijft vijfenzestig was overigens ook een meesterzet hoor, ere wie ere toekomt.
– Ja, en het is ook waar hè? 65 zal niet plotseling 67 of 53 worden. Een koe blijft een koe, een paard een paard, twee blijft twee en 65 blijft 65. Ze zullen me nooit van liegen kunnen beschuldigen. Kan je nog wat van leren Mark.
– Eh ja.
– Maar het is prachtig wat die reclamejongens allemaal niet weten te bedenken nietwaar?
– Wat je zegt.
– Die van jullie: harder straffen, minder begrip van criminaliteit, dat is ook behoorlijk geniaal.
– Nee, dat zeg je verkeerd Emile, het is: strenger straffen, minder begrip van criminelen, eh, vóór criminelen, ik bedoelde voor criminelen.
– Ben je voor criminelen Mark?
– Nee, voor minder begrip daarvoor.
– Oh, ik dacht minder begrip van criminaliteit.
– Ach dat komt allemaal op hetzelfde neer toch? Maar goed, Emile, ik belde dus met een vraag.
– Die zijn er om gesteld te worden Mark.
– Mooi.
– Behalve in de Kamer, want daar krijg je toch geen antwoord.
– Lollig.
– Ter zake Mark.
– Emile, wil jij mijn poedel worden?
– Je wat?
– Mijn bedrijfspoedel, bedoel ik.
– Huh?
– Je weet wel, een beetje blaffen op zijn tijd maar uiteindelijk mooi aan lijntje lopen.
– Nou, dat lijkt me geen goed idee Mark.
– Nee?
– Eigenlijk wilde ik jou net hetzelfde voorstellen maar dan andersom.
– Wat zeg je nou Emile? Je gelooft toch niet serieus zelf nog dat jij premier kan worden?
– Nou, moet je horen wie het zegt. Een paar jaar terug had ook niemand het van jou gedacht.
– Mijn collega’s van de EU geloven het eerlijk gezegd nog steeds niet, whahahaha.
– Hoe dan ook Mark, het gaat niet gebeuren.
– Wat niet?
– Gedoogsteun van de SP voor de VVD.
– Je weet niet wat je zegt! Gedoogsteun is zo gezellig. Ik heb er prima ervaringen mee.
– Gaat niet gebeuren Mark.
– En een kabinetje van ons samen met het CDA en de PvdA wordt het ook niet?
– Vraag daar D66 maar voor.
– Dat is precies wat ik ook ga doen Emile.
– Ik was er al bang voor.
– Mijn vraag was dan ook niet serieus gesteld, Emile.
– Alleen maar voor de vorm zeker?
– Alleen maar voor de vorm Emile.
– Een dolletje eigenlijk?
– Een dolletje, en om alvast te oefenen voor na 12 september, Emile.
– Dus niets serieus aan?
– Je weet toch dat ik nachtmerries van je krijg als ik weer eens zwaar getafeld heb?
– Dat is waar ook. Je moet aan je gezondheid denken.
– Zeker.
– En ophouden met zwaar tafelen is er voor jou natuurlijk niet bij.
– Nee.
– Maar, wat als Diederik nu eens niet jou, maar mij vraagt voor zijn kabinet?
– Tsja, dát is natuurlijk aan hem, Emile, maar dan zullen jullie waarschijnlijk Sybrand en Alexander moeten lijmen voor jullie mooie plannetjes.
– Of Jolande en Arie of Marianne.
– Nou niet te wild gaan worden, Emile.
– Maar als je ziet wat er in één halve week kan veranderen…
– Denk toch aan onze premiersstrijd, Emile.
– Oh ja, dat is waar ook.
– Hou daaraan vast, Emile.
– Ja.
– Niet opgeven, Emile.
– Nee.
– Die maakt ons groot, Emile.
– Die maakt jou groot zal je bedoelen.
– Daarvoor wilde ik je nog hartelijk bedanken Emile.
– Matig graag gedaan Mark.
– Dank je Emile.
– Veel succes nog deze verkiezingen Mark.
– Jij ook veel succes dan maar Emile.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Geachte heer Roemer,
Het leek erop dat het wel eens uw feestje kon worden op 12 september. De peilingen waren goed en er werd serieus rekening mee gehouden dat u wel eens premier zou kunnen worden. U beging afgelopen week echter een misstap die weer duidelijk maakte wat een clown u werkelijk bent. ‘Over my dead body’ zei u, over het betalen van een boete aan Europa. Wie denkt Europa wel niet dat ‘ie is? Hunnie moeten gewoon zelf betalen en stoppen met graaien. Het moet eerlijker voor de mensen!
Het is een wetmatigheid dat een crisis polariserend werkt. Als mensen het slecht (denken te) hebben of ontevreden zijn, gaan ze op zoek naar een partij die zich afzet tegen de gevestigde orde. Ze komen dan uit bij de partijen op de flanken, normaal gesproken de SP en de PVV. Door de gedoogconstructie heeft de PVV als protestpartijechter aan geloofwaardigheid ingeboet. Zij hebben te lang tegen het establishment aan geschuurd. Ergo, u gaat aan kop in de peilingen.
Een greep uit uw partijprogramma:
“De huidige crisis is geen natuurramp, maar het gevolg van politieke keuzes. Van bange politici, die geen verantwoordelijkheid durfden te nemen en hoopten dat de markt voor hen alle problemen zou oplossen. Ons rijke land is door onverantwoord gedrag van bankiers, beleggers en bestuurders in grote problemen gekomen. Mensen met de minste schuld aan de crisis dreigen nu de rekening te moeten betalen. Werknemers en kleine zelfstandigen, jongeren en studenten, ouderen en zieken. Zij leveren in, terwijl degenen die de economie lieten ontsporen grotendeels buiten schot blijven. Zij gunnen elkaar belachelijke salarissen, bizarre bonussen en woekerwinsten, terwijl burgers niet eens meer weten of hun geld nog wel veilig is, hun baan blijft bestaan en er straks nog pensioen voor hen is. Maar het kan ook anders. Als u dat wilt.”
In heel Nederland kwamen enkele tienduizenden mensen bijeen om te schreeuwen tegen de bezuinigingen op cultuur (in feite: de uitgaven op die van 2010 zetten voor de komende jaren) en de verhoging van de BTW op kaartjes voor de podiumkunsten. Linkse partijen zijn content: ze denken een belangrijk onderwerp te pakken te hebben, een stok waar ze Rutte’s kabinet mee kunnen slaan. Dat zou nog wel eens tegen kunnen vallen. Kan de linkse oppositie niet iets beters verzinnen, iets dat dichter bij de mensen staat?
Erst kommt das Fressen / Dann die Moral. Een Brechtiaanse zin gebruikt in een heel andere context, maar wel zo toepasselijk in een discussie over de financiering van podiumkunsten. Ook de inhoud liegt er niet om, want in een tijd van somberheid, overheidstekorten en bezuinigingen denken ook kiezers aan de linkerzijde eerst aan hun portemonnee, en dan aan de moraal.
Kunst kan je niet eten. Dat is natuurlijk die Moral.
Hypotheekrenteaftrek in stand houden. De WW niet aanpassen. De spaarpotten niet benadelen. Voor ondernemers de vennootschapsbelasting verlagen. Met dit soort voorstellen houd je geld over om van te eten.
In een tijd waarin die overgrote meerderheid van de Nederlanders best zonder een theater- of dansvoorstelling kan, nooit een museum van binnen ziet maar wel het idee heeft veel belasting te betalen voor een overheid die in de beeldvorming vaak steken laat vallen, klinkt een sobere boodschap helemaal zo gek nog niet. In een tijd waarin mensen, voornamelijk de babyboomers, liever zien dat alle sectoren wat inleveren opdat hun pensioen veilig wordt gesteld, vinden velen het niet zo erg om te weten dat balletdansers iets minder vaak hun maillot aantrekken. Liever zij dan wij.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Krijgen lilliputters een kleinemensenkorting bij de KLM, als ze met z?n tweeën in één stoel passen? En moeten zwangere vrouwen extra betalen? Nee, natuurlijk niet. Dat bewijst dat hier sprake is van discriminatie“
SP-kamerlid Roemer, zelf ook een paar kilo te veel, reageert op de Obesitaks die de KLM in wil voeren op haar vluchten. De regeling houdt in dat mensen die niet meer in een stoel passen als de leuningen naar beneden geklapt zijn moeten gaan betalen voor een tweede stoel.
De voorbeelden die Roemer aanhaalt zijn bespottelijk. Lilliputters zijn over het algemeen niet veel minder breed dan andere mensen en zwangeren worden vooral dikker naar voren in plaats van zijwaarts. Daarbij mag de laatste groep aan het eind van de zwangerschap, als ze het “dikst” zijn, toch al niet meer vliegen.
Op basis van deze twee grappen plakt hij het etiket “discriminatie” op de maatregel. Discriminatie betekent dacht ik nog altijd dat gelijke gevallen niet gelijk behandeld worden, en het lijkt mij evident dat het hier niet gaat om gelijke gevallen. Iedereen die wel eens naast zo’n vetklep in het vliegtuig heeft gezeten (of in de trein) zal dat beamen.
Je kan de beschuldiging net zo makkelijk omdraaien. Waarom heeft een dik persoon recht op een extra stoel en ik niet? Discriminatie! En waarom zou iemand van 2 meter 20 dan wél moeten bijbetalen voor een plek met meer beenruimte? Discriminatie!
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.