De opkomst van het ‘Precariat’

Or precarized proletariat (link to video… do watch the entire thing, it is well worth 10 minutes of your time). And if you think this is limited to low-incomes, think again:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dank je wel Griekenland, Portugal en Ierland

Een gastbijdrage van Eksteroog, het stuk is ook op zijn site te lezen.

De rente op de Portugese staatsobligaties stijgt weer, een teken dat de financiële wereld niet gerust is over de kredietwaardigheid van Portugal. Ik moest daarom denken aan de volgende opmerking van minister De Jager in een interview afgelopen vrijdag in NRC:

Laten we niet vergeten dat Europa heel veel voordelen brengt. Denk alleen al aan het feit dat zwakkere landen in de eurogroep niet meer kunnen devalueren. Dat betekent dat hun export zoals vroeger niet steeds goedkoper wordt en dat is voor onze exportpositie belangrijk. Wij profiteren daar enorm van. Wij exporteren meer naar Spanje, Italië, Portugal en Griekenland dan opgeteld naar de VS, China en India.

Minister De Jager zegt dus dat de voordelen van de euro voor Nederland veel minder waren geweest als deze landen niet het beleid gevoerd hadden dat zij gevoerd hebben. Dankzij dat beleid heeft men het in Nederland beter dan men het anders gehad zou hebben. Dankzij de Grieken, Portugezen heeft Nederland minder werklozen en een hoger inkomen!

De bewering van de minister De Jager klopt echt. Het achterliggende verhaal, is (1) dat een land meer kan exporteren, als zijn goederen in buitenlandse valuta goedkoper zijn en (2) dat een land minder zal importeren, als de buitenlandse goederen duurder zijn. In het tijdperk vòòr de euro devalueerden een aantal landen regelmatig hun valuta, als onderdeel van hun beleid. En bij iedere devaluatie verbeterden zij hun concurrentiepositie ten opzichte van Nederland, die daarna weer achteruit liep door hun loonbeleid. Dat devalueren gebeurt nu al meer dan tien jaar niet meer, Nederland kreeg daardoor een steeds betere concurrentiepositie, Nederland kon meer exporteren.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Presurfer | Streets om Monaco

billion dollar yacht

This could possibly be the world’s first billion dollar yacht. A UK yacht designer, Yacht Island Design, has drawn plans for a four-level, 500-ft. city on the sea called ‘Streets of Monaco, which is being modeled after the European enclave, a space for millionaires and billionaires alike.

On the top deck, there will be scaled-down versions of uber famous Monaco landmarks like the Hotel de Paris, Monte Carlo Casino, Café de Paris, Loews Hotel, and La Rascasse. The real pinchers are a fully-functional go-kart circuit track based on the Monoco Grand Prix race track, complete with a tunnel complex, and the submarine and helipad.

And not to mention, the standard multiple swimming pools, swim-in Jacuzzi bar, multi-use sports court for tennis and basketball, dance hall, spa and hair salon, and accommodations for 16 guests and 70 staff members. The main apartment for the yacht owner is spread over three floors and covers 4,800 sq. ft

Meer verstrooiing bij The Presurfer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The new sociopathy

So, this article has been making the rounds (why it’s in the Fashion and Style section? Who knows):

“ARE the upper classes really indifferent to the hopes, fears and miseries of ordinary folk? Or is it that they just don’t understand their less privileged peers?

According to a paper by three psychological researchers — Michael W. Kraus, at the University of California, San Francisco; Stéphane Côté, at the University of Toronto; and Dacher Keltner, the University of California, Berkeley — members of the upper class are less adept at reading emotions. (…)

In the first experiment, participants were asked to look at pictures of faces and indicate which emotions were being expressed. The more upper class the judges, the less able they were to accurately identify emotions in others.

In another experiment, upper-class participants had a harder time reading the emotions of strangers during simulated job interviews.

In the third one — an interesting twist of an experiment — people of greater socioeconomic status were asked to compare themselves to the wealthiest, most powerful Americans, thus diminishing their own relative stature. When asked to identify emotions by looking at 36 sets of emoting eyes, they did markedly better than their upper-class peers.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Peak Wealth

Op een borrel stond ik naast een econoom uit de babyboomgeneratie. Hij constateerde dat zijn kinderen harder werkten dan hijzelf had gedaan, en voor minder geld.
‘Ik heb met ze te doen,’ zei hij. ‘Bij mijn generatie kwam het allemaal aanwaaien.’
Ik vroeg hem of hij zich daar schuldig over voelde.
Dat vond hij een merkwaardige vraag. ‘Je kunt je niet schuldig voelen over het tijdsgewricht waarin je geboren bent.’

In de krant las ik dat het Sociaal en Cultureel Planbureau had geconstateerd dat kinderen steeds vaker achterblijven bij hun ouders.
In de energiesector spreekt men al jaren over “peak oil” – het moment waarop de wereldwijde olieproductie op zijn hoogtepunt is, waarna deze onomkeerbaar zal afkalven. Volgens het International Energy Agency passeerden we dat moment al in 2006. Misschien moeten we eveneens over peak wealth gaan spreken. Er zijn tekenen dat ook dat moment al achter ons ligt.

Meer op Bijzinnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Divitiae sunt causa malorum

Dit is een gastbijdrage van classicus Bart Berman. Op zijn blog Demodokos verbindt hij regelmatig een oude Latijnse of Griekse spreuk met het hedendaagse nieuws.

Een van de rijkste mensen, Warren Buffet, pleit voor hogere belasting van de zeer hoge inkomens (megarijken, in het taalgebruik van mijn onvolprezen bron nu.nl). Ergens anders merkt hij op: “There’s nothing material I want very much”. De Romeinse filosoof Seneca uitte zich in dezelfde geest. Divitiae sunt causa malorum, beweerde hij zelfs, Rijkdom is oorzaak van rampen. Met die rampen bedoelde hij, dat rijkdom afleidde van het streven naar deugd.

Seneca is er financieel niets minder van geworden dat hij deze mentaliteit uitdroeg. Tot aan zijn dood is hij de rijkste mens ter wereld gebleven. Er zijn er die hem dat verwijten, maar dat riekt naar jaloezie op iemand die al tweeduizend jaar dood is. Ook Buffet gunnen we zijn rijkdom. Suum cuique – ieder het zijne. Vooral als hij er zelf zo tactvol over praat.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Taxing is not stealing from the rich

cartier in parijsVia WWNorton Sociology on Twitter, this item where Erik Olin Wright responds to a student arguing that taxation for public goods such as health care or education is stealing from the rich and a deprivation of their natural right to dispose of their income as they see fit. EOW destroys that argument in two steps:

1. the libertarian argument is that appropriation of income does not harm the poor (the student actually makes that argument). Not so says EOW.

“This condition never exists because the claims to property rights in nature – to the land and raw materials extracted from the land – have always and everywhere been originally established through violence and coercion. If a property right is initially established by force, then subsequent transfers of those rights are also illegitimate. This is not a minor wrinkle; it is fundamental to the nature of property rights.”

2. There is nothing “natural” about property rights.

“Production and wealth are the result of social interaction and interdependency, not isolated individual endeavors. A given person can become rich only because that person lives in a social world in which everyone benefits from the fruits of labor of people in the past and interactions in the present.”

File that alongside “there is no such thing as free market” and “it’s not your money.

EOW actually makes an argument close to that Neil Fligstein’s Architecture of Markets and the idea of conception of control, that is, that economic matters are embedded into a texture of social relations and rules that shape them. There is no such thing as a free homo economicus, working towards his self-interest and therefore deserving of keeping whatever he makes. There are categories of people who accumulated wealth over generations, initially through violent expropriation (think colonization and slavery) and then continued to have the rules set to protect such appropriation.

But such naturalization of what are social construct and ideological justifications is a neat trick to shut down discussion and treat every alternative as “unnatural” and therefore illegitimate and out of bounds for “serious” consideration, and not subject to democratic governance.”

“But individual self-governance or individual freedom is not the only value that is in play in economic production, and it does not have the character of some supreme value that “naturally” overrides all others. Other values that are relevant include social justice – being sure that the value of equal opportunity is not destroyed by the way we organize the rules of the game. Another value is human flourishing in its many forms. And of course, there is the value of robustly sustaining the process of social cooperation itself in order to maintain the level of social production and (perhaps) expand it. Many other values can also be specified as things which bear on the question, “what are the best rules of the game for organizing social production and distribution.” Once you see things this way it is not a violation of the freedom of the rich to tax them to provide health care for everyone or food for poor children or public schools. Rather, it is balancing the value of individual freedom with the value of social justice and human flourishing.

Emphasis mine.

Meer bij Global Sociology Blog, @socprof

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vindt u geld belangrijk?

Het zeer romantische Berlin-Tegel (Foto: Flickr/chaosinjune)

Het kan soms zo zijn dat de grote verhalen in het nieuws aberraties zijn, die weinig over onze tijd zeggen, terwijl kleine verhalen, in de marge, veel meer betekenis hebben. De verkiezing van Barack Obama, en de atmosfeer eromheen, lijken nu een aberratie. Een moment van collectief escapisme, van een vlucht uit het cynisme van de wereld, die niet lang kon duren.

Het afgelopen jaar was het vliegveld Berlijn-Tegel in de ban van een eigen tragikomedie. Een geestelijk verwarde, veertig jaar oude vrouw uit Finland verbleef acht maanden lang als dakloze op de luchthaven. Ze viel in eerste instantie niet op. Ze slaagde er namelijk in er piekfijn verzorgd uit te blijven zien, als iemand die alleen maar op een verbindingsvlucht zat te wachten. Ze begon op te vallen toen passagiers uit de business class over haar begonnen te klagen. Ze benaderde rijk uitziende mannen, zakenlieden, en vroeg of ze met haar wilden trouwen.

Wat was het verhaal van deze vrouw? Als jong meisje in Finland had ze, zoals zovelen, gedroomd van rijkdom, en van alle luxe die rijkdom kon brengen. Helaas was ze iemand die het meer van haar intelligentie dan van haar uiterlijk moest hebben. De voor de hand liggende weg, het trouwen met een rijke man, was daarom voor haar afgesloten. Ze liet zich niet afschrikken. Een rijke echtgenoot zat er niet in, dus wou ze het op eigen kracht redden. Ze studeerde medicijnen, werd specialiste, verdiende goed, ging in de dure buurt van Helsinki wonen, en omringde zich met alle opzichtige luxe die ze zich kon permitteren. De tragiek van de rijkdom is dat er altijd iemand nog rijker is. In haar eigen ogen was ze mislukt. De weelde waarin ze leefde was niet opulent genoeg om haar een gevoel van eigenwaarde te geven.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brazilië rekent zich rijk, reeds

Een potentiële opbrengst van 13.000 miljard euro… In 2020 misschien wel de vierde olieproducent ter wereld na Saoedi-Arabië, Rusland en de Verenigde Staten… “Een nieuw Irak” in Latijns-Amerika…

Die laatste is wellicht een wat ongelukkig gekozen metafoor maar verdeling van de toekomstige winsten uit de recent ontdekte olievelden Carioca en Tupi houdt de gemoederen in Brazilië bezig (IPS). Terwijl de aanname dat er voor de kust van São Paulo onder zoutlagen een olievoorraad van waarschijnlijk 100 miljard vaten ligt is gebaseerd op de resultaten van slechts één proefboring is de regering Lula al druk bezig met het opzetten van plannen om de gedroomde zilvervloot te verdelen en dat is opzich best verstandig. Zo wordt er gekeken naar het Noorse model, in Noorwegen richtte men een aparte maatschappij op die de Noorse velden beheert en worden olieopbrengsten in een fonds gestort: voor onderwijs, gezondheidszorg én de toekomst. Hoe komen de opbrengsten van de nieuwe olievelden de Brazilianen ten goede en voorkomt men dat het oliegeld naar het buitenland wegvloeit? Dat is de vraag die men in Brasilia wil beantwoorden voordat de olie uit de grond spuit.

Voorlopig zit men met het dilemma dat de Braziliaanse overheid wettelijk niet meer dan 40% van de oliesector in handen mag hebben. De wens van de regering is om dit aandeel op te schroeven naar 84% maar hiermee zullen ze in conflict komen met buitenlandse investeerders. Investeerders die men hard nodig heeft voor de peperdure exploitatie voordat de olie die op 6000 meter onder zeespiegel ligt naar boven komt. Met name de Verenigde Staten die graag zouden willen meeprofiteren van de Braziliaanse olie zijn gespitst op het verliezen van inspraak via verdere nationalisering van de plaatselijke oliesector. De heroprichting van de Amerikaanse Vierde Vloot wordt in Brazilië dan ook met argusogen gevolgd. Deze vloot opereert momenteel voor de kust van Brazilië, officieel voor humanitaire doeleinden maar is koren op de molen van de Braziliaanse complotdenkers.

Vorige Volgende