Rambam had vorige week een uitzending waarin de programmamakers infiltreren bij de paranormale advieslijn Astro-tv. Met een paar goedgekozen ‘paranormale’ clichés in hun sollicitatiegesprek sleepten ze een contract als medium in de wacht. Eenmaal aan de slag, ontdekten ze dat veel bellers serieuze financiële of medische problemen hebben. Door deze kwetsbare mensen met banale adviezen tegen 90 cent per minuut aan het lijntje te houden draait Astro-tv een miljoenenomzet. Hoewel het hilarische televisie oplevert, vragen veel mensen zich af of er niet iets tegen zulke geldklopperij ondernomen moet worden, bijvoorbeeld in de vorm van een verbod. Er zijn precedenten voor dit soort acties. De Belgische minister van Media en Armoedebestrijding verbood Astro-tv in 2012 omdat het vooral 'de zwaksten in de samenleving' zou treffen. Ebay verbood in datzelfde jaar de verkoop van metafysische objecten en adviessessies, omdat zulke transacties vaak “complicaties” opleveren.
Theresa may wil een veel grotere controle door de overheid over wat er op internet wordt gepubliceerd:
Theresa May is planning to introduce huge regulations on the way the internet works, allowing the government to decide what is said online.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In hoeverre moet en kun je bedrijven en overheden dwingen om verantwoordelijk met privégegevens om te gaan?
Deze vraag hing gisteren lange tijd boven de zaal tijdens het Nationaal Privacy Debat. In een Haagse congreszaal kwamen zo’n beetje de tachtig knapste ICT-koppen van Nederland bij elkaar waardoor het doel van de dag – een nationaal debat – meteen door het ijs zakte. Dat is jammer, want organisator Webwereld had een mooie line up staan. Daarom op Sargasso de komende dagen hopelijk een wat breder debat, met een eigen twist.
Volgens een aantal privacy-activisten is sprake van een dreigende digitale watersnoodramp. Of zoals Brenno de Winter zei: ,,Zelfs met al mijn ervaring kan ik niet meer bepalen of de dijken al zijn doorgebroken.” Kern van zijn betoog is dat de overheid en bedrijven eigenlijk geen grip meer hebben op de datavloed. Er worden teveel persoonsgegevens verzameld, verwerkt, doorverkocht en onopzettelijk kwijtgeraakt. Iedereen met een beetje verstand van ICT ziet met angst en beven de incompetentie aan van politici die datachaos alleen maar vergroten.
Hoe moet je daarmee omgaan? Reguleren is het voor de hand liggende antwoord. Maar hoe doe je dat? Als het om bedrijven gaat, kies je dan voor zelfregulering? Of leg je als overheid strenge regels op? De aanwezige politici pleitten uiteraard voor meer regels en meer geld.
[qvdd]
“Het bancaire bedrijfsmodel is door en door verrot. Banken doen niet wat ze moeten doen – huishoudens en bedrijven degelijke kredieten verstrekken – en doen wél wat ze moeten laten: elkaar opgepompte onzin verkopen waar niemand wat aan heeft. Dat was voor de crisis zo en is – helaas – nog steeds zo. De voorgestelde regulering is een lachtertje.”
Hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen is mad as hell in De Groene Amsterdammer (alleen voor abonnees.) Hij stelt drie maatregelen voor om de gevaarlijke bankenonzin te stoppen:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Klinkt dit als aluhoedjesmateriaal? Ja, dit klinkt als aluhoedjesmateriaal, maar het wordt wél gezegd door hoogleraar Ewald Engelen. En die is volgens mij geen fantast:
Een ‘schaduwelite’ heeft er met lobbyen en dreigementen, chantage en leugens voor gezorgd dat beperkingen van de bankensector na de crisis werden gestopt of afgezwakt.
Dat zegt financieel geograaf Ewald Engelen in zijn nieuwe boek ‘De schaduwelite’. Volgens hem heeft deze groep ervoor gezorgd dat maatregelen om de banken en andere financiële instellingen aan banden te leggen uitbleven of sneuvelden.
Engelens schaduwelite bestaat onder anderen uit de voormalige en huidige burgemeester van Amsterdam, Job Cohen en Eberhard van der Laan, de voormalige Amsterdamse wethouders Lodewijk Asscher en Maarten van Poelgeest en landelijke politici, bankiers en toezichthouders op de financiële sector.
Julian Assange mag met een enkelbandje weer achter zijn computer gaan zitten. Maar hij is zijn vervolgers nog niet kwijt. Het overheersende beeld is dat hij in zijn vrijheid belaagd wordt door staten: Zweden, de Verenigde Staten, Het Verenigd Koninkrijk. De mate waarin zijn en onze vrijheid op het internet wordt aangetast door private bedrijven komt minder in beeld.
De werkelijkheid is dat bedrijven een grote, ongecontroleerde, invloed hebben op het vrije verkeer van informatie. Het was een privé-onderneming die wikileaks.org zijn domeinnaam ontnam. Het waren banken die de financiering van wikileaks onmogelijk maakten. Amazon trok zich terug en verbrak (tevergeefs) de banden met Wikileaks. Waarom doen die bedrijven dat allemaal als Wikileaks de Amerikaanse overheid dwars zit. En waarom doen ze dat op eigen houtje voordat er ook maar iets van een juridische tegenactie in gang is gezet laat staan met een veroordeling afgesloten?
Joe McNamee, van de Europese organisatie voor digitale rechten EDRi, heeft er wel een verklaring voor. Hij schrijft dat veel regeringen er de afgelopen jaren op aan sturen om regulering van het internet over te laten aan bedrijven. Dat heet dan ‘zelf-regulering’, maar het komt er op neer dat de overheid zich terugtrekt van het internet omdat het allemaal te moeilijk is om de burgerrechten in cyberspace te garanderen. En omdat het wel zo makkelijk is om opsporingstaken uit te besteden aan bedrijven die graag meewerken om hun zelfstandigheid te kunnen bewaren. Zo kan die veelgeprezen eigen verantwoordelijkheid van providers en website beheerders ingezet worden tegen kinderporno, auteursrechtschendingen en allerlei andere computercriminaliteit. Alsof we voor de criminaliteit geen rechtstaat met justitiëel apparaat hebben ingericht.
Waarom zien politici toch zo vaak het licht nadat ze geen enkele politieke macht meer hebben? Hoogstwaarschijnlijk omdat ze dan geen rekening meer hoeven te houden met de belangen van derden. Zo ook Frits Bolkestein en Els Borst, beide oud-ministers en partijleiders, en daarmee indirect verantwoordelijk voor het Nederlandse drugsbeleid van nu. Zij pleiten, samen met enkele anderen, nu opeens voor het decriminaliseren maar wel reguleren van drugs. Alle drugs.
De argumenten lijken op eerste gezicht heel erg goed. Het strafbaar houden van drugsgebruik en -verkoop speelt criminaliteit juist in de hand, in plaats van deze te bestrijden. Het beste voorbeeld hiervan was de Amerikaanse Drooglegging, van begin vorige eeuw.
Drugsgerelateerde criminaliteit – het bestrijden en de gevolgen – kost meer dan 15 miljard per jaar, claimen de schrijvers, een bedrag dat ons aardig zou kunnen helpen in de huidige financiële crisis.
Ook blijkt dat er in Nederland niet meer softdrugs worden gebruikt dan in de ons omringende landen, waar deze drugs wel verboden zijn. Het grootste deel van de mensen gaat verantwoordelijk om met drugs. Internationale verdragen staan volgens de opstellers van de brief niet in de weg. We moeten het gedoogbeleid gewoon uitbreiden is de conclusie. Daarnaast kan de kwaliteit van de drugs beter gewaarborgd worden, wat voordelen voor de volksgezondheid meebrengt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Aldus nu.nl:
Van de 472 burgemeesters en wethouders die reageerden op de peiling is 58 procent voorstander en 39 procent tegenstander.
Opvallend is dat ook een meerderheid van de VVD-bestuurders (53 procent) wil dat de wietteelt gereguleerd wordt. In het kabinet is VVD-minister Ivo Opstelten (Justitie) faliekant tegen.
Maar Opstelten is minister dus weet-ie het automatisch beter dan de lokalo’s. Dat is immers hoe hiërarchie werkt.
[i]GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat wederom SanteBrun.[/i]
Het is een kwestie van tijd tot het moment dat de PvdA en meer in het bijzonder Wouter Bos de moord op een taxipassagier in Amsterdam in de schoenen geschoven krijgt.
Want ga maar na: de chaos in het taxibedrijf is ontstaan doordat PvdA-minister Tineke Netelenbos in het jaar 2000 de taxibranche liberaliseerde, waardoor iedereen die een rijbewijs had een taxivergunning kon gaan aanvragen. Daardoor zou een compleet vrije markt ontstaan met superbeleefde en bekwame chauffeurs die je voor ongeveer niets desnoods naar het einde van de wereld reden.
Sindsdien kijkt iedereen vreemd op als er weer verhalen de ronde doen over taxichauffeurs die ritten van minder dan vijfhonderd kilometer botweg weigeren, doodleuk de taximeter bij vertrek op vijftig euro zetten en de passagiers de hele rit lang in het Kirgizisch op racistische teksten onthalen en onderweg zeventien keer aan voorbijgangers een duidelijke verwijzing naar het gewenste adres vragen waardoor een ritje dat in een kwartier afgewikkeld had kunnen worden, heel gemakkelijk anderhalf uur in beslag neemt.
Het gekke is: in andere landen is het taxibedrijf net zo liberaal als in Nederland, maar, enkele uitzonderingen daargelaten, hoor je dat soort verhalen nooit. Een taxichauffeur in Manhattan mag dan een Nigeriaan zijn, of een Palestijn of een Rus, hij weet precies de weg ? dat is, toegegeven, in Manhattan een heel stuk makkelijker dan in Amsterdam ? en hij rekent altijd een eerlijke prijs. Maar in Nederland kan zoiets blijkbaar niet. Voor een deel is het een gevolg van een vicieuze cirkel: de meeste afstanden zijn zo kort dat je ze makkelijk loopt, en het taxibedrijf heeft het odium op zich duur te zijn en oncomfortabel ? de chauffeur die in onvervalst Amsterdams, brandende zware peuk in de mondhoek, met de radio keihard aan op André Hazes, krasse racistische taal uitkraamt is helaas eerder regel dan uitzondering. Daardoor is het aantal klanten waar nog iets aan te verdienen valt veel te klein voor de enorme chauffeurspopulatie en dan begint vroeg of laat het matten.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.